Review: Sony HT-A7000 – Nieuw topmodel van Sony

Gemaakt voor 65-inch

Net zoals LG en Philips veronderstelt Sony dat mensen die een high-end soundbar kopen wellicht over een grote televisie beschikken. De HT-A7000 is dan ook een grote soundbar, die heel fors overkomt als we hem bij de 55-inch LG OLED-tv in de woonkamer plaatsen. Bij de 65-inch Sony in de testruimte klopt het plaatje wel weer. Nu ja, het is maar hoe belangrijk je symmetrie vindt. Niemand houdt je tegen om de HT-A7000 met een 48-inch scherm te combineren. Je stelt deze soundbar best zo vrij mogelijk op, met niets dat de uitstraling van het geluid aan zijkanten of bovenaan belemmerd.

Deze Sony is niet enkel breed, het is eigenlijk op alle vlakken potig. Bij het uitpakken heb je wel wat gewicht in je handen en de HT-A7000 is bovendien behoorlijk diep. Dat komt natuurlijk omdat er aan de bovenkant twee extra speakers zijn voorzien. De bovenkant van de soundbar bestaat uit zwart glas – behalve net aan de uiteinden waar deze speakers zitten. Die keuze voor een glanzend glasoppervlakte is een dubbelsnijdend zwaard. Langs de ene kant bezit de Sony hierdoor een zeker klasse die je maar weinig bij soundbars vindt. Het ziet er strak én kostbaar uit, typisch iets voor het Japanse design-gevoelig merk. De premiumprijs zien we op dat vlak wel terugkeren in het design en afwerking. Langs de andere kant heb je soms wel last van reflecties. Dat ondervonden we bijvoorbeeld toen we de soundbar wat verder van het scherm hadden geplaatst en wij vanaf de zijkant naar een gamesessie van een gezinslid keken. Pas als je hem echt dicht bij het scherm plaatst heb je dat probleem niet.

Luxueus genoeg

De voorzijde van de HT-A7000 bestaat uit een metalen rooster met heel fijne gaatjes. Van dichtbij knap, van ver weg presenteert het zich over de hele lengte als één groot donker vlak. Best subtiel gedaan, en ook weer heel herkenbaar als iets van Sony. Bij daglicht zie je trouwens wel heel lichtjes de schaduwen van de vele speakers of drivers die zich achter het rooster verschuilen. Sommigen zullen dit vast een knap visueel effect vinden.

Net zoals bij Samsung-soundbars heeft Sony een simpel schermpje achter dit rooster gestopt. Het valt amper op – en al helemaal niet als je via de remote het dimt of uitschakelt. Goed dat Sony daar aan gedacht heeft, want in een verduisterde kamer is een fel display of reeks ledjes zeer afleidend. We hebben deze gewoon uitgeschakeld.

De hoogte van 8 cm zal niet zo’n probleem vormen als je hem voor een tv op een voet plaatst. Aan de muur hangen kan wel, maar net zoals bij de meeste andere Dolby Atmos-soundbars krijg je dan een soort vensterbank op de muur. De soundbar steekt dan ver van de wand uit.

De HT-A7000 is voortreffelijk uitgerust qua aansluitingen. Naast de onmisbare HDMI-eARC waarmee je deze soundbar het best aansluit op je televisie, zijn er ook twee HDMI-ingangen. Goed nieuws voor gamers: deze poorten volgen de HDMI 2.1-standaard en zijn dus zeer geschikt om je PlayStation 5 of Xbox Series X aan te sluiten. Je kunt dan probleemloos 4K/120 (getest) of 8K/60 (niet getest) doorsturen, vooropgesteld dat je televisie deze framerates en resoluties aankunnen. Dit blijft nog een zeldzaamheid bij soundbars. Een optische ingang, een aux-poort en een niet zo handig geplaatste aansluiting voor USB-opslag om eigen muziekbestanden af te spelen rond het geheel af.

Chromecast als primaire optie

Qua bediening doet Sony een aantal zaken die we wel positief vinden. De HT-A7000 toont bijvoorbeeld menu’s op de tv, zodat je makkelijk instellingen kunt aanpassen. Bij veel toestellen moet je werken via een kleine display op de soundbar zelf of via een app. Dit is toch wat duidelijker en handiger. Ook de verschillende fysieke ingangen en de streamingopties worden op je tv gepresenteerd. Al is dat nu ook niet zo belangrijker. Via de sneltoetsen op de compacte afstandsbediening (die trouwens over veel knoppen beschikt) kun je snel schakelen naar een ingang. En bij bijna alle streamingopties die je kiest via het tv-menu krijg je de boodschap dat je een app op je telefoon moet openen. Sony kiest immers voor Chromecast, AirPlay 2 en Spotify Connect, drie streamingopties die werken vanuit de apps van streamingdiensten. Er is ook Bluetooth voor wie dat wenst. Een enorm pluspunt hierbij is dat de HT-A7000 als een van de weinige soundbars een betere codec ondersteunt (LDAC, naast AAC en SBC).

Extra functie voor (bepaalde) Bravia-tv’s

Ondanks de vele streamingopties die gewoon via muziek-apps verlopen blijft een eigen tv-interface wel nuttig, onder meer om audio-opties te kiezen of om de draadloze extra speakers te koppelen. In de geavanceerde opties ontdekken we niets wereldschokkend, buiten enkel typische opties voor Sony. Je kunt bijvoorbeeld de DSEE Extreme-algoritme inschakelen om muziek in lage kwaliteit (slechte MP3’s bijvoorbeeld) op te waarderen naar iets beter. We ontdekken wel wat verstopte en unieke extra’s. Zo kun je de Bluetooth-modus omschakelen naar ‘zender’ om zo ’s avonds laat een Bluetooth-hoofdtelefoon aan te sluiten. Ook hier is ondersteuning voor LDAC, maar gek genoeg niet voor AAC.

De HT-A7000 kan daarnaast symbiotisch samenwerken met de enkele Sony-tv’s die over een center- of middenkanaalfunctie (S-Center Speaker) beschikken. Is dat echt interessant? Mogelijk, maar het lijkt wel iets heel niche. De tv’s met deze functie bezitten meestal toch Acoustic Surface, waarbij het glas van het scherm zelf fungeert als speaker. Dat werkt behoorlijk goed, zeker bij de modellen die achteraan over een subwoofer beschikken. Het zijn dus net de televisies waarbij je extra betaalt voor goed geluid (wat ook klopt) en dus waarbij de vraag naar een bijkomende soundbar wellicht klein is. Deze optie houdt wat ons betreft meer steek bij de exotische en intrigerende Sony HT-9-surroundsysteem dat tegelijkertijd met deze HT-A7000 werd voorgesteld. Los daarvan is het nu ook niet kritiekwaardig als een merk een optie aanbiedt die je ook gewoon kunt negeren.

Music Center

Sony centraliseert de bediening van zijn audiotoestellen in de Music Center-app. Dat is ook bij de HT-A7000 het geval. Maar net als bij andere soundbars hier voelt de app vaak bijkomstig aan. Het verbinden van de HT-A7000 met je WiFi-netwerk doe je immers wellicht via Google Home of de WiFi-instellingen van een iOS-apparaat. En de muziekopties in Music Center leiden je bijna altijd naar een app van een streamingdienst. Het zal niet lang duren vooraleer je gewoon direct naar de Spotify- of Apple Music-app gaat. Lichtjes irritant is bovendien dat de Music Center-app je regelmatig lastigvalt met boodschappen om Alexa in te stellen of 360 Reality Audio uit te proberen. Als je niet geïnteresseerd bent in de stemassistent van Amazon of 360RA, zou er een manier mogen zijn om dit uit te schakelen. Het storen gebeurt gelukkig niet al te vaak.

Vooraleer we Music Center helemaal overbodig noemen: er zitten wel een paar nuttige zaken in. Naast een aantal instellingen (maar niet allemaal, de tv-interface is completer) die je via de app kunt aanpassen, kun je het ook gebruiken om muziek op je smartphone of op het netwerk af te spelen. De HT-A7000 komt geslaagd door onze formatentest. Naast populaire formaten als MP3 en AAC spelen hi-resformaten probleemloos af (ALAC, FLAC, AIFF en WAV). Er is zelfs DSD-ondersteuning, wat op een soundbar toch heel ongebruikelijk is. De kans dat iemand die om DSD geeft echter muziek gaat beluisteren via een soundbar lijkt ons echter astronomisch klein.

Overtuigend met muziek

Over muzikale prestaties gesproken: die zijn voor een soundbar vrij behoorlijk. De HT-A7000 haalt een voordeel uit zijn breedte, waardoor er een overtuigender stereobeeld kan neergezet worden. Het blijft wat in elkaar gedrukt vergeleken met een paar aparte speakers, maar naar soundbarnormen geniet je van een open en gedetailleerde presentatie. Bij sommige tracks, in het bijzonder van elektronische muziek, lijkt de soundbar wat overweldigd te worden door de laagste basfrequenties. We noteren dit bijvoorbeeld tijdens het streamen van ‘Tomorrow’s Modern Boxes’ (FLAC, cd-kwaliteit) van Thom Yorke, onder andere bij ‘Interference’. Met de aparte subwoofer erbij klonk dit toch meteen completer en evenwichtiger. Globaal genomen doet de Sony het echter wel goed, dankzij de relatief brede soundstage en iets heldere weergave die snaarinstrumenten natuurlijker doen klinken. Dit laatste zorgt er bovendien voor dat de microdetails, die je de indruk geven dat muziek in een ruimte wordt afgespeeld, grotendeels worden overgebracht. Het slaagt er bijvoorbeeld in om grootse orkestrale werken, genre John Williams of Hans Zimmer die veel films en series begeleiden, met een zeker grandeur neer te zetten. Ook de Max Richter-intro bij ‘Invasion’ (Apple TV+, Dolby Atmos) kwam sterk over, net als de vele sfeervolle soundscapes die deze slome SF-reeks continue een stressy sfeer bezorgen en die door de Sony ruim in de hoogte worden neergezet.

Je kunt bij streaming muziek trouwens kiezen voor ‘Immersive Audio Enhancement’, wat neerkomt op het upmixing van stereomuziek naar surround via de hoogtespeakers. Naar eigen smaak uit te proberen. Soms werkte het goed, soms wat minder.

Een aantrekkingspunt van de HT-A7000 is dat het met muziek in surroundformaten om kan. Hoewel een aantal diensten muziek in het Dolby Atmos-formaat omarmen, is het niet zo makkelijk om deze af te spelen op een soundbar. Een optie is een toestel als een NVIDIA Shield of een Apple TV 4K rechtstreeks op de Sony aan te sluiten. Dat laatste is precies wat wij doen, ook omdat we zo’n Apple TV inzetten om testvideo’s af te spelen via de Infuse-app. Maar er bestaat ook nog 360 Reality Audio, een formaat dat Sony promoot. Je kunt het vinden bij Deezer en Tidal. Het interessante is dat je het ook via Chromecast kunt versturen, iets dat niet kan met Dolby Atmos-tracks. 360RA is een poging om iets anders te doen qua surroundformaten – ook dat is typisch Sony. De meeste muziek die in Dolby Atmos beschikbaar is op Tidal is er ook in 360RA. Echt een verschil tussen die twee formaten merken we niet; we vermoeden dat op het einde van het masteren het gewoon een kwestie is van een of het andere formaat kiezen (maar corrigeer ons gerust als het anders is!). Wat niet wil zeggen dat het allemaal overbodig is. Veel muziek uit alle genres klinkt in deze surroundformaten heel aangenaam. Het proberen waard.

Kamerkalibratie

Bij het opstellen van de HT-A7000 doorloop je wat Sony een Easy Setup noemt. Het is een eenvoudig stappenplan om het toestel met het netwerk te verbinden, zaken in te stellen en te eindigen met een kamerkalibratie. Mocht je niet weten wat we daar mee bedoelen: soundbars presenteren in woonkamers dikwijls suboptimaal, net omdat die kamer door zijn vorm en inhoud de weergave sterk beïnvloedt. Een kamerkalibratie lost dat op: het identificeert wat er fout gaat op akoestisch vlak en corrigeert voor die problemen. In veel gevallen is het echt wel iets nuttig en het is positief dat steeds meer merken het bieden. Kamerkalibratie is technisch heel ingewikkeld, maar bij de Sony is alle complexiteit voor de gebruiker verstopt. De soundbar speelt zelf ongeveer tien seconden testgeluidjes af en daarmee is de kous af. Je kunt helaas niet een voor- en na-indruk krijgen, maar de functie lijkt wel een aantal dingen in onze kamer aan te pakken. De helderheid en verstaanbaarheid zijn merkbaar beter bijvoorbeeld. Wie toch iets meer controle verkiest, kan via de tv-interface ook zelf geavanceerde opties instellen.

Geluidskwaliteit

Een ding dat ons bij tijdens het kalibreren opviel is dat sommige zeer hoge testtonen bijna boven ons in de zetel te horen zijn. Ja, door te spelen met fase zijn heel verrassende zaken mogelijk. Het stemt ons vooral hoopvol dat we hier mooie hoogteprestaties gaan krijgen. Dat is immers de essentie van Dolby Atmos (en van DTS:X): aanvullende geluidseffecten hogerop in de kamer presenteren zodat je een 3D-ervaring krijgt. Bij ‘Audiospere’ vanop de Dolby Atmos-demodisc krijgen we met Immersive Audio aan vooraan in de kamer inderdaad iets heel groot gepresenteerd. De hoge, speelse klankjes in deze demo zijn uiteraard gemixt om de Atmos-kanalen overdreven in de verf te zetten, maar niettemin is dit wel prima voor een soundbar. Er is wel een zeker echo te bespeuren, een indicatie dat de Sony vertragingen introduceert om dat effect te krijgen. Een tikje kunstmatig en overhelder is dat, maar niets te erg. Bij ‘Horizon’ vliegt het grootste ruimteschip hoog boven de tv het scherm binnen en rijdt de sportwagen helemaal door naar ver links van het scherm, wat precies de bedoeling is. We spelen wel wat met de geluidsmodi. Auto Sound zou automatisch de juiste modus moeten kiezen, maar dat doet het niet goed. De demo’s zijn met Cinema veel beter, terwijl we bij het beluisteren van muziek met Music een realistischer resultaat verkrijgen. We herinneren ons dat zowel LG als Samsung dit slim kiezen van een geluidsmodus toch beter onder de knie hebben.

We doorlopen nog een aantal demotracks, en merken bij deze sterk gemanipuleerde soundtracks soms wel wat kunstmatigheid. Maar ‘Amaze’ overtuigt wel. Tegenwoordig krijgen we niet zo vaak meer de kans om DTS:X te evalueren, maar deze Sony kan de Atmos-rivaal wel aan. De demo’s van de DTS 2019-demodisc zet de HT-A7000 prima neer, misschien wel beter dan Dolby Atmos.

‘Dune’ zijn we als fans van Denis Villeneuve natuurlijk meteen gaan bekijken in de bioscoop, maar de film is intrigerend genoeg om enkele weken later al te herbekijken via streaming (Apple Movies, Dolby Atmos). De scène waarbij huis Atreides aankomt op Arrakis behoudt een groot deel van zijn bombast en cinematische muur van geluid, met soldaten die in koor kamervullend de familienaam kelen en de doedelzakken die anno het jaar 10.191 nog altijd opduiken bij militaire parades. Ook de geluidseffecten tijdens de vlucht met de ornithopters komen bewegelijk en overtuigend over. De apocalyptische scènes als de Harkonnen aanvallen brengt Villeneuve bijna afstandelijk in beeld, onder meer door het gebruik van bevreemdende muziek van – jawel – Hans Zimmer en aanhoudende tonen die de geluidseffecten bijna overstemmen. Dat maakt dat Dune op geluidsvlak niet overkomt als een typische actiefilm waar dynamische pieken je bekogelen en de adrenaline doen vloeien. Heel herkenbaar allemaal, we moeten meteen denken aan Villeneuves narco-epos ‘Sicario’. Moeilijk voor een soundbar om dat goed over te brengen, merken we opnieuw bij deze HT-A7000. De Sony komt wel boven het maaiveld uit door het centerkanaal kristalhelder te houden, zelfs als de soundtrack in het algemeen neigt naar georganiseerde chaos.

Omdat ‘Dune’ misschien wel te excentriek is qua sounddesign, schakelen we over naar ‘Jurassic World’ (Ultra HD Blu-ray, DTS:X). Het moment waarop de vulkaan uitbarst en de hele dino-bevolking van het eiland richting zee holt is een perfect fragment met spectaculaire SFX. Het luid gebrul van de T-Rex bijvoorbeeld, dat de Sony wél machtig en overtuigend overbrengt. Ook de andere chaotische geluidseffecten worden relatief goed opgediend, maar het verschil met en zonder subwoofer is wel frappant. Mét is het echt een stuk echter en dynamischer. Spijtig genoeg is die combinatie wel echt duur. Hetzelfde hadden we bij een paar afleveringen van de live-versie van het legendarische ‘Cowboy Bebop’ (Netflix, Dolby Atmos): de HT-A7000 creëert wel een heel grote geluidsmuur aan de tv én met een prima stemweergave en het zet de jazzmuziek die deze serie z’n karakter geeft uitstekend neer. Maar het geluid blijft ook wel vooraan hangen en mist dat stukje dynamiek. Eigenlijk is deze Sony soms net te braaf. Wat we tijdens het bekijken van films ook missen is die ‘hey, het geluid hangt boven mee’-ervaring van tijdens de kalibratie.

Een soundbar als dit hangt sterk op aan de Dolby Atmos-prestaties. Streamingdiensten bieden hun vlaggenschipcontent wel in die vorm aan, maar de realiteit is dat je via Netflix en co veel vaker naar Dolby Digital 5.1 zit te luisteren. Gewone tv-zenders doen het zelfs enkel in stereo. Het is dus ook belangrijk om te checken hoe een soundbar omgaat met die soort content. Voor upmixing kan er gegrepen worden naar algoritmes van Dolby en DTS, maar het moet ook goed geïmplementeerd zijn. Een schouderklopje voor Sony, want de HT-A7000 bevat voldoende technologie om er iets geslaagd van te maken.

Conclusie

De forse HT-A7000 weet op verschillende vlakken te overtuigen, onder meer bij muziek en dialooggedreven films. Ook actie doet de Sony goed, maar je hebt eigenlijk snel de extra subwoofer nodig om een kolossale, overweldigende ervaring te krijgen. In dat scenario is het prijskaartje fors te noemen, zeker als je hem vergelijkt met rivalen zoals de Philips Fidelio B97 of de Samsung HW-Q950A. De soundbarmarkt wordt wel gekenmerkt door volatiele prijsdalingen, dus het kan goed zijn dat op een bepaald moment de Sony HT-A7000 en de subwoofer scherper geprijsd worden.

Houden we even geen rekening met het prijskaartje, dan zouden we de Sony HT-A7000 bij de betere Dolby Atmos-soundbars klasseren. Het heeft een stukje verfijning dat de soundbar langs een kant minder bombastisch maakt dan sommigen lief zullen hebben. Maar het is ook een soundbar waarbij je voor een keer niet regelmatig het gevoel krijgt dat wollige bassen alles overheersen en je snel naar de volumeknop moet grijpen. De Sony is ook heel goed uitgerust qua streamingopties en ingangen. Je mag dit ook beschouwen als een van de elegantste en best afgewerkte toestellen dat je kunt kopen.