Review: Audio-Technica AT-LPW50BT – Draadloos vinyl afspelen over Bluetooth

Mooie houtafwerking

Vergeleken met het budgetsegment betaal je iets meer voor deze Audio-Technica. Maar daar krijg je wel iets voor terug. De basis van de AT-LPW50BT is niet al te dik, door het gebruik van MDF wel al wat massiever. En dat is een goede zaak, want een solide plinth of basis zal doorgaans stabieler en trillingvrijer blijven.

Er is maar één kleuruitvoering, een knap palissanderhout met een donkerrode tint en een donker lijnenspel. De toonarm en het mechanisme zijn dan weer in het matzilver. Voor het overige is de basis heel strak gehouden, op een enkele draaiknop na die dubbelt als aan/uitknop en om de snelheid te selecteren. Deze platenspeler is een nette verschijning met wel iets luxueus en apart.

AT-VM95E

De AT-LPW50BT wordt geleverd met een AT-VM95E-cartridge, gemonteerd op een AT-HS4 headshell (de houder met de cartridge) die via een draaiconnector aan de toonarm vastzit. Als je dus zin hebt om te experimenteren met cartridges, kun je dat doen door snel van headshell wisselen. Een aantal concurrenten, zoals Pro-Ject, gebruikt een carbon-toonarm met een headshell die je niet zomaar losmaakt. Dat maakt het wisselen van cartridge toch wat uitdagender.

Uiteraard is dat uitproberen van cartridges niet voor iedereen. Dat hoeft ook niet, de meeste vinylliefhebbers zijn heel gelukkig met wat ze hebben. Nog over de gebruikte AT-VM95E-cartridge: deze wordt wel vaker op draaitafels in deze prijsklasse toegepast. Los kost het ongeveer 60 euro, ongeveer twaalf procent van de totale prijs van deze draaitafel. Dat is een verhouding die ongeveer ‘klopt’, ook als we kijken wat andere fabrikanten monteren. Zou je ooit deze draaitafel willen upgraden, dan is deze cartridge vervangen door een duurder model wel een goed idee. Het kan zeker beter. Iets makkelijker is enkel de naald vervangen door een ander uit de VM95-familie – maar dat gaat je niet een grote verbetering opleveren.

Alles zit in de doos

De Audio-Technica AT-LPW50BT wordt geleverd als volledig pakket. Dat klinkt voor de hand liggend, maar bij duurdere platenspelers is dat niet altijd het geval. Dat komt omdat veeleisende vinylista’s soms een eigen combinatie van cartridge, speler en toonarm willen samenstelen. Daar hoef je je hier geen zorgen over te maken. Alles zit in de doos, incluis een stofkap. Ook dat is iets dat je af en toe apart moet aanschaffen.

Volledig betekent echter niet kant-en-klaar. Enkel de allergoedkoopste platenspelers worden speelklaar afgeleverd – en dat merk je dan ook aan de geluidskwaliteit die ze bieden. Een volledig geassembleerde draaitafel veilig vervoeren is gewoonweg heel moeilijk. Zelfs kleine schokken kunnen alles ontregelen of kwetsbaren onderdelen beschadigen. Daarom verkiezen fabrikanten tegenwoordig om platenspelers bijna-speelklaar af te leveren. Er is altijd nog een kwartiertje werk nodig vooraleer je jouw vinylcollectie kunt bovenhalen.

Kwartiertje werk

Dat is ook zo bij deze Audio-Technica. De stappen worden echter helder uitgelegd in de handleiding. De zware aluminium draaischijf plaatsen, de headshell vastschroeven op de toonarm (let op dat je kabeltjes niet aantikt) en zorgen dat de platenspeler waterpas staat – heel uitdagend is het niet. Je moet dus niet vrezen voor een soort IKEA-ervaring, met talloze zakjes schroefjes en een montagehandleiding met een dozijn stappen. Positief is dat er degelijke verstelbare voetjes zijn voorzien, waardoor de tafel juist installeren makkelijk gaat. De riem zit al aan de binnenkant van de draaischijf, je moet hem enkel over de motor leggen.

De laatste stap tussen jou en luisteren naar je platen is het inregelen van de toonarm. Zoals gebruikelijk breng je eerst een contragewicht op de achterkant van de toonarm aan en draai je hem aan tot de toonarm blijft zweven. Daarna moet je de aparte cijferring op nul zetten, en dan het gewicht doordraaien tot ‘2’. Dat komt overeen met het gewicht dat hoort bij de geplaatste cartridge. Toen we dit deden en nakeken met een mini-weegschaal – enkel vinylliefhebbers en drugdealers kopen zo’n ding – zaten we nog een halve gram er onder. Dat zou de geluidskwaliteit aantasten, omdat de naald niet met voldoende kracht in de groeven duwt. Aangezien zo’n digitale weegschaal al vanaf minder dan 20 euro te koop is, zouden we aanraden om er in te investeren. Je hebt ook manuele voor minder dan tien euro. Dan regel je het antiskatinggewicht in. Hier is dat makkelijk: je draait een knop naar de stand 2 (van 2 gram).

Fraai midden en aardig wat detail

Met de AT-LPW50BT wordt een zware rubberen mat geleverd. Over matten kunnen vinylliefhebbers lang discussiëren, net als over vele andere tweaks. Maar een mat kan inderdaad een verrassende impact op de klank hebben. Niettemin, de pro’s en contra’s van wat je allemaal op een draaischijf kan leggen gaan we hier niet behandelen. Wel zorgde die rubberen mat op de Audio-Technica dat bij het omdraaien van de plaat er veel stof aan het vinyl bleef hangen. Dat heb je toch minder met vilt of kurk.

Om de ingebouwde versterker te testen, sloten we de Audio-Technica aan op de reguliere cinch-input op een Primare I15-versterker. Die bezit wel een eigen ingebouwde phono-versterker, maar dat negeren we heel even. We halen ‘The Chopin Project’ van Ólafur Arnalds en Alice Sarah Ott en ‘A Light for Attracting Attention’ van Radiohead-spinoff The Smile erbij, twee albums die we vaker bovenhalen en goed kennen. Wat we horen is best fraai, met die kekke vervormde gitaarlijn bij ‘Thin Thing’ die er echt uitspringt en met Thom Yorke’s stem goed loskomt van het geheel. De nadruk ligt wat meer op het midden en detailweergave, wat we eigenlijk wel verwachten van het Japanse merk. Hierdoor mist de cello misschien net wat body bij ‘Verses’ op het Arnalds-album, maar zit er wel een ruimer detailgevoel. Zo worden de trage violen bij dit nummer heel vloeiend gepresenteerd. Het is zeker geen donker, dof geluid.

Bij ingebouwde phono-versterkers is het altijd oppassen voor wat gezoem. Bij deze platenspeler merken we dat niet, het lijkt wel competent geïntegreerd. Toch willen we horen wat het geeft als we de ingebouwde phono-versterker uitschakelen en de AT-LPW50BT aansluiten op de phono-ingang van de Primare-versterker. Opnieuw met The Smile horen we een voller, dynamischer geluid. Het is duidelijk een stap vooruit, met iets meer balans. De conclusie is snel gemaakt: als je een versterker bezit met een toegewijde ingang voor een platenspeler, neem die dan zeker. Maar de ingebouwde phono-versterker is goed genoeg om te gebruiken, mocht je audiotoestel zo’n phono-ingang missen.

Veel beter dan verwacht

En hoe zit het met de Bluetooth-verbinding? Als we de specificaties van de AT-LPW50BT doorlopen, zien we dat het enkel de SBC-codec ondersteunt. Wel spijtig, want de goedkopere AT-LP3XBT ondersteunt wél de betere aptX-codec. Dat is wel een volautomatische draaitafel die zelf de naald op de plaat plaatst en achteraf de toonarm terug parkeert. Dat lijkt comfortabel, maar zo’n mechanisme is bij een goedkopere platenspeler zelden betrouwbaar. We moeten daarnaast opmerken dat SBC niet automatisch slechte kwaliteit levert. Het is een complexer verhaal, waarbij alles afhangt van de bitrates die zowel bron als ontvanger ondersteunen. Als gebruiker kun je daar bijna nooit informatie over vinden. Laat staan iets veranderen aan de instellingen.

Voor het Bluetooth-gedeelte beginnen we met het koppelen van de Audio-Technica met een Bang & Olufsen Portal PC/PS. Strikt genomen een gamingheadset, maar wel eentje die probleemloos als laidback muziekweergever door het leven kan gaan.

Eerste uitdaging: het pairen. Best bijzonder om twee Bluetooth-toestellen die geen scherm bezitten of app gebruiken te koppelen. De enige indicatoren die je ziet, zijn een blauw ledje op de draaitafel en eentje op de hoofdtelefoon. Toch verliep het koppelen vrij vlot: gewoon beide apparaten in pairingmodus plaatsen en dan een half minuutje wachten. Als we dan ‘Random Access Memories’ van Daft Punk afspelen, zijn we aangenaam verrast. De gevreesde SBC-artefacten zijn nergens te bespeuren en het klinkt eigenlijk oorvriendelijker dan via de versterkte kabeluitgang.

De uitleg van Giorgio bij de lange intro is best sfeervol gebracht bij ‘Giorgio by Moroder’, en de meeslepend gitaarsolo komt ook sterk binnen. De beats mochten iets dieper duiken, maar we klagen niet: het blijft opzwepend en snel aanvoelen.

We sloten de Audio-Technica-platenspeler daarna via Bluetooth aan op een Denon AVR-X6300H AV-receiver. Daar ondervonden we toch iets meer problemen. Hoewel de afstand tussen draaitafel en receiver maximaal drie meter was, met een ononderbroken zichtlijn, noteerden we toch forse haperingen. Dat viel tegen – maar lag het aan de platenspeler of de receiver, die toch al ouder is en dus een oude Bluetooth-implementatie aan boord heeft? We vermoeden het laatste, want als we nog een andere Bluetooth-oplossing afstoffen en die op een gelijkaardige afstand plaatsen werkt alles prima. De gebruikte iFi Audio Zen Blue-ontvanger hangen we met een lange cinch-kabel – het is een testopstelling, geen reële opstelling – weer aan de Primare-versterker. Wat we horen versterkt de indruk die we kregen met de Bluetooth-headset: de Bluetooth-modus klinkt prima.

Conclusie

De Audio-Technica AT-LPW50BT is een betere draaitafel met een goede Bluetooth-modus. Wil je pakweg een draaitafel een mooie plaats op een dressoir geven, zonder het omringen met kabels en audio-apparatuur? Dan kun je met dit toestel in meer dan behoorlijke kwaliteit platen afspelen en draadloos doorsturen naar een Bluetooth-toestel. Dat kan een soundbar bij de tv zijn, draadloze speakers of een versterker die in een andere hoek van de kamer staat. Je kunt de AT-LPW50BT ook gebruiken op een klassiekere manier, met kabel. In die modus biedt het goede, zij het niet uitzonderlijke prestaties. Maar die moet je misschien eerder zoeken in de prijscategorie een paar honderd euro hoger.