Review: Bowers & Wilkins Px7 S3 – In alle stilte hifi-geluid

Wat luxe op je hoofd

De Px7 S3 is eveneens een echte Bowers & Wilkins als het over luxe gaat. Er zijn veel vertrouwde elementen aanwezig die deze koptelefoon een premiumgevoel geven die de prijs waardig is. De dunne hoofdband die verdikt in het midden, de elegante S-vormige scharnierende beugels uit metaal en de harde textielafwerking op de buitenkant van de driverbehuizingen (en de hoofdband) doen de Px7 S3 mooi en slank overkomen. Het lijkt nu niet per se op de weelderig afgewerkte luidsprekers uit de high-end 800 Series waarvoor Bowers & Wilkins bekend staat, maar qua emotie zit het wel in die buurt.

Zoals voorheen blijft Bowers & Wilkins een liefhebber van ovalere oorkussens, een vorm die ook aan de buitenkant gespiegeld wordt. Wel het gedeelte waar het Bowers & Wilkins-logo op prijkt breder geworden, wat de koptelefoon subtiel groter maakt. Wat daar ook speelt zijn de openingen rondom aan de zijkant, die een streepje ‘techniek’ aan de uitstraling toevoegen.

Het blijft echter wel een elegant ding, in welke kleur je hem koopt. Naar goede gewoonte voorziet de fabrikant naast een klassieke zwarte uitvoering nog twee meer trendy versies. Schreeuwerige kleuren zijn echter geen ding van Bowers & Wilkins, dus die Indigo Blue en de Canvas White-versie zijn vooral stijlvol, niet ‘hallo, hier ben ik!’-opvallend.

Wat is er nieuw?

De Px7 S3 is een hoofdtelefoon met noise-cancelling, ontworpen om thuis maar ook in luidruchtige omgevingen zoals kantoren of het OV te gebruiken. Op dat vlak belooft Bowers & Wilkins nog betere prestaties. Dankzij de stap van zes naar acht microfoons (vier per kant) moet die ruisonderdrukking efficiënter worden. Er zijn niet zoveel rivalen die er zoveel bezitten, de JBL Tour One M3 bijvoorbeeld is een zeldzame andere. Het aantal microfoons bepaalt uiteraard niet alles, maar het geeft de NC-algoritmes wel meer data om mee te werken. En dat helpt om accurater antigeluid te genereren zodat de herrie uit de omgeving verdwijnt en je muziek onaangetast blijft doorspelen.

Bluetooth draagt een minder goede reputatie met zich mee als het gaat om geluidskwaliteit. Tijdens het streamen wordt de audio immers opnieuw gecodeerd, meestal op een lossy manier die audiodata weggooit. Betere audiocodecs, zoals LDAC en aptX, gaan minder destructief te werk. Voorgaande Bowers & Wilkins-hoofdtelefoons hadden hier al oog voor door ondersteuning te bieden voor aptX HD en aptX Adaptive. De Px7 S3 gaat een stap verder door aptX Adaptive ondersteuning voor 96 kHz/24-bit audio te geven (wat nog altijd lossy is) en aptX Lossless. Die laatste codec biedt cd-kwaliteit, zonder verlies.

Op audiovlak vallen vooral de nieuwe 40-mm biocellulose drivers op die nu ook een discrete hoofdtelefoonversterker krijgen. Bij veel noise-cancellinghoofdtelefoons is er één chip die alles doet: DA-conversie en versterking, en soms zelfs ook de ruisonderdrukking. Dat is makkelijk, maar aparte onderdelen presteren meestal beter omdat ze beter op de drivers kunnen afgestemd worden.

Hoe lang een hoofdtelefoon speelt zonder opladen is belangrijk. De Px7 S3 zit bij de beste van de klasse met een autonomie van 30 uur met noise-cancelling ingeschakeld. Als je dan toch moet opladen, dan kun je in een noodgeval een koffie gaan halen en vijftien minuten later een hoofdtelefoon opzetten die weer zeven uur speelt.

De toekomst brengt…

Een breuk met het verleden is er ook. Bij de hifi-centrische kijk van het merk hoorde ook een afwijzen van ruimtelijke audio. Dat lost Bowers & Wilkins nu. Of liever: dat gaan ze doen. De Px7 S3 zal ergens dit jaar een update krijgen waardoor je bij het kijken van een film of beluisteren van muziek de standaard stereo-ervaring kunt vervangen door een surroundbeleving.

Ook voor later is een aparte update die Auracast en de LC3-codec toevoegt. Zo ga je bijvoorbeeld met één keer tikken de Px7 S3 met een smart tv (bijvoorbeeld van Samsung, die Auracast ondersteunt) kunnen verbinden. Het is nog een heel nieuwe technologie, die pakweg eveneens toelaat dat meerdere koptelefoons verbinden met één Auracast-zender. De technologie zou bijvoorbeeld in een museum toelaten dat je met de eigen hoofdtelefoon bij een kunstwerk de audiogids kunt raadplegen. Maar dat is iets voor de toekomst.

Die updates worden aangebracht via de Bowers & Wilkins Music-app. Hier vind je een beperkt aantal opties, naast muziek. Je kunt de app koppelen aan Qobuz, Tidal of een handvol andere diensten, en zo nieuwe muziek op het spoor komen. Er zijn uiteraard nog wel apps die je richting muziek brengen, maar de Music-app presenteert playlists best wel mooi.

Lossless zonder draad

De uitdaging momenteel is een toestel vinden die een Bluetooth-verbinding met aptX Lossless tot stand kan brengen. Er zijn een aantal smartphones op de markt die beweren de nieuwe codec aan boord te hebben, zoals bij Motorola en Asus. Dat klopt qua hardware; aptX Lossless is enkel mogelijk als je telefoon een bepaalde Snapdragon-chipset bevat. Het blijkt in de praktijk soms nog wachten te zijn op een software-update. Om aptX Lossless-apparaten te testen, gebruik ik daarom een Creative BT-W6. Dat is een handige USB-zender die je kunt insteken op een laptop of een mobiel toestel en die helder rapporteert welke codec gebruikt wordt. De eerste controle doorstaat de Px7 S3 perfect: zowel de Creative-software als het ledje op de BT-W6 geeft aan dat aptX Lossless gebruikt wordt als we streamen vanaf Apple Music op onze iMac. Terwijl ik ‘All Living Things’ van Park Jiha stream – uiteraard vanaf lossless bronmateriaal – komen deze omhullende tracks die Koreaanse instrumenten inzetten om prachtige ambient soundscapes op te bouwen perfect binnen. Dit is gewoonweg kabelkwaliteit – maar dan zonder kabel.

Aan het gebruik van aptX Lossless hangen wel wat voorwaarden, waaronder dat je niet al te ver van de zender mag zitten. Maar zo beperkt blijkt het nu ook weer niet. Ook op een meter of twee-drie bleef de lossless stream stabiel, zonder dat er wordt teruggeschakeld naar aptX Adaptive.

Een echte muziekmaker

Je kunt de Px7 S3 op diverse manieren gebruiken, incluis met de kabel. In de meegeleverde luxecase is een fraai opbergvakje waarin je zowel een USB-naar-USB-kabel als een USB-naar-3,5-mm audiojack vindt. Je kunt dus de DAC in de hoofdtelefoon rechtstreeks voeden door hem op een USB-poort van je laptop of smartphone te hangen. Of aansluiten op de hoofdtelefoonuitgang van een DAP of een hifi-toestel, dat kan ook.

Maar uiteraard is het veel waarschijnlijker dat mensen de Px7 S3 draadloos zullen gebruiken. Het is logisch om het zo eerst te testen, aangesloten op een iPad Air en op een Samsung S24 Ultra. Aangezien er ondersteuning is voor multipoint-verbindingen kan dat gewoonweg simultaan. Handig als je bijvoorbeeld op je tablet een film zit te bekijken en er plots een oproep binnenkomt op de telefoon.

Wat meteen opvalt bij Joe Bonamassa’s trage ‘Bird on a Wire’ afgespeeld via Qobuz in de Music-app is hoe breed de soundstage lijkt te zijn. Het ligt een stukje aan de productie, maar de semi-akoestische ritmegitaar zit ergens ver links en een Griekse bouzouki die het nummer iets apart geeft helemaal rechts op het podium. Het is heel wat meer een speakergevoel dan vaak bij een gesloten NC-koptelefoon.

Bonamassa zelf laat uiteraard ook horen waarom hij geldt als een van de beste gitaristen ter wereld, de solo spelend op een iconische Gibson Firebird V. Wat de Px7 S3 mooi doet is die soundstaging en ook de kwaliteit van al die snaarinstrumenten. Je kunt op elk apart focussen en genieten van een authentieke klank, vol karakter, maar de Bowers & Wilkins houdt ook het geheel samen.

Dieper duiken in een nummer

Het frisse detail waar de Britten voor bekend staat is er dus wel, maar het is niet té prikkelend. Je hebt vooral het gevoel dat je omgeven wordt door de muziek en nieuwe zaken te horen krijgt. Ook in een hiphop-nummer zoals ‘Kali’ van Raina featuring Zef of in de darkfolk van Myrkur valt er veel te ontdekken. Haar ‘Bonden og Kragen’ bijvoorbeeld, zet de stem van de Deense heel mooi en vloeiend neer, heel ruimtelijk geplaatst, terwijl een akoestische gitaar samen met diepe percussie geslaagd voor een solide fundering zorgt. Die gelaagdheid in de weergave is een sterk punt van de Px7 S3, opnieuw iets dat je niet bij elke NC-koptelefoon tegenkomt. En over noise-cancelling gesproken: met ruisonderdrukking ingeschakeld wordt de tonaliteit niet aangepast of is er niet echt ruis te merken. Het eerste komt tegenwoordig minder voor, het tweede heb je wel nog bij veel hoofdtelefoons. Wie van stilte houdt, zit hier dus wel goed. Toch wel belangrijk als je naar dynamischere nummers luistert of graag klassieke werken meepikt waar heel stille passages langskomen. De eerste beweging van Tchaikovsky’s symfonie No.5 in E minor, op. 64 bijvoorbeeld, gebracht door de Artic Philharmonic and Christian Lindberg. Het bezit een heel ingetogen karakter, heel fijn, en dat kwam ook via de Px7 S3 naar voren, met onder meer fraai uitdovende hoorns.

De ultralage tonen bij de aanvang van ‘Your Freedom Is the End of Me’ van Melanie De Biasio komen heel dik en indrukwekkend binnen via de Px7 S3, nu vanaf de iMac met de Creative-zender. In aptX Lossless-modus dus, en dat klinkt ronduit uitstekend. Of de kloof met het streamen vanaf de iPad (AAC-codec) echt zo enorm is? Dat ook weer niet, maar dit is wel een onaangetaste stream. Die slomere lage basnoten stuwen dit nummer verder, maar het is De Biasio’s zang (en backing vocals) en de vederlicht neergezette piano die je aandacht trekken. Het is dat frissere, detailrijke dat de Px7 S3 onderscheidt van heel wat rivalen, maar ook het goed gedefinieerd laag dat voor emotie zorgt. Een mooi geheel.

Effectief tegen kabaal

Veel concurrenten van de Px7 S3 pakken uit met adaptieve noise-cancelling en veel instelmogelijkheden. Dat is hier anders, wat de gebruikservaring in elk geval simpel houdt. Ruisonderdrukking staan aan of staat uit, dat is het. Idem met wat Bowers & Wilkins ‘Doorlating’ noemt, wat een transparantiemodus is die de stem van je collega of huisgenoot net doorlaat.

De noise-cancelling van deze koptelefoon draait op een volgens Bowers & Wilkins zelfontwikkeld platform. Daarbij heeft het merk vermoedelijk gekozen om niet de meest agressieve ruisonderdrukking toe te passen, net omdat je dan gauw ruis of klankveranderingen krijgt die de muziek aantasten. Een meer hifi-esque keuze, die ook sommige andere hoofdtelefoonbouwers uit de hifi-wereld maken. Normaliter betekent dit dat de noise-cancelling iets minder effectief is. Dat is ook hier het geval, maar het moet wel benadrukt worden dat het inderdaad ‘iets minder’ is, niet ‘veel minder’. De Px7 S3 zet nog altijd een topprestatie neer in een synthetische test, waarbij het merendeel van het lage geluid verdwijnt en een groot deel van midden- en hoge tonen. Concreet: draag deze koptelefoon op een trein of vliegtuig en je kunt nog altijd aan een normaal geluidsniveau je muziek of film meepikken. Een goed resultaat dus, die trouwens beter is dan wat de Px7 S2e neerzet als we de twee koptelefoons zij aan zij vergelijken. Als we dan toch het Bowers & Wilkins-duo naast elkaar leggen: ook op geluidsvlak zijn er stappen gezet. Vooral qua ruimtelijkheid valt er heel wat meer immersie te proeven bij de nieuwe versie.

Conclusie

De Px7 S3 is meer dan een kleine update voor de Px7 S2e. Een betere geluidskwaliteit (met name qua grootte van het geluidsbeeld en controle in het laag), ondersteuning voor aptX Lossless en de betere noise-cancelling geven deze Bowers & Wilkins een podiumplaats in de top drie van beste premium draadloze hoofdtelefoons met noise-cancelling. Het is dé keuze voor wie de nadruk legt op muziekweergave, al is ‘em ook voor film en gaming ook aardig. Dat zal nog meer het geval zijn als de beloofde update met ruimtelijke audio opduikt.