Review: PlayStation VR2 voor PS5 – het probleem van potentie

PlayStation VR2 maakt alles gemakkelijker

Dit moet gemakkelijker kunnen. En met PlayStation VR2 laat Sony zien dat het geleerd heeft van het verleden. Net als concurrerende modellen op de markt beschikt de PS VR2-bril over meerdere camera’s voorop, die bewegingen registreren. Dit keer levert Sony meteen twee controllers mee, in de vorm van Sense-controllers. Ze lijken enorm op wat de concurrentie aanbiedt, maar dat is prima. Want deze controllers liggen over het algemeen lekker in de hand en zijn behoorlijk veelzijdig.

Het aansluitproces van PlayStation VR2 is eveneens flink verbeterd. Ja, er is nog een kabel aanwezig (draadloos virtual reality beleven is heel duur), maar dit keer blijft het bij een enkele kabel. Dit is een lange usb-c-variant die je in de voorkant van de PlayStation 5 stopt. De console herkent de bril meteen en neemt spelers langs enkele instellingen. Binnen enkele minuten heb je de bril en de controllers geïnstalleerd en kun je beginnen met spelen (mits je je games gedownload hebt).

Verder levert Sony standaard een setje simpele oordoppen mee die de 3d-audiofunctionaliteit ondersteunt. Maar als je wil kun je ook een draadloze gaming headset aansluiten, zoals de Pulse 3D of de Sony Inzone H9. Je moet dan wel even goed zitten naar een comfortabele positie voor de hoofdband, maar het simpele trek- en draaisysteem achterop zorgt ervoor dat dit zo gepiept is. Hoe je ook besluit te spelen, de audio klinkt sowieso goed en gelukkig ook hoogwaardig.

Erg handig is ook de doorkijkfunctie. Met oudere virtualrealitybrillen moet je de hardware van je hoofd halen om je omgeving te kunnen zien. Nieuwere modellen, zoals de PS VR2, maken gebruik van de camera’s die binnenin de bril de omgeving kunnen laten zien. Zo kun je bijvoorbeeld gemakkelijker je controllers terugvinden, de afstandsbediening pakken om het volume aan te passen of snel je telefoon pakken wanneer die afgaat. Met een simpele druk op de knop op de bril is dat zo geregeld.

Imponeert vanaf het eerste moment

Wanneer je de eerste game opstart, dan merk je meteen dat PS VR2 imponeert. De bril biedt per oog een resolutie van 2.000 bij 2.040 pixels aan, wat over de gehele breedte en lengte een 4k-resolutie oplevert. Infraroodcamera’s volgen de posities van je ogen, en stelt op basis daarvan automatisch de scherpte in. De omgeving daaromheen oogt onscherp, maar dat valt gelukkig niet op tijdens het spelen. Sony doet dit met een duidelijke reden: de aandacht kan dan uitgaan naar belangrijke delen.

Sommige virtualrealitybrillen worstelen met een mooi en scherp beeld, omdat ze het complete beeld goed willen weergeven. Maar je kijkt niet naar heel het beeld, zoals je op een tv wel doet, en slechts een deel daarvan. En het deel waar je naar kijkt, is scherp en daar gaat het om. Verder kun je zelfs met het volgen van je ogen sommige games bedienen, zoals de geüpdatete versie van Rez. Je volgt de doelen in beeld met je ogen en schiet vervolgens met de knoppen op de controller.

Daarnaast helpt het ook enorm dat de bril beschikt over oled. Daardoor heeft de PlayStation VR2 een hoog contrast, ogen kleuren ontzettend levendig en is zwart ook echt zwart. De bril biedt tevens een fijne helderheid aan, al kan de eerste keer een beetje overweldigend zijn. Rondom de bril zitten een fijne kunststof laag die het licht veel beter buitenhoudt dan het eerste model. Bovendien zit die ook een stuk comfortabeler en dat is dan weer handig voor de wat langere speelsessies.

Sense-controllers van PlayStation VR2

De controllers beschikken over dezelfde triggers als op de DualSense-controllers van Sony. Die kunnen meerdere niveaus van feedback leveren. Trek je aan het touw van een boog, dan kun je de spanning voelen. Vuur je een pistool af? Dan kan per geweer of pistool verschillen hoe de trekker aanvoelt. Op de normale controllers werkt dit al goed, maar in virtual reality merken we echt een verhoogde vorm van onderdompeling. Helemaal ook omdat je gewoon je eigen handen kunt zien in het spel.

Wanneer je op de triggers drukt, dan weet de controller waar je vingers zich bevinden. Druk je ze in, dan knijpt ook je digitale hand in een handvat. De Sense-controllers zijn niet in staat je vingers tot in detail te volgen, maar de illusie is ontzettend sterk. Verder valt op hoe fijn de trilmotoren werken, zowel in de controllers als in de bril. Die gaan van zacht naar hard en alles daar tussenin. Loopt er een dinosaurus langs in de nieuwe Horizon-game, dan voel je de grond om je heen echt trillen.

Een nadeel van de controllers is de manier waarop je ze oplaadt. Ze beschikken allebei over een usb-c-poort, terwijl Sony één kabel meelevert om ze op te laden. Nu hebben we wel genoeg usb-c-kabels liggen, maar ideaal of premium is dit niet. Je kunt los een oplaadstation kopen, maar het had fijner geweest als dat er bij zat. Nu moet je na het spelen klooien met kabels en dat is eigenlijk nooit fijn. Bovendien moet je niet vergeten om dan ook die twee controllers naderhand op te laden.

Waar zijn de games?

Een ander groot nadeel is het feit dat er weinig nieuwe games beschikbaar zijn voor PlayStation VR2. Je hebt een paar nieuwe titels, zoals het in Nederland gemaakt Horizon: Call of the Mountain, maar veel aanbod is er niet. Het komt neer op titels die we elders ook al hebben kunnen spelen, zoals op de brillen van HTC of Oculus (Meta). Ben je niet bekend met die games, dan is dit natuurlijk geen probleem. Maar als eigenaar van andere virtualrealitybrillen kom je snel van een koude kermis thuis.

Eén van de games die we veel gespeeld hebben is Tetris Effect: Connected, terwijl we daar op de PlayStation 4 met de eerste PlayStation VR ook al veel tijd aan hadden besteed. Een andere game die de aandacht trekt is Drums Rock. In die game speel je op een set digitale drums, terwijl je meedrumt op de maat van de muziek. De muziekkwaliteit is soms om te janken (vanwege de covers), maar het spel bracht ons naar vervlogen tijden van Guitar Hero en Rock Band, met hun speciale controllers.

Hoewel de game ook niet lang duurt (tenminste, als je er goed in bent), laat die goed zien waartoe virtual reality in staat is. Je hebt namelijk geen dure gitaar- en drumcontrollers meer nodig voor dit soort ervaringen. Horizon is dan weer een titel die volledig laat zien wat de bril in huis heeft, meer met twee avonden spelen ben je er alweer doorheen. Dan heb je nog speciale vr-modi in games als Resident Evil Village, maar daar valt op dat de controllers soms moeite hebben met positionering.

Waar we echt van onder de indruk zijn is de virtualrealitymodus van Gran Turismo 7. Die game is volledig in vr speelbaar. Zodra de race begint, schakelt de camera automatisch over naar het zicht vanuit de bestuurder. Niet alleen kun je het interieur van de auto goed bekijken, ook kun je in de spiegels kijken waar je tegenstanders zijn. Zelden heeft een racegame zo echt aangevoeld: de feedback, de grafische kwaliteit en de intuïtieve manier van rondkijken dragen daaraan bij.

PlayStation VR2 heeft potentie

Hoewel we onder de indruk zijn van de hardware van de PlayStation VR2, vragen we ons een beetje af hoe het precies zit met de software. De bril biedt momenteel een handjevol unieke ervaringen aan, die helaas nooit helemaal het niveau van een uitgebreide techdemo overstijgen. De ervaringen zijn tof, maar na een avond of twee spelen ben je er wel klaar mee en wil je meer. En juist op dat punt struikelt de ervaring, want dan ben je aangewezen op oudere content in een nieuw jasje.

Ben je niet bekend met die games, dan is er niets aan de hand. Ja, de hardware is met een prijs van 600 euro mega duur (los van de aanschafprijs van de PS5), maar het systeem werkt dan ook ontzettend goed, de installatie is een fluitje van een cent en de beelden zijn oogstrelend fijn. De controllers liggen lekker in de hand en zijn uitgebreid genoeg om een mooie illusie te waarborgen in de virtuele werelden. PS VR2 heeft veel potentie, nu maar hopen dat ontwikkelaars dat waarmaken.