Voor menig videohobbyist de SDI-standaard vrij onbekend. Een duurdere extra voorziening op camera’s en AV-randapparatuur. Bij camcorders in de prosumer en proklasse vind je dikwijls wel de BNC-connector voor een SDI-kabel. Op hybride systeemcamera’s vrijwel niet. Je kunt echter wel een HDMI naar SDI-converter aanschaffen. Wanneer loont de inzet van SDI nu de moeite en de extra investering? Digital Movie duikt in de achterliggende techniek en extra mogelijkheden.
Ontwikkeling
SDI bestaat al sinds 1989. Met de komst van steeds meer digitale camcorders kwam er een dringende behoefte aan een solide en betrouwbare verbinding die over grotere afstanden een AV-signaal kon transporteren. Dat werd de professionele standaard Serial Digital Interface die gebruik maakt van coaxkabels met een BNC-connector. Die vergrendelbare BNC-connector was en is nog altijd een must in de professionele productie- en omroepwereld. Daar kan een los schietende kabel zoals bij HDMI een ramp veroorzaken.
Inmiddels zijn er meerdere typen SDI-standaarden in omloop. De verschillen zitten hem met name in de getransporteerde resolutie 2K FHD of 4K UHD en binnenkort ook 8K en de snelheid van 3 tot wel 24 G. Andere belangrijke ontwikkelingen betreffen het aansturen van apparaten en het vormen van IP-netwerken. Ook bij randapparatuur in de budgetklasse zie je recentelijk SDI-connectoren opduiken. Dat biedt allerlei voordelen ten opzichte van HDMI. Daarover straks meer.
Ongecomprimeerd en serieel
SDI transporteert pure ongecomprimeerde AV-signalen. Dat biedt een hoog kwaliteitsniveau met weinig dataverlies. Het gaat om digitale datawoorden van 8-10 bits die bit voor bit achter elkaar (serieel) worden verzonden. Andere transportsystemen voor video doen dat meestal parallel. Het voordeel van de seriële aanpak is dat SDI met gemak grotere afstanden kan overbruggen. 100 meter vormt geen probleem. De synchronisatie verloopt analoog. Er is sprake van zelfsynchronisatie tussen het zendende en ontvangende apparaat.
Correctie en latentie
Tot de SDI-standaard behoort een ingebouwde foutcorrectie. Deze zorgt er voor dat de videotransmissie zo vlot en betrouwbaar als mogelijk verloopt. De kans op corrupte data is heel gering. Een probleem van digitale data over afstanden kan een vertraging, de delay zijn. Zulks kan ronduit storend werken als het videobeeld of het geluid vertraagd, tijdsverschil tussen verzenden en ontvangst, op de bestemming arriveren. Bij SDI is de latency laag en daarom aanbevolen bij toepassing waar het op timing aankomt.
Technisch eenvoudig
In de praktijk is het aansluiten heel eenvoudig en robuust. De BNC-connector vergrendelt de kabeluiteinden aan de verzender (een camera of een afspeler) en ontvanger (mengpaneel, recorder, converter). Gewoon rechtstreeks aansluiten zonder veel gedoe. Werkt meteen. En zoals gezegd is de verbinding robuust. De connectoren schieten niet gauw los en de ommantelde kabels zelf zijn erg stevig.
Een andere welkome mogelijkheid vormt het tevens verzenden van besturingssignalen via een en dezelfde kabel. Bijvoorbeeld bij het besturen van camera’s, switchers en recorders op afstand.
Verschillende standaards
De eerste SDI-standaard was standaard definitie (SD)-video met maximaal 360 Mbps.. Daarop volgde in 2000 de verbeterde Enhanced Definition (ED-versie) met 540 Mbps. Geschikt boor broadcast en postproduction.
HD-SDI doet zoals de naam al aangeeft 1080i op maximaal 1,4 Gbps. Dual Link SDI maakt daar 2.97 Gbps van. Blijft compatibel met HD-SDI. De 3G versie is nog net wat sneller en kent ook embedded (in het signaal opgenomen) audio. 3G SDI wordt momenteel veel gebruikt. Het kan natuurlijk nog hoger met 4K UHD en 8K. De 6G-versie raakt al aardig ingeburgerd. 12G zit ook al op enkele AV-apparaten. Relatief nieuw is 24G.
Verschillen met HDMI
Zowel HDMI als SDI transporteren ongecomprimeerde video. HDMI (High Definition Multimedia Interface) haalt momenteel al 10K op 120 HZ aan resolutie. Zeker niet slecht doch SDI kan net wat meer. Het eerste belangrijke verschil vormt de te overbruggen afstand. Bij HDMI is 10 tot 15 meter al veel. Bij langer is versterking (een repeater) nodig. SDI haalt met gemak op coaxkabel 100 meter of meer. In geval van glasvezel 300 meter.
Een in de praktijk storende factor is nogal eens dat er meerdere typen (A,B,C) HDMI-connectoren zijn. Bij SDI is dat er maar eentje. In het algemeen zijn de SDI-kabels een stuk robuuster dan HDMI. Een overweging tijdens ruwe gebruiksomstandigheden. SDI ondersteunt geen HDCP. HDMI wel. Camera’s zijn via SDI aan te sturen en met spanning te voeden (coax).
Tot slot
SDI biedt een aantal belangrijke voordelen ten opzichte van HDMI. Met name bij de robuustheid, technische eenvoud, datacorrectie, geringe latentie en datatransport over grotere afstanden. Dat zal echter niet iedereen nodig hebben. Indien wel dan zijn de extra investeringen zeker gerechtvaardigd.
Reacties (0)