Review: Yamaha Aventage RX-A1080 av-receiver

Introductie Yamaha RX-A1080

Het fijne aan de Avantage-reeks van Yamaha is dat het net iets anders biedt dan de concurrentie. Waar Denon en Onkyo bij een hoger model inzetten op meer kanalen, duwt Yamaha bij de overgang van de betaalbare RX-reeks naar de premium Avantage-lijn als het ware op de reset-knop. In plaats van meer en meer toe te voegen, ligt de nadruk op het verbeteren van de basisfunctionaliteit en toevoegen van mogelijkheden voor geavanceerde gebruikers. Daarom dat deze RX-A1080 als 7.2-kanaals model in de markt wordt gezet, voor een prijs van 1.599 euro. Die 7.2-beschrijving is echter wat misleidend, want het gaat hier wel om een AV-receiver die ook 5.1.2 kanalen aankan én aparte versterkte uitgangen heeft voor luidsprekers in een tweede zone.

Yamaha positioneert de RX-A1080 als een premiumtoestel. En dat merk je. Het apparaat is knap afgewerkt, heeft bijzonder veel aansluitingen en uiteraard het MusicCast-streamingplatform ingebouwd. Maar nieuw dit jaar zijn er twee opties die uniek zijn voor het Japanse merk: MusicCast Surround (waardoor je draadloze speakers kunt gebruiken voor het LFE-kanaal en voor de achterste speakers) en Surround:AI. Een functie die de surroundweergave doorlopend aanpast aan de content en de kamer, en dat klinkt behoorlijk interessant.

Massieve krachtpatser

Is je woonkamer niet zo groot en zoek je gewoon een iets betere surroundweergave bij je Netflix-streams? Dan volstaat een receiver van onder 1.000 euro waarschijnlijk wel. Niet deze RX-A1080 dus, want de Avantage-reeks van Yamaha is toch eerder bedoeld voor de serieuze surroundliefhebber. Niet per se een persoon met een aparte ruimte voor een thuisbioscoop, maar toch minstens iemand die streeft naar een ervaring die dichter staat bij een avondje uit naar de bioscoop. Dat houdt onder meer in dat je graag actiefilms beleeft aan een geluidsvolume en op even dynamisch wijze als in de filmzaal. Om dat mogelijk te maken heb je toch eerder een receiver zoals deze nodig. De RX-A1080 is een ‘serieus’ toestel, iets dat je snel ontdekt als je het apparaat uit zijn doos tilt. Net zoals de andere Avantage-receivers bezit het een zwaardere, solidere behuizing en een opgeruimd voorpaneel dat fraaier is afgewerkt.

Hoewel de RX-V685 die we een tijdje terug testten zeker niet slecht is afgewerkt, zien we meteen het verschil als we in onze testruimte de goedkopere Yamaha-receiver naast dit premiummodel plaatsen. Zowel in de grote lijnen (zoals de behuizing) als in de details (zoals de massieve aluminium deksel, de zware volume/inputknoppen en de voeten die voor een betere ontkoppeling zorgen) zie je waar de meerprijs aan gespendeerd is. Zoals altijd bij Yamaha is het apparaat beschikbaar in een zwarte of zilveren uitvoering. In tegenstelling tot bij Onkyo en Denon betekent zilver hier niet dat heel het toestel die kleur draagt. Het Yamaha-design opteert voor een groot vlak glas over de volledige lengte, waar onder meer de display achter verstopt zit. Dat geeft de zilverkleurige RX-A1080 een onderscheidende uitstraling. Het ziet er wat anders en knap uit, vinden we.

De 15-kg wegende RX-A1080 blijft natuurlijk wel ergens een relatieve middenklasser. De behuizing en de grote transformator doen hem het nodige gewicht in de schaal leggen. Maar wie echt voor het ultieme wil gaan bij Yamaha kan zijn rug in gevaar brengen door de CX-A5200-processor en de massieve MX-A5200-eindtrap naar zijn thuisbioscoop te versjouwen. In de Avantage-lijn zijn er ook nog drie lagere modellen (de A680, A780 en A880), wat allemaal ook 7.2-modellen zijn. Yamaha maakt het zo wel ingewikkelder voor de consument; het 7.2-aanbod voelt wat als overkill aan.

Maar de RX-A1080 is bij de vier 7.2 Avantage-modellen een buitenbeen. We vroegen aan Yamaha om deze receiver op te sturen omdat dit Avantage-model de goedkoopste is met Surround:AI aan boord en het op vlak van de voeding zwaarder is uitgerust. Dat vertaalt zich ook naar een heftige behuizing die wat hoger is dan de drie goedkopere Avantage-receivers. Die extra tweede zone is ook iets bijzonder. Achteraan de RX-A1080 zijn er dus negen paar luidsprekerterminals, niet de zeven die je zou verwachten bij een 7.2-kanaals receiver.

Goed uitgerust

De achterkant van de RX-A1080 ziet er heel opgeruimd en netjes uit. En dat ondanks de aanwezigheid van die negen paar luidsprekerterminals en heel wat andere poorten. Zoals je zou mogen verwachten voor deze prijs schiet je eigenlijk niets te kort. Via de HDMI-ingangen kun je zeven bronnen aansluiten en er zijn drie HDMI-uitgangen (dat is één meer dan de RX-A1070 van vorig jaar). Merkwaardig genoeg staat HDMI-uit 3 ten opzichte van output één en twee helemaal aan de andere kant van het toestel. Als je snel de HDMI-kabel naar je scherm insteekt, kun je je zo makkelijk vergissen. We hebben zo een minuut of twee zitten zuchten omdat we geen beeld op ons tv-toestel kregen, vooraleer we realiseerden dat de HDMI-kabel in deze derde (en in dit geval uitgeschakelde) HDMI-uitgang stak in plaats van HDMI-uit 1. Ondersteuning voor Ultra HD (incluis HDR10 en Dolby Vision) en HDCP 2.2 is er wel bij elke HDMI-poort.

De RX-A1080 komt nog met legacy-video-ingangen en een spectaculair aantal audio-ingangen, zowel analoog als digitaal. Met drie optische en drie coaxiale ingangen, naast zeven paar analoge inputs (waarvan één een phono-ingang) ga je niet gauw in de problemen komen. De RX-A1080 is ook voorzien van pre-outs, zodat je het apparaat ook puur als processor kunt gebruiken. Dat zou je bijvoorbeeld kunnen overwegen als je reeds een goede surround-eindtrap bezit of je stereokanalen toch liever laat versterken door een aparte hifi-versterker.

Als we de behuizing van de RX-A1080 openen, ontdekken we een heel goed gevulde chassis. Een hoofdrol is weggelegd voor de voeding, dat onder andere bestaat uit een grote ringkerntransformator, gekoeld door twee massieve koelventilatoren. Heel het videoswitching en DSP-gedeelte is ook bijzonder fors. De RX-A1080 heeft verder ook smarthome-integratie en ondersteunt Alexa-aansturing, een mooie extra voor wie het werkend krijgt. Qua afwerking kun je niet anders zeggen dan: “Heel netjes”. Zo zie je ook weer dat dit een premiumproduct is.

MusicCast is zeer flexibel

Een grote troef van Yamaha-receivers is MusicCast. Dit platform geeft receivers zoals de RX-A1080 zeer veel streamingopties en maakt zeer flexibele multiroom-opstellingen mogelijk. Yamaha heeft immers veel MusicCast-apparaten, van draadloze speakers die kunnen wedijveren met Sonos-luidsprekers tot stereosystemen. Interessant aan MusicCast is dat het niet enkel gericht is op streamingdiensten maar ook op het streamen vanaf andere bronnen, inclusief aangesloten fysieke bronnen. Je kunt bijvoorbeeld een cd afspelen of vanaf je iPad over Airplay muziek sturen naar de A1080 én meteen diezelfde stream in een andere kamer laten horen op draadloze speakers. Recent introduceerde het merk zelfs een draaitafel met MusicCast. Je kunt deze VINYL500 bijvoorbeeld in de eetkamer zetten met twee draadloze speakers. Verhuis je na het etentje naar de woonkamer, dan kun je via de MusicCast-app de muziek van de plaat die speelt naar de RX-A1080 sturen.

Als het gaat om streaming, komt de RX-A1080 met alle functies van MusicCast: Spotify Connect, Bluetooth, ingebakken ondersteuning voor Tidal, Qobuz en Deezer, Airplay en internetradio. Een upgrade naar Airplay 2 is nog niet ingepland, aldus Yamaha. Eigen bestanden speel je af vanaf een DLNA-mediaserver of USB-opslag die je op de USB-poort vooraan kunt insteken. De MusicCast-app (iOS en Android) maakt het ook heel simpel om bestanden die op je mobiel toestel staan naar de receiver te sturen. Gegeven de vele mogelijkheden zal het niet verrassen dat je de MusicCast-app veel vlotter gebruikt op een tablet dan een smartphone.

Een leuke extra die we altijd op prijs stellen bij Yamaha-receivers, is dat Bluetooth in twee richtingen werkt. Je kunt dus niet enkel vanaf je smartphone muziek streamen naar de receiver, je kunt ook muziek komende van eender welke bron naar een Bluetooth-koptelefoon of –speaker sturen. Het is vooral het hoofdtelefoon-scenario dat we interessant vinden, want dankzij dit kun je ’s avonds laat makkelijk draadloos een luidruchtige film of game meepikken.

Een eigenaardigheid is dat we via de MusicCast-app maar een deel van de DNLA-servers op ons netwerk zien. De MinimServer die op onze Synology draait bijvoorbeeld, verschijnt niet in het overzicht. Via BubbleUPnP kunnen we probleemloos die server benaderen en muziek naar de RX-A1080 sturen. Gek, maar kan aan ons complex netwerk liggen. In elk geval doorstaat de receiver onze formatentest met glans. De RX-A1080 speelt de meeste formaten af, incluis DSD en exoten als hi-res WAV en AIFF. Helaas, meerkanaals FLAC, ALAC en WAV werkt niet. Dat is bij de meeste AV-receivers zo; enkel onze Oppo- en Panasonic-UHD-spelers doen het wel.

MusicCast is niet de enige app die Yamaha aanbiedt om de receiver te bedienen. Er is ook AV Controller, een app die de remote vervangt én verrassend veel opties bevat. Het is wat rommelig maar niettemin heel handig. Bijvoorbeeld om de DSP-modi nog verder aan te passen (via een visuele interface of de (met luidsprekerkabel aangesloten) zones snel aan te sturen.

Eén keer of meer meten?

De RX-A1080 instellen gaat relatief vlot. Hoewel je niet beschikt over een gebruikersvriendelijke setupassistent zoals bij Denon en Marantz, heeft Yamaha wel voor een alternatief gezorgd in de vorm van een aparte app. We schreven het al bij onze review van de RX-V685 (een receiver van dezelfde generatie als dit toestel): Yamaha heeft de tv-interface van AV-receivers wat opgeruimd en netter gemaakt. Dat was wel nodig, want de nadruk lag heel sterk op het aanbieden van een groot aantal opties – maar daardoor kon je wel verloren lopen in de vele keuzes. Dat is nu beter. Niet omdat er veel opties zijn geschrapt, maar omdat er iets meer orde in lijkt te zijn gebracht. Het blijft wel echt Yamaha, met menuachtergronden met foto’s van instrumenten en een menustructuur die wat doet denken aan een klassieke pc-interface. Niet heel flitsend, maar zoals gezegd wel duidelijker dan voorheen.

De tv-interface van de RX-A1080 ziet er prima uit op een Ultra HD-scherm (al blijven we natuurlijk pleiten voor een interface in een native 4K-resolutie). Wie zich wel comfortabel voelt bij de uitgebreide menu’s, ontdekt bij de Yamaha RX-A1080 ongezien veel opties om te tweaken en je surroundset optimaal in te stellen. Het is een heel andere ervaring dan bij pakweg de Onkyo TX-RZ830, waar er gekozen wordt voor een heel beperkte interface die helemaal to-the-point blijft. Bij een belangrijk onderdeel – het instellen van je luidsprekers – is de Yamaha-interface in elk geval wél heel duidelijk. Je moet wel rekening houden met soms wat ongewone terminologie. Dat komt omdat Yamaha een eigenzinnig merk is dat heel aparte zaken aanbiedt. Zo spreekt Yamaha bij de mogelijke luidsprekerconfiguraties over presence-speakers, als het gaat om luidsprekers in de hoogte. Dolby Atmos en DTS:X worden ondersteund, maar je kunt deze luidsprekers eveneens inzetten om DPS-effecten hoog in de kamer in te sturen. De RX-A1080 ondersteunt trouwens enkel hoogtespeakers vooraan, wel met de optie voor reflecterende Dolby-speakers, muurspeakers of inbouw in het plafond. De aanwezigheid van die keuzes is een echte plus, want die drie speakertypes gedragen zich allemaal anders.

Yamaha gebruikt het YPAO-systeem om de positie van je speakers en de kamereigenschappen na te meten. Met de meegeleverde microfoon meet je vanuit één luisterpositie. Dat duurt wat langer dan normaal, maar in tegenstelling tot Dirac of Audyssey moet je niet continue de microfoon verplaatsen. Wil je toch nauwkeuriger werken, dan heb je bij de RX-A1080 wel de keuze om bijkomende metingen te verrichten. Die duren minder lang dan de eerste. Eigenlijk is er geen reden om ze niet te doen, vinden wij.

Zelfs met één meting levert YPAO goede resultaten op. De afstanden naar de speakers worden correct ingeschat, al zijn we niet helemaal akkoord met de levels die er gekozen worden. Maar geen erg, via de interface kun je dat eenvoudig aanpassen. Klein kritiekpuntje: waarom kun je het volume per speaker niet aanpassen terwijl er een testtoon speelt? Kenmerkend voor Yamaha is dat deze twee dingen (volumeaanpassing en een testtoon) een aparte keuze zijn.

De uitgebreide mogelijkheden zullen voor sommigen overbodig en misschien zelfs verwarrend blijven. Maar als je (zoals wij) graag tweakt, dan vind je bij Yamaha wel mogelijkheden die elders ontbreken. De vele DSP-modi kun je bijvoorbeeld stuk voor stuk op verschillende variabelen aanpassen, om maar iets te zeggen. Natuurlijk is dit allemaal niet uniek voor de Avantage-lijn. Ook de goedkopere RX-receivers hebben grotendeels dezelfde opties.

Ook de YPAO-meting is niet zo finaal als ze eerst lijkt, want je kunt in de instellingen duiken en kiezen uit verschillende YPOA-equalizers. Onderzoek ook de functie ‘YPAO Volume’, want die heeft een grote invloed heeft op de klank. Bij het beluisteren van muziek vonden we het toch aangewezen het uit te schakelen. Als je bedenkt dat je zoveel kunt aanpassen in de interface, is het eigenlijk gek dat je bij Yamaha niet fijne controle krijgt over de resultaten van de kamermeting. Bij Dirac (Arcam en NAD) of de Audyssey MultEQ-app (Marantz en Denon) is dat er wel. Zorg daarvoor, Yamaha, en we zijn helemaal gelukkig.

Achterste kanalen zonder draden

Veel mensen blijven weg van AV-receivers en surroundopstellingen omdat er veel kabels aan te pas komen. En dat is toch wel spijtig, want zelfs een goede soundbar kan moeilijk tippen aan een echt 5.1-systeem. Laat staan een surroundsysteem met nog meer luidsprekers… Als je doorvraagt bij die mensen die AV-receivers afwijzen, blijkt het probleem vooral te zitten bij de achterste kanalen. Het zijn de kabels naar die speakers die het moeilijkst zijn om mooi weg te werken. Wat Yamaha met zijn nieuwe receivers aanbiedt is dus bijzonder interessant: draadloze rear-speakers. Het is iets dat we veel vroeger hadden verwacht, in het bijzonder bij Denon en Marantz. Hun HEOS-platform kan dit, zoals de HEOS AVR al aantoonde, maar de functionaliteit werd nog niet geïmplementeerd in hun mainstream-receivers. Yamaha doet het wel – en gaat zelfs een stuk verder. De functie, MusicCast Surround, genaamd, is klaar om de achterste kanalen draadloos te maken én de subwoofer. Dan zijn weer wat kabels minder, al hebben de draadloze speakers van Yamaha natuurlijk elk wel een stroomkabel. Maar we gaan er van uit dat het eenvoudiger is om een stopcontact achter je zetel te vinden dan een luidsprekerkabel of twee door de kamer te leggen.

Voor een surroundopstelling met draadloze onderdelen moet je werken met MusicCast-speakers (de MusicCast 20 of 50, andere modellen werken niet) en eventueel MusicCast Sub 100. Voor onze test gingen we aan de slag met twee MusicCast 20-speakers. Ze koppelen aan de receiver gaat betrekkelijk vlug. Eerst moet je de receiver en eventueel de speakers koppelen met de MusicCast-app, wat telkens neerkomt op een Connect-knopje vijf seconden ingedrukt houden. Als je de toestellen met ethernetkabels verbindt met je netwerk, dan komt het heel snel in orde, kies je voor WiFi (wat logisch is voor de rear-kanalen) dan moet je een kort stappenplan uitvoeren. Je voegt de receiver en de speakers daarna aan een kamer toe en geeft ze een eigen plaatje. Daarna duik je in de instellingen van de app en creëer je een Surround-setup door de twee speakers te slepen op de receiver. Heel moeilijk is het niet. Maar, zoals we merkten bij het instellen, je moet op de receiver in de setup ook een 5.1-opstelling instellen. Dat is logisch, maar omdat de interface van de RX-A1080 gericht is op bekabelde luidsprekers en draadloze speakers niet vermeldt, kun je nog twijfelen. Je vraag je misschien ook af of je bijvoorbeeld twee MusicCast-speakers kunt inzetten om je 5.1-opstelling naar 7.2 te brengen? Dat zou mooi zijn geweest, maar helaas… 5.1 is momenteel de enige mogelijke opstelling.

Je moet natuurlijk niet per se 1.600 euro investeren in een receiver zoals deze om draadloze rears te krijgen. MusicCast Surround werkt ook op de goedkopere RX-lijn, zoals de RX-V685 die we eerder hebben getest. En dat is logisch, want draadloze rear-speakers gebruiken lijken ons eerder iets voor mensen die op een bescheiden manier in surround willen stappen. Maar we klagen niet dat deze functie ook op de RX-A1080 aanwezig is.

Draadloze speakers: verrassend goed

Voor de test hebben we de Yamaha RX-A1080 verbonden met onze vaste surroundopstelling, bestaande uit Dali Rubicon LCR’s en een Rubicon Vokal. De subwoofer is onze trouwe Monitor Audio Silver W12. De rear-speakers zijn afwisselend een set Boston Acoustics M25 en de MusicCast 20-speakers. Die laatste plaatsen we gewoon op de vensterbanken links en rechts achter onze zetel. Laten we het eerst over de opstelling met de draadloze speakers hebben. De MusicCast 20-speakers hebben we reeds gebruikt voor de test van de VINYL500-platenspeler, en we weten dus welk vlees we in de kuip krijgen. De MusicCast 20-luidsprekers zijn in elk geval veel betere luidsprekers dan de eerste MusicCast-speakers. De MusicCast 20’s zijn nu degelijk afgewerkte luidsprekers die je qua prestaties best kunt vergelijken met een SONOS One.

Misschien is het wel door de vergelijking met de SONOS-speakers dat we eigenlijk niet wisten wat te verwachten van twee MusicCast 20-speakers die als achterste surroundkanalen functioneren. Als je een SONOS Playbar combineert met twee One’s, dan krijg je iets dat op surround lijkt. Maar precies of echt overtuigend is het niet, het is meer een sfeermaker. Wat je bij een MusicCast Surround-opstelling met twee MusicCast 20-speakers hoort is toch wat anders. Nu is het echt de correcte surroundinformatie die naar de twee speakers wordt gestuurd. Bij de hectische racescènes uit ‘Ready Player One’ (Ultra HD Blu-ray, Dolby Atmos) valt nauwelijks een onderscheid te maken tussen de bekabelde speakers en de MusicCast-luidsprekers qua timing. Waar we voor vreesden – lag of vertraging op de rearkanalen – lijkt er niet te zijn. Wel merken we soms dat de audiostroom naar een of beide MusicCast-speakers heel kort hapert. Het valt vooral op als we dicht bij de speakers gaan staan en heel nauwkeurig luisteren. Echt micro-onderbrekingen dus, maar die tijdens de film niet opvallen.

Wel moesten we het volumeniveau van de MusicCast 20-speakers hoger zetten om de speakers beter te laten aansluiten bij de bekabelde speakers vooraan. Dat doet ons vermoeden dat je de MusicCast-speakers niet te ver van je af mag plaatsen. Toch eerder iets voor een gewone woonkamer bijgevolg, maar dat klopt ook bij het concept. Opnieuw: MusicCast Surround is een comfortoplossing, een surroundliefhebber met een eigen bioscoopruimte zal volgens ons toch voor bekabelde speakers kiezen. Zoals we ook merken als we dezelfde RPO-scènes herbekijken met de Boston-speakers, levert een degelijke boekenplankspeaker nog altijd een vollere, gedetailleerde klank. En toch, doorheen Ready Player One – bijvoorbeeld als Parzival en Art3mis naar een nachtclub trekken – zijn we toch onder de indruk over hoe ruimtelijk de surroundervaring wel is met de twee MusicCast 20-speakers. We merken ook dat de Surround:AI-functie in deze opstelling een echte meerwaarde biedt. Je schakelt het best in.

De slimme receiver

Tijdens het testen focussen we ons daarna op de Surround:AI-functie, maar dan vooral in het scenario met uitsluitend bekabelde luidsprekers. Uitleggen wat de functie juist doet is niet eenvoudig, deels omdat Yamaha het zelf wat vaag houdt. In essentie is het een algoritme die de soundtrack continu analyseert en de weergave daaraan aanpast. Dat is nog een stap verder dan een kamermeting, dat het geluid corrigeert in functie van je kamer. Surround:AI houdt inderdaad rekening met de ruimte, daar zorgt de YPAO-meting ook nog voor, maar betrekt ook wat je bekijkt en beluistert. Het past continu de klank aan, om zo altijd een optimale weergave te bieden – of je nu kijkt naar een stille scène met dialogen of een actierijk gedeelte uit een Transformer-film. Als Surround:AI ingeschakeld is, zie je een lichtje op de voorkant van de receiver oplichten. Desgewenst kun je op het scherm een indicator laten verschijnen die aangeeft waar de AI de nadruk op legt (bijvoorbeeld vooraan in de kamer, als er veel dialogen zijn).

De strijd voor Camelot in de eerste tiental minuten van het coole ‘King Arthur’ van Guy Richie (Ultra HD Blu-ray, Dolby TrueHD 7.1) is prima geschikt om het te ontdekken wat de AI-functie juist doet. Om te beginnen is het goed om weten dat de functie niet werkt in Pure Direct-modus. Logisch, want het gaat hier om een complexe DSP-modus. In Pure Direct wordt de DSP grotendeels uitgeschakeld. Kies je voor Surround:AI, dan kun je uiteraard ook niet schakelen naar de vele bekende DSP-modi die Yamaha altijd biedt. Het is het één of het andere. We vinden die DSP-modi soms wat overbodig (een bierkelder in München simuleren… waarom juist?), maar hun aanwezigheid doet op zich geen kwaad. Wat biedt de nieuwe AI-functie nu? Bij de bestorming van het kasteel door een massa slechteriken en drie heel gigantische olifanten geeft Surround:AI een veel massiever, vollere klank. Het fijne detail verdwijnt er wat uit, ten voordele van een veel meeslependere ervaring. Bij het verder kijken van de film, maar ook bij bijvoorbeeld ‘Ready Player One’ en ‘The Justice League’ (Ultra HD Blu-ray, DTS:X) zijn we geneigd om te blijven schakelen tussen Surround:AI aan en uit. Het is echt een kwestie van smaak, maar uiteindelijk houden we de functie toch actief omdat het films toch imposanter neerzet. Ideaal voor die grote, spectaculaire Hollywood-kaskrakers. Surround:AI slaagt er ook in om de surroundervaring te behouden als het volume wat lager staat, wat ons doet denken dat de AI onder andere wat aan compressie doet. Dat maakt Surround:AI op papier vergelijkbaar aan Audyssey Dynamic EQ en Dynamic Volume bij Denon en Marantz, maar het resultaat is toch anders. Je merkt dat het inderdaad bij het wisselen van scènes en bij piekmomenten in de soundtrack actiever ingrijpt dan op andere. Het is wel een interessante vraag of je vanwege deze functie vanaf een recente receiver een upgrade zou moeten maken naar de RX-A1080 (of een nog hogere Advantage-receiver). Puur voor Surround:AI zouden we dat niet aanraden, maar het is wel een (misschien doorslaggevend) argument als je toch in dit segment een receiver zocht. Niemand bij concurrentie heeft iets gelijkaardig.

In deze prijsklasse wil je een receiver die muziek mooi neerzet. Zoals gezegd bezit de RX-A1080 dankzij MusicCast veel troeven als het over muziekstreaming gaat. Het is een kwestie van smaak of je graag je in stereo opgenomen muziek zoals voorzien wil beluisteren of door de receiver naar alle speakers laat sturen. Zoals gebruikelijk heb je daar verschillende opties voor (zoals 7-kanaals stereo of DTS: Neural X), maar dus ook Surround:AI. Maar hoe onder de indruk we waren van deze functie voor film, voor muziek vonden we het echt te artificieel. Toch maar liever in stereo. Wie muziek wil beluisteren via de L- en R-speakers kan desgewenst die twee speakers bi-amp-aansluiten (dus met een dubbele luidsprekerkabel per speaker). De RX-A1080 bezit een SABRE 9007S Pro-DAC (een hogere chip van ESS) dus over de DA-conversie moet je je niet te veel zorgen maken. Bij het luisteren naar muziek konden we de Yamaha-receiver niet echt op iets slechts betrappen, al zouden we je zeker aanraden om die YPAO Volume- en Surround:AI-functies uit te schakelen. Zelfs bij een album als Wu-Tang Clan’s ‘The Sage Continues’ (Qobuz, cd-kwaliteit) waren ze te veel van het goede, terwijl hip-hop op zich vaak wel beter is met een wat aangedikte, gecomprimeerde sound. Globaal genomen is de RX-A1080 wel een goede muziekweergever, met een meer volwassen, betere klank dan pakweg de RX-V685. Persoonlijk vinden we op dit vlak wel zowel de Arcam AVR-550/850 en de Marantz SR8012 wel de toestellen om te verslaan. Dat doet Yamaha niet met deze receiver – een subjectieve mening, toegegeven. Dat die receivers veel meer kosten dan de RX-A1080 is wel een objectieve feit.

Conclusie

De RX-A1080 is een apparaat dat op heel overtuigend wijze aantoont waarom je meer zou investeren in een AV-receiver. Het biedt meer mogelijkheden, maar is bovenal stukken beter in staat om filmsoundtracks in hun volle glorie weer te geven. Het is een krachtig apparaat dat filmsoundtracks heel machtig en omhullend presenteert. Ook muziek zet het mooi neer, met dank aan de degelijke ESS-DAC en versterking. Al blijft de (veel duurdere) Marantz SR8012 voor ons nog de gouden standaard op dat vlak.

De Yamaha RX-A1080 is bovendien heel innovatief. Nu zie je bij AV-receivers wel vaker een waslijst aan functies opduiken, al dan niet nuttig. Maar zowel MusicCast Surround als Surround:AI zijn echt waardevolle toevoegingen aan een receiver die sowieso al bol staat van krachtige opties. Een iets steilere leercurve hoort daar wel bij, toch als je er alles uit wil halen. Voeg daar het puike MusicCast-platform aan toe en je spreekt over een AV-receiver die het etiket ‘zeer goed’ ongetwijfeld verdient.