Door middel van 17 titels zetten we het filmjaar 2017 nog eens voor je op een rij. Alle films staan op volgorde van release in Nederland, dus we beginnen met Moonlight en eindigen met Star Wars: The Last Jedi.
Moonlight
Regisseur en scenarist Barry Jenkins stopte zijn hele ziel en zaligheid in deze, uiteindelijk toch nog, winnaar van de Oscar voor beste film. De teruggetrokken Chiron wordt als jochie onder zijn hoede genomen door een drugsdealer, valt als tiener voor zijn beste vriend en probeert als volwassene met zichzelf in het reine te komen. Een soort Boyhood in de sloppenwijken van Miami met bijna angstaanjagend rauwe performances.
The Lego Batman Movie
De complete geschiedenis van Batman (van de strips tot en met de films en series) wordt op een liefdevolle manier door de mangel gehaald in deze spin-off van The Lego Movie. Will Arnett (Arrested Development) is opnieuw te horen als The Caped Crusader. Eindeloos te quoten en volgepropt met in-jokes, maar ook visueel een feest voor het oog, waardoor zowel Bat-kenners als non-fans aan hun trekken komen.
John Wick: Chapter 2
Van alle rollen die Keanu Reeves speelde sinds hij als Neo zijn zonnebril aan de wilgen hing, maakte John Wick (toch redelijk onverwacht) de meeste indruk. De vervolgfilm op de low budget actiehit bouwde vakkundig voort op het brute kogelballet (he knows gun-fu) uit het origineel en ook de mythologie omtrent de verborgen gemeenschap van huurmoordenaars werd uitgediept. Let tot slot op de Matrix-reünie met Laurence Fishburne.
Logan
James Mangold flikte met Logan wat hem eerder net niet lukte met The Wolverine; Hugh Jackman een waardig afscheid geven als de Marvel-held die hij in 2000 voor het eerst speelde in X-Men. Logan voelt als een western (Shane komt letterlijk voorbij) met invloeden uit The Wrestler (de vergane glorie) en Little Miss Sunshine (de road trip). En de R-rating laat het bloed nu eindelijk echt van zijn uitschuifbare klauwen afdruipen.
Get Out
Jason Blum (die ons dit jaar ook Split bracht) produceerde het regiedebuut van Jordan Peele, voorheen vooral bekend van zijn komische sketches met Keegan-Michael Key. Get Out is deels satire op racisme (niet door rechtse rednecks, maar door keurige liberalen) en deels zeer effectieve horrorfilm. Een jonge zwarte man ontmoet de ouders van zijn blanke vriendin, maar hun veel te vriendelijke houding zorgt voor een uiterst ongemakkelijk sfeertje.
Wonder Woman
Wonder Woman was een baken van licht in de grauwe filmwereld van DC Comics. Op het eerste gezicht lijkt de prent een kruising tussen Thor (ze is een vis uit het water) en Captain America: First Avenger (ze vecht mee in een Wereldoorlog). Wie echter verder kijkt ziet vooral het DNA van de originele Superman-film van Richard Donner uit 1978, waar eveneens volop hoop en optimisme vanaf straalde.
Okja
Netflix trekt graag talentvolle filmmakers aan door ze vrij spel te beloven. Dus als Bong Joon-ho (The Host) zoekt naar een onderkomen voor zijn volgende film, dan bied je de Koreaanse regisseur direct 50 miljoen dollar en volledige creatieve vrijheid. Vervolgens geeft hij je op zijn beurt weer een dystopische sci-fi-film met een morele boodschap over dierenrechten, maar dan verpakt als een tranentrekkende avonturenfilm voor de hele familie.
Baby Driver
Edgar Wright (Hot Fuzz) boekte zijn grootste commerciële succes met een van de origineelste films van 2017. Baby (Ansel Elgort) rijdt al in vluchtauto’s sinds hij over het stuur kan kijken, maar moet daarbij wel altijd naar muziek luisteren, om een constante suizing in zijn oren te onderdrukken. Wright gebruikt dat uitgangspunt voor een heuse achtervolging-opera; een romantische Hollywood-musical, gefilmd door de lens van een vlotte actiethriller.
Spider-Man: Homecoming
Na de versies met Tobey Maguire en Andrew Garfield was er geen behoefte meer aan een derde film over de oorsprong van Spider-Man, dus Tom Holland mag direct beginnen met rondslingeren. Bij gebrek aan Uncle Ben voorziet nu Tony Stark hem van advies (en een gloednieuw kostuum). Michael Keaton intimideert in het high-tech pak van The Vulture, hoewel hij met enkel zijn sinistere grijns minstens zoveel angst inboezemt.
War for the Planet of the Apes
Apenleider Caesar (motion capture specialist Andy Serkis) krijgt het aan de stok met een legerkolonel (Woody Harrelson in Kurtz-modus), die honderden van zijn soortgenoten gevangen houdt. De apen communiceren vooral met gebarentaal, maar de van hun gezichten af te lezen emoties spreken boekdelen. Noem het Ape-pocalypse Now, noem het The Great Esc-ape; het is de afsluiter van een ijzersterke filmtrilogie. Movies together strong.
Dunkirk
Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog kwamen talloze geallieerden vast te zitten op het strand van Duinkerke, met aan de ene kant de vijand en aan de andere kant niets dan water. Regisseur Christopher Nolan maakte er een uiterst beklemmende thriller over en vermijdt de melodrama waar veel andere rampenfilms door geplaagd worden, door vooral de overdonderde cinematografie van Hoyte van Hoytema te laten spreken.
It
It onttroonde The Exorcist als de meest succesvolle horrorfilm aller tijden. Toch bestrijkt de Stephen King-verfilming meer dan alleen dat genre; het wordt tevens romantisch, grappig en ongemakkelijk, wanneer de door een demonische clown geplaagde kinderen hun weg naar volwassenheid proberen te vinden. Een coming-of-age verhaal in de stijl van Stand by Me en The Goonies. Alleen dan met een kinderetend monster als geheim ingrediënt.
Detroit
Hurt Locker-regisseur Kathryn Bigelow toont hier een ander oorlogsgebied; Detroit tijdens de rassenrellen van de jaren zestig. Na de omsingeling van het Algiers Motel loopt de spanning tussen de zwarte gemeenschap en de overwegend blanke politie hoog op. Het voelt bijna alsof je als kijker de nachtmerrie van de motelgasten beleeft. Pas wanneer de film op het einde verandert in een rechtbankdrama, kun je weer stilletjes beginnen met ademhalen.
Blade Runner 2049
Een vervolg kan zelfs 35 jaar later nog iets toevoegen aan het origineel. Dat bewees Denis Villeneuve (Ridley Scott is producent) met Blade Runner 2049. In de sequel slentert Ryan Gosling door een futuristische film noir, op zoek naar Replicants en antwoorden. Harrison Ford heeft een impactvolle bijrol, maar de show wordt stiekem gestolen door Sylvia Hoeks, inmiddels ook gecast in de volgende Girl with the Dragon Tattoo-film.
Thor: Ragnarok
Kenneth Branagh (Hamlet) kwam er nog net mee weg, maar het vervolg op Thor maakte duidelijk dat het wellicht beter zou zijn om een iets minder serieuze richting op te gaan met het goddelijke Marvel-personage. Regisseur Taika Waititi betaalde die gok dubbel en dwars uit, met dit kleurrijke avontuur waarin Thor zich (met hulp van een inmiddels pratende Hulk) op komische wijze staande houdt op een vreemde planeet.
Justice League
Justice League was niet het succes waar Warner Brothers op hoopte. Regisseur Zack Snyder werd vlak voor de eindstreep noodgedwongen vervangen door Joss Whedon en het resultaat is op zijn minst onevenwichtig te noemen. Gelukkig haalt de wisselwerking tussen de bekendste helden van DC Comics (met nieuwkomers als The Flash en Aquaman) in ieder geval fijne herinneringen aan de Super Friends-tekenfilm en je oude action figures terug naar boven.
Star Wars: The Last Jedi
Na de prequels van George Lucas wist J.J. Abrams met The Force Awakens de bij menigeen verdwenen liefde voor Star Wars weer terug te brengen. Rian Johnson (Looper) volgt hem op als regisseur van de sequel The Last Jedi, waarin Luke Skywalker (Mark Hamill) eindelijk wat te doen krijgt, wanneer hij (met veel tegenzin) in de Obi-Wan Kenobi-rol nieuweling Rey (Daisy Ridley) onder zijn hoede neemt.
Reacties (2)