Review: Radiant Acoustics Clarity 6.2 – Zuiverheid van de bovenste plank

Ushindi tot de derde

Wat deze speakers echt apart maakt is de aanwezigheid van Ushindi-drivers gebouwd door Purifi. De meeste hifi-liefhebbers kennen de naam vanwege de EigenTakt-versterking (ontworpen door Bruno Putzeys) die gebruikt wordt door veel belangrijke hifi-merken, waaronder NAD, Marantz en T+A. Deze Deense startup heeft echter ook z’n R&D-pijlen gericht op drivers, met als doel nieuwe designs te bedenken die de aanzienlijke vervorming in deze onderdelen elimineren. Dat onderzoek leidde tot de Ushindi-drivers, te herkennen aan een bijzondere surround (de ring rond de conus) bestaande uit schijnbaar chaotische pieken en dalen. Eens je weet hoe dit er uit ziet, herken je deze drivers onmiddellijk.

Voorafgaande aan deze review vond er zoals gezegd een interview plaats met Peter Lyngdorf, de hifi-entrepreneur zowel achter Radiant Acoustics en Purifi zit. Voor hem zijn deze speakers een uitgelezen kans om de technische doorbraken die Purifi-voormannen Lars Risbo en Bruno Putzeys gerealiseerd hebben in een betaalbare vorm op de markt te brengen. Relatief dan, want uiteraard is bijna 4.000 euro per speakerpaar niet zomaar goedkoop te noemen. Maar de Ushindi-drivers zijn vrij duur, waardoor je ze voorheen enkel op nog prijzigere speakers tegenkwam. Denk aan de designhoogstand die de Lyngdorf Cue-100-speakers zijn.

Op de Clarity 6.2 zijn dus drie Ushindi-woofers voorzien. Daarvan is enkel de woofer vooraan op de speaker actief aangestuurd. De twee aan de zijkanten zijn passief en ontvangen dus geen actief signaal van de versterker en cross-over. Dat lijkt misschien ongewoon, maar deze techniek wordt vaak gebruikt. Van kleine Bluetooth-speakers tot immense subwoofers zetten extra passieve woofers in die restenergie in de kast gebruiken om het laag te versterken. Het laat ook toe om de kast van de Clarity 6.2 gesloten te houden. In tegenstelling tot heel veel rivalen is er geen bassreflex-opening achteraan (of elders), wat plaatsing dichter bij een muur of hoek iets eenvoudiger maakt. Al blijft het nog wel wat oppassen, vooral nabij hoeken. Kamerkalibratie, als je DSP-ingrepen genegen bent, blijft een goed idee.

Zelfverzekerd design

De drie beschikbare afwerkingen doen vooral hun best om de strakke vormgeving van de Clarity 6.2 te benadrukken. Dat is zeker zo bij de witte en zwarte versies, die elk met zes lagen satijnlak zijn versierd. Het is iets helemaal anders dan de hoogglanslakken die je vaak bij premiumspeakers tegenkomt. Mooi is het wel, en als bijkomend voordeel moet je bij deze speakers niet om de haverklap een stofvod bovenhalen. Het is vooral ook zo afgewerkt dat je de premiumindruk niet verdwijnt als je dichterbij komt. Integendeel, dan zie je de kwaliteit van de afwerking. De naadloze integratie van de woofer en de tweeter-waveguide is op dat vlak foutloos uitgevoerd.

De witte uitvoering is een geslaagde blikvanger, vanwege de baffle die in dezelfde kleur is uitgevoerd. Dat levert een contrastrijke verschijning op, waarbij het zachtwit afsteekt tegen de grote zwarte Purifi-drivers. De derde kleuroptie pakt uit met walnootfineer op de zijdes, met dezelfde matzwarte voorkant als de volledig zwarte editie. Het is allemaal een kwestie van persoonlijke smaak uiteraard, maar de witte Clarity 6.2 past wat ons betreft heel mooi in een interieur met moderne Scandinavische toetsen.

Een klein aandachtspuntje betreft de aansluitingen voor luidsprekerkabels. Er zijn sommige ingenieurs die uit metingen vaststellen dat klassieke luidsprekerterminals die door de behuizing steken toch een (kleine) bron van ongewenst geluid kunnen zijn. Bij Radiant lijken ze die mening te delen, want ze voorzien geen universele terminals maar openingen waarin je bananenstekkers steekt. Met losse kabels of spades moet je hier niet afkomen.

Even tillen…

Wat echt opvalt bij het uitpakken van de Clarity 6.2’s: ze zijn zwaarder dan verwacht. Bijna 12,5 kg is nu ook niet een record, de KEF Reference 1 Meta die ooit in de testruimte stond tikte af op 18,2 kg. Maar toch, telkens als we de speakers verplaatsten kwam het weer als een verrassing over. Dat gewicht zegt wel veel over de kastconstructie, die heel inert en trillingvrij overkomt. Dat moet ook wel als je naast een woofer en tweeter vooraan ook aan elke zijkant een woofer voorziet. Het potentieel bij zo’n opstelling voor trillingen die worden overgedragen op de kast is nu eenmaal groot. De zijpanelen komen echter heel dik over; uit de specificaties blijkt het te gaan om 21-mm dikke MDF. Op beelden van de binnenconstructie valt ook goed te zien hoe er slim gebruik is gemaakt van twee grote stukken dempend BASF Basotect-materiaal. Ongewoon genoeg is het voorpaneel of baffle uit één stuk aluminium vervaardigd.

Wat opvalt bij het voorpaneel is dat de AMT-tweeter (overigens vervaardigd door DALI) ingebed is in een waveguide met een bijzondere vorm. Het is niet echt een hoornvorm, maar een meer geleidelijke buiging en met verschillende latjes. Van Peter Lyngdorf kwamen we te weten dat Lars Risbo, naast Putzeys de grote denker bij Purifi, hier het nodige rekenwerk voor uitvoerde.

Muziek helemaal los van de speaker

Door de Clarity 6.2’s te koppelen met een Lyngdorf TDAI-3400 houden we alles binnen de familie. Het is zeker geen slecht huwelijk, want de veelzijdige Lyngdorf-versterker heeft een neutralere klank die goed past bij het gelijkmatige karakter van de speakers. Ook de NAD M66/M23-combinatie, een Denon PMA-3000NE en een HiFi Rose RA280 langs, wat altijd wel prima matchte, maar de Lyngdorf was bij deze Deense speakers onze favoriet. Zonder RoomPerfect-kamerkalibratie in te regelen, trouwens. Mét zou het wellicht net iets beter zijn, maar het is veelzeggend dat we bij deze Radiant-speakers niet meteen de neiging hebben om de kalibratiemicrofoon boven te halen. Zonder klinkt het al meteen goed, ook zonder dat de luidsprekers helemaal perfect zijn opgesteld. De brede uitstraling van de linttweeter geeft je wel wat flexibiliteit qua plaatsing, al verlies je wel het fijnste hoog als ze niet op je gericht zijn. Maar parallel met de muur laat ook andere huisgenoten in de zetel genieten van wat de speakers te bieden hebben, zonder al te veel detailverlies. Echt ingedraaid zoals het hoort, krijg je wel een portie extra resolutiegevoel.

De popnummers op Lorde’s ‘Melodrama’ afgespeeld vanaf vinyl op een Technics SL-1200GR2 met een AT VM-750SH op de Lyngdorf gaven de Clarity 6.2’s genoeg kansen om hun controle over het laag te etaleren. Tijdens ‘Sober II’ met z’n kurkdroge productie bijvoorbeeld, was het een en-en-verhaal, waarbij de lage beat perfect afgemeten de kamer inrolt en ook de AMT-tweeter naadloos aansloot. Wel oppassen: die tweeter onthult ingedraaid wel graag artefacten in opnames. Dat streepje ruis dat ergens opdook bij het draaien van een plaat op de Technics, dat viel heel snel op.

Bij de Lorde-plaat viel al te merken dat deze speakers niet afkerig staan tegen het afspelen van meer mainstream-geproducete liedjes. En ook, ondanks de vinylbron, dat het laag lekker goed omlijnd en gecontroleerd kon zijn. Wat met scheurende gitaren in overdrive, zoals op ‘We Want Blood’ van de Noorse noise-rockformatie Årabrot? Dreunende drumkits en machtige gitaren staan hier centraal, net zoals elders op het ‘Of Darkness and Light’-album. En machtig is het juiste woord wel, want de wall of sound die uit de Clarity 6.2’s (met de HiFi Rose en een Eversolo DMP-A8) komt is ronduit imposant. Nog indrukwekkender is dat de Deense speakers zoals beloofd veel zuiverheid leveren, waardoor deze luidruchtige productie toch aan loeiharde volumes z’n gelaagdheid behoudt. Heel gesofistikeerd is het niet, maar wel heel genietbaar. Fijn, want deze soort muziek lusten niet alle audiofiele speakers…

Er is tegelijkertijd iets een ingetogen aan de Clarity 6.2’s, wat ons naar voren deed hellen bij het halfwegpunt van ‘I. Allegro maestoso’ van Mahlers tweede symfonie in de versie van de Berliner Philharmoniker onder leiding van Simon Rattle. Pauken zijn er genoeg in dit werk, wat de Radiant-speakers de kans geeft om hun dynamisch laagvermogen te demonstreren. Ze knallen echt, maar het is de rijkdom aan detail dat charmeert. Dat ‘rollende’ van de paukstokken die over het vel bewegen konden we echt waarnemen. Een beetje gereserveerd soms, maar dat past goed bij het delicatere werk op ‘Back Reworks, Part 2’ van pianist Vikingur Ólafsson, in cd-kwaliteit vanaf de NAS gestreamd via Roon. Waar ‘Prelude in G Major’ nog heel voorzichtig weerklinkt in de kamer, is het de derde track, ‘BWV 974 – Il Adagio’ dat indruk maakt. Voor deze remake haalde Ólafsson elektronicapionier Ryuichi Sakamoto erbij, wat resulteerde in een heel trance-achtig soundscape. De Clarity 6.2 weet die wolk van muziek heel groot weer te geven, met de ogen dicht denk je snel ‘dit is een vloerstaander’. Dat komt deels door de volwassen, zuivere lage tonen die uit de Radiant-speakers komen, maar ook omdat detail helemaal loskomt van de speaker. Hoewel dit – opnieuw, zonder RoomPerfect en meer gezinsvriendelijk opgesteld – niet het ultieme biedt qua resolutie, wordt dat ruimschoots gecompenseerd door de zuiverheid over het volledige frequentiebereik heen en het holografische kunnen. Zoals deze standmount zijn aan dit prijspunt er niet veel!

Conclusie

De Clarity 6.2 waren bedoeld als een tour de force – en dat is deze speaker ook echt geworden. Hoewel het op afstand er uit ziet als de zoveelste grote boekenplankspeaker of standmount van het zoveelste nieuwe merk, is hier toch wel meer aan de hand. Het samengaan van de drievoudige Purifi Ushindi-woofers met een slim geïmplementeerde AMT-tweeter en de uiterst stille kast levert een zuiver spelende speaker op met een indrukwekkend laagvermogen.