Fire Emblem: Three Houses
De Fire Emblem-serie is terug van weggeweest op een spelcomputer van Nintendo. De serie begon in Japan ooit op de NES, maar werd voor het eerst in het westen uitgebracht op de Gameboy Advance. In de tussentijd hebben we verschillende delen kunnen spelen op de GBA, Gamecube, Wii, Nintendo DS en de Nintendo 3DS en de Switch-versie is de eerste sinds de Wii die speelbaar is op je televisie. Uiteraard kun je de Switch ook uit de dock halen, maar dan kun je tegen het probleem aanlopen dat de tekst minder goed leesbaar is.
Nu houden we er niet van om een recensie te beginnen met een negatief punt, ware het niet dat teksten lezen ontzettend belangrijk is. Naast de strategische en role-playing-elementen waar de serie om bekend staat (als een soort uitgebreid, diep uitgewerkt en toch toegankelijk schaakspel), krijg je dit keer ook te maken met een soort life sim. Om een goede band op te bouwen met je teamleden en andere mensen kun je thee drinken met ze, hen cadeautjes geven, ze lesgeven als professor en hun gevonden spullen terugbrengen.
Niet alleen jij kunt het gesprek aangaan met en ander, ook teamleden onderling raken met elkaar aan de praat. Nu wordt het gros ingesproken door stemacteurs, maar de menuteksten lezen gaat toch wat moeilijker wanneer je onderweg aan het spelen bent. Een zeldzaam negatieve opmerking over de game, die voor de rest strak uitgewerkt is. Toch nog een puntje over het verhaal: zeker in het begin kom je soms potentieel interessante personages tegen die eigenlijk zonder goede ontwikkeling alweer van het toneel verdwijnen.
De basis van de game staat echter als een huis. De kern draait gelukkig nog steeds om de strategische gevechten op een groot slagveld. Hier en daar hebben de makers wat traditioneel aanwezige elementen op de schop gegooid, maar later worden die elementen wederom geïntroduceerd door middel van speciale vaardigheden. Daardoor blijft de game toegankelijk voor nieuwe spelers, terwijl oude spelers wat nieuws kunnen ontdekken. Bovendien zijn er drie verhaallijnen om te volgen, waardoor je gegarandeerd tientallen uren spelen kunt.
Borderlands 3
Borderlands 3, een first-person shooter die op fijne wijze rpg-elementen presenteert, vindt enige tijd na Borderlands 2 plaats, waar ontdekt werd dat er talloze andere kluizen op andere planeten in de Melkweg bestaan. De eerste kluis, gewoon de Vault genoemd, was onderdeel van het verhaal in deel één. In deel twee ging de ontwikkelaar er verder op in. Borderlands 3 gaat niet alleen verder waar deel twee stopte, het neemt ook elementen en personages over van Tales from the Borderlands, een game van Telltale Games.
In het machtsvacuüm achtergelaten door de val van Hyperion (dit gebeurde in deel twee), creëerden Troy en Tyreen Calypso de Children of the Vault (COV), een gewelddadige cult gevormd uit de overblijfselen van de vele bandietenfracties van de planeet, om bezit te nemen van de andere kluizen. Lilith, een van de Vault Hunters uit de eerste game en de huidige leider van de Crimson Raiders, een verzetsmacht om de Vaults te beschermen, werft nieuwe Vault Hunters, jij dus, om de Calypso-tweeling te stoppen.
Zoals dus aan het einde van deel twee geteast werd, bestaan er meerdere Vaults op verschillende planeten en in Borderlands 3 bezoek je die allemaal. Elke planeet ziet er anders uit en heeft verschillende soorten vijanden, die je het beste op verschillende soorten manier kunt verslaan. En daar ligt ook de kracht van de Borderlands-serie en dit derde deel helemaal: de gunplay en alle verschillende soorten loot en guns die je kunt vinden. De guns voelen nog beter aan dan in Borderlands 2 en dat is knap: dat voel al héél goed aan.
Bovendien heeft ontwikkelaar Gearbox beloofd dat er nog oneindig meer verschillende guns en variaties te looten zijn. Maar niet alleen de gunplay is verbeterd, want de mogelijkheden met betrekking tot bewegen zijn ook uitgebreid. Je kunt glijden naar of van vijanden en over cover en richels klauteren. Daarnaast kun je met vrienden online en naast elkaar op de bank van de game genieten en daar komen nu ook nog eens dungeons met een baas aan het einde en verschillende horde modes bij. Deze game was het wachten meer dan waard.
The Legend of Zelda: Link’s Awakening
26 jaar geleden verscheen de opmerkelijke The Legend of Zelda-game Link’s Awakening voor de Game Boy. Dit is in veel gevallen een unieke Zelda-titel. Niet alleen was het de eerste die voor een handheld verscheen, ook komen we hier personages tegen die we herkennen uit andere gameseries, zoals bijvoorbeeld Sim City en Super Mario Bros. 2. Een kwart eeuw later is geen enkele game in de franchise dichtbij het unieke karakter van dit spel gekomen, dus zijn we blij om te zien dat Nintendo het spel opnieuw uitbrengt.
De reden dat Nintendo dat doet, heeft vooral te maken met het feit dat de eerste versie slecht verkrijgbaar is. Om de game toegankelijk te houden, is er nu dus een versie voor de Nintendo Switch. The Legend of Zelda: Link’s Awakening is helemaal opnieuw opgebouwd en ontwikkeld en heeft wederom een volledig eigen, karakteristiek gezicht. Het design van de game komt in de buurt van hoe we vroeger als kinderen ons konden voorstellen dat de game eruit zou zien en dat is toch behoorlijk knap gedaan van Nintendo.
Bovendien is en werkt alles nog steeds precies hetzelfde. Voor oude spelers is het een feest van herkenning, terwijl nieuwe spelers zich kunnen vergapen aan de toffe visuals en eigentijdse puzzels. Bovendien heeft Mario Maker invloed gehad op de ontwikkeling van de game: je kunt namelijk zelf je eigen dungeons bouwen en dat is hartstikke tof gedaan en intuïtief uitgewerkt. Het enige nadeel dat we kunnen bedenken is het feit dat het avontuur behoorlijk kort is. Maar dat maakt het het niet minder waard te ervaren.
Astral Chain
De game Astral Chain is in veel opzichten een opmerkelijke Nintendo Switch-game, die exclusief voor het platform beschikbaar is. Het spel speelt zich af in de toekomst, in de multiculturele stad genaamd Ark. Inwoners krijgen daar ineens te maken met allerlei monsters vanuit andere dimensies. De monsters zijn te sterk voor de gewone politie en daarom wordt er een special task force in het leven geroepen: de Neurons. Dit zijn speciaal getrainde politieagenten die kunnen omgaan met de moderne dreigingen in de wereld.
Als speler kun je kiezen tussen twee speelbare personages die je zelf kunt aanpassen, een mannelijk of een vrouwelijk persoon. Het personage dat je niet kiest kom je in Astral Chain tegen als je jongere tweelingbroer- of zus. Naast dit personage krijg je ook de bediening over de Legion. Dit zijn speciale wezens die aan je vastgeketend zitten en je kunnen helpen in de strijd tegen de monsters vanuit een andere dimensie. Naast helpen met de verschillende onderzoeken en puzzels, zijn ze ook uitstekende partners tijdens de vele gevechten.
Je zult je tijd moeten verdelen tussen onderzoeken en vechten. Omdat de titel gemaakt is door PlatinumGames kun je ervan uitgaan dat het goed zit met de actie. Het is geen hersenloos knoppenrammen: je moet er wel degelijk bij blijven en opletten wat er gebeurt, zodat je unieke samenwerkingsacties kunt realiseren tussen je personage en de Legion. PlatinumGames heeft eerder gewerkt aan goed doordachte en unieke actiespellen als Bayonetta, The Wonderful 101 en Metal Gear Rising: Revengeance: spelers van die games weten wat ze mogen verwachten.
En ergens toch ook weer niet, en dat bedoelen we louter positief. De combat is dusdanig uniek dat we die niet eerder zijn tegengekomen in de spellen van de Japanse ontwikkelaar, waardoor heel het spel fris en nieuw aanvoelt. Bovendien is de setting ook eigenzinnig en tof en zijn er meer dan genoeg ideeën om je uren zoet te houden. De missiestructuur had misschien iets beter gekund en ook de beperkingen van de Switch kunnen op technisch vlak tegenwerken, maar dit zijn echt géén redenen om een game als Astral Chain over te slaan.
Gears 5
Wanneer je niet bekend bent met de Gears of War-serie, dan zul je waarschijnlijk weinig van het verhaal begrijpen. Dit vervolg op het in 2016 uitgebrachte Gears of War 4 gaat namelijk verder waar de verhaallijnen gebleven waren, waardoor je mogelijk niet bekend bent met allerlei intrinsieke motivaties. Maakt dat wat uit? Ja en nee. De singleplayer van de Gears-serie staat als een huis en fans van de serie zien graag hoe de gebeurtenissen zich ontpoppen. Maar voor nieuwe spelers is er gelukkig meer dan genoeg om van te genieten.
Hoewel dit een vervolg is, staat het verhaal goed op zichzelf met genoeg wendingen en consequenties — waardoor je er gewoon van kunt genieten, Knipogen en verwijzingen naar het verleden zijn dan niet aan jou besteed. Dan moet je het doen met de kenmerkende en stevige gameplay van Gears 5, die nog even tof is als hiervoor. De formule, achter muurtjes zitten en knallen maar, is dit keer aangedikt met enkele rpg-elementen en het verkennen van open werelden. Daarmee doet de serie officieel mee met moderne gametrends.
Daarnaast is het tof dat third-person shooter (de camera hangt dan achter het personage) Gears 5 genoeg manieren van spelen aanbiedt en je je eigen stempel kunt drukken. Dan kan bijvoorbeeld door de eerdergenoemde, lichte, rpg-elementen, maar ook door andere modi uit te proberen. Zo kun je het verhaal uitspelen in je eentje en samen met je vrienden de coöperatieve modi verkennen, maar ook online tegen en met vrienden en onbekenden in competitieve of juist een minder heftige potjes spelen. Fans weten hier raad mee.
Catherine: Full Body
Een game als Catherine: Full Body is niet voor iedereen. Dat is misschien een rare opening in een artikel over ‘de beste games van dit moment’, maar ook nichespellen hebben recht op aandacht. Uitgever Atlus classificeert het spel als ‘action-adventure’ en ‘survival’. In de kern van de context van de game klopt dat misschien ook wel, maar in feite heb je hier te maken met een uitgebreide datingsim met een hoop – echt een hoop – puzzels. En ja, die combinatie begrijpt niet iedereen, maar schuif Catherine: Full Body niet zomaar aan de kant.
In het spel maak je kennis met Vincent, die in relatie is met Katherine. Ze zijn vijf jaar samen en zij is toe aan een volgende stap. Hij niet, en gaat ondertussen vreemd met Catherine. Verloren in zijn onenigheid over zijn eigen vreemdgaan, vindt hij troost bij een derde vrouw, Rin. Dat maakt de situatie niet minder ingewikkeld. Ondertussen bevindt Vincent zich in vreemde nachtmerries waarin hij moet klimmen voor zijn leven. Dit zijn de puzzels in het spel. Ze zien er wellicht simpel uit, maar kunnen je brein al gauw laten kraken.
Of je het spel al gespeeld hebt of niet, er is genoeg te doen. Zo is er nu dus een derde personage in het verhaal geïnjecteerd. Je verwacht misschien dat de verhaallijnen daardoor minder prettig lopen, maar ontwikkelaar Atlus laat zien dat dit echt niet het geval hoeft te zijn. Daarnaast kunnen oude spelers, die het spel op de PS3 of Xbox 360 gespeeld hebben, rekenen op meer puzzels. Die puzzels veranderen verder weinig van opzet en het aanzicht kan mettertijd een beetje vervelend worden — maar aan de uitdaging ligt het niet.
Daemon x Machina
Daemon x Machina is eveneens een exclusieve Nintendo Switch-titel die in het teken staat van toffe mech-gevechten. Je neemt de controle over een personage dat in een grote mech suit stapt en het opneemt tegen corrupte, kunstmatige intelligente mechs: in feite dus robots die in opstand komen. De mech waar in je in stapt wordt een Arsenal genoemd. De Arsenal is helemaal zelf vorm te geven door de wapens van je vijanden op te pakken en aan je eigen – komt-ie – arsenaal toe te voegen. Zo blijf je constant actief, ook na de gevechten.
Uiteraard krijg je in deze Japanse game te maken met een verhaal waarin het lot van de wereld op het spel staat. Het is inmiddels een meer dan bekend element dat in videogames gebruikt wordt, maar gelukkig werkt het wel: tijdens het spelen staat er dus wat op het spel. Helaas is het zo dat het verhaal wat langzaam op gang komt en nogal onnodig ingewikkeld is, waardoor het spel mogelijk niet door iedereen gewaardeerd kan worden. Maar als je komt voor de actie, dan is dat ook meteen de reden waarin je wil blijven doorspelen.
Door het langdradige verhaal merken we dat de missiestructuur daar onder lijdt, waardoor je soms even het gevoel hebt dat je gewoon wordt beziggehouden. Maar houd vol, want de actie ligt op de loer. En wanneer Daemon x Machina dan eenmaal op gang komt, dan ben je die langzame moment zo weer vergeten. Met een stevige gameplaybasis, riante aanpassingsmogelijkheden en veelbelovende online componenten heeft de Switch er een mooie exclusive bij — maar we zien soms dat die er technisch wat moeite mee heeft.
Wolfenstein: Youngblood
Het is het jaar 1980. Spion en verzetsstrijder B.J. Blazkowicz heeft het naziregime in Wolfenstein II: The New Colossus succesvol tot een halt geroepen. Ten tijde van die vorige game was zijn vrouw nog zwanger van hun tweeling. Inmiddels zijn het volwassen vrouwen, Soph en Jess, die door hun ouders getraind zijn om zich te verdedigen tegen de nazi’s. Nadat hun vader plots en zonder bericht naar Europa vertrekt om in Parijs de nog aanwezige Duitsers te bestrijden, gaat de tweeling hun vader achterna.
Het is verfrissend om in een Wolfenstein-game ook eens met een vrouwelijk personage te kunnen spelen. De game is ontworpen voor twee spelers. Het tweede karakter kan computergestuurd zijn, maar kan ook door een andere speler bestuurd worden. Zo vechten Soph en Jess zich door het nog bezette Parijs. De stad is ingedeeld in verschillende gebieden, waar je regelmatig in terugkeert om andere missies uit te voeren. Dat levert extra gameplay op, maar kan ook voor onnodige opvulling of verwarrende opdrachten zorgen.
Het is een beetje vreemd om naar dezelfde plek te reizen om daar een nazileider om te leggen, terwijl je honderd meter verderop net bommen onschadelijk hebt gemaakt en weer bent vertrokken. Gelukkig zijn de vijanden interessant genoeg en speel je gaandeweg meer wapens en krachten vrij, waardoor de combat redelijk varieert. Ontwikkelaar MachineGames heeft naar aanleiding van kritiek een aantal cruciale veranderingen doorgevoerd. Zo waren eindbazen van bepaalde levels plots veel agressiever dan de vijanden tussendoor.
Ging je dood, dan moest je het level opnieuw beginnen met veel minder ammunitie. Ook konden sommige vijanden ogenschijnlijk veel kogels verdragen voordat ze eindelijk ten onder gingen. De zusjes Blazkowicz roepen te pas en te onpas hoe cool ze wel niet zijn, wat vaak irritant kan overkomen. Dit laatste is onveranderd gebleven, maar de andere veranderingen zijn de game echt ten goede gekomen. Voor een game die leuk is om met twee spelers te doorlopen biedt Wolfenstein: Youngblood dus toch verrassend veel content.
Greedfall
De game Greedfall is een rpg (role playing game) van de oude stempel. In de kern is dit namelijk een fijne en zeer uitgebreide rpg waarin de speler centraal staat. Je krijgt een taak mee en trekt de wereld in, in dit geval een eiland waarin magie hoogtij viert. De plaats zit vol met verborgen geheimen en indrukwekkende monsters. Uiteindelijk heb je als speler invloed op alles en iedereen om je heen. Zo bepaal je niet alleen het lot van het eiland, ook bepaal je wat je doet met je companions: houd je ze te vriend en krijg er vijanden bij?
Opvallend aan Greedfall is dat je niet alleen met magie en brute kracht invloed uitoefent op de wereld om je heen, ook moet je een zekere vorm van diplomatie gebruiken. Dat houdt in dat je veel missies en opdrachten op verschillende manieren kunt voltooien. De uitkomst van die missie heeft dan weer invloed op je relaties en zelfs complete fracties. Daarnaast is het fijn dat je kan spelen met een personage dat je helemaal zelf aan kunt passen: je bepaalt het geslacht en uiterlijk, evenals de vaardigheden en natuurlijk spreuken.
Op papier klinkt het misschien heel simpel allemaal. Dit is echter het type spel dat je moet ervaren om te zien wat het in huis heeft. Fans van bijvoorbeeld Bioware zullen meteen thuis voelen met de opties die gepresenteerd worden, terwijl Fable-spelers helemaal los kunnen gaan op het gebied van personalisatie en kunnen verdwalen in de magische wereld. Er is hier en daar wel wat onnodige opvulling aanwezig (het is nou eenmaal een rpg) en er zijn wat technische problemen, maar voor de rest is dit dé rpg die je op dit moment wil spelen.
Control
Wanneer je de game Control opstart, dan lijkt het net alsof je midden in het verhaal binnenkomt. Een gewaagde zet van ontwikkelaar achter Max Payne en Alan Wake, want dit kan leiden tot spelers die geen idee hebben wat er aan de hand is en besluiten te stoppen. Maar het kan er ook voor zorgen dat je wil weten waarom de dingen gebeuren die gebeuren en waarom je beschikt over bovennatuurlijke krachten en een levend pistool. In deze review willen we dan ook vooral niet teveel over het verhaal vertellen; dit wil je zelf beleven.
Control doet een hoop dingen goed. Het verhaal is mysterieus, maar onderhoudend genoeg om door te blijven zetten. Dat komt doordat het hoofdpersonage in de cutscenes en tijdens het spelen opmerkingen maakt die blijven hangen. Want wat bedoelt ze nou eigenlijk? Het verhaal is dan ook meteen het sterkste punt aan dit spel. Niet dat de rest slecht is, hoor. Het schieten voelt bevredigend aan en ook de opties met betrekking tot personalisatie (upgrades voor je pistool, bijvoorbeeld) zijn rijkelijk aanwezig. De basis is dus solide.
Echter, je voelt toch hier en daar dat dingen niet lekker lopen. Zo is het leveldesign soms een beetje saai en werkt het Metroidvania-aspect, waarin je constant terug moet gaan naar eerder bezochte gebieden, het spel helaas wat tegen. Daarnaast kunnen de baasgevechten wat lang duren. Als je daar echter doorheen ploetert en door de technische onvolkomenheden kijkt, dan houd je een game over die een speciale indruk achterlaat. En zo’n indruk komen we helaas niet meer zo vaak tegen in videogames. Maar we zijn blij dat die achtergelaten is.
Oninaki
Voor sommige spellen is het van belang dat je voor jezelf duidelijk maakt wat je precies belangrijk vindt in een videogame. Dat betekent niet dat je allerlei technische mankementen door de vingers moet zien natuurlijk, maar dat betekent wel dat je met bepaalde aspecten kunt leven en toch kunt genieten van een beeldend verhaal en uitgebreide gameplaymogelijkheden. We moeten stellen dat de rpg Oninaki zo’n game is. We zien de liefde die in het spel gestopt is, maar merken ook dat sommige dingen niet helemaal lekker lopen.
Moet je Oninaki daarom maar laten liggen? Zeker niet. In dit spel speel je met een Watcher, die in staat is zielen van Daemons te laten manifesteren. In traditionele role playing-begrippen zijn dit de klassen van de personages, die bepalen wat je wel en niet kunt doen. Elke Daemon heeft zijn eigen wapens en vaardigheden en spelers kunnen in real-time tussen hen wisselen. Zo krijg je meer grip op de situatie en hoef je niet van tevoren te bepalen waar je in wil investeren. Het is een interessant systeem dat we niet vaak tegenkomen.
We willen je graag op het hart drukken dat wanneer je Oninaki de kans geeft, je echt wel een toffe game voorgeschoteld krijgt met diepgaande verhaallijnen en gevechten. Het duurt alleen even voordat het verhaal op gang komt. Ook doen de zijmissies ons niet zoveel. Maar aan het einde van een speelsessie merken we dat we niet kunnen wachten om de wereld te verkennen, meer personages te leren kennen en om te gaan met meer Daemons. Dit is een game voor rpg-liefhebbers; hoor je daar niet bij, dan is dit misschien niet voor jou.
Ni No Kuni: Wrath Of The White Witch
Eén van de meest opmerkelijke titels in het bibliotheek van de PlayStation 3 is zonder twijfel Ni No Kuni: Wrath of the White Witch. Dit is een role playing game van de bovenste plank. Niet alleen vanwege de indrukwekkende visuals, maar ook vanwege het traditionele vechtsysteem en de adembenemende wereld. Dit is een Japanse rpg waar je tientallen uren in kunt stoppen en nog steeds niet alles gezien kunt hebben — en nu kun je deze game (wederom) spelen op de PlayStation 4 en de Nintendo Switch.
Wij hebben de PlayStation 4-versie gespeeld; dus het betreft hier de remaster, zoals ze dat noemen. In Ni No Kuni beleef je het hartverwarmende verhaal van een jongeman die een wereld verkent, die liefhebbers van het werk van Studio Ghibli niet vreemd lijkt. at gegeven komt nu alleen maar sterker naar voren, nu we hem in 4k op de PlayStation 4 kunnen spelen. Het speel heeft er eerder niet zo mooi uitgezien. Mocht je hem dus nog niet gespeeld hebben, doe dat dan alsjeblieft op de PlayStation 4.
Hoewel het gevechtssysteem zowel fris als authentiek aanvoelt, merken we ook dat er een hoop systemen zijn die wellicht een beetje overweldigend kunnen zijn voor de minder doorgewinterde speler. Goed nieuws voor hen, want het is niet verplicht om alles onder de knie te krijgen om de game tot een goed einde te brengen. Maar dat betekent wel dat de game mogelijk iets te simpel wordt. Het dus een kwestie van balans en de waarde die je daar zelf als speler aan hangt. Buiten dat blijft dit spel één van de beste en mooiste jrpg’s ooit gemaakt.
PES 2020
Hoewel de strijd tussen FIFA en PES (Pro Evolution Soccer) met het jaar minder heftig wordt als je kijkt naar ruziënde fanboys, merken we dat spelontwikkelaar Konami keer op keer de strijd aangaat met Electronic Arts. En met reden, want FIFA is de koning van de voetbalgames. Een gegeven waar wij op de redactie al jaren een vraagteken bij zetten. Want als je kijkt naar de kern van het spel, het voetballen, dan levert PES keer op keer de betere ervaring af met een strakker spel en gameplay die veel meer strategisch van aard is.
Gelukkig heeft Konami dit jaar genoeg veranderingen doorgevoerd. Zo is het één-op-één-spel op de schop gegaan met het Finesse Dribble-systeem. Door wat vaker de rechter analoge knuppel te gebruiken in deze situaties krijg je toegang tot subtiele moves die je tegenstander kan verrassen. Daarnaast merk je dat een grote voorzet geven spannender is. Niet alleen voelt een kopbal veel krachtiger aan, ook de verdediger heeft nu meer in zijn mars. Zeker op hogere moeilijkheidsgraden merk je dat verdedigers heel hun lichaam gebruiken.
De belangrijkste verandering (op het gebied van gameplay) is misschien wel het feit dat je veel voorzichtiger moet spelen, zonder dat dit ten koste gaat van het tempo en het strategische spel. De accuraatheid van spelers wanneer ze passen of schieten gaat omlaag in specifieke situaties, bijvoorbeeld wanneer ze niet direct naar een andere speler gericht zijn. Je kunt dus niet gedachteloos op de knop drukken en moet het te allen tijde het overzicht bewaren. Verder voelt de Master League nu iets persoonlijker aan dan het jaar ervoor.
Daarnaast is het goed om te zien dat Konami ook naar de kunstmatige intelligentie van de computergestuurde tegenstanders gekeken heeft. Het andere team reageert minder vaak op eenzelfde manier, waardoor je dus zelf ook constant je aanpak moet wijzigen. Bovendien helpt de nieuwe camera ook bij het geven van het fijne gevoel dat je krijgt als je thuis naar een echte voetbalwedstrijd zit te kijken. Kortom, qua gameplay is er dus een hoop veranderd, maar elders in de game niet. Desondanks kunnen we PES 2020 van harte aanbevelen.
Torchlight 2
Torchlight II is een opnieuw uitgebrachte versie van dezelfde game uit 2012 en speelt zich af in een fantasiewereld waar je met vier verschillende personages met hun eigen klassen, elk met verschillende vaardigheden en capaciteiten, kunt spelen. Het plot begint met de vernietiging van de stad Torchlight door toedoen van de Alchemist en laat het zelfgekozen personage de Alchemist volgen, die een spoor van vernietiging achterlaat, terwijl hij op zoek is naar een remedie voor zijn ziekte die hem krankzinnig heeft gedreven.
Het verhaal is een stuk langer dan het verhaal van het eerste deel en neemt je mee over vele verschillende landschappen. Nieuw zijn de verschillende hubs in elk hoofdstuk, waar je terug kunt komen om je verzamelde gear te verkopen of te verbeteren. Net als de originele Torchlight, heeft Torchlight 2 willekeurig gegenereerde dungeons (waardoor geen kerker hetzelfde is, en je dus constant en andere omgeving verkent) die de speler kan verkennen, en talloze soorten monsters om te vechten voor ervaring en loot.
In deel twee kun je nu kiezen uit vier speelbare karakterklassen. Elke klasse komt in drie verschillende varianten, dus je kunt helemaal los gaan met verschillende speelstijlen. Zo is er de Engineer, een melee-jager. Erg leuk om met zijn of haar turrets en health bots te spelen. De Outlander is een dolende nomade die afstandswapens en “lage magie” gebruikt. De Berserker maakt gebruik van snelle aanvallen en speciale krachten met dieren. De Embermage is een hoog opgeleide spell-casting klasse met elementaire aanvallen.
Een game als Torchlight is natuurlijk nog leuker om met vrienden te spelen, maar het eerste deel had deze functie niet. De developer heeft toen naar fans en pers geluisterd, dus in Torchlight 2 kun je nu met vier spelers online spelen. Torchlight 2 bouwt verder op een al hele fijne game en voegt daar een langer en leuker verhaal en grotere gebieden om te verkennen, meerdere nieuwe klasses gear om mee te spelen en de mogelijkheid om de fun te delen met vrienden. Vond je het eerste deel al tof, dan is dit spel vier keer zo leuk.
Doom 1, 2 en 3
Hoewel we echt kunnen genieten van de nieuwste Doom-spellen die je kunt spelen op Xbox One en PlayStation 4 (en zelfs de Nintendo Switch), gaat er toch niets boven de eerste drie games in de serie. Die games zullen altijd een speciaal plekje in het hart van menig gamer hebben, vanwege de strakke, snelle gameplay, de overdaad aan geweld en de kick-ass muziek. Voor die mensen moet het ook fijn zijn om te zien dat Doom 1, Doom 2 en Doom 3 opnieuw zijn uitgebracht voor de PlayStation 4, Xbox One en de Nintendo Switch.
Helaas is het zo dat de eerste twee games nogal wat technische mankementen hebben waar we helaas niet altijd omheen kunnen. We stellen niet dat de games onspeelbaar zijn, maar je moet er wel rekening mee houden dat de ervaring niet vlekkeloos zal zijn. Desondanks is het tof om deze games vooral op de Nintendo Switch te spelen, zodat je ook onderweg kunt gamen. De technische kwaliteit van Doom 3 is stukken beter te noemen en loopt als een zonnetje. Maar als je er dan ééntje koopt, koop ze dan allemaal: zo haal je gamegeschiedenis in huis.
Meer informatie
Voor meer informatie, tips en adviezen voor de zoektocht naar een nieuwe tv kun je terecht in de homecinema informatiegids of je kunt direct verder lezen via onderstaande links.
De beste tv’s van 2017 voor het spelen van games: hier moet je op letten
Input lag op televisies: Wat is het en waarom is het belangrijk?
Wat heb je nodig voor Dolby Vision HDR? Een compatibele tv en speler
Gamen op en games streamen naar je tv: dit zijn de mogelijkheden
Lees ook onze recensies van gameconsoles
Sony PlayStation 4 Pro
Nvidia Shield met Android TV
Nintendo Switch
Microsoft Xbox One X
Reacties (0)