Review: Bowers & Wilkins PX7 S2 – Stijlvolle topper

Luxueuze verschijning

Als we de PX7 S2 uit de doos halen, krijgen we niet de indruk dat Bowers & Wilkins op designvlak een revolutie wou ontketenen. Wat we zien oogt meteen vertrouwd. Maar niet omdat de PX7 S2 sterk op z’n voorganger lijkt. Dat is maar ten dele zo. Sommige dingen zijn hetzelfde gebleven. De sierlijk scharnierende beugel die de speakerbehuizing met de hoofdband verbindt bijvoorbeeld, is zo’n designelement dat behouden werd. De ontwerpers zijn echter ook veel inspiratie gaan putten bij de allereerste NC-koptelefoon van Bowers & Wilkins. De PX dus, niet de PX7. Ben je nog mee? De behuizing in twee niveaus, waardoor het gedeelte met het logo er lijkt uit te springen verwijst dan weer een designaspect van die oudere generatie. Overigens is het interessant om weten dat de PX7 S2 van 420 euro niet het hoogste model van Bowers & Wilkins wordt. Na de zomer verschijnt er een PX8 die nog hoger gepositioneerd is.

Het belangrijkste is dat de PX7 S2, net als zijn voorgangers, uitpakt met een modern en slank design. We zien materialen die typisch zijn het luxe-minnende Bowers & Wilkins. Zoals een zwart leder voor de oorkussens en de binnenkant van de hoofdband, de delen die je oren raken. Dat materiaal wordt gehuwd met een luxueuzere kunststof uitgevoerd met een crosshatch- of kruispatroon aan de buitenzijde van de driverbehuizingen. Ook de buitenkant van de hoofdband pronkt ermee. Hoewel het een hardere en schijnbaar duurzame kunststof betreft, lijkt het van ver bijna een textielsoort. Dat geeft de PX7 S2 een gesofistikeerde uitstraling, terwijl het op langer termijn wellicht toch netter zal blijven ogen. De Bowers & Wilkins-hoofdtelefoon is met 309 gram een tikje zwaarder dan wat Bose of Sony te bieden heeft, maar dat merk je in de praktijk amper. Of wij toch niet. Dat is wel verrassend, want als je de Sony in één hand neemt en de Bowers & Wilkins in het andere voel je dat de Japanner met zijn 250 gram veel lichter is.

Over duurzaamheid gesproken: de oorkussens zijn vervangbaar, vooropgesteld dat Bowers & Wilkins gepaste reserve-exemplaren aanbiedt. De PX7 S2 weerstaat ook goed onze pogingen om de hoofdband te plooien en verwringen. Dit sterkt ons vermoeden dat deze koptelefoon ondanks zijn chiquer uiterlijk ook wel de beproevingen van het dagelijkse pendelen zal overleven.

De PX7 S2 wordt geleverd met een harde case die even fraai is als de hoofdtelefoon zelf. Gaat de lichte stof die binnenin is gebruikt op langer termijn net blijven? Goede vraag. Het toestel wordt wel goed beschermd in deze case. Er is ook een geheim compartiment waarin je twee kabels vindt: een USB-C naar USB-C-snoer en een kabel die je insteekt op de USB-poort op de PX7 S2 en die aan de andere kant eindigt in een jack. Je kunt de koptelefoon dus ook bekabeld gebruiken, al vereist dat nog altijd een opgeladen batterij.

Handige fysieke knoppen

In tegenstelling tot Sony kiest Bowers & Wilkins voor fysieke knoppen, niet touchcontrols. Dat vinden wij wel positief. Hoewel de WH-1000XM5 heel goede touchbediening bezit, vinden we het bij andere koptelefoons vaak makkelijk om touchcontrols per ongeluk te activeren. De fysieke toetsen op de PX7 S2 zijn ook handiger in de winter, als je handschoenen draagt.

De meeste knoppen zijn te vinden aan de rechterzijde. Het gaat dan voornamelijk om mediabediening. Aan linkerzijde is enkel één toets. Die gebruik je om de noise-cancelling te activeren of de pass-throughfunctie. Waar ruisonderdrukking je omhult in stilte zodat je je kunt concentreren, zal de pass-through net (selectief) geluid doorlaten zodat je bijvoorbeeld een aankondiging in het station kunt verstaan. Ook de keuze voor een enkele toets aan de linkerzijde is goed gezien. Soms staat de NC-knop tussen andere toetsen, en dan is het heel makkelijk om je te vergissen. Als je het wenst, kun je via de bijhorende app ervoor kiezen om deze knop toe te wijzen aan een stemassistent.

Wanneer je de PX7 S2 afneemt, stopt de muziek automatisch. In het verleden hebben we wel vaker hoofdtelefoons op test gehad met een sensor die te vaak bij een snelle hoofdbeweging of het verplaatsen van de hoofdtelefoon fout reageerde. Bij de PX7 S2 werkt het echter goed. Vind je de functie toch niet zo handig, dan kun je in de app de gevoeligheid in drie niveaus aanpassen of het gewoon uitschakelen. De functie helpt wel om de accu te sparen.

Over de batterij gesproken: die zou 30 uur meegaan met NC ingeschakeld. Niet alleen is dat een heel mooie prestatie, daarmee evenaart de Bowers & Wilkins de Sony WH-1000XM5. Laden gaat ook heel snel. In een kwartier kun je via een USB-C-lader tot 7 uur muziek bijtanken.

Mooie app

Met de PX7 S2 zet Bowers & Wilkins de trend verder om alles onder te brengen in één app. Waar je vroeger nog een aparte Headphones-app had van het Britse merk, doe je nu alles in de Music-app. De app kennen we al bij FWD, onder meer van tests van Formation-multiroomproducten, de nieuwe Zeppelin-speaker en recente soundbars van Bowers & Wilkins.

De Music-app probeert iets anders te zijn dan een pure afstandsbediening via de smartphone. Je kunt wel een aantal zaken op de PX7 S2 instellen – maar heel wat minder dan bij Sony – muziek ontdekken en afspelen staat echter centraler. Dat maakt de Music-app ook nuttiger dan typische hoofdtelefoon-apps, die je wellicht maar zelden zal openen. In de Music-app ga je misschien wat vaker willen duiken, bijvoorbeeld om via hier wat nieuwe muziek te ontdekken bij Tidal of Qobuz. Naast je eigen muziekcollectie bij die diensten, vind je in de app ook playlists die Bowers & Wilkins zelf samenstelt. Maar uiteraard kun je ook gewoon je eigen favoriete streamingapps gebruiken voor muziek of de audio van een app zoals Netflix naar de PX7 S2 sturen. Meer zelfs, bovenstaande is voorlopig nog een stukje theorie en aanvankelijk zal je met je vertrouwde apps moeten werken. De muziek in de Music-app kun je momenteel wel naar een aangesloten soundbar of speaker sturen, maar nog niet naar de PX7 S2. Die mogelijkheid komt “later in het jaar”, zegt Bowers & Wilkins.

Noise-cancelling op hoog niveau

Hoe effectief de noise-cancelling is kunnen we snel uittesten. Naast de tuin ligt een plein waarop de gemeentediensten aan het werken zijn. Er wordt gesnoeid en opgeruimd, een klus waarbij allerlei machines vereist zijn, zo ontdekken we als we de tuin betreden. De noise-cancelling van de PX7 maakt er korte metten mee. Dit is best veel lawaai, maar we oogsten een zeer overtuigende stilte. Zelfs zonder dat er muziek wordt afgespeeld. Echt ver van klasseleider Sony met zijn WH-1000XM5 zit Bowers & Wilkins hier niet, dat kunnen we vaststellen als we beide koptelefoons naast elkaar uitproberen. Of dat verschil significant is? In de praktijk wellicht niet. De noise-cancelling van de PX7 S2 is echt wel goed, waardoor we zelfs in de luidruchtige tuin een podcast goed kunnen volgen.

Ook bij onze vaste test, waarbij we een video van een treinrit door een sneeuwstorm zo luid mogelijk via de iMac-speakers afspeelt, doorstaat de Bowers & Wilkins-hoofdtelefoon zonder een krimp te geven. We horen heel weinig van de storm of van het rolgeluid van de trein. Van de verschillende NC-koptelefoons die we aan deze test onderworpen hebben, gaf enkel de recente WH-1000XM5 een iets beter resultaat.

Uitstekende prestaties

Met de PX7 S2 op het hoofd tikken we in de Qobuz-app op de nieuwe release van Regina Spektor. ‘Home, before and after’ is helemaal wat je verwacht van de lichtjes excentrieke zangeres. Al is het je wel vergeven als Spektor wat van je persoonlijke radar is verdwenen, want het is inmiddels zes jaar sinds haar vorig album verscheen. We houden van hoe de Bowers & Wilkins haar stem heel tastbaar en dichtbij plaatst bij ‘One Man’s Prayer’, terwijl er wel een solide baslaag onder door loopt. Dat basfundament is present maar presenteert vooral diep. Met testtonen krijgen we moeiteloos 30 Hz en iets lagere tonen hoorbaar door. Dat geeft muziek een onderlaag die muziek echt body geeft. Zo ook bij de nummers op dit album. Zonder dat Spektors stem aangetast wordt, krijgen we de lage tonen bijna fysiek doorgespeeld. Toch wel geslaagd, vinden we. Bij ‘Lipstick on Glass’ of ‘Smile’ van festivalhypes Wolf Alice is het echter op het randje té. De wollige, slomere bassen zijn wel echt deel van de oorspronkelijke opname, maar persoonlijk hadden we hier toch graag kunnen EQ’en. Dat kon nog niet toen we volop aan het testen waren met een bèta-app, maar in de finale app verscheen er een bass- en treble-instelling die wel wat fine-tuning mogelijk maakt. Dat levert ook echt een iets beter resultaat op bij sommige muziek. Fijn wel dat Bowers & Wilkins tonecontrols eindelijk aanbiedt, wat dat was toch een terugkerende kritiek op de vorige hoofdtelefoons. Een uitgebreide equalizer die nog meer fijnmazigere aanpassingen mogelijk maakt, is er echter nog altijd niet. Toegegeven, niet iedereen zal dat missen, net als geluidsmodi die andere fabrikanten graag aanbieden. Het is duidelijk dat Bowers & Wilkins zijn eigen geluidssignatuur wil behouden en uitdragen.

Bowers & Wilkins heeft de drivers in de PS7 S2 gekanteld gemonteerd – een beproefde techniek om de ruimte tussen speaker en oor groter te maken. Het creëert in de eerste plaat een coherent, groter klankbeeld, wat helpt om muziek opener te presenteren. De ruimtelijkheid van een echte open hoofdtelefoon krijg je nooit helemaal; maar dat is dan weer een type die je niet kunt gebruiken in een lawaaierige omgeving.

Bowers is er bij de PX7 S2 goed in geslaagd om het geluidsbeeld grootser te maken. Iets als ‘Chevaliers de Sangreal’ van Hans Zimmers ‘Live in Prague’ behoudt daardoor echt zijn episch karakter. Het orkest zwelt mooi aan, met het koor op de verre achtergrond, maar toch met redelijk veel definitie. Ook bij het wondermooie ‘Live’ van de Zweedse pophype Daniel Norgren krijgen we een fraai, euh, live-ervaring met een gitaar die weerklinkt in een grotere ruimte en een klappend publiek die verder weg zit.

Veel NC-koptelefoons klinken gecomprimeerd, er lijkt weinig dynamiek te zijn. En dat neemt soms de spanning uit muziek. De PX7 S2 lijkt aan dat fenomeen redelijk goed te ontsnappen. Bij de live-opnames van Norgren en vooral bij symfonische klassieke werken – denk aan John Williams – krijg je een echt pakkende sprongen, zoals de strakke strijkers of de pauken bij de ‘Imperial March’. Heel mooi. Maar het is vooral de zin voor fijner detail dat de PX7 S2 wat onderscheidt van vele rivalen en hem ook wat universeler maakt. Bowers & Wilkins legt natuurlijk ook bij zijn speakers graag op treble-detail, en dat is ook precies wat je hier te horen krijgt. Als je naar muziek luistert via de PX7 S2, ga je snel de indruk krijgen dat je een heel gedetailleerd geluidsbeeld opgediend krijgt.

Conclusie

Met de PX7 S2 presenteert Bowers & Wilkins een draadloze hoofdtelefoon die bij de besten in het segment mag gerekend wordt. Net als andere topmodellen, zoals Sony’s WH-1000XM5, is het niet goedkoop. Gelukkig krijg je voor dat bedrag uitstekende noise-cancelling op het hoogste niveau, een zeer goede autonomie en een prima geluidskwaliteit. Er zijn niet veel rivalen die in de buurt komen. Tegelijkertijd doet de PX7 S2 echt wel z’n eigen ding, waardoor deze Bowers & Wilkins je op authentieke wijze iets anders biedt dan die concurrenten.