Beste games van dit moment – deel 26 (winter 2022-2023)

God of War: Ragnarök

God of War Ragnarök, van PlayStation Studios, is een prestatie van ongekende proporties. Ragnarök is duidelijk een evolutie van wat de ontwikkelaar neerzette in 2018. Waar de game van een paar jaar geleden echt een nieuwe start inluidde voor de franchise, neemt Ragnarök ons mee naar de conclusie van het verhaal van zoon Atreus en papa Kratos. Alles is groter, breder, beter en vooral meer dan we eerder zagen. Er is een ongekende hoeveelheid aan verschillende vijanden en animaties en de gevechten hebben letterlijk een extra dimensie gekregen.

Kratos springt namelijk van het ene naar het andere platform, duikt van richels af en klimt snel omhoog om vijanden van alle kanten te bestoken met zijn bijl en andere wapens. Terwijl zijn nu wat oudere zoon meedoet met pijl en boog en andere magie. Het is een heerlijk schouwspel en één waar je na veertig uur gamen nog steeds van kunt genieten.

Ragbarok zet een nieuwe standaard neer van art direction, acteren, verhaal vertelling en wat een emotie een videogame teweeg kan brengen. Binnen tien minuten na het opstarten lopen de tranen waarschijnlijk al over je wangen. De personages zijn geloofwaardig door het hartverwarmende verhaal. God of War Ragnarök vertelt het verhaal van een zoon die zijn eigen pad probeert te vinden in een wereld met veel gevaren en een vader die moeite heeft om zijn zoon zijn eigen fouten te laten maken. Gooi daar tussendoor nog wat Noorse goden en andere mythische figuren doorheen en je houdt een onvergetelijk avontuur over.

Het enige punt van kritiek is dat het allemaal misschien teveel is. God of War Ragnarök legt niet alles direct uit aan de speler, waardoor je sommige bonussen soms misschien misloopt. En dat kan van invloed zijn op de gameplay, wanneer je bijvoorbeeld te laat registreert dat bepaalde combinatie ruïnes voor nieuwe voordelen kan zorgen. En verder: elk stuk armor is te upgraden, heeft een nieuwe perk en verandert de aanpak van gevechten. Elke speciale aanval kun je sterker maken en elk nieuw gebied in de wereld zit propvol met geheime kisten en raven. Het vergt soms best veel van spelers, maar daar tegenover staat een wereld waarin je je helemaal kunt onderdompelen. Ragnarök is het vervolg op een van de beste games ooit gemaakt en heeft op elk denkbaar onderdeel zijn voorganger overtroffen.

Marvel's Midnight Suns

Marvel’s Midnight Suns is één van de beste games die je dit jaar in het genre tactische rpg’s kunt spelen. Het spel combineert toffe, duistere Marvel-personages met de diepgaande gameplay van strategische Xcom-games, en gooit daar nog een laag card battling overheen. Die kaartjes vormen de mogelijkheden die je hebt op het slagveld. Daarmee bepaal je of een bepaald personage aanvalt, verdedigt of anderen helpt, waarna er toffe animaties in beeld verschijnen die niet snel saai worden om naar te kijken. Die ogen namelijk oogstrelend.

In Marvel’s Midnight Suns speel je bovendien met een personage dat je zelf mag vormgeven, en dat is altijd tof in superheldengames. Zo kun je dus je superheldenfantasie, dit keer gebaseerd op magische vaardigheden, helemaal uitleven. In de strijd tegen de moeder der demonen, Lilith, krijg je hulp van allerlei andere Marvel-helden. Denk dan aan Iron Man, Blade en Nico Minoru. Net zoals bij het Avengers-spel dat een tijd geleden uitkwam, blijft het wel vreemd om te zien dat deze helden niet lijken op de evenbeelden die we tegenkomen in de films.

Maar goed, daar kun je je mettertijd overheen zetten — dit speelt zich namelijk niet af in het MCU. Wat dan wel weer vreemd is, is dat het personage Nico Minoru ingesproken wordt door de actrice die dezelfde character in de serie The Runaways speelt, dat zich dan wel weer afspeelt in de MCU. Enfin, het wordt zo een beetje rommelig af en toe, maar dat doet niets af aan de gameplay. Voor de rpg-liefhebbers onder ons: dat is een combinatie van Xcom, Dragon Age en Persona, omdat je ook tussen de gevechten door tijd met je teamleden doorbrengt.

Dat is best tof. Want je leert zo ze beter kennen, terwijl je kunt genieten van een beetje downtime. Maar waar het spel echt in schittert, is die eerdergenoemde strategische en tactische gameplay. Er zijn best wat beperkingen ingebouwd; maar als je eenmaal binnen de grenzen leert denken en doen, dan opent er zich een wereld aan mogelijkheden voor je. Dit is typisch zo’n spel waarbij je gewoon gaat zitten en genieten, zonder dat je je met allerlei onnodige randzaken hoeft bezig te houden. En dat hebben we toch wel eens anders gezien.

Mario + Rabbids: Sparks of Hope

In de beginjaren van de Nintendo Switch ontving het systeem één van de beste games in zijn bibliotheek: Mario + Rabbids: Kingdom Battle. Dit was een potpourri van allerlei verschillende elementen die we zelf nooit bij elkaar gegooid zouden hebben. Denk dan aan personages uit de Super Mario- en Rayman-franchises, evenals tactische schiet- en sla-gameplay en een visuele stijl die – vijf jaar later – mooi oud geworden is. Dit jaar verscheen dan eindelijk het vervolg op die game, genaamd Sparks of Hope.

Voor dit vervolg heeft ontwikkelaar Ubisoft de basis van het spel op de schop gegooid. Hoewel je als speler van de eerste game meer dan genoeg herkenningspunten aantreft, waardoor je zo weer in de wereld gezogen wordt, is er ontzettend veel veranderd. Dit keer komt de speciale kracht namelijk van Sparks vandaan. Dit is een combinatie van een Luma (uit de Wii-game Super Mario Galaxy) en een Rabbid (uit de Rayman-serie). Die krachten lopen uiteen van elementaire aanvallen tot extra beschermen.

Je kunt de krachten mixen en matchen met de personages waar je het liefst mee speelt. Alle personages hebben nog steeds unieke vaardigheden — maar als je vaardigheid één tof vindt en vaardigheid twee niet (zoals in deel één), dan hoef je dus niet te hannesen. Dan combineer je de basisaanval met iets tofs en speel je alleen met poppetjes die geheel in jouw stijl vallen. Combineer dat met de grote mate van bewegingsvrijheid op het veld en je houdt een game over die optimaal functioneert binnen de zelf opgelegde beperkingen.

Je hoeft namelijk niet meer over een raster te bewegen, maar loopt vrij rond binnen een bepaalde zone. Sommige dingen zijn even wennen; maar zodra de ideeën klikken dan kun je daar optimaal van profiteren. Verder is het tof om te zien dat de levels dit keer veel groter en en meer open zijn (al zijn ze soms net even té groot) en dat je nu ook tussen de levels door kleine omgevingen met zijmissies ontdekt. Het overzicht kan daardoor soms een beetje zoek zijn, maar uiteindelijk kan dat de pret van het spel niet drukken.

Pokémon Scarlet en Pokémon Violet

De verwachtingen waren te hoog gespannen, en helaas moeten we concluderen dat Pokémon Scarlet en Violet ze niet helemaal waargemaakt hebben. Voor het eerst in de serie maken we kennis met een grote, open wereld waarin je kunt gaan en staan waar je wil. Die vrijheid klinkt tof, maar er zijn enkele elementen die het spel echt tegenhouden. Denk dan bijvoorbeeld aan de ondermaatse grafische kwaliteit van de omgevingen en het feit dat het spel totaal niet geoptimaliseerd is (en soms op technisch vlak flink onderuit gaat).

Het is van het niveau waarvan je je hardop mag afvragen hoe dit ooit goedgekeurd is. Zo slecht, ja. En dat is eigenlijk ontzettend zonde. Want Pokémon Violet en Pokémon Scarlet hadden het in zich om tot de beste games uit de serie bestempeld te worden. Want er is een hoop om van te houden en te doen. Zo kun je gewoon lekker ouderwets de gymleiders verslaan en het daarna tegen de Pokémon League opnemen, maar je heft ondertussen ook een slecht team op en neemt het op tegen gigantische titanen die verspreid zijn in de nieuwe regio genaamd Paldea.

Daarnaast geeft deze games (waarschijnlijk vooral oude) spelers keuzestress: de nieuwe monsters in beide games zijn ontzettend tof ontworpen en bieden nieuwe typecombinaties aan waar fans al jaren om vragen. Veel designs spreken daarnaast tot de verbeelding, dankzij de nieuwe texturen die ontwikkelaar Game Freak gebruikt. Vacht lijkt dit keer op vacht en metalen onderdelen glimmen daadwerkelijk. Dat is wel wat anders dan in Pokémon Sword & Shield, waar alles één plat geheel leek en daardoor best cartoonesk overkwam. De nieuwe stijl overtuigt, dus.

Los van de technische mankementen struikelen Pokémon Scarlet en Violet nog op een ander onderdeel: de opzet. Je kunt gaan en staan waar je wil, maar je wordt wel constant geblokkeerd door te sterke monsters of trainers. En dan word je dus eigenlijk gedwongen ergens anders heen te gaan. En toch… en toch… Na meer dan vijftig uur gamen en de verhaallijnen uitgespeeld te hebben, kijken we terug op een fijne speeltijd. Paldea geheel op je eigen tempo verkennen en de nieuwe monsters leren kennen is en blijft leuk, ondanks alle tegenslagen onderweg.

Need for Speed Unbound

Jaarlijks komen er ontzettend veel racegames uit die je aandacht ontglippen. Misschien omdat je liever andere games speelt, misschien omdat het gros vaak een beetje middelmatig is, misschien omdat de uitgever er weinig aandacht aan besteedt. Need for Speed Unbound valt geheel onterecht die laatste categorie. Dit is serieus een van de leukste racegames die dit najaar verschenen is en het verdient om gespeeld te worden. Natuurlijk zijn er wat mindere kanten aan de game en zul je je aan dingen storen, maar het plezier neemt overduidelijk de overhand.

En dat begint al in de basis. Je merkt dat ontwikkelaar Criterion plezier heeft gehad tijdens het ontwikkelen van het spel. Het is misschien deel zoveel in een grote franchise, maar het voelt niet aan als een verplicht nummertje. En dat kunnen we helaas al jaren niet stellen over Need for Speed-spellen. Wat maakt dit spel dan zo goed? Want zo op het eerste gezicht lijkt de game niet echt uniek te zijn. Je doet mee aan races, verkent een open wereld en probeert na het racen te ontkomen aan de politie. In principe allemaal dingen we al een keer eerder gezien hebben.

Het is dan ook vooral de som van alle losse onderdelen die voor een fijn geheel zorgen. De atmosfeer in het spel is redelijk uniek te noemen, en dat komt onder meer door de combinatie van grappige, mooie en kleurrijke effecten die achter de auto’s hangen. Die effecten vallen op, omdat de rest van de game er behoorlijk realistisch uitziet en de echte auto’s ontzettend goed nagemaakt zijn. Bovendien sturen ze zoals je zou verwachten en geeft Unbound je een ouderwets gevoel van snelheid. De adrenaline giert door je lijf tijdens het spelen.

Waarom? Er staat namelijk echt iets op het spel. Wanneer je na het racen gepakt wordt door de politie, dan is het over en uit en verlies je je gewonnen geld. Hoewel dit ontzettend spannend is, wordt het op den duur ook een beetje vervelend. Want je kunt niet even snel een potje racen en dan doorgaan; nee, je moet eerst de politie afschudden. Daarnaast is het een beetje vreemd dat je maar vier races per dag opnieuw mag proberen — maar gezien de inzet altijd hoog is, snappen we dat ook ergens wel. Maar los daarvan staat Unbound geheel in het teken van plezier.

Tactics Ogre: Reborn

Uitgever Square Enix brengt de laatste paar jaar oude klassiekers opnieuw uit. Soms in een geheel nieuwe jas en soms met een nieuwe lik verf. Maar hoe de uitgever het ook aanpakt, meestal vallen die remakes en remasters gewoon in de smaak. Je kunt van mening zijn dat dergelijke games je tijd niet waard zijn, omdat je ze al eens beleefd hebt en ze je daardoor niets nieuws kunnen bieden. En die mening is gewoon legitiem; maar vergeet niet dat er ook gamers zijn die alleen van enkele games gehoord hebben (van hun ouders, ooms, tantes of grootouders).

Tactics Ogre is zo’n game waar misschien veel mensen van gehoord, maar niet gespeeld hebben. Het spel dateert uit 1995 en zette een aantal belangrijke grondbeginselen neer voor games die het spel zouden opvolgen. Dankzij dit spel hebben we bijvoorbeeld Final Fantasy Tactics, om maar een voorbeeld te geven. Reborn is gebaseerd op een eerder uitgebrachte remake van de PSP-versie van dezelfde game en kent een aantal verbeteringen. Zo zijn er veel grafische aanpassingen, waardoor de game er kraakhelder uitziet op moderne spelcomputers.

Daarnaast kun je ook echt genieten van de conversaties en de verhalen in Tactics Ogre: Reborn, omdat die haast poëtisch opgeschreven zijn. Daar mag je de muzikale pracht van de tactische rpg bij optellen. Los van de vormgeving en presentatie is het nog altijd genieten geblazen met de uitgebreide en diepgaande gameplay, waarin je helemaal los kunt gaan met menuutjes en statistieken. Mocht je van tactische rpg’s houden en Tactics Ogre nog nooit gespeeld hebben, dan raden we aan er zo snel als mogelijk aan te beginnen.

A Plague Tale: Requiem

Het eerste A Plague Tale was een regelrechte schot in de roos. De adventuretitel was prachtig en schilderachtig vormgegeven en kende een boeiend en interessant verhaal. In het spel maak je kennis met Amicia en Hugo: een broer en zus die op pad gaan om de kwaal van de jongeman te verhelpen en hun directe omgeving te ontsnappen. Nou, spoilers, aan het einde van de eerste game lukt dat, waardoor beide personages nu zijn aangekomen in een nieuwe regio. Een regio vol kleurrijke steden en pittorekse omgevingen waar je u tegen zegt.

Maar dan slaat het noodlot wederom toe en krijgt Hugo wederom last van zijn vloek. Daardoor ontstaan eigenlijk dezelfde soort problemen als in deel één en nemen grote groepen ratten de omgevingen over. Amicia en Hugo kunnen die enigszins aansturen, wat nu voor de twee keer tot interessante puzzels leidt. Deel één had wel wat last van trial and error: daardoor moest je soms aan zeer specifieke voorwaarden voldoen om iets voor elkaar te krijgen. En zag je de oplossing dan niet, dan kwam je ook geen steek verder. Dat is waar soortgelijke games vaker last van hebben.

Soms komen we dezelfde soort mankementen tegen in het vervolg. Maar we moeten daar ook bij vermelden dat de ontwikkelaar heel veel gedaan heeft om de formule van de game te verfraaien met allerlei diepgaande elementen. Je hebt daardoor wat meer vrijheden, ook al loop je her en der nog wel eens tegen een muur aan waar je mentaal even overheen moet. Maar die muren zijn een stuk kleiner dan voorheen en staan een positieve beoordeling niet in de weg. Het spel blijft bovendien fris aanvoelen, omdat het constant interessante opties introduceert.

WRC: Generations

In de line-up van jaarlijkse sport- en racegamereleases heeft de officiële WRC-game al jaren een vaste stek weten te veroveren. De rallysimulator is al die tijd door de Parijse studio Kylotonn gemaakt, maar de licentie gaat volgend jaar naar een andere studio. Voor dit jaar heeft Kylotonn er alles aan gedaan om een mooi afscheid te maken en de game omgedoopt tot WRC Generations.

De core gameplay, het besturen van de rallyauto, werd de afgelopen jaren steeds beter en dat is met deze uitgave niet anders. De auto’s hebben grip waar ze het moeten hebben en sturen gevoelsmatig precies zoals je zou verwachten. Een van de grote toevoegingen aan de sport dit jaar zijn de hybride systemen in de topklasse van de WRC, dat Rally1 heet. Alle Rally1-auto’s hebben een accu op de achteras die kan worden opgeladen door het gas los te laten en te remmen.

De extra accu maakt de auto wat zwaarder, maar met de extra energie die even tijdens het uitkomen van bochten en rechte stukken ingezet kan worden is dit mooi op te vangen. De auto’s voelen hierdoor anders aan dan voorheen, maar ook een stuk toffer. Een van de leuke toevoegingen van vorig jaar is ook hier aanwezig: een mode waarin je als driver en co-driver rally’s kunt rijden.

Daarnaast is er dit jaar nog meer online content. Een tof nieuw League-systeem is toegevoegd waarin je dagelijkse en wekelijkse uitdagingen kunt voltooien. Je tijden worden omgezet in scores, en dan word je geplaatst in gerangschikte leaderboards met racers van een vergelijkbaar ervaringsniveau. Het is een vette competitie om te kijken wie de beste is. Verder kun je met auto’s uit verschillende generaties racen. Zo zijn er meer legendarische auto’s dan ooit tevoren. Onder andere de Lancia Fulvia HF uit 1972, de Alpine A110 uit 1973 en de Subaru Impreza WRC uit 1997 van Colin McRae passeren de revue.

Gotham Knights

Gotham Knights is een game die voor ons 2022 als het jaar van de lege speeltuinen solideert. Pokémon Legends: Arceus trapte de reeks af en Pokémon Scarlet en Violet sluiten hem af, maar Gotham Knights zit precies in het midden en laat zien dat een drukke omgeving niet hetzelfde is als een levendige stad. In Gotham Knights verkennen we de straten van de stad Gotham niet als Batman, maar als één van zijn vier sidekicks. Je kunt in de huid kruipen van Nightwing, Batgirl, Robin en Red Hood — vaak voor de allereerste keer in een game.

De premise was veelbelovend. Je wordt een echte crimefighter die alleen, of online met drie vrienden, de straten van Gotham ontdoet van crimineel gespuis. Is er een bankoverval, achtervolging of rampkraak, dan weet je zeker dat er een criminele factie is die iets doet wat niet mag. Je komt aanrijden op je Batcycle, ramt die boeven in elkaar en gaat door naar de volgende activiteit. Dit is het toppunt van tijdvulling. Want als je dit niet doet, dan kom je er snel achter dat Gotham Knights weinig te bieden heeft dat verder nog je aandacht kan vasthouden.

Is het dan alleen maar kommer en kwel? Nee hoor. Er zijn ook verhalende missies met onder meer Harley Quinn of Mr. Freeze. Maar die kun je alleen doen wanneer je flink hebt zitten grinden (en dus veel van die waardeloze boeven opgepakt hebt). Bovendien valt op dat de stemacteurs uit de vorige Batman-games niet terugkeren, waardoor de B-status gevoelsmatig versterkt wordt. Dan mag alles er als gelikt uitzien en je als speler ongekend veel bewegingsvrijheid hebben; als je ondertussen niet echt iets te doen hebt, dan is dat weinig waard.

Net als bij Pokémon Scarlet en Violet merken we op de achtergrond dat dergelijke games, al dan niet wat lager geprijsd, best je tijd waard zouden kunnen zijn. Want Gotham Knights is heel goed in delen te spelen. Je hoeft niet drie of vier uur te spenderen aan een kerker of puzzelomgeving, en kunt tussendoor even een uurtje wat boeven vangen en dan weer doorgaan met je dag. Want het slaan en schoppen voelt wel heel lekker. En wanneer het verhaal op gang komt, dan gebeuren er toffe dingen. Maar voor veel spelers gebeurt dit waarschijnlijk te laat.

Bayonetta 3

Fans van de Bayonetta-reeks hebben er lang op moeten wachten, maar nu is Bayonetta 3 dan eindelijk beschikbaar voor de Nintendo Switch. Een console die – laten we eerlijk zijn – echt niet om zulke topgames verlegen zit. In dit nieuwe deel kruipen we wederom in de huid van de tijdvertragende superheks die op alles zal schieten wat op haar afgevuurd wordt. De actie is sneller dan ooit en daar heeft de Nintendo Switch het soms zichtbaar moeilijk mee. Maar gelukkig komen die momenten niet vaak genoeg voor om er echt negatief over te kunnen zijn.

Wat Bayonetta 3 vooral zo goed maakt is dat het spel je als speler constant op het randje van je stoel houdt. De game zit vol verrassingen, verschillende quality of life-aanpassingen ten opzichte van eerdere delen en dynamische gameplay waar je u tegen zegt. Met haar nieuwe vaardigheid, genaamd Demon Masquerade, ontgrendel je nog meer mogelijkheden en combo’s die de actie naar een hoger niveau brengt. Ben je een fan van de serie, dan zul je hier je vingers bij aflikken. Is dit de eerste keer dat je Bayonetta speelt? Dan heb je er mogelijk een nieuwe favoriete serie bij.

Wat ook vooral belangrijk is, is dat Bayonetta 3 de kern van de eerste twee delen koestert en daar eigenlijk alleen maar dingen aan toevoegt. Het voelt daardoor soms wel een beetje meer van hetzelfde; maar als je daar naar op zoek was, dan is dat niet erg. Helaas moeten we ook zeggen dat een groot deel van de game besteed wordt aan wat rustigere gameplaysecties die de vaart er flink uithalen, en dat er gimmicks zijn die je snel zat wordt. Maar als je je daar doorheen kunt worstelen, dan weet je wat er op je wacht. Namelijk die keiharde, visuele oogstrelende actie.

Valkyrie Elysium

Valkyrie Elysium is een action rpg van ontwikkelaar Soleil en uitgever Square Enix), en is tevens een ode aan het gametijdperk van de Playstation 3 en Xbox 360. Het spel laat zien dat sommige dingen misschien beter in het verleden hadden kunnen blijven. Wanneer je de game voor het eerst opstart, is het direct duidelijk wat de ontwikkelaars proberen te vertellen. Dit moet een gevoel van nostalgie opwekken. Van de menu’s tot de geluidseffecten: alles doet denken aan een game van meer dan tien jaar geleden.

De game begint in een leeg veld met jouw heldin onder de knoppen. Je leert gestaag hoe je kunt lopen, vechten en springen en hoe je magie gebruikt tegen de vijanden, tot je bij Odin binnenstapt en hij je vertelt wat nou eigenlijk allemaal de bedoeling is. De presentatie is oubollig en het lijkt alsof de ontwikkelaar moeite had met de beslissing om niet alles een zogenaamd cell-shaded-uiterlijk mee te geven te geven. Daardoor is sprake van een vreemde mengelmoes als het gaat om de grafische presentatie. Dit had een minder groot probleem geweest als de wereld vol en sfeervol was geweest, maar ook dit is niet het geval. Je krijgt te maken met lege gangen, pleinen en bossen, terwijl je zoekt naar het volgende gevecht. Dat is heel repetitief.

Is het verhaal dan de redding? Het korte antwoord is nee. Het is een op Noorse mythe geïnspireerd verhaal dat niet veel om het lijf heeft. Jij bent de laatste valkyrie, en moet Odin helpen in het redden van de al verloren wereld. Klinkt op zich cool in de basis, maar de uitwerking laat gewoonweg te veel te wensen over. Maar er is een zilveren rand. Het belangrijkste onderdeel van de game, de actie, is goed. Elysium is op zijn best wanneer je sierlijk van vijand naar vijand springt, je magie gebruikt en andere (verloren) helden oproept om het samen op te nemen tegen steeds grotere en gevaarlijkere vijanden. En door goed te presteren tijdens de gevechten verdien je punten die kunnen worden ingezet om meer verschillende combo’s uit je vingers te toveren. Het upgradesysteem is robuust en je kunt alvast vooruitplannen voor je volgende upgrade.

Er zijn de afgelopen jaren games uitgekomen die het beter doen dan Valkyrie Elysium op bijna alle vlakken. Denk aan games als Devil May Cry 5, Scarlet Nexus of Code Vein. Kun je echter geen genoeg krijgen van snelle actie en zijn het verhaal en de presentatie ondergeschikt voor jou? Dan is Valkyrie Elysium het overwegen waard.

Meer informatie

Voor meer informatie, tips en adviezen voor de zoektocht naar een nieuwe tv waar je de beste games op kunt spelen, kun je terecht in de sectie tips en adviezen . Hier lees je ook alles over een perfect audiosysteem en koopgidsen voor alle apparatuur.

Lees ook onze recensies van gameconsoles

• Microsoft Xbox Series X
• Sony PlayStation 5
• Sony PlayStation 4 Pro
• Nvidia Shield met Android TV
• Nintendo Switch OLED
• Microsoft Xbox One X

De beste games van 2022

• Beste games van dit moment – deel 21 (herfst 2021)
• Beste games van dit moment – deel 22 (winter 2021-2022)
• Beste games van dit moment – deel 23 (lente 2022)
• Beste games van dit moment – deel 24 (zomer 2022)
• Beste games van dit moment – deel 25 (herfst 2022)