Supergroothoeken liggen tegenwoordig binnen het bereik van menig foto- en videograaf. Zij geven meer dimensie, een verrassend grote scherptediepte en weer eens een andere weidse creatieve benadering. De hier gereviewde Tamron D2.8 DI III-A RDX 11-20 mm, Sigma F2.8 DC DN 10-18 mm en FUJIFILM XF 10-24 mm F4 OR OIS WR voor de APS-C beeldsensor leveren elk zo hun eigen specifieke bereik en kwaliteit bij een behoorlijke lichtsterkte.
Supergroothoek-zoomobjectieven hebben een brandpuntsbereik van tussen de 10 en 24 mm kleinbeeld. Bij APS-C verandert dat met een cropfactor van 1,5 langer. Zij zijn populair bij video en foto voor de onderwerpen weidse landschappen, panorama’s, dramatische close-ups, architectuur, interviews in krappe ruimten, straatfotografie, rapportages, selfies, en recentelijk voor het videobloggen. Vroeger waren deze objectieven door de geringe vraag behoorlijk geprijsd en niet echt lichtsterk. Daar is flink verandering in gekomen. Betaalbaar, compact en vaak nog behoorlijk sterk.
Daarnaast nam ook de optische kwaliteit behoorlijk toe. In dit artikel aandacht voor drie supergroothoekzooms voor APS-C-beeldsensor hier in de uitvoering X-mount voor FUJIFILM. Dat maakt omgerekend naar kleinbeeld de brandpunten van 15 tot 36 mm. N.B. De hier besproken objectieven hebben elk hun eigen variatie op brandpunts- en het zoombereik.
Tamron D2.8 DI III-A RDX 11-20 mm
Omgerekend komt deze Tamron supergroothoek-zoom op een kleinbeeldbereik van 16/17- 30 mm. Heel geschikt voor de eerder genoemde doelgroepen. De Tamron D2.8 DI III-A RDX 11-20 mm is lekker compact en licht uitgevoerd. Met een gewicht van 335 gram en de afmetingen lengte x diameter: 86 x 73 mm beslist geen blok aan het been. Zeker als je de gehele dag op pad bent. Het objectief is spatwater- en stofdicht, maakt ondanks het kunststof een solide indruk en heeft een metalen bajonet. Het lichtsterke diafragma van F 2.8 geldt voor het gehele brandpuntsbereik. Dat komt goed van pas bij wat minder licht of het spelen met een geringere scherptediepte. Er is geen eigen beeldstabilisatie (OIS) aan boord. Die moet van de IBIS uit het camerahuis komen. Voor supergroothoeken is dat geen groot bezwaar. De scherpstel- en zoomring (met lock) lopen soepel en intuïtief. Er is geen aparte diafragmaring. Daarvoor moet de gebruiker bij de camerabody zijn.
Het optisch ontwerp van een supergroothoek is altijd een dingetje. Al gauw heb je randafval naar de hoeken bij de scherpte, vignettering, vervorming en gevoeligheid voor overstraling of reflecties. Nu valt dat bij deze Tamron 11-20 mm reuze mee. De lensconstructie omvat glass molded asferische lenselementen die een behoorlijk hoge resolutie geven. De geschoten beelden ogen beslist scherp. En de afval naar de hoeken is gering en verdwijnt snel bij enig diafragmeren. Een zonnekap wordt meegeleverd.
De toegepaste XLD en LD lenselementen gaan optische aberraties tegen. En speciale coatings (BBAR-G2) minimaliseren ghosting en flare. De kleuren mogen gezien worden. En de prestaties bij tegenlicht zijn lang niet gek. Bij 11 mm kan je tot op 15 cm scherpstellen en bij 20 mm is dat 24 mm. Leuk voor dramatische beelden met een vleugje (1:4) macro. Een fluorcoating beschermt de frontlens tegen vuil en vocht. Het diafragma van 7 lamellen geeft een aardige ronde Bokeh. Aan enige tonvormige (op 11 mm) en kussenvormige vertekening (op 20 mm) en wat chromatische aberratie ontkom je niet. Dat valt echter keurig door de camera of lenscorrectie bij de postproduction weg te werken. Tot slot de AF, die werkt snel, accuraat en vrijwel stil met een RXD stappenmotor. Voor de prijs, kwaliteit en gemak een superzoom om altijd bij je te hebben. Aanbevolen voor video en foto.
Sigma F2.8 DC DN 10-18mm
Deze Contemporary Sigmazoom heeft net een ander zoombereik dan de hiervoor besproken Tamron, hier is het 15 tot 27 mm kleinbeeld. De lichtsterkte over de gehele brandpuntsbereik en er is eveneens F 2.8 geen eigen OIS. Ook hier een lekker compact objectief dat de camera niet veel zwaarder maakt en tevens op een gimbal prima te hanteren valt. De Sigma Contemporary F 2.8 DC DN 19-18mm weegt 260 gram en meet 62 x 72 mm. Een kleine goed functionerende zonnekap is meegeleverd. De kleinste en lichtste van de hier besproken supergroothoekzoons. Met een filterdiameter van 67 mm kan je met gemak allerlei soorten glaasjes op dit objectief monteren. De robuuste kunststof objectieftubus is stof- en spatwater dicht. Een ring dicht de bajonetflens af tegen binnendringend vocht. De minimale scherpstelafstand bedraagt 11,6 cm, 0,25 keer macro.
Het is Sigma wel toevertrouwd om een hoogwaardig supergroothoek-zoomobjectief te bouwen. De constructie omvat 3 FLD, 1 SLD en 4 asferische glaselementen. In het centrum is het beeld al meteen ragscherp. De hoeken trekken na licht diafragmeren volledig bij. Compleet normaal voor een supergroothoekzoom. De kleurcorrectie en lensafwijkingen zijn dik in orde. Nauwelijks chromatische aberratie of focus breathing. Een keurige Bokeh bij volle opening en mooie sterreflecties op F16. De stille stappenmotor kent de klappen van de zweep voor een snelle accurate scherpstelling. Er is geen aparte diafragmaring. Dat gaat via de camerabody. De scherpstel- en zoomring lopen lekker soepel en intuïtief. De Focus breathing is minimaal.
Een prima supergroothoekzoom voor zowel foto als video. Lekker compact en relatief licht. Verkrijgbaar voor Fuji X, Sony E en L-mount. De prijs is scherp.
FUJIFILM XF 10-24mm F4 OR OIS WR
Wij vergeleken de beide thirdparty supergroothoekzooms met een origineel van FUJIFILM. Deze FUJIFILM XF 10-24 mm F4 OR OIS WR is van een tweede generatie, er was al eenzelfde soort voorganger. Nu ook weersbestendig en beter aangepast voor 4K en 8K en 40MP. Er zijn een aantal verschillen met de Tamron en Sigma-objectieven. Het zoombereik is met 10-24 mm groter, voor kleinbeeld 15 tot 36 mm. Er zit nu ook een leuk stukje reportagebereik van 35 mm semigroothoek bij. De zoom is hier 2,4 maal en bij de beide anderen minder dan 2. Dit objectief beschikt over een aparte diafragmaring met kliks en vergrendeling. En dan is er voor sommige gebruikers zwaarwegende OIS, hier goed voor 3,5 stops, aan boord. Met een F4 als maximale diafragmaopening is het objectief een stop minder lichtsterk. De FUJIFILM supergroothoek zoom is verder iets zwaarder, groter en enkele honderden euro’s duurder dan de beide andere objectieven.
Het gewicht bedraagt 385 gram. Niet veel zwaarder dan de beide andere supergroothoekzoom en zeker niet hinderlijk op video/fotocamera. Het objectief is 87 mm lang en 77,6 mm in doorsnee. Het optisch ontwerp omvat 14 glaselementen in 10 groepen. Daarvan zijn er 4 asferisch en 3 extra low dispersion. De centrumscherpte is op volle opening meteen al direct zeer goed. Net iets beter dan de beide andere hier besproken supergroothoekzooms. Om de randen eveneens op niveau te krijgen is diafragmeren naar F5.6 nodig. Er zijn nauwelijks lichtafval, vignettering of chromatische aberratie zichtbaar. De kleuren zijn ronduit mooi. Opmerkelijk is dat FUJIFILM de tonvormige vertekening bij dit objectief prima onder controle heeft. Ook de reflecties en stervormige punten bij tegenlicht en klein diafragma beheerst dit objectief naar behoren. Het diafragma heeft zeven bladen en geeft een aangename Bokeh. De minimale focusafstand is 24 cm met een vergroting tot 0,16 keer. Er passen filters van 72 mm schroefdraad op. De AF is snel accuraat en geheel up-to-date voor de nieuwe scherpsteltechnieken van dit merk. De instelringen voor focus en zoom zijn comfortabel slank en lekker gevoelsmatig te bedienen. Het zoomen verloopt intern, het objectief verandert niet van lengte. De bouw van de lenstubus is heel stevig met een lichtmetalen vatting en alle afdichtingen om het allemaal echt WR te naken. Een goed functionerende zonnekap wordt meegeleverd.
Een objectief dat weliswaar een 200-250 euro duurder is, maar optisch net iets beter presteert. De lichtsterkte is op F4 wat minder dan de F2.8 van de beide andere gereviewde supergroothoekzooms.
Reacties (0)