Een van de belangrijkste verschillen tussen LCD en plasma die ook een impact op de 3D ervaring heeft is de verwerkingssnelheid. LCD technologie is al van ver gekomen in een poging om de verwerkingstijd (refresh rate) te verhogen met Hz rate verbeteringen tot 120Hz, 240Hz, en naar wat sommige fabrikanten claimen, 480Hz (wat een gemanipuleerde specificatie is en niet echt 480Hz). Aan de andere kant heeft de plasma technologie nooit problemen gehad met motion blur – Wanneer een object snel voorbij komt, wordt het op het filmbeeld (frame) uitgesmeerd en daarmee onscherp weergegeven op je TV – en haperende snelle horizontale bewegingen. Nu LCD fabrikanten via alle mogelijke marketing kanalen het stigma van langzame resfresh rates willen doen verdwijnen door de Hz getallen flink op te schroeven komen de plasma fabrikanten met een nog hogere refresh rate techniek genaamd ‘Sub Field Drive’ of ‘Sub Field Motion Technology’. Plasma fabrikanten die gebruik maken van deze techniek claimen een verwerkingssnelheid van 600Hz.
Maar wat heeft dit te maken met het bekijken van 3D content op een TV? Het meest simpele antwoord is dat LCD TV’s met lage (echte) refresh rates in principe niet in staat zijn om 3D content in Full HD (1080p) resolutie weer te geven. Volgens de eerste tests en berekeningen kan een 120Hz LCD TV ongeveer 600 lijnen aan effectieve resolutie weergeven voor elk oog en een 240Hz (niet gemanipuleerd) LCD TV kan 700 tot 800 beeldlijnen weergeven. Plasma technologie heeft de snelheid (refresh rate) om de volledige Full HD, 1080p, resolutie vloeiend weer te geven voor elk oog. Sommige merken, zoals Sony en Samsung, hebben aangegeven wel een Full HD 3D beeld weer te kunnen geven, maar of dit ook 1080 effectieve beeldlijnen aan resolutie zijn is nog niet duidelijk. Feit blijft wel dat plasma vloeiender om kan gaan met 3D content en dat de kans op motion blur, haperingen en kwaliteitsverlies nihil is.
Is dit een probleem dan? Waarschijnlijk niet echt aangezien 600 of 800 lijnen aan resolutie per oog nog steeds een erg hoge resolutie is. Praktisch gezien maakt het nu bijna niet uit omdat de 3D content die er is veelal geanimeerd is. Een belangrijkere vraag is eigenlijk of motion blur en haperende pan bewegingen een probleem gaan zijn voor 3D content op 3D LCD TV’s. Tijdens de CES zag geanimeerde 3D content er erg goed uit op 3D LCD TV’s, maar andere (reallife) content zag er weer minder uit. De meeste 3D LCD TV’s zullen dus in het begin wat moeite hebben met 3D video content. Nieuwere LCD TV’s krijgen steeds hogere refresh rates, dus dit probleem zal waarschijnlijk niet lang meer bestaan. Dit betekent wel dat je goed moet letten op een zo hoog mogelijke refresh rate wanneer je een 3D LCD TV gaat aanschaffen.
Daarnaast kunnen LCD modellen ook een milde vorm van ‘Crosstalk’ vertonen, ook wel spookbeelden genoemd. Wanneer beelden voor het linker en voor het rechter oog niet goed van elkaar gescheiden worden kun je soms spookbeelden (crosstalk) zien. Het ene oog ziet dan een gedeelte van het beeld voor het andere oog. Dit geeft een verminderd 3D effect. Tot nu toe is dit probleem alleen bij LCD/LED TV’s geconstateerd en er moet gezegd worden dat dit niet altijd het geval is, maar voor kan komen bij bepaalde scenes of lichtomstandigheden.
Andere voordelen die plasma boven LCD heeft in de 3D TV race zijn de diepte perceptie, aangezien de pixel structuur van plasma altijd al een betere diepte van het beeld gaf, en de zwart weergave, waarin plasma nog steeds de meest natuurgetrouwe en diepe zwart waarden geeft.
Over het algemeen genomen zal plasma de betere keus zijn, puur gekeken naar de 3D ervaring. Natuurlijk zal de kwaliteit tussen verschillende merken en tussen de verschillende modellen van merken varieren.
Reacties (3)