Review: Sonus faber Omnia – een streepje design en veel luisterplezier

Gemaakt om gezien te worden

Sonus faber en design, de verwachtingen kunnen niet anders dan hooggespannen zijn. Het Italiaanse merk heeft nu eenmaal op dat vlak een reputatie hoog te houden. Niet enkel qua fraaie lijnen en het vormenspel, maar ook qua materialenkeuze en de afwerkingsgraad zoekt het Italiaanse merk vaak een vorm van gesofistikeerde luxe op. Dat stukje erfgoed laat het merk niet los om even te scoren met een lifestyleproduct. De Omnia is overduidelijk trouw aan het DNA van het merk. En dat merk je meteen tijdens het uitpakken, wanneer je een toestel ontdekt dat tot in de fijnste punten is afgewerkt.

De Omnia is ontworpen om een echte blikvanger te zijn. Dat klinkt sommigen misschien net als vermomde kritiek in de oren, maar we willen zeker niet stellen dat het toestel uitpakt met schreeuwerige of kitscherige designuitspattingen. Integendeel, Sonus faber poogt je te verleiden met een origineel afgerond trapeziumvorm dat de fabrikant polyhedrisch oftewel veelzijdig noemt. Een bijzonder verschijning, elegant afwerkt met een paneel bovenaan met nerven in een V-vorm. Het doet ons meteen denken aan het hippe visgraadparket dat nu weer in de mode is. Visueel wordt het geheel nog unieker door de voet die quasi onzichtbaar verbonden is met de speaker. Het lijkt net alsof de Omnia boven het tv-meubel zweeft.

Dit is geen ordinaire soundbar of een draadloze luidspreker zoals je dertien in een dozijn hebt. Een outspoken design betekent natuurlijk ook dat sommigen dit toestel niet mooi zullen vinden. Lovers én haters, die zul je altijd hebben. Sonus faber heeft in elk geval het nodige gedaan om de Omnia zo aantrekkelijk mogelijk te maken. Wat ons betreft ademt het apparaat veel luxe en verfijning uit, en biedt het bovendien iets significant anders dan voorname rivalen als de Naim Mu-so of de Bowers & Wilkins Zeppelin.

Overigens zijn er twee kleuredities van de Omnia. De uitvoering die wij ontvingen om te testen pronkte met een bovenkant uit meerdere lagen walnoothout, maar er is eveneens een donkere graphite-editie beschikbaar. Die ziet er ook wel intrigerend uit.

Minimalistische bediening

Wat je niet op de Omnia zult vinden is een display. Een groot scherm zou ook niet passen bij het design, maar het is ook een meer filosofische keuze om de bediening minimalistisch te houden. In de plaats is er de Senso, een gestroomlijnd huwelijk van verlichting en bediening dat subtiel in de bovenplaat is verwerkt. Het viel ons het eerst op toen we het toestel aansloten op de tv en het volume aanpasten. Heel even lichten drie grote lijnen in een witte kleur op. Toen we dit schouwspel van dichtbij gingen bekijken, ontdekten we een kleinere oranje lijntje er net onder. Dit bleek een aanraakgevoelige volumeregelaar te zijn. Even aanraken en de Omnia speelt stiller of luider. Vind je de oplichtende lijnen te afleidend, dan kun je via de meegeleverde remote de verlichting uitschakelen. Dat is wel handig als je bijvoorbeeld tv kijkt in een verduisterde ruimte. De kleur van dit vierde lijntje – de Control Line – verandert ook naargelang welke ingang gekozen is. Oranje bij tv-geluid bijvoorbeeld, blauw bij Bluetooth en roze bij een draaitafel. In totaal zijn er een achttal kleurencodes, onder meer omdat de Omnia een andere kleur toont naargelang hoe juist je streamt. Bij Tidal Connect zie je een andere tint dan bij AirPlay of Spotify Connect bijvoorbeeld. Er schijnt ook licht van binnenin de kast op de voet. Dat viel eerst niet op, want tijdens het tv-kijken schakelt dit uit.

De Omnia lijkt ontworpen voor mensen die naar muziek willen luisteren zonder gedoe. De bediening is opzettelijk simpel gehouden en gericht op de smartphone. Je kunt de Omnia via een meegeleverde afstandsbediening bedienen, maar eigenlijk is zelfs deze niet vaak nodig. Als je muziek streamt, dan regel je alles via de app van de gekozen muziekdienst. Kijk je tv, dan blijf je jouw tv-remote gebruiken om het volumeniveau in te stellen.

Crescendo

Een toegewijde Omnia-app is er niet. Wel is het mogelijk om via de browser een beperkt aantal diepere instellingen aan te passen, al vermoeden we dat niet veel mensen dit zullen doen. Toch is dat de moeite om te bekijken, want zo kun je de Crescendo-functie activeren – en dat is toch een van de grotere troeven van dit apparaat. Met Crescendo schakel je twee full-range drivers aan beide zijkanten én een speciale DSP-modus in, waardoor de speaker in een soort bi-/dipole-modus een enorme soundstage produceert. Het is een drastische verandering en bijna altijd een aanrader, onder meer bij het tv-kijken en de meeste muziek. Enkel bij sommige live-opnames kan het wat te veel van het goede zijn.

Bij de instellingen vind je nog een audiofunctie: Loudness Maximizer. Dit aan- en uitzetten laat de speaker vooral voller klinken als je niet al te luid naar liedjes zit te luisteren. Sonus faber heeft ook gedacht aan akoestiek, wat slim is. Niets al te ingewikkeld, er zijn twee Room Placement-opties (dicht en ver van de muur) die vooral de bas-output beïnvloeden.

Streamen, tv en vinyl

Door zijn vorm en uitstraling lijkt de Omnia misschien bestemd om een plaats op een dressoir of een sideboard te krijgen. In de eetkamer bijvoorbeeld, als pronkstuk dat in de achtergrond muziek levert tijdens een etentje. Die rol kan ‘em zeker aan, maar ook kritischer luisteren staat op het menu.

Er zijn een vele streamingopties voorzien, zodat een playlist met loungemuziek afspelen niet moeilijk is. Chromecast en AirPlay 2 is aanwezig, zodat je vanaf een smartphone of tablet gewoon via de app van een muziekdienst het nodige kunt doen. Het probleem ‘werkt het nu met de dienst waarop ik een abonnement heb’ valt zo weg. Apple Music, Deezer, Qobuz, Tidal, Soundcloud, YouTube of internetradio, kunnen allemaal via deze weg. Spotify Connect is er ook, zodat je gewoon de Spotify-app kunt openen om langs daar de Sonus faber-speaker te bedienen. Audiofielen worden dan weer verleid met Tidal Connect en Roon Ready-ondersteuning. Dat laatste is ongewoon bij een draadloze speaker zoals deze, en geeft je een manier om de Omnia te laten samenspelen met heel wat high-end hifi-apparatuur. Ten slotte is er nog Bluetooth als de laatste streamingoptie, al zouden we je aanraden om toch via WiFi te streamen voor een betere kwaliteit. Kies je toch voor Bluetooth, dan zorgt ondersteuning voor aptX HD voor een kwaliteitsslag.

Slim is dat Sonus faber de Omnia niet een toestel maakt dat enkel kan streamen. Er is een HDMI-ARC-aansluiting zodat je de speaker tv-geluid kunt laten afspelen, waarmee het een knap alternatief wordt voor een Sonos. Daarnaast kun je ook een draaitafel aansluiten. En dat is een optie die je niet bij al te veel draadloze luidsprekers tegenkomt, zelfs in het hoogste segment. De Omnia kun je dus eerder een alles-in-één-muzieksysteem noemen.

Snel ingesteld

Heel veel instellen is er niet aan de Omnia. Hem verbinden met het netwerk kan via ethernet of WiFi. Als je voor het laatste kiest, stel je het toestel in via de Google Home-app of via de WiFi-instellingen van je iPhone of iPad. Dat gaat heel vlot en daarna is er zelfs een vorm van stembediening mogelijk (wel via derde toestel met microfoon, bijvoorbeeld je iPad of smartphone).

De HDMI-ingang en andere aansluitingen zitten verstopt achteraan. In een nis, zodat je makkelijk aan cable management kunt doen. Sluit je een draaitafel aan, dan moet je uit de doos nog een speciale adapter plukken. Deze maakt het aansluiten van een klassieke platenspelerkabel mogelijk. De Omnia kun je trouwens enkel combineren met een draaitafel uitgerust met een MM-cartridge. Aangezien nagenoeg alle spelers uit de budget- en middenklasse met zo’n cartridge komen, is dat geen probleem.

Nog een tip als je deze speaker met een televisie verbindt. Zoals de meeste stereo-apparaten verwerkt de Omnia geen surroundsignalen. Je duikt best even in de tv-instellingen en zet de audio-output op PCM.

Brede uitstraling

‘Omnia’ is Latijn voor ‘alles’. Qua functionaliteit lijkt dat etiket wel te kloppen. Met wat creatieve interpretatie zou het woord ook kunnen staan voor ‘overal in de kamer’, want dat is precies wat deze speaker goed doet. Voor een eerste test plaatsten we de Sonus faber op het tv-meubel aan de muurgemonteerde LG OLED55C9. Bij een tv op zijn voet is deze opstelling wellicht onmogelijk, omdat de Omnia meestal over de onderste rand van het scherm zal komen.

Terwijl we een paar afleveringen van het langverwachte seizoen 5 van het bloederige ‘The Last Kingdom’ bingewatchen, noteren we dat de speaker een mooie, egale geluidsmuur neerzet. De voet dubbelt ook als een waveguide voor een 6,5-inch langeslagwoofer die naar de onderkant wijst, waardoor lagere tonen ruim de kamer in worden gestuurd. Zet de Crescendo-functie aan, en de actie speelt zich bijzonder breed over het scherm af. We weten dat de Omnia eigenlijk geen soundbar is, maar op dit moment genieten we toch van een meer dan behoorlijke upgrade van het tv-geluid. Muziek speelt in deze reeks – en vele anderen – een belangrijke rol qua het zetten van de sfeer en spanningsbogen. De Omnia is net heel sterk in muziek weergeven, waardoor het een goede aanvulling blijkt voor onze tv-avond. Voor zware spektakelfestijnen, zoals ‘Ready Player One’ pakweg, is de Omnia iets te verfijnd. Maar we veronderstellen dat mensen die streven naar een machtig bioscoopgeluid toch andere pistes zullen overwegen.

Bij het beluisteren via Qobuz over AirPlay en via Tidal Connect, worden we opnieuw getroffen door de brede soundstage die de Crescendo-functie mogelijk maakt. Heel kamervullend, zonder dat het te diffuus of oninteressant wordt. Er is een echt gevoel van detail en plaatsing als we luisteren naar ‘Three Little Words’ van de Québécoise Dominique Fils-Aimé. Haar vorig album ‘Stay Tuned’ vonden we over de volledige lijn goed, deze kent meer pieken en dalen. Niettemin zijn er heel mooie tracks te horen, waarbij de stem van deze jazzzangeres heel warm en authentiek wordt neergezet. Haar cover van ‘Stand by me’ is intimistisch en dichtbij opgenomen, iets dat de Omnia prachtig overbrengt. Als we tussendoor experimenteren met de plaatsing, merken we dat het lage tv-meubel een goede keuze is. Als je de Sonus faber op de grond zou zetten – niet het meest waarschijnlijke scenario – verliest je mogelijk wat helderheid.

De phono-ingang is een bijna-unieke eigenschap van de Omnia. Een test van dit onderdeel kon dus niet ontbreken. We sluiten een Pro-ject The Classic-speler aan, toevallig uitgevoerd in een walnoot dat mooi matcht met de Sonus faber. De postbode leverde vorige week nog de laatste plaat van Wolf Alice, een indieband uit de UK met een grootse sound en de zweverige stem van zangeres Ellie Rowsell. Bakken dromerige sfeer dus, iets dat de Omnia vanaf vinyl prima weet over te brengen. De keten Ortofon-phono-ingang-Omnia levert een warme klank die het vooral gezellig maakt. Mooi om ’s avonds plaatjes te spelen!

Rijke vocals

Tidal Connect is een functie die je nog niet op zoveel apparaten ontmoet. Wel leuk voor Tidal-abonnees omdat streaming via deze weg net iets beter is dan Chromecast. Dat is het alternatief dat je voor Tidal bij de meeste speakers moet gebruiken. In onze ervaring is Tidal Connect een stukje stabieler.

Via deze weg luisteren we opnieuw naar ‘The Bridge’ van Sting. Echt een enorme fan van het solowerk van de Police-voorman zijn we nooit geweest, al komt daar verandering in. Je kunt in elk geval niet ontkennen dat hij een heel ontspannende stem heeft en fascinerende teksten weet te schrijven. Het is vooral op de mans stem dat we bij het beluisteren van dit rijk album inzoomen, terwijl we ergens verbluft zijn door hoe jong Sting klinkt – terwijl hij nog niet zo lang geleden zijn 70ste verjaardag vierde. Sonus faber-luidsprekers stellen we altijd gelijk met goede vocale prestaties, en dat is ook bij de Omnia een sterk punt. Bij ‘Harmony Road’ bijvoorbeeld, een nummer dat enorm doet denken aan The Police, worden de vocals voor een draadloze speaker heel tastbaar en met veel textuur gepresenteerd. Hoewel de Omnia zeker niet gaat voor een vermoeiende helderheid, wordt de sax halverwege het nummer heel verleidelijk en zwevend boven de andere instrumenten neergezet. Even de credits van dit nummer checken en wat blijkt: dit wordt gespeeld door de virtuoze Brandford Marsalis, die we onder meer kennen van een fraaie interpretatie van Prokofievs Saxophone Concerto met het Ural Philharmonic Orchestra. Dat is nogal avantgardistisch, wij blijven liever nog verder luisteren naar ‘The Bells of Sint-Thomas’. Een stukje chauvinisme is dat, want Sting schreef dit nummer over Antwerpen toen hij er een tijdje verbleef en handelt over een schilderij van Rubens. Een verhalend nummer als dit is bijna als het lezen van een boek, maar dan moet je wel de kans hebben om echt de sfeer te proeven en te kunnen inzoomen op wat er gezongen wordt. Dat is vaak uitdagend bij draadloze speakers die inzetten op een muur van geluid, de Omnia is toch een meer gesofistikeerde weergever met iets meer ademruimte tussen de instrumenten. Draai je het volume open, dan blijft de speaker coherent en trouw aan die zachtere, aangename Sonus faber-klank.

Conclusie

Wie iets beter en luxueuzer zoekt dan Sonos en co ontdekt niet zoveel alternatieven. De Omnia van Sonus faber maakt indruk met z’n excentrische maar smaakvol ontwerp, prachtig afgewerkt zoals je verwacht van een roerganger van Italiaans design. Ook klankmatig is dit een echte Sonus faber. Los van die indrukwekkend erfgoed, is de Omnia vooral een heel veelzijdige draadloze speaker die muzikaal, warm en ontspannen klinkt. Dat je hem ook kunt gebruiken als audio-upgrade voor je tv én om vinyl te beluisteren maakt de Omnia even compleet als luxueus.