Review: Sennheiser HD 550 – Allemansvriend

Meer helderheid in het verhaal

Wat opvalt is dat Sennheiser vanaf nu duidelijker wil communiceren over de verschillen tussen hun koptelefoons. Dat was vroeger anders. Vaak moest je vooraf heel wat onderzoek verrichten om te ontdekken hoe een bepaald model juist klonk. De Duitsers mikten immers in tegenstelling tot sommige concurrenten niet op een bepaald huisgeluid, maar geven elk model de sound mee die volgens hen bij de beoogde doelgroep paste. Iedereen die ooit pakweg een HD 800 naast een HD 650 beluisterde, weet hoe extreem de verschillen soms waren.

Die filosofie gaat wellicht niet veranderen, maar Sennheiser doet nu meer moeite om de verschillen tussen modellen te duiden. Dat heeft wellicht ook te maken met het feit dat de consumententak van Sennheiser tegenwoordig eigendom is van het Zwitserse Sonova, een concern met verschillende bekende merken van gehoorapparaten.

Zo parkeert Sennheiser de HD 550 onder de audiofiele modellen die geschikt zijn voor het kritischer luisteren naar muziek maar ook voor andere scenario’s bruikbaar zijn. Thuiswerken, gaming, films kijken… bij deze activiteiten zou deze koptelefoon ook moeten passen. Het zou bovendien ontworpen zijn om heel lang te dragen, zeggen de ontwerpers. Als het gaat om de klank, zou de HD 550 eerder neutraal zijn, in tegenstelling tot pakweg de nieuwe HD 505 (aan de heldere, analytische kant) of de oudere HD 560 SE (die eerder warm heet te zijn). Netjes in het midden qua tonaliteit, dus. Neutraal moet je hier verstaan als een hoofdtelefoon die nog altijd wel wat accenten legt, en zowel bij lage als hoge frequenties meer te bieden heeft dan sommige Sennheiser-broers.

Beproefd recept

De HD 550 is meteen herkenbaar als een HD5xx-model, zoals Sennheiser al jaren bouwt. Het gebruikt immers hetzelfde chassis als heel wat bekende hoofdtelefoons, met een beugel die aan elke zijde in een sierlijke boog vasthangt aan de zijkant van de driverbehuizingen. Een beproefd recept, dat mag je het zeker noemen. Positief: de oorkussens passen dankzij dit chassis goed aan op je oren. Scharnieren zijn niet echt zichtbaar en toch kan elke behuizing vlot kantelen en verdraaien. Het is een design dat goed past op elk hoofd, ongeacht de vorm en grootte.

Klagen over het comfortgehalte van de HD 550 moet zeker niet. Er is niet veel druk op je oren, de velours-achtige kussens zitten lekker zacht en het gewicht van 237 gram is laag. De wattering aan de binnenkant van de hoofdband is lekker dik (en lijkt ook makkelijk schoon te maken). Hierdoor kun je de nieuwe Sennheiser probleemloos uren dragen, zoals beloofd.

In de HD 550 zit een nieuwe driver (Sennheiser hanteert liever het woord ‘transducer’) met een Duofoil-membraam en lichtgewicht voice-coil die in hun fabriek in het Ierse Tullymore werd gemaakt.

Goede score voor duurzaamheid

Duurzaamheid is bij veel elektronische apparatuur nog altijd een probleem, ook bij koptelefoons. Een schouderklopje voor Sennheiser is dus wel op z’n plaats. Het merk voorziet voor bijna al z’n producten een ruim aanbod wisselstukken. Bij de HD 550 kun je makkelijk de kabel vervangen en ook versleten oorkussens omruilen voor nieuw is geen probleem.

Heel veel accessoires krijg je meestal niet op dit prijspunt. Sennheiser levert een degelijke basis, in de vorm van een zacht opbergzakje en een kabel van 1,8 mm met een 3,5 mm jack. Een meegeleverde adapter laat je de koptelefoon ook gebruiken met toestellen met een 6,3-mm uitgang. De HD 550 kun je gebalanceerd aansturen, maar dan moet je wel een andere kabel op de kop tikken. Sennheiser zelf verkoopt ook een kabel met een ingebouwde microfoon.

Voor een hoofdtelefoon van bijna 300 euro komt de bouwkwaliteit als uitstekend over. Uit ervaring weten we dat zo’n HD5xx-hoofdtelefoon over het algemeen goed tegen een minder voorzichtige behandeling kunnen. Het is niet een koptelefoon waarbij je spijt krijgt omdat je het per ongeluk hard neerlegt op de tafel. Als je wat nonchalanter in het leven staat of gewoon geconcentreerd bent op je werk of game, dan is dat wel een pluspunt.

Breed inzetbaar

Zoals gebruikelijk bij Sennheiser heeft de HD 550 een relatief hoge impedantie van 150 Ohm, maar is in dit geval de gevoeligheid eveneens een hoge waarde. Heel makkelijk aan te sturen mag je dus niet stellen, maar de HD 550 is zeker niet zo uitdagend als de topmodellen van de Duitsers. Je kunt het dus gebruiken met een varia van bronnen, zonder meteen helemaal universeel te worden. Rechtstreeks aangesloten op een hoofdtelefoonuitgang van een laptop gaat de koptelefoon misschien niet leveren wat je verwacht, een USB-DAC/hoofdtelefoonversterker blijft een aanrader. Door z’n open design is de HD 550 niet echt bruikbaar op de trein of in een luidruchtige omgeving, maar als je ergens rustig zit te werken kun je hem probleemloos gebruiken met een degelijke DAP als bron. Dat hoeft niet per se een muziekspeler met extra vermogen te zijn, zoals een Astell & Kern KANN. Tijdens het testen gebruikte ik meestal een krachtige (en ook prijzige) iFi Audio iDSD Diablo 2, een compacte desktop-toestel dat helemaal niet uitgedaagd werd bij het aansturen van de HD 550. Je kunt ook veel goedkopere DAC/amps opsporen die vast wel prima dienst kunnen doen. Dat een beetje vermogen wel nodig is, bleek toen ik een oudere Sony ZX-100 Walkman afstofte. ’48:13’ van Kasabian rolde probleemloos uit de Sennheiser aan een luidere (maar nog altijd veilig) volumeniveau, maar het volumeniveau stond wel al op 80 procent. Op zich geen probleem, maar wel een aandachtspunt. Dat is nu niet bepaald helemaal verrassend, want zodra je aan de slag gaat met een betere hoofdtelefoon, wordt het nodig om ook aandacht te besteden aan de keten die het gaat aansturen. De keuzes die Sennheiser daarbij maakt, maken de HD 550 wél goed geschikt om zomaar in te steken op een hoofdtelefoonuitgang op een modale hifi-versterker (die vaak beschikken over een hogere uitgangsimpedantie).

Een mooi beginpunt

Sennheiser benadrukte bij de lancering van de HD 550 dat deze koptelefoon ontworpen is om lang te dragen. Dat lijkt voor sommige lezers misschien wel een apart iets om te stellen, want zijn niet alle hoofdtelefoons gericht op comfort en lang gebruik? In de basis wel, maar er is ook meer te vertellen. Dat zinnetje heeft immers niet enkel betrekking op draagcomfort maar ook op het geluid. Heel wat audiofielere hoofdtelefoons zijn gemaakt voor kritischere luisteraars die met een sterke focus hun muziek consumeren. Dat is fijn als je echt zo wil luisteren, bijvoorbeeld ’s avonds laat om te ontspannen. Maar als je muziek wil terwijl je werkt of gamet kan zo’n koptelefoon vermoeiend worden, onder meer omdat bepaalde hogere frequenties extra geaccentueerd worden. Wat detailrijk heet, kan snel fel en vermoeiend worden.

De HD 550 is in die zin niet audiofiel. Het heeft een evenwichtigere sound, wat afstandelijk, waardoor je vlot kunt schakelen tussen passiever muziek verorberen en toch even ‘inzoomen’ als er een nummer langskomt dat je aandacht trekt.

Via de iFi Audio iDSD Phantom DAC/versterker krijg ik het gave drumwerk van Antonio Sánchez op de soundtrack van ‘Birdman’ dynamisch en ritmisch sterk aangeleverd. Het gaat er soms heel subtiel aan toe bij deze korte drum-only nummers, met zacht gespeelde strelingen over cymbalen en hi-hat. Dat krijg je goed mee via de Sennheiser, duidelijk maar ook niet té. Het klinkt ook heel ruimtelijk, zeker als de microfoon rond Sánchez beweegt bij ‘Doors and Distance’.

Z’n neutralere klank is een pluspunt als er meer experimentele of tegendraadse klanken langskomen, zoals in ‘Cro-Magnon Man’ van Squid. Langs een kant presenteert het de vele klanken en zanglijnen van deze track heel uniform, niets spring er echt uit, maar het is ook heel coherent. Je behoudt een goed overzicht en zo geniet je ook echt van het hele nummer. ‘Showtime’ is dan weer een typisch nummer dat op sommige draadloze hoofdtelefoons in elkaar gedrukt aanvoelt, hier staat de zang centraal zonder dat je de vele kekke geluidjes en ritmeversnellingen uit het oog verliest. Het is echt een allrounder, deze HD 550.

Liefhebbers van dikke bassen zullen wel even met de equalizer aan de slag moeten gaan. Niets mis met de basextensie van deze Sennheiser, maar het is wel erg clean. Dan mag er nog een streepje energie bij om ‘Get Lucky’ van Daft Punk of ‘Room of Fools’ van FKA twigs meer impact te geven. Het positieve is dat de kwaliteit van de driver dergelijke aanpassingen – altijd met mate – goed verteerd. Dat maakt de HD 550 een goed beginpunt voor iemand die dieper in headfi wil duiken en ook niet wars is van experimenteren met EQ’ing.

Conclusie

Zoals altijd bij een grote familie, zijn er onderling veel verschillen tussen individuele familieleden. Maar de HD 550 blijft door en door een Sennheiser, zonder daarmee vergelijkbaar te zijn met legendarische modellen zoals de HD 800 of HD 599. Reken wel op een open hoofdtelefoon met een puike bouwkwaliteit die heel geschikt is om thuis dieper in je muziek te duiken. Het kost geen enorm bedrag, maar biedt wel al een mooie inkijk in wat audiofiele hoofdtelefoons te bieden hebben. Z’n neutralere tuning maakt het geschikt voor nagenoeg alle soorten muziek en ook andere audiocontent, zoals podcasts en films.