Beeld
Hieronder geven we je een overzicht van de belangrijkste aansluitingen op het gebied van beeld.
HDMI (High Definition Multimedia Interface)
De belangrijkste aansluiting op je televisie zijn de HDMI-ingangen. Deze aansluiting draagt digitaal beeld en geluid. Hij kan SD, HD en Ultra HD beeld aan, in SDR of HDR. Er bestaan ondertussen wel al heel wat verschillende versies van HDMI. Lees alles over HDMI-versies hier, en alles over de verschillende kabels hier. Alle moderne mediaspelers, spelconsoles en andere bronnen gebruiken HDMI als uitgang.
HDMI is ook achterwaarts compatibel met DVI-D (zie hieronder). Met behulp van een conversiestekker of kabel kan je dus een DVI-signaal aan een HDMI apparaat aanleveren.
DVI (Digital Visual Interface)
DVI was de eerste digitale aansluiting die zijn weg vond naar televisies, maar wordt nu niet meer gebruikt. Je vindt ze wel nog terug op computers. DVI dient enkel voor beeldsignalen, niet voor audio. Je kan via DVI geen HDR versturen, en de maximale resolutie ligt op 2560 × 1600 met 60fps. Via DVI kan je ook analoge beeldsignalen versturen.
DVI gebruikt helaas wel verschillende versies van de connector. Zo onderscheiden we DVI-D dat enkel digitale signalen transporteert, DVI-A dat enkel analoge signalen transporteert en DVI-I dat beiden kan. Bovendien kan een DVI-kabel ook nog single link of dual link zijn, naarmate de behoefte aan bandbreedte. Een single link kabel volstaat om een 1080p-signaal te transporteren, voor hogere resoluties of voor hogere framerates (120fps) moet je dual link kabels gebruiken.
Als je DVI-kabels wil gebruiken moet dus wel opletten bij het selecteren van de correcte connectoren. Op bovenstaand diagram vind je alle varianten terug.
Component Video
Vanaf deze stap bevinden we ons in de analoge aansluitingen. De beste kwaliteit wordt hier geleverd door de component video aansluiting, te herkennen aan zijn drie cinch-connectoren in rood, groen en blauw. Component video mag niet verward worden met RGB (zie hieronder). Alhoewel de twee signalen verwant zijn, zijn ze niet compatibel. Component video gebruikt één kanaal voor het zwart-wit beeld (luminantie, “Y”), en twee kanalen voor kleur informatie (Pb en Pr). Deze aansluiting kan naast SD ook HD-beeld (720p en 1080i én 1080p) weergeven. Let op, omwille van copyright bescherming zullen veel spelers de kwaliteit van de component video-uitgang beperken tot 1080i of zelfs 540p. Voor HD-beelden is je beste keuze HDMI.
RGB (Rood Groen Blauw)
Het analoge RGB-signaal is nauw verwant met component video, maar niet compatibel. De aansluiting is zelden of nooit op zich terug te vinden op een televisietoestel, tenzij ter aansluiting van een computer met behulp van een vga-stekker, maar ook deze variant zien we steeds minder. Het RGB-signaal kwam wel vaak voor in de in onbruik geraakte Scart-aansluiting. De kwaliteit van het beeld is te vergelijken met die van component video.
Composiet video
Nog een stap lager op de kwaliteitsladder vinden we de composiet video aansluiting, die beperkt is tot SD-beeld (576i). De aansluiting gebruikt een enkele cinch-connector die meestal geel gekleurd is. Het signaal is samengesteld uit de drie onderdelen van een component video signaal. Vandaar dus ook de naam composiet video. Omdat er nu nog slechts één kanaal gebruikt wordt voor alle beeldinformatie onstaan er hier en daar zichtbare fouten. Een gemakkelijk te herkennen fout is “dot-crawl”, een bewegend schaakbordpatroon op de verticale scheidingslijn van twee kleuren. Een andere fout is het onstaan van ongewenste kleurruis in beelden met zeer fijn detail.
Geluid
Ook geluid aansluiten op een tv hoeft niet complex te zijn. In de meeste gevallen gebruik je daarvoor HDMI, het audiosignaal en videosignaal lopen via dezelfde kabel. Soms vinden we ook nog een stereo cinch ingang terug. Audio uitvoeren vanuit de tv kan via HDMI ARC/eARC, S/PDIF of stereo cinch (of stereo minijack).
HDMI
De HDMI-standaard voorziet ook de mogelijkheid om digitale audiosignalen te transporteren. Oorspronkelijk voorzag de standaard tot acht kanalen, maar sinds HDMI 2.0 kan het signaal tot 32 kanalen bevatten. Het signaal kan zowel ongecomprimeerde PCM-audio zijn, als gecomprimeerde formaten zoals alle varianten van Dolby Digital en DTS. Uiteraard moet je televisie het formaat dat je doorstuurt wel ondersteunen.
Via de HDMI-ingang kan je ook geluid uitvoeren naar een soundbar of AV-receiver via ARC of eARC. Meer daarover vind je de gelinkte artikelen.
S/PDIF (Sony/Philips Digital Interface Format) coaxiaal of optisch
De S/PDIF aansluiting vind je terug in twee varianten. De eerste maakt gebruik van een coaxiale kabel met een enkele cinch connector (soms met oranje kleur). De tweede gebruikt een optische kabel met TOSLINK connectoren. Deze varianten verschillen enkel in hoe ze het signaal transporteren. Coaxiale kabels zijn robuuster, optische kabels hebben geen last van allerlei elektrische storingen. Beide varianten transporteren digitale audiodata. Dat is ofwel stereo PCM, of de surroundformaten Dolby Digital of DTS. Door beperkingen in S/PDIF kan je geen meerkanaals PCM, of recentere formaten zoals Dolby Digital Plus, Dolby True HD, DTS High Resolution Audio of DTS HD Master Audio gebruiken. Daardoor zijn ook Dolby Atmos en DTS:X onmogelijk via deze weg.
De optische S/PDIF-uitgang vind je op bijna alle televisies terug. Langs deze weg kan je de audio van de tv naar een soundbar of AV-receiver brengen.
Stereo cinch en minijack
De analoge stereo cinch aansluiting is nog steeds erg populair. Ze gebruikt een rode en witte stekker, voor respectievelijk het rechter- en linkerkanaal. Op televisies vind je ze vaak terug samen met een composiet video ingang als optie om oude analoge bronnen aan te sluiten.
Hetzelfde signaal kan ook aangesloten worden via een stereo minijack. Een eenvoudige verloopkabel tussen de beide connectoren wordt vaak bijgeleverd. De stereo minijack wordt op televisies ook vaak gebruikt als uitgang voor de hoofdtelefoonaansluiting.
Meerkanaals cinch
Ook surroundgeluid kan je via analoge weg transporteren. De speler decodeert het digitale signaal en stuurt het uit via een aantal analoge kanalen. Vaak zijn dat zes kanalen (voor 5.1) of zelfs acht (voor 7.1). De aansluiting gebruikt dan een cinch-connector per kanaal, net zoals bij stereo cinch.
Deze aansluiting vind je niet op televisies, maar wel nog steeds op high end mediaspelers. Zo kan je de speler aansluiten op een oudere AV-receiver of surroundversterker.
In onbruik geraakte aansluitingen
Deze aansluitingen waren ooit populair, maar zijn nu grotendeels of volledig verdwenen.
S-video (Separate Video)
De S-video aansluiting, te herkennen aan de vierpolige mini-DIN stekker, was nooit erg populair op televisie, maar kwam wel veel voor op laptops. Deze aansluiting kan enkel gebruikt worden voor analoge interlaced video op PAL resolutie (576i) of NTSC resolutie (480i). HD beelden of progressieve scan zijn op deze aansluiting onmogelijk. S-video gebruikt slecht twee kanalen, namelijk een voor het zwart-wit beeld (luminantie, “Y”) en een voor de kleur informatie (chrominantie, “C”). Daarom wordt het ook wel eens YC genoemd. De kwaliteit is beter dan die van composiet video, maar minder goed dan die van RGB of component video.
Scart (Syndicat des Constructeurs d’Appareils Radiorécepteurs et Téléviseurs)
De Scart-connector, ook wel gekend onder de namen Péritel, of euroconnector, was werkelijk een geval apart. Deze aansluiting bundelt een aantal analoge beeld- en geluidssignalen in één aansluiting. Zo bevat ze RGB video, S-video, composiet video, en stereo audiosignalen. Bovendien is er zowel een composiet video/stereo cinch ingang én uitgang voorzien. Daarom werd Scart veel gebruikt om videorecorders en dvd-recorders aan te sluiten.
Die veelzijdigheid was echter ook een groot nadeel. RGB en S-video kunnen niet tegelijk over de Scart-aansluiting lopen, vermits ze een aantal pinnen delen. Daarom moest je in de speler zelf configureren welk videosignaal de Scart-uitgang zal uitsturen. Enige kennis van zaken was daarvoor vereist. Die situatie werd nog verergerd door het feit dat een televisie niet noodzakelijk alle mogelijke videosignalen via Scart kon ontvangen. Het was dus mogelijk om iets uit te sturen dat de tv niet herkende. En om het tenslotte helemaal moeilijk te maken waren er heel wat goedkope Scart-kabels waarin niet alle pinnen van de connector bekabeld zijn, waardoor het gebruik van bepaalde videosignalen niet mogelijk was. Dat alles maakt van Scart een erg verwarrende en lastige aansluiting.
Meer informatie
Meer informatie, verkoopadviezen en tips over home cinema systemen, lcd tv’s, plasma tv’s, receivers, luidsprekers, Smart tv’s, oled tv’s, digitale televisie en streaming technieken vind je in onze uitgebreide tips en advies-sectie.
Reacties (0)