Review: Sennheiser Momentum 4 Wireless – Muziekmaker voor onderweg

Een heel andere look

Het eerste dat opvalt is dat de nieuwe Momentum er heel anders uitziet dan de voorgaande drie generaties. Waar er vroeger werd ingezet op een soort retro-uiterlijk, opteert Sennheiser nu voor een naadloos en strakker design dat moderner overkomt. En ook iets minder origineel, vinden we. De Momentum 4 Wireless doet sterk denken aan zijn rivalen, terwijl Sennheiser in het verleden echt onderscheidend was qua design. We gaan er vanuit dat het bedrijf na marktonderzoek heeft geconcludeerd dat een andere look toch nodig was. Maar wat ons betreft was er niets mis met het voorkomen van de oude Momentums.

Buiten dat het iets minder origineel overkomt, is er weinig kritiek te geven op het uiterlijk. Als het doel was iets gestroomlijnd te creëren, dan is dat zeker gelukt. Het stofje aan de hoofdband en metalen logo geven deze koptelefoon trouwens wat meer een eigen smoel.

Matte afwerkingen zijn momenteel wat populairder, en dat is precies wat Sennheiser hier biedt. We vinden het knap, al bestaat er altijd het gevaar dat een matte kunststof vuile vingerafdrukken snel toont. En ja, dat is hier ook wel een beetje het geval, toch bij de zwarte uitvoering die wij ontvingen. Pro-tip: als je pendelt en tussendoor een broodje eet, neem je best een servet vast vooraleer je de touchbediening gebruikt.

De touchbediening werkt met tikken, vegen en zelfs knijpgebaren (twee vingers dichter en verder van elkaar brengen). Dat laatste om de noise-cancelling meer of minder efficiënt te maken. De gevoeligheid van de touchpad viel wel wat tegen. Soms reageerde het meteen, soms amper. De MW4 stopt met spelen als je hem afzet, dat spaart de batterij.

De Momentum 4 Wireless kun je niet opvouwen. Ook dat is een trend bij premium-hoofdtelefoons. Qua duurzaamheid is het misschien wel een goede keuze; gedaan met complexere scharnieren die misschien relatief snel verslijten. Sennheiser levert wel een luxueuze hardere case mee die de koptelefoon en accessoires beschermt. Al is het best een groter ding om in een rugzak kwijt te spelen.

Met zijn dikkere oorkussens en makkelijk rein te houden zachte kunststof aan de binnenkant van de hoofdband, zit het qua draagcomfort goed. De oordruk is wat hoger waardoor het warmtegevoel er wel is, maar al bij al valt het wel mee. Je komt het wel vaker tegen bij NC-hoofdtelefoons, omdat een hogere druk zorgt voor meer (passieve) isolatie om omgevingsgeluid buiten te laten. Belangrijker is dat de Momentum 4 Wireless licht op je hoofd voelt. 293 gram is heel weinig, al zijn zowel de topmodellen van Bose en Sony nog veertig gram lichter. Maar dat vinden we niet zo significant; de Sennheisers zitten onder die subjectieve grens van 320-350 gram  waarboven het toch wat zwaarder aanvoelt.

60 uur

Een NC-hoofdtelefoon die 350 euro kost moet nu meer dan ooit op alle vlakken uitblinken. Er zijn immers steeds meer betaalbare toestellen die eveneens goed presteren op vlak van ruisonderdrukking – met dank aan toegankelijke chipsets van bedrijven zoals Qualcomm. Er moet dus een reden zijn om toch een hoofdprijs te betalen voor iets als de Momentum 4 Wireless. Sennheiser doet in elk geval z’n best om veel argumenten op tafel te gooien. Naast het nieuwe design en wat lijkt een goede bouwkwaliteit te zijn, pakt de nieuweling uit met dat spectaculair batterijleven. De M4W zou 60 uur blijven spelen, wat toch een record is. De WH-1000XM5 was al indrukwekkend met 30 uur, maar Sennheiser klopt Sony op dit vlak overtuigend. Het is in elk geval de eerste keer dat we een NC-koptelefoon getest hebben die we tijdens de hele testperiode maar een keer aan de lader moesten hangen.

Je kunt de Sennheiser met één toestel tegelijkertijd actief verbinden. Via Smart Control kun je wel schakelen tussen vooraf gekoppelde apparaten. Dat is wel handig als je even van je laptop naar je smartphone wil overschakelen. Het wisselen gaat wel een stuk vlotter bij Sony.

Persoonlijk geluid

Hoe zit het met de extra functionaliteit die je bij een topmodel mag verwachten? Bij Sennheiser ontdek je wat mogelijk is via de Smart Control-app (iOS en Android). Voor ons een bekende ervaring, want je gebruikt het ook voor Sennheiser-soundbars en andere hoofdtelefoons van de Duitsers. In het hoofdscherm van de app kies je het (geconnecteerde) toestel en dan wordt het uiterlijk aangepast aan het toestel. In tegenstelling tot Sony wordt hier gegaan voor een minimalistische aanpak. Zo word je niet bedolven door informatie en keuze-opties, al is er wel een klein tutorial als je dat wenst. Bovendien kun je meer dan genoeg aanpassen. Er is een equalizer met een beperkte drie banden en een aantal genrepresets. Of je opteert voor een bassboost, al komt er standaard uit de Sennheiser sowieso een volle onderlaag bij muziek. We hadden er geen nood aan, maar het is er voor wie zichzelf identificeert als basshead.

Een uniekere functie is Sound Zones, waarbij je geluidsinstellingen zich aanpassen aan je locatie. Je moet hiervoor de app toegang geven tot je GPS en een account aanmaken bij Sennheiser, en vooral dat laatste vinden we een kwalijke trend die we ook bij Sony zagen. Het is wat gek dat je enkel bepaalde toestelfuncties die geen cloudcomponent hebben kunt gebruiken na in te loggen. En of Sound Zones nu echt een meerwaarde bezitten… Uiteindelijk kun je bij de MW4 kiezen voor adaptieve noise-cancelling. De ruisonderdrukking past zich dan automatisch aan, en dat werkt eigenlijk prima.

Wel heel geslaagd is Sound Check. Hier mee pas je de klank van de hoofdtelefoon aan door middel van een keuzes die je maakt bij het afspelen van een liedje dat je zelf kiest. Noem het dus maar een alternatief voor een equalizer, maar dan zonder je lastig te vallen met frequenties en schuifbalken. Het fijne is dat je tunet met muziek dat je kent en dat je telkens drie alternatieven kunt uitproberen, en dat een drietal keer achter elkaar. Zo beslis je basis van wat je beter vindt, niet wat je denkt dat een frequentieaanpassing voor effect zal hebben. Fijn is ook wel dat je deze personalisatie meerdere keren kunt uitvoeren om telkens een nieuwe EQ-preset te maken. Onderweg merkten we bijvoorbeeld dat iets meer treble toch aangenamer was dan toen we thuis achter de computer tokkelden.

Mooie stemprestaties

De noise-cancellingprestaties hebben we uitgebreid kunnen testen tijdens een treinrit van een achttal uur in Duitsland. Zo’n moderne ICE-trein heeft niet veel ruisonderdrukking nodig, maar de gewone sneltrein die de hoofdmoot van de reis afhandelde was toch wel wat luidruchtiger. Snel de M4W op en noise-cancelling op maximum. Dit zorgt voor heel wat rust, al noteren we dat er nog wat treingeluiden doorfilteren. De stemmen van de mensen rond ons blijven ook nog een beetje te horen. Ook thuis, als we de Sennheiser onderwerpen aan onze standaardtest met een loeihard afgespeelde video van een treinrit door een sneeuwstorm horen we nog licht rolgeluiden. Toch moeten we stellen dat de Momentum 4 Wireless echt goed presteert qua ruisonderdrukking. Het is enkel dat de WH-1000XM5 is op dit gebied gewoon niet te verslaan is. Het lichte drukgevoel op de trommelvliezen die we bij de Sony ervaarden is hier echter niet aanwezig.

De Momentum 4 Wireless zet in op een aanwezige maar wel goed gedefinieerde bas. Dus geen wollige beats, maar een laag dat beter de muziek aanvult en het snelheidsgevoel niet ondergraaft. Die wolligheid heeft de WH-1000XM5 een tikje meer – al blijft het allemaal heel relatief omdat topmodellen zoals de Sony (en deze) zich vlotter laten aanpassen via de equalizer. Uit de doos komt de M4W sterk over. De intro van ‘Keep On Smiling’ van Two Door Cinema Club die we streamen vanaf een iPad Air heeft diepe subbassen die de Sennheiser voelbaar overbrengt. Ook bij de nummers die volgen, zoals ‘Everybody’s Cool’ en ‘Millionaire’, zijn beats strak en is er een ruimtelijkheid present zodat vocals en synthklanken goed loskomen van die beukende onderlaag.

Sennheiser houdt graag van een iets donkere klank, met wat minder helderheid in het hoog. Dat is hier ook een beetje, al missen we toch niet echt een detailgevoel als we naar het swingende pianospel van Regina Spektor luisteren op de fonkelnieuwe en zeer geslaagde remaster van haar debuutalbum uit 2001. De Momentum 4 Wireless is allesbehalve dof, omdat lagere-middenfrequenties prima gebracht worden, en Spektors stem is heel vol en gedetailleerd. Het is een mooie prestatie voor een gesloten NC-hoofdtelefoon, ook net anders dan het fraaie detail van de Bowers & Wilkins PX7 S2 die we recent bekeken. En dat denken we ook als we op ‘La Passione’ van het Akademie für Alte Musik Berlin in Qobuz tikken. Klassieke symfonische muziek als deze komt het best over op een open hoofdtelefoon, maar aan zo’n toestel heb je maar weinig als je in een lawaaierige omgeving vertoeft. De Momentum 4 Wireless zorgt echter voor een voldoende open en grote weergave, zodat je toch een zeker concertzaalgevoel krijgt. Als we van dezelfde formatie even ‘Allegro’ van Paul Wranitzky afspelen, met pauken die geweldig knallen in het midden van het stuk, pakt de Sennheiser die plotse dynamische pieken prima aan. De volle lading krijg je niet helemaal binnen – gelukkig voor onze oren – maar het komt wel machtig en groots over. Dingen zoals dit maken indruk, en bevestigen de status van de Sennheiser als een koptelefoon gemaakt door een bedrijf dat weet wat goede klank betekent.

Conclusie

Nu dat er steeds meer noise-cancellinghoofdtelefoons verschijnen die lager geprijsd zijn en toch redelijk goed presteren, moet een premiumproduct zoals deze echt wel het beste bieden. Op vlak van geluidskwaliteit is dat hier zeker het geval. De Momentum 4 Wireless is een van de best klinkende NC-koptelefoons van het moment. En met Sound Check kun je het makkelijk naar eigen smaak tunen. De ruisonderdrukking is goed en beter dan het gemiddelde, maar niet klasseleidend. Al vermoeden we dat de meesten hier tevreden mee zullen zijn. Het nieuwe design vinden we wat anoniem, maar het kan niet ontkend worden dat de M4W er strak en modern uitziet. Doe daar nog de verbluffende autonomie bij, en je spreekt over een hoofdtelefoon die zeer geschikt is voor lange pendeldagen en vluchten naar de andere kant van de aardbol.