Review: Sonos Beam Gen 2 – Topper met kleine verbeteringen

Gekende streamingopties

De Beam Gen 2 is een volwaardige Sonos-speaker. Dat betekent dat je kunt rekenen op de uitgebreide streamingmogelijkheden in de Sonos-app. Deze zit heel slim in elkaar en wordt qua het instellen steeds beter. Om de nieuwe Beam te configureren moesten we op onze Samsung Galaxy S21 gewoon de Sonos-app openen en de telefoon in de buurt van de soundbar houden. Na enkele seconden verscheen een pop-up en werden we door een eenvoudig stappenplan geleid om hem in te stellen (en in ons geval: meteen te updaten). Omdat de Beam Gen 2 AirPlay 2-compatibel is kun je hem ook met je WiFi verbinden via de instellingen van een iPhone of iPad, maar voor geavanceerde functies zoals Trueplay moet je toch naar de Sonos-app grijpen.

De Sonos-app hebben we al vaker beschreven en geprezen. Check bijvoorbeeld de review van de eerste Beam of de Arc om een idee te krijgen van de (zeer uitgebreide) mogelijkheden. De firma steekt veel energie in het verfijnen van hun app, wat heeft geleid tot één van de gebruiksvriendelijkste ervaringen op vlak van streaming audio. Je hebt geen lange handleiding nodig om er mee aan de slag te gaan.

Een sterk punt van de Sonos-app blijft de weergaloze ondersteuning van streamingdiensten. Er ontbreekt eigenlijk niets, en Sonos is zelfs de enige die bepaalde populaire diensten in z’n app mag opnemen. Apple Music en YouTube Music bijvoorbeeld, ontbreken bij alle concurrenten. Al zetten veel rivalen in op Chromecast, om zo toch wel het afspelen van die diensten via hun eigen apps mogelijk te maken. Het is ook een van de weinigen die Spotify mag integreren in de app. Je kunt echter de Beam eveneens rechtstreeks in de Spotify-app aansturen (maar niet groeperen). Via AirPlay 2 stream je audio op een iPhone of iPad rechtstreeks vanuit elke app, incluis games en video-apps. Via AirPlay 2 kun je de Beam 2 ook instellen als draadloze speaker bij een Apple TV.

De Beam koppel je via de Sonos-app ad hoc met andere Sonos-speakers of de IKEA Symfonisk-toestellen. Zo kun je dezelfde playlist of internetradiostation synchroon afspelen in de woonkamer door de Beam Gen 2 en een set Sonos Ones in de keuken. Ten slotte kun je de Beam Gen 2 uitbreiden met een Sonos Sub voor diepere bassen en/of twee speakers die je naast de sofa plaatst en die zorgen voor een betere surroundervaring. Die twee speakers kunnen elk Sonos-type zijn, zolang het maar twee dezelfde zijn. Een Sonos One lijkt de voor de hand liggende keuze, maar ook de goedkope Symfonisk-speakers van IKEA zijn het overwegen waard of een set bekabelde speakers die aan een Sonos Amp hangen.

Uitgebreide streamingopties

Qua design kunnen we heel kort zijn: de Beam Gen 2 is identiek aan de Beam van eerste generatie. Het ontwerp van de Beam viel al in goede smaak, dus dat is allesbehalve erg. Het betreft hier een zeer compacte soundbar die door zijn fel afgeronde uiteindes en fraaie afwerking in homogeen matwit of -zwart even strak als discreet oogt. Het grote Sonos-logo is het enige dat het bescheiden karakter wat doorbreekt; een merk van de standing van Sonos zou het moeten aandurven om dit subtieler aan te pakken, vinden we zelf.

Over de bouwkwaliteit kun je zoals altijd bij Sonos niet klagen. De Beam Gen 2 zit perfect in elkaar en heeft helemaal niet die goedkope, techie-uitstraling die sommige goedkopere rivalen bezitten.

Bovenaan de soundbar vind je opnieuw de touchknoppen die naadloos in de behuizing zijn aangebracht. Er zijn ook microfoons ingebouwd zodat je de soundbar met spraak kunt bedienen. Je hebt de keuze tussen de Google Assistant of Alexa van Amazon. Enkel Google biedt momenteel ondersteuning voor het Nederlands. Zelf zijn we niet zo overtuigd van het nut van spraakbediening bij een soundbar (als het volume te luid staan, ‘Hey Google, zet het volume lager’ roepen is gewoonweg te omslachtig), maar de Beam heeft wel een uitstekende implementatie. Het microfoon-array pikt stemmen op drie meter afstand goed op en negeert tv-geluid. Dat is iets dat sommige soundbars die we getest hebben toch lastig vinden.

Beter in jouw woonkamer

Een zeer nuttige functie op de Sonos Beam Gen 2 is de Trueplay-functie. We zouden een functie als dit bijna onmisbaar noemen: het ‘meet’ jouw woonkamer, detecteert akoestische problemen (die bijvoorbeeld bepaalde bastonen heel luid doen klinken en de verstaanbaarheid van dialogen verlagen), en past het geluid van de soundbar aan om die problemen te voorkomen. Het woord ‘meten’ schrikt misschien af, maar je moet niet veel moeite doen om Trueplay in te stellen. Je volgt een eenvoudig stappenplan waarbij je eerst met je iPhone of iPad gaat zitten terwijl er een minuutlang testtonen afspelen, gevolgd door een minuut waarbij je door de kamer wandelt en het mobiel toestel op en neer beweegt. Een video legt uit wat je moet doen. Dat we net enkel Apple-apparaten vermelden is geen toeval. De functie werkt enkel met de microfoons ingebouwd in hun producten. Trueplay moet je wel maar één keer instellen, dus je kunt ook even een iOS-apparaat van een vriend of buur op de kop tikken.

Trueplay werkt betrekkelijk goed, al vonden we deze keer dat we zelfs na de meting iets te veel basenergie waarnemen. Je kunt nog beperkt bijregelen via de EQ-instellingen in de app, maar de bedoeling was wel dat dit automatisch zou verlopen.

Sonos was een pionier qua het inbouwen van deze functie, terecht, maar inmiddels is Trueplay minder onderscheidend. Heel wat concurrenten, zoals JBL, LG en Samsung, bieden nu ook iets gelijkaardig. Dat is alleen maar positief, want dat soundbars minder goed klinken heeft vaak te maken met hoe ze in een kamer neergegooid zijn.

Beperkt aantal aansluitingen

Sonos houdt het net zoals Apple graag eenvoudig. Het aantal aansluitingen is heel beperkt. Eigenlijk is er maar één, als je de ethernetpoort negeert: een HDMI-eARC-poort. Deze gebruik je om de Beam Gen 2 op je tv aan te sluiten. Heb je een oudere televisie of wil je voor een of ander reden een optische kabel gebruiken? Dan gebruik je de meegeleverde adapter om die HDMI-poort om te zetten naar een S/PDIF-ingang.

Een voordeel van een HDMI-ingang ten opzichte van een optische verbinding is dat je de tv-afstandsbediening kunt blijven gebruiken om het volume te regelen. Als je toch voor een optische kabel opteert, heeft Sonos een handigheid voorzien. Via de app kun je de IR-codes van je tv-remote aanleren, zodat je alsnog de vertrouwde volumeknoppen kunt blijven gebruiken. Dat is wel nuttig, want de volumeregelaar in de app is te grof om tv-geluid goed af te regelen. Misschien ligt het aan onze vingers, maar zelfs op een groot scherm van een Galaxy S21 Ultra is het lastig om het geluid net juist in te stellen.

Die enkele HDMI-poort is wel een keuze met voor- én nadelen. Het grootste probleem dat mensen ervaren bij Dolby Atmos-soundbars is video vinden met deze surroundtracks en ze correct afspelen. Als je een oudere tv, zeg van voor 2017, bezit, is de kans groot dat de streaming-apps op je smart tv geen Atmos aanbieden. Je moet dus met een externe oplossing werken die je op je tv hangt: een Apple TV, een Xbox of een andere mediaspeler. Maar als je die op een oudere tv hangt, is de kans reëel dat het tv-toestel de Atmos-audio niet doorstuurt naar de HDMI-ARC-poort en de soundbar. De enige oplossing is een bron rechtstreeks op de soundbar aansluiten – maar dat kan dus niet bij de Beam. Idem bij een aantal gelijkaardige compacte soundbars, trouwens. Wil je dus echt Dolby Atmos-geluid beleven met de Beam, dan moet je eigenlijk wel over een recentere televisie beschikken. Een model met HDMI-eARC is prima, sommige oudere modellen met HDMI-ARC uit 2018 en 2019 bieden ook Atmos via de ingebouwde apps van Netflix en co.

Atmos-content werkt het best

Nu dat ‘No Time To Die’ eindelijk de bioscoopzalen bereikt, vonden we het weer de moeite om de Daniel Craig-Bondfilms te herbekijken. De lange beginscène van ‘Spectre’ (Apple Movies, DD 5.1) die zich afspeelt tijdens Día de Muertos in Mexico City gebruiken we sowieso wel vaker voor surroundtests. Visueel is het sterk – het lijkt een zeer lange one-shot te zijn, inmiddels overtroefd door ‘1917’ – maar klankmatig pakt het uit met een paar interessante zaken om een soundbar te testen. Om te beginnen heb je veel stadslawaai rondom je en een diepe bastoon van de feestmuziek, later volgt er een explosie en een hele achtervolging door een menigte, om te eindigen bij een helikoptervlucht waarbij het rotorgeluid rondbeweegt. Ook op de Beam Gen 2? Zoals je wel vaker hebt bij soundbars uit dit segment probeert de kleine Sonos je vooral een gevoel van ‘wow, dit is spectaculair’ te schenken. Dat lukt de Beam Gen 2 zeer goed. Als het gebouw explodeert en daarna instort, heb je veel diepe gerommel en kun je goed de brokstukken horen vliegen. De dramatische muziek staat er ook goed van los; de vele drivers van de Sonos Beam Gen 2 maken dat goed mogelijk.

De kans is groot dat je op dit moment een aparte subwoofer niet mist, net omdat er veel energie wordt gestoken in net niet de allerlaagste tonen. Een psycho-akoestische truc die de meeste fabrikanten wel toepassen – en ook niets mis mee is. Dat het niet echt diepe bassen zijn, merken we bij de percussie in het begin – het zou bijna in je borstkas voelbaar moeten zijn, maar dat is niet het geval. Is dit een falen? Neen, het is zoals gezegd een compromis dat noodzakelijk is bij een kleinere soundbar met ingebouwde woofer. Het resultaat is een soundbar die ondanks zijn kleine formaat een machtige dimensie toevoegt die je tv-speakers niet kunnen leveren. Dat is wel heel indrukwekkend en, zoals we al schreven bij de eerste Beam, volgens ons gaan weinig mensen de Beam daarom willen uitbreiden met een Sonos Sub. Dat moet je echter wél doen als je echt subbassen wil ervaren.

Qua positionering van geluidseffecten weet de Beam vrij geslaagd de bewegingen van het rotorgeluid ten opzichte van het scherm over te brengen. Dat maakt dat je de spanning van het vuistgevecht in de lucht wel ervaart. De actie blijft wel resoluut rond het scherm afspelen. Ook als de titelsong van Sam Smith begint, missen we de epische dimensie die het heeft op een discrete surroundset. Het klinkt goed, maar niet overweldigend groots (zoals een James Bond-thema hoort te zijn).

Met Dolby Atmos-content krijg je het meeste uit de Beam Gen 2. Je wordt heel wat meer omhuld door de malafide stem en kakkelend gelach van de Keizer bij de eindstrijd van ‘The Rise of the Skywalker’ (Disney+, Dolby Atmos), terwijl de rebellen het onderspit delven tegen de vele Star Destroyers. Dit is een merkbaar meeslependere ervaring, met meer ruimte voor de verschillende geluidseffecten en flashback-stemmen als Rey even wegdroomt. De audio mag wat gecomprimeerd zijn en zich voor je afspelen, het is wel een fraaie prestatie voor zoiets klein. Het spektakelgehalte is groot, al biedt onder meer de Arc een veel correctere Atmos-ervaring. We merken het als we nog meer content bekijken: films en tv-reeksen met Dolby Atmos klinken een stukje ruimtelijker dan met 5.1 (nog wel ok) of stereo.

Muziek is een sterk punt

Muziek afspelen is uiteraard iets waar Sonos bijzonder sterk is. Daar liggen de roots van het bedrijf nu eenmaal. Het begint al met die brede ondersteuning van streamingdiensten en de goede app, waardoor je gewoonweg snel kunt beluisteren wat je wil. Lijkt evident, maar bij nog te veel soundbars is muziek opzetten te omslachtig. De Beam heeft een allround weergave wat meer gecomprimeerde muziek zoals pop en urban genres het best doet klinken. Maar je kunt gerust ook naar muziekstijlen luisteren, al zal bijvoorbeeld bij de Arc de soundstage en voorstelling van instrumenten veel uitgebreider zijn. Bij grootse klassieke werken of live-concerten mis je dat wel een beetje. Maar toch, er zijn zeker andere soundbars die slechter klinken.

Muziek in stereo wordt wel altijd in stereo afgespeeld. Ok, de meeste mensen gaan daar niet rouwig om zijn; upmixing naar surround levert vaak toch teleurstellende resultaten op. Maar als je het wel de moeite vindt, ga je hier toch niet kunnen doen. Andere fabrikanten geven je vaak wel de keuze. De degelijke muziekprestaties zijn ook een troef als je luistert naar muziek in Dolby Atmos – of een muziekdocumentaire, zoals de Mark Ronson-documentaire ‘Watch the Sound’ op Apple TV+. Bekijk dit via de tv-speakers en je mist de hele impact van deze reeks, zowel de boeiende gesprekken met zowat elke grote naam uit de muziekwereld (gaande van Paul McCartney tot DJ Premiere) als de vele muziekfragmenten. Op de Beam is het een heel andere ervaring, mede dankzij de onderscheiden positionering van het centerkanaal zodat je de interviews perfect verstaat, zelfs als tegelijkertijd in de studio een gek audio-effect wordt uitgeprobeerd.

Conclusie

De Sonos Beam Gen 2 zet geen enorme stap vooruit ten opzichte van de eerste Beam. De toevoeging van Dolby Atmos is positief, want dat is nu eenmaal waar het om draait bij streamingdiensten. Maar verwacht nu ook niet een driedimensionale Atmos-ervaring waar je van omvalt. Het klinkt spectaculair en machtig, en dat is prima. Wil je meer, dan moet je kijken naar een duurdere soundbar. Is de afwezigheid van Bluetooth of extra HDMI-poorten een ding? Dat hangt toch van je situatie af (en je huidige tv).

De Beam Gen 2 is een goede keuze als je veel naar muziek wil luisteren op een hele intuïtieve manier. Sonos-speakers blinken uit qua gebruiksvriendelijkheid, eenvoud van instellen en streamingopties – en dat geldt ook allemaal voor deze junior.