Review: Marantz Cinema 70s – Slank en in het nieuw

Het scherm als erfgoed

De nieuwe designtaal van Marantz blijkt even goed te werken bij een AV-receiver als bij de stereotoestellen die het afgelopen jaar of twee verschenen. Al is er wel een grote terugval – als je het zo wilt noemen – ten opzichte van de vorige generatie. Er wordt bij de Cinema 70s gekozen voor een klein rond schermpje, in plaats van het grote scherm op de NR1711. Hierop verschijnt echt een minimum aan informatie. Het volumeniveau bijvoorbeeld, of de gekozen ingang. Op dit vlak is het niet zo waardevol. Het klein schermpje doet denken aan een patrijspoort, en is uiteraard een verwijzing naar historische Marantz-modellen (en de duurdere actuele toestellen). Dat is geen toeval; Marantz wil met zijn nieuw design explicieter verwijzen naar de vele succesnummers uit het verleden. En ook wat luxueuzer overkomen.

Los van de geschiedenisles is het nieuwe design wel best knap. Een terugkerend element is het kleiner frontje dat uit een groter voorpaneel springt. Afgeronde hoeken en een soort crosshatch-patroon verzachten het geheel. Het enige spijtige? Bij de duurdere Marantz-toestellen is er verlichting voorzien aan de flanken van het frontje. Wanneer het schijnt op dat patroon, krijg je een fraai effect. Bij de Cinema 70s ontbreekt deze verlichting volledig, net zoals dat bij de CD60 het geval was. Spijtig maar ook begrijpelijk. In een verduisterde woonkamer wil je 100 procent op het scherm gericht zijn en niet afgeleid worden door een oplichtend audioapparaat. Zoals meestal bij Marantz kun je de Cinema 70s in het zwart of in een zilvergoud krijgen. Die laatste kleuruitvoering blijven we toch de mooiste vinden.

Klaar voor 8K

Ondanks het smalle profiel is de Cinema 70s prima uitgerust qua connectiviteit. Je kunt tot zes videobronnen aansluiten via HDMI, met drie poorten die HDMI 2.1-ondersteunen. Hierop kun je dus je drie PlayStation 5’s of Xbox Series X’en op aansluiten. Dat zijn momenteel de enige 4K120/8K60-bronnen. Er is één HDMI-eARC-uitgang die eveneens 8K aan 60 fps aankan. Een complexere opstelling wil bouwen, zoals met een projector in één kamer en een tv in een ander? Dan moet je een hoger model met meerdere HDMI-uitgangen kiezen.

Het aantal audio-ingangen is relatief beperkt. Toch denken we dat de typische koper van dit toestel meer dan voldoende in handen krijgt. Er mag bijvoorbeeld maar één optische en één coaxiale digitale ingang zijn, er zijn wel drie cinch-paren voor audio-apparaten zoals cd-spelers én er is een toegewijde ingang voor een platenspeler. Dat hebben die hipsters van Marantz goed gezien.

Het is bovendien heel positief dat er pre-outs zijn voor alle kanalen. Dat betekent dat je bijvoorbeeld de stereokanalen kunt laten versterken door een hifi-versterker. In de interface kun je namelijk per kanaal aangeven of je de versterkte luidsprekeruitgang of de pre-out wil gebruiken. Of als je later ontdekt dat je toch meer vermogen nodig hebt, je de Cinema 70 als voorversterker kunt gebruiken in combinatie met een eindtrap met meerdere kanalen (zoals de Marantz MM8077 of Primare’s A35.8). Toegegeven, niet iets dat veel mensen uiteindelijk zullen doen. Maar het maakt dit toestel toch net iets duurzamer op langer termijn.

Realistische vermogenscijfers

Het valt op dat Marantz wat realistischer is geworden qua z’n marketing. In het verleden pakte het graag uit met spectaculaire vermogens, die echter werden gemeten door één kanaal op één frequentie te belasten (en dan nog met relatief veel vervorming). Dat leverde mooie cijfers op, maar was niet echt heel relevant als je naar een film keek. En dat terwijl Marantz (net als zustermerk Denon) wél best krachtige receivers in z’n assortiment had. Nu stelt Marantz dat de klasse AB-versterking van de Cinema 70 2 x 50 Watt levert als twee kanalen full-range worden aangestuurd (bij 8 Ohm). Dat cijfer zegt heel wat meer. Je moet als consument wel een zekere klik maken, nadat je jaren bestookt werd met cijfers zoals 150, 250 of meer watt. Merk wel op dat dit toestel niet de typisch voor Marantz HDAM-onderdelen aan boord heeft.

Opsmukbeurt voor tv-interface

De afgelopen vier-vijf jaren schreven we bij elke test van een Denon- of Marantz-AV-receiver dat de interface op een nieuwe Ultra HD-tv heel oubollig oogde. Het was nog in 720p, stel je voor. Maar die kritiek mogen we nu in de bezemkast opbergen. De tv-interface van de Cinema 70s toont haarscherp op ons 65-inch Sony OLED-tv. Eindelijk… Bij Marantz is die stap naar een hogere resolutie nog belangrijker, aangezien je bij dit merk via de tv-interface alle instellingen aanpast. Je tovert het dus relatief vaak op het scherm, vaker dan bij concurrentie die vooral via een webinterface ingesteld worden.
Via de bijhorende Marantz AVR-app heb je minder instelmogelijkheden dan via de tv-interface, het is meer bedoeld als geavanceerde remote. Wel nieuw is dat je nu ook alle instellingen nu ook kunt benaderen via een webinterface. Dat is fijn voor installateurs, maar ook wel handig als je zaken wil aanpassen terwijl je een film afspeelt. De interface van de Cinema 70s reageert merkbaar sneller dan de Denon AVR-X6300H die al jaren dienst doet in de testruimte.

Los van de resolutieverhoging kreeg de interface een hele opsmukbeurt. Marantz (en Denon, met wie het software deelt) presenteerde dingen altijd al heel mooi, onder meer bij het gedeelte waar je de surroundopstelling configureert. Daar wordt de speakeropstelling grafisch getoond, nu een stukje moderner gepresenteerd, incluis hoe je de bekabeling moet aansluiten. Instellen hoe je die zeven kanalen van de receiver gaat gebruiken doe je zo snel, zelfs al ben je niet zo thuis in surround. Er zijn ook voldoende opties. Een 7.1- of een 5.1.2-opstelling bouwen, dat kan heel eenvoudig. Of je voorste stereospeakers bi-ampen, dat kan ook. Opteer je voor hoogtekanalen bij een Atmos-opstelling, dan vind je snel je weg tussen de verschillende opties op dat vlak (muurspeaker of Dolby-speaker bijvoorbeeld). Ongewoon genoeg kun je eveneens opteren om te hoogtekanalen midden-boven te situeren of bovenop je surrounds. Bij receivers met slechts twee hoogtekanalen ben je vaak beperkt tot vooraan in de kamer – al zouden we argumenteren dat de andere opties sowieso toch minder interessant zijn.

Sinds de vorige generatie krijgt je ook twee luidsprekerpresets. Best een exotische optie, voor wie wil experimenteren met speakeropstellingen en bijhorende kamercorrecties. Voor de rest zijn er veel kleinere opties die best handig zijn, zoals de makkelijk te hernoemen inputs en de instelbare plaatsing van de volumebalk op het scherm. Zo kun je voorkomen dat ondertitels bedekt worden als je het geluid wat hoger draait.

De heldere aanpak én de ondersteuning voor het Nederlands maakt de interface bij Marantz eenvoudig te gebruiken en informatief. Het blijft iets waar het merk een voorsprong behoudt op de concurrentie. Een sterk punt blijft daarnaast de Setup Assistent, een stappenplan die het instellen van een complex apparaat zoals dit makkelijk maakt voor wie niet zo thuis is in AV-receivers. Ook het meten van je kamer met Audyssey wordt via een grafisch stappenplan simpel gemaakt. Geavanceerde gebruikers kunnen trouwens opteren om kamermetingen uit te voeren met de MultEQ-app. Helaas een betalende app, maar wel handig als je zelf nog wat wilt tweaken aan het meetresultaat. Goed om weten: vanaf het voorjaar 2023 krijgen Denon- en Marantz-receivers de optie om Audyssey in te ruilen voor de Dirac-software. Maar niet de Cinema 70s, de optie zal er pas zijn vanaf het hogere Cinema 60-model. Het moet wel gezegd worden dat Dirac akoestische problemen zeer goed aanpakt en ook speakers beter afregelt – maar wel meer kennis en een verdere investering in een licentie vereist.

Streaming

De streamingopties bij de Cinema 70s zijn zoals altijd bij Marantz uitgebreid. En vertrouwd, want het aanbod op dat vlak is vrij constant gebleven ten opzichte van de vorige generaties. Dat betekent in de eerste plaats dat je muziek kunt streamen via het HEOS-platform, te bedienen via de HEOS-app. In deze sobere app vind je een aantal streamingdiensten (Amazon, Deezer en Tidal) plus internetradio. Over dat laatste gesproken: er is een FM-tuner ingebouwd, maar geen DAB+. Merkwaardig, want bij Denon is een DAB+-tuner soms wel.

Je kunt daarnaast eigen muziekbestanden afspelen over het netwerk of vanaf USB-opslag. HEOS is eveneens een multiroomplatform. Je kunt in de app dus ook fysieke ingangen op de Cinema 70s selecteren en het geluid doorsturen naar een ander HEOS-compatibel toestel. Een platenspeler verbonden met de Marantz-receiver kun je dus ook laten horen op de speakers die in de eetkamer aan de Denon PMA-900HNE hangen bijvoorbeeld. Of op de draadloze HEOS-speakers in de keuken. HEOS werkt als platform vrij soepel, we blijven echter vinden dat de app een opsmukbeurt verdient om muziek net wat attractiever te presenteren. Het is eerder functioneel dan verleidend.

Los van HEOS zijn er nog voldoende streamingopties: AirPlay 2, Spotify Connect en Bluetooth. Nieuw is trouwens dat je ongewenste opties kunt uitschakelen, wat soms nuttig kan zijn. De Bluetooth-functie is tweewegs. Duik je in de instellingen dan kun je gebruiken om geluid naar een draadloze koptelefoon te sturen. Een beetje omslachtig om te doen, wel nuttig. Ondersteuning qua codecs blijft echter beperkt tot SBC – dat kan beter.

Bescheiden van vorm, maar best ok qua prestaties

We sluiten de Marantz Cinema 70s aan op onze vaste surroundstelling, bestaande uit DALI Rubicon-speakers rondom en Alteca-hoogtespeakers. Wel maar twee van de vier, uiteraard. De subwoofer van dienst is een ELAC Sub 2050. Met een volle Audessey-meting krijgen we een redelijk gebalanceerd resultaat. Al hadden na een eerste sessie met een aflevering van Rings of Power en een stuk ‘Black Adam’ (Dolby Atmos) toch de neiging om de achterkanalen iets stiller te zetten. Dat stukje fijn afregelen gaat heel vlot via de Option-knop in de app.

Daarna levert de Cinema 70s aan een normaal volume best een begeesterende ervaring. Bij de eindstrijd tussen Sabbac de demon en de Justice Society – de saaist klinkende superheldengroepering ooit – stuurt de Marantz-receiver de surroundopstelling goed aan. Onder meer als Doctor Fate zich vermenigvuldigt, is er een goede plaatsing van de stemmen van zijn kloons rondom de zitplek. Naar goede Marantz-gewoonte behandelt de Cinema 70s explosies en andere krachtige geluidseffecten een tikje beleefd af, maar dat doet geen afbreuk aan het immersiegevoel.

Levert een surroundopstelling enkel bij luidruchtige actiefilms een meerwaarde? Verre van. De nieuwe Apple TV-reeks ‘Slow Horses’ (Dolby Atmos) bijvoorbeeld, gebaseerde op de bekende boeken van Mick Herron, zet een groep faalhazen slash net niet ontslagen MI5-agenten in de schijnwerpers. Hun baas, een rol op het lijf van Gary Oldman geschreven, lijkt vooral sterk in het lossen van winden, maar naarmate de zoektocht naar een stelletje terroristen intensiveert, krijgen we meer en meer scènes in het nachtelijke Londen geserveerd. Veel spektakel is er niet, maar de opzwepende muziek wordt een tikje warm en omhullend neergezet door de Marantz. De dialogen worden helder aangeleverd. De Dialog Enhancer-functie kan dat nog aanscherpen, maar na de Audyssey-meting vinden we het standaardresultaat al uitstekend.

Kijkend naar de prestaties met films komt de Cinema 70s sterker uit de hoek dan je zou verwachten gegeven zijn slanke lijnen. Het is weldegelijk een echte AV-receiver, al zijn er wel beperkingen. Als we het volume echt ver opendraaien, dan kan het bij hectische scènes wat minder spectaculair klinken. En je bent natuurlijk beperkt qua aantal kanalen – het blijft een 7.2-model. Een echte thuisbioscoop moet anno 2023 vier hoogtekanalen bezitten, vinden we zelf. Maar we durven wedden dat de Cinema 70s eerder in woonkamers terechtkomt dan in thuisbioscopen. Daar kunnen die twee hoogtekanalen vooraan toch al een mooie Atmos-ervaring leveren.

In die woonkamer gaat de Marantz-receiver wellicht eveneens ingeschakeld worden voor muziek. Op dat vlak heeft de Cinema 70s wel een streepje voor, met z’n Marantz-tuning die toch net anders is dan bij de Denon-evenknieën of bij pakweg Yamaha. Op streamingvlak krijg je bovendien redelijk veel opties, dat kwam al aan bod. We opteerden om via de HEOS-app muziek af te spelen van onze test-NAS. Hi-res PCM in de vorm van 96 kHz / 24-bit FLAC’s van Gregory Porters ‘Liquid Spirit’ spelen vlot af, net als 5,6-MHz DSD’s afkomstig van 2L. Dat vlot verwerken van hi-resmuziek doet dat HEOS-platform prima, vooropgesteld dat je netwerk de hogere bandbreedte kan leveren. Dit lukte trouwens ook probleemloos met een willekeurige DLNA-speler-app zoals BubbleUPnP, mocht je de HEOS-interface toch niet je ding vinden.

Conclusie

Wie graag échte surroundprestaties wil, maar geen zin heeft in een typische AV-kolos komt snel bij dit toestel van Marantz terecht. Zijn slanker formaat past goed bij het nieuwe design, wat de Cinema 70 meteen een knappe AV-receiver maakt. De bescheiden afmetingen herbergen echter veel functionaliteit, een karrevracht aan streamingopties en redelijk veel vermogen. Als je geen uitdagende luidsprekers neemt en niet van plan bent om de allerhoogste decibeltoppen te scheren, kun je in veel woonkamers hier zeker mee verder. Wel spijtig dat de Cinema 70s de stap naar Dirac niet zal nemen, dat voorrecht is voor de duurdere modellen weggelegd. De tv-interface in een hogere resolutie? Daar zijn we heel blij mee.