Review: ELAC Miracord 80 – Een écht topmodel voor vinyllovers

Verdere ontwikkeling van de Miracord 90

In 2017 besloot ELAC na meer dan veertig jaar weer een platenspeler uit te brengen. Dat viel min of meer samen met de negentigste verjaardag van het bedrijf uit het Duitse Kiel. Er leefde toen ook het verlangen om de Miracord-naam weer onder het stof te halen. Een stukje revival dat bij veel vinylliefhebbers echter niet echt veel zou losmaken, gewoonweg omdat het vorige gebruik van die naam uit de jaren zestig en eerder dateerde. Dat was de periode toen ELAC veel Miracord-spelers verkocht en min of meer een household-naam was. Luidsprekers – het productsegment waar ELAC nu bekend voor is – rolden pas in de jaren tachtig van de band bij de Duitsers.

Niettemin de leeftijd van de Miracord-naam werd zes jaar geleden besloten om hun eerste nieuwe draaitafel de naam Miracord 90 Anniversary te noemen. Het was een gelimiteerde editie die later overging in een reguliere Miracord 90. Het Anniversary-model werd bijzonder goed ontvangen, incluis door de jury van de EISA Awards.

Waarom die geschiedenisles? Jawel, het is blijft relevant om het over die Miracord 90 te hebben. De pas verschenen Miracord 80 deelt immers heel wat met dat high-end model van zes jaar geleden. Toeval wil dat we zelf een Miracord 90 Anniversary bezitten, dus we konden makkelijk oud met nieuw vergelijken door het testtoestel naar onze eigen platenspeler te parkeren. Meteen was duidelijk dat qua industrieel design er veel gelijkenissen bestaan.

60 mm MDF

De Miracord 80 is net als zijn voorganger een platenspeler met een forse voetafdruk. Je zet hem niet zomaar op een klein tv-meubeltje, dit is een speler die voldoende ruimte nodig heeft. Dat is zeker zo als je de optionele stofkap van 199 euro monteert. Deze is nogal hoog; om hem vlot te kunnen openen moet er dus voldoende ruimte achter het toestel vrij zijn.

De trend is om zelfs goedkopere spelers groot te maken, zoals we zagen bij de Pro-ject Debut Pro S. Maar de Miracord 80 neemt niet veel vierkante centimeters in om indruk te maken in de winkel. Zijn grotere omvang levert technisch voordelen op. De dikke basis uit MDF en de aluminium buitenkant leggen veel gewicht in de schaal, en dat moet de impact van vibraties minimaliseren. Ook de draaischijf uit aluminium mag er zijn qua gewicht. De Miracord 80 komt door zijn bouwkwaliteit in elk geval heel solide en stabiel over.

Wat meteen opvalt is de grote body die omhuld wordt door een gebogen behuizing uit geborsteld aluminium. Maar daarmee is het verhaal niet helemaal verteld. Als je zijdelings op de speler kijkt, merk je op dat die aluminiumpanelen niet volledig rondom zijn aangebracht. Eigenlijk zijn er twee losse delen. Er is een paneel met een groot ELAC-logo dat de voorkant bedekt en dat sierlijk doorloopt naar een kwart van de beide zijkanten. Het tweede paneel bedekt de achterkant, waar aansluitingen zijn, en loopt op dezelfde manier naar de linker- of rechterkant door. Aan beide zijden blijft dus een deel van de basis onbedekt, waardoor de indruk ontstaat dat de Miracord boven de tafel zweeft. Het is een leuk visueel effect, en het maakt de speler in het echt een intrigerende verschijning.

Walnoot of zwart

Er zijn twee edities van de Miracord 80: volledig zwart of walnoot met zwarte aluminium panelen. De Miracord 90 was er ook in het wit en met zilverkleurige panelen, maar voor de nieuwe spelers houdt ELAC het op twee kleuruitvoeringen. Wij kregen de walnootversie op bezoeken, een mooie afwerking dat ook van heel dichtbij er kostbaar blijft uitzien. En ook op een zekere manier minimalistisch. Er is niet veel afleidend te bespeuren. De bovenkant worden enkel onderbroken door de draaischijf, een aan/uit-draaiknop die ook de snelheidsregelaar is, en de motoraandrijving. Via een riem die aan de buitenkant van de draaischijf ligt wordt de draaiende beweging overgebracht – bij andere designs ligt de riem vaak onder de draaischijf of is er een directe connectie met de motor.

Bij deze speler ligt de motor echter niet onder het plateau, maar in een hoek van de behuizing. Hier kan die motor immers een ophanging krijgen die qua trillingen beter geïsoleerd is. Waarom is die obsessie met het elimineren van vibraties zo aanwezig bij bouwers van betere draaitafels? Dat heeft allemaal te maken de aard van het vinylbeestje; elke trilling of snelheidsvariatie kan immers het uitlezen van de plaat door de naald beïnvloeden. Hoe stabieler, hoe beter.

Elektronische sturing

Platenspelers komen bij sommigen als ‘oude’ technologie over. Het is wel verfrissend dat ELAC een van de bouwers is die toch nieuwe technologie omarmt. De Miracord 80 bevat zo een slimme elektronische sturing van de motor. Het monitort continu de snelheid van de draaischijf en regelt bij als er een daling of stijging wordt genoteerd. Hierdoor kan het merk wow & flutter – snelheidsafwijkingen – bijna helemaal wegwerken. Zelf kun je geen aanpassingen maken – maar dankzij de computersturing hoeft dat niet.

Er zijn dus veel elementen overgedragen van de Miracord 90. De hoofdverandering zit echter bij een nieuwe 10-inch carbon-toonarm. Zowel de toonarm zelf als de bijhorende constructie is helemaal anders. Qua resonantie zou de nieuwe toonarm beter presteren, luidt het. Ook nieuw is dat er gewerkt wordt met aparte headshell. Een van de dingen die je moet doen bij het uitpakken van de ELAC is deze vastklikken op de toonarm (als je kiest voor het volledige pakket). De setup omvat verder enkel het juist inregelen van het contragewicht en het antiskatinggewicht bevestigen. De meegeleverde instructies zijn betrekkelijk helder; we gaan er vanuit dat iemand die een draaitafel op dit niveau koopt al wat ervaring heeft of de dealer voor hulp vraagt.

PPA-2

Zoals de meeste betere draaitafels bezit de Miracord 80 een externe voeding. En net als vele rivalen biedt ELAC een upgrademogelijkheid op vlak van stroom. Maar de Duitsers doen het wel op hun manier. In plaats van gewoon een ‘betere’ voeding te bieden, heb je via een aparte DIN-achtige Lumberg-connector de mogelijkheid om de speler aan te sluiten op de PPA-2. Dat is een slanke phono-voorversterker van ELAC-afdeling Alchemy die voor 999 euro in de winkel ligt. Dit toestel hebben we niet getest en we kunnen er dus geen oordeel over vellen. Maar het uitgebreide aanbod aan connecties en ondersteuning voor veel types MC-cartridges zijn wel intrigerend. Als je de Miracord 80 op een versterker zonder eigen phono-gedeelte wil aansluiten, lijkt die PPA-2 wel een interessante keuze. Ook wel omdat je dan meteen ook de platenspeler van stabiel stroom kunt voorzien.

Detailrijk en open presentatie

We sloten de Miracord 80 aan op een Primare-set die we op lange termijn in de testruimte hebben staan, met de Bowers & Wilkins 703 S2 als luidsprekers. Omdat de Primare PRE35 (die aan een A35.8-versterker in stereomodus hangt) geen phono-ingang bezit, halen we de Primare R15-phonovoorversterker erbij.

Een van de platen die we graag en regelmatig spelen is ‘Push The Sky Away’ van Nick Cave & The Bad Seeds. Het is een geslaagde pressing van een album dat emotioneel een heel warm en omhullend karakter heeft. Tracks als ‘Mermaids’ en ‘Higgs Boson Blues’ worden prachtig gebracht, met veel textuur in de stem van Cave. Je wordt echt in de muziek gezogen. We krijgen de indruk dat de D96 daarbij betrekkelijk veel detail bovenhaalt, onder meer als de begeleiding bij Higgs Boson Blues tegen het einde van deze lange track uitdooft maar toch verfijnd blijft tokkelen. Ook het dynamischere ‘Jubilee Street’ beluisteren we met veel plezier. Het is een mooie totaalperformance die qua rust en stille achtergrond inderdaad veel meer biedt dan instapmodellen. Dat maakt ook het luisteren naar ‘Don Juan’ op de A-kant van de Decca-release (samen met Pro-ject, een rivaal van ELAC…) met de Wiener Philharmoniker onder leiding van Von Karajan heel aangenaam en pakkend. De grootschaligheid van het symfonieorkest, maar ook de verfijning van de strijkers bijvoorbeeld, wordt zeer goed vertolkt. Een tikje meer body voor de hoorns en pauken? Het mocht, maar dit is al heel mooi en dramatisch gebracht.

Afgaande op de negatieve opmerkingen op Discogs over de kwaliteit van sommige versies van ‘(not my moves)’ van War on Drugs-voorman Kurt Vile mogen we heel blij zijn dat onze groene schijven plat en zo goed als kraakvrij zijn. Tja, ook dat is nu eenmaal het fysieke medium vinyl. Op de ELAC-platenspeler (in combinatie met de D96 en natuurlijk de Bowers & Wilkins-speakers) staat het akoestische gitaarspel van Vile in de schijnwerpers, wat het intimistische gevoel bij de meeste van de nummers aanwakkert. Maar het is geen dunne klank waarbij het laag bij ontbreekt – bij ‘Say the Word’ is de basspeler meer dan present genoeg om het geheel vooruit te stuwen. Al zou een andere cartridge misschien wel op dit vlak een ander balans bieden. Een deel van de fun is – voor wie dat wil – is dat natuurlijk uitzoeken.

Conclusie

Er zijn natuurlijk nog veel platenspelers die nog hoger mikken én meer kosten dan deze ELAC. 2.500 euro is echter voor veel mensen al topklasse. Positief is dat de ELAC Miracord 80 voor zijn prijs een zeer volledig pakket biedt en goed presteert. De platenspeler zelf is solide gebouwd en van uitstekende kwaliteit. De integratie met de PPA-2 phonovoorversterker is bovendien intrigerend. De bundel met de D96 levert veel geluidskwaliteit op en een detailrijke, allround luisterervaring. Je betaalt daarbij niet te veel voor die speelklare configuratie. Wie echt voor het summum gaat, moet echter nadenken over de naakte versie en misschien een hogere cartridge. De draaitafel zelf kan dergelijke uitstappen zeker ondersteunen.