Beste games van dit moment – deel 38 (winter 2025)

Final Fantasy Tactics: The Ivalice Chronicles

Final Fantasy Tactics: The Ivalice Chronicles is Square-Enix’ poging om de legendarische tactische rpg uit 1997 te moderniseren. De game biedt twee speelopties: een Classic Mode voor nostalgie met de originele graphics en een Enhanced-versie die het verhaal vernieuwt met volledig ingesproken dialogen. Deze stemacteurs versterken het complexe, volwassen verhaal over politiek verraad en klassenstrijd, hoewel de uitvoering soms als overmatig dramatisch kan worden ervaren.

De gameplay op het isometrische strategische speelbord is verbeterd met moderne gemakken. Er is nu een duidelijke beurtvolgorde-balk en de optie om acties en dialogen te versnellen. Dit stelt spelers in staat om zich volledig te richten op de kern van de strategie: het beroemde Jobsysteem. Dit systeem, waarmee klassen zoals ridder en magiër vrij gecombineerd kunnen worden, is de sleutel tot het creëren van gespecialiseerde vechters en het overwinnen van de beroemde, hoge moeilijkheidsgraad van de game. Om nieuwe spelers te helpen, introduceert de remaster voor het eerst verschillende moeilijkheidsniveaus en de optie om een lastig gevecht direct opnieuw te proberen, wat een veelvoorkomend frustratiepunt uit het origineel oplost. Dit legt de nadruk nog meer op tactisch inzicht, hoewel magische aanvallen nog steeds onderhevig kunnen zijn aan willekeur.

Helaas is de remaster niet zonder kritiek. Square-Enix heeft een speciale grafische filter toegepast die de scherpe pixellook van vroeger een vager, bijna ‘geverfd’ uiterlijk geeft, wat afbreuk doet aan de charme en soms doet denken aan AI-upscaling. Dit filter kan ook niet worden uitgeschakeld. Bovendien ontbreekt de extra content uit de PSP-versie (War of the Lions), waaronder extra speelbare personages en een unieke job, wat betekent dat dit geen perfect complete editie is. Ondanks de vreemde grafische keuzes en het gemis van PSP-content, bewijst The Ivalice Chronicles hoe tijdloos goed de originele game is. Het diepe verhaal, de interessante personages en de pakkende tactische gevechten zijn zo sterk dat de minpunten al snel vergeten worden. Het is een absolute aanrader voor zowel nieuwe spelers als veteranen, en een essentieel spel voor liefhebbers van tactische rpg’s zoals Fire Emblem en Triangle Strategy.

Ghost of Yotei

Ghost of Yōtei, de opvolger van het bejubelde Ghost of Tsushima uit 2020, neemt spelers mee naar het adembenemende historische Japan. Hoewel de game grafisch schittert, met veel lof voor de natuur en het navigeren op basis van de omgeving in plaats van een kaart. ontkomt het niet aan de soms komische onhandigheid van de speler. Zo kan de hoofdpersoon, Atsu, per ongeluk haar paard Mochizuki (wat volle maan betekent) midden in een gevecht roepen, omdat de knop om te genezen vlak naast de paard-oproepknop zit. Dit leidt tot hilarische, maar onbedoelde actie waarbij het paard pardoes in de vuurlinie belandt. Dit soort momenten contrasteren met de verder zeer verzorgde presentatie van zwaardgevechten en verkenning.

Waar Jin Sakai, de protagonist uit de vorige game, worstelde met het oneervolle aspect van zijn rol, omarmt de nieuwe heldin Atsu haar identiteit als een wraakzuchtige ‘onryō’ (bloeddorstige geest). Haar missie is duidelijk en direct: wraak nemen op de Yōtei Six die haar familie hebben vermoord. Dit simpele maar bloederige verhaal wordt krachtig gedragen door de acteerprestatie, waardoor je volledig meeleeft met Atsu’s genadeloze zoektocht. De gameplay als een open-wereld rpg stimuleert verkenning; zijmissies en verbeteringen zijn vaak verborgen, waarbij je wordt aangemoedigd om van het hoofdpad af te wijken. De game is hierdoor bewust ontworpen om anekdotes en onverwachte avonturen te creëren, hoewel de hand van de ontwikkelaar soms te voelen is in hoe nauwkeurig de spontaniteit is uitgestippeld.

De gevechten in Ghost of Yōtei zijn uitzonderlijk. In tegenstelling tot veel andere open-wereld rpg’s, blijft de combat uitdagend en meedogenloos. Atsu gebruikt een arsenaal van vijf verschillende wapens, van de katana tot een speer, die vloeiend in de strijd moeten worden gewisseld om vijandelijke zwaktes te doorbreken. Dit vechtsysteem vereist precisie en reactievermogen, vooral in duels en tegenover grotere groepen, en de beloning van een succesvolle, strak gechoreografeerde actiesequentie is groot. De game bevat echter ook enkele verouderde game-elementen, zoals onnodig lange klimsequenties en het bijhouden van trage npc’s, die de vaart soms uit de actie halen. Desondanks slaagt Ghost of Yōtei erin om uren en uren aan spelplezier te bieden met een meeslepend gevoel van avontuur en een hoofdpersoon wiens bloeddorst fascinerend is om te volgen.

Pokémon Legends: Z-A

Pokémon: Legends Z-A vertoont sterke overeenkomsten met Legends Arceus, met name in de focus op een hoofdpersoon die is aangewezen om problemen op te lossen en de aanwezigheid van sterke, grotere Alpha-Pokémon. Sommige Alpha-monsters vertonen bovendien Rogue Mega Evolution, waardoor ze zonder trainersbanden extreem krachtig zijn en chaos veroorzaken in Lumiose City.

Spelers krijgen de taak Alpha-Pokémon te verslaan en hun Mega Stones te verzamelen. Mega Stones zijn nodig voor de Mega Evolutions van de speler, waarbij Game Freak nieuwe en klassieke vormen afwisselt. De ontwikkelaar begaat echter een klassieke fout: sommige Mega Evolutions zijn pas na het uitspelen van het verhaal beschikbaar. Dit frustreert spelers, omdat zo’n aanpak dwingt tot het langdurig gebruiken van minder interessante of reeds bekende Mega Evolutions.

Het vechtsysteem is vernieuwd. In de arena-achtige baasgevechten, vergelijkbaar met Legends Arceus, moet de speler tegelijkertijd de Pokémon aansturen en aanvallen van vijanden ontwijken. Legends Z-A introduceert een active time battle-systeem ter vervanging van de aanvalsstijlen en turn-based gevechten. Positie en timing staan centraal: elke aanval heeft een oplaadcyclus na uitvoering, waardoor hersenloos aanvallen niet mogelijk is. Door dit actieve systeem kunnen spelers meer inzetten op status moves en het beïnvloeden van statistieken tijdens de oplaadtijd van krachtigere aanvallen. Vechten vindt voornamelijk ’s avonds plaats in de Z-A Royale, een battle royale-achtige modus waarin de speler in rang moet klimmen door trainers te verslaan en punten te verzamelen. De gevechten zijn over het algemeen kort en onderhoudend.

De bijna 120 zijmissies zijn oppervlakkig. Ze bestaan voornamelijk uit eenvoudige opdrachten als verzamelen of verslaan, en fungeren vaak als korte tutorials voor gameplaymechanieken. In een franchise met van oudsher lange tutorials is dit een minpunt. Hoewel er af en toe korte verhalen over Pokémon of inwoners te vinden zijn, wordt er te weinig mee gedaan.

Qua variatie schort het aan de omgeving. Gebouwen in de stad zien er uniform uit, met veel gekopieerde elementen die vlak ogen en diepte missen. Ook ontbreekt voice-acting en zijn animaties vaak houterig. Hoewel later in het spel andere locaties worden bezocht en spelers soms gebouwen kunnen betreden, komt deze afwisseling laat. Zoals bij veel Pokémon-games komt het avontuur traag op gang. De verscheidenheid aan Pokémon valt bovendien tegen; met maximaal 230 soorten kom je vaak dezelfde monsters tegen, wat experimenteren beperkt.

Pokémon: Legends Z-A is geen slecht spel. De gevechten voelen vlot en vernieuwend aan, de Pokémon zien er mooi en kleurrijk uit en het concept van één stad met een nieuwe blik op bestaande elementen spreekt aan. Game Freak toont aan dat er niet altijd nieuwe vaste evoluties en gimmicks nodig zijn. Echter, de basis en de grafische kwaliteit van de games schieten al jaren tekort. Het nieuwe zij-avontuur is uiteindelijk een oppervlakkige ervaring, een snack-rpg die in de schaduw van zijn voorganger staat.

Sonic Racing: CrossWorlds

Sonic Racing: CrossWorlds positioneert zichzelf als een serieuze concurrent voor Mario Kart, en blaast, mede dankzij extra ontwikkelhulp, nieuw leven in de franchise. De game probeert de klassieke kartformule niet opnieuw uit te vinden, maar verfijnt deze met unieke toevoegingen die passen bij de serie. De grootste vernieuwing is de CrossWorlds-mechaniek: tijdens de tweede ronde kiest de koploper een portaal naar een ander circuit, wat zorgt voor een onvoorspelbare en dynamische race-ervaring en de angel uit routinematig racen haalt.

Naast de portalen keren de voertuigtransformaties terug, waarbij je auto in een boot of vliegtuig verandert, elk met een unieke besturing. Dit wordt aangevuld met een diep aanpassingssysteem via de Gadget Boards, waarmee spelers voertuigen kunnen upgraden om hun speelstijl te personaliseren, wat zorgt voor extra diepgang en herspeelbaarheid. De singleplayermodi zijn uitdagend en meeslepend. Binnen de Grand Prix creëert de toewijzing van een specifieke, competitieve AI-rivaal een persoonlijke vete die de races intenser maakt. De Time Trials zijn strategisch door een beperkt aantal boosts per ronde. Daarnaast zijn er veel andere racemodi, uitdagingen en vrij te spelen items, waardoor je lang zoet kunt zijn met de game.

Visueel is de game een spektakel met levendige, gedetailleerde circuits die verwijzen naar de geschiedenis van Sonic en Sega. De soundtrack is van hoog niveau. Voor fans is er veel te ontdekken, met meer dan vijfhonderd unieke interacties tussen personages die verwijzen naar eerdere games en comics. Uiteindelijk is Sonic Racing CrossWorlds een sterk pakket dat een eigen plek in het genre verovert. De combinatie van onvoorspelbare races, diepgaande aanpassingsmogelijkheden en een sterke presentatie maakt het een must-play, hoewel de slechte audiomixing (muziek die overdonderend klinkt) een gemakkelijk te verhelpen minpunt is.

Tales of Xillia

Tales of Xillia Remastered is uitgebracht als onderdeel van Bandai Namco’s Remastered Project, waarmee het 30-jarig jubileum van de Tales of-serie wordt gevierd. Deze uitgave brengt enkel het eerste deel van de PlayStation 3-game naar de huidige platforms. Hoewel de aankondiging teleurstellend was voor fans die een combinatie met Xillia 2 verwachtten, heeft een ontwikkelaar al laten doorschemeren dat de remaster van het tweede deel later nog zal volgen.

Het verhaal is creatief van opzet, aangezien de speler kan kiezen tussen twee hoofdpersonages: arts-in-opleiding Jude en de geestenkoningin (Lord of Spirits) Milla. Ze ontmoeten elkaar wanneer ze een verstoring in de harmonie tussen mensen en geesten onderzoeken. Ze ontdekken een gigantisch wapen, de Spyrix, dat mana en geesten opzuigt, en dat door de militaire macht van de koning voor politieke doeleinden wordt gebruikt. Wat begint als een generiek jrpg-plot, krijgt later veel diepgang door meerdere plotwendingen die politieke intriges, cultuurconflicten en ethische dilemma’s behandelen. Hoewel de personages aanvankelijk oppervlakkig lijken, groeien ze en hun onderlinge relaties sterk doorheen het verhaal, waardoor de trage start later niet meer loslaat.

De gameplay maakt gebruik van het vertrouwde real-time Linear Motion Battle System met de nadruk op Artes (speciale vaardigheden). De variant in Xillia is het Dual Raid Linear Motion Battle System, waarmee spelers kunnen linken met een AI-partner voor krachtige combinatieaanvallen en speciale ondersteunende vaardigheden, wat zorgt voor een gevarieerde gevechtsstijl. Progressie gaat via de Lilium Orb-vaardighedenboom en een uniek winkelsysteem waarbij uitrusting wordt verbeterd door als vaste klant in rang te stijgen. De remaster voegt ook de mogelijkheid toe om Grades (bonussen voor New Game+) direct te activeren, maar dit kan de moeilijkheidsgraad te snel verlagen.

Op technisch vlak is de remaster geslaagd. Waar het PlayStation 3-origineel op 30 frames per seconde draaide, biedt de nieuwe editie 60 fps (of meer) en een hogere resolutie (1080p+), wat de snelle en spectaculaire gevechten enorm versterkt. Er zijn ook welkome quality-of-life-verbeteringen toegevoegd, zoals markers op de minimap, een snelreisoptie en kortere laadtijden, evenals alle oorspronkelijke DLC (exclusief gelicenseerde items). Hoewel de verbeterde textures vooral op de voorgrond zichtbaar zijn, ziet het spel er dankzij de hoge framerate prima uit.

Battlefield 6

Battlefield 6 (niet de officiële naam, maar zo besproken in de tekst) had de zware taak om de teleurstelling van Battlefield 2042 te doen vergeten. Het spel speelt zich af in een fictieve nabije toekomst, waarin de strijd niet tussen landen gaat, maar tussen de NAVO en de almachtige private militaire aannemer Pax Armata.

De singleplayer-campagne is een typische Battlefield-ervaring met acht redelijk lange, spectaculaire missies vol explosies en set pieces. Hoewel de plot wat standaard is, is het verhaal beter dan dat van Battlefield: Hardline. De campagne is met ongeveer acht uur wel aan de korte kant.

Gelukkig is het klassensysteem terug in de multiplayer, onderverdeeld in Assault, Engineer, Support en Recon. Elke klasse heeft specifieke taken en voordelen, zoals de Engineer die voertuigen repareert en de Support die teamgenoten reanimeert met een defibrillator. Spelers zijn niet strikt gebonden aan de wapens van de klasse, wat flexibiliteit biedt, hoewel de klassieke, gebonden speelstijl optioneel is.

De gameplay voelt vlot en vloeiend aan. Een minpunt is de balans tussen de time to die (TTD) en time to kill (TTK), die soms te kort is, waardoor de game even aanvoelt als een twitch shooter. De tactische teamplay daarentegen is een groot pluspunt. De grootste kritiek is het beperkte aantal maps bij de lancering.

De game biedt diverse modi, waaronder de favorieten Death Match, Team Death Match, en de grootschalige Conquest. Nieuw is Escalation, waarbij het slagveld verandert naarmate teams punten scoren. Rush en Breakthrough zijn ook aanwezig, maar Rush voelt minder goed aan omdat het gebruikmaakt van delen van bestaande maps in plaats van specifiek ontworpen kaarten. Een positieve toevoeging is de mogelijkheid om een eigen server op te zetten.

De wapenkeuze is ruim en spelers kunnen hun wapens volledig aanpassen, al vereist het vrijspelen van onderdelen geduld en ervaring. Technisch gezien is het spel sterk: de beelden zien er goed uit, draaien soepel, en het audiogebied met indrukwekkende explosies en realistische geluiden van bijvoorbeeld laagvliegende straaljagers is uitstekend. Het spel is bovendien gelanceerd zonder de enorme bugs die eerdere delen plaagden.

Battlefield 6 is een sterke terugkeer voor de serie. Afgezien van het beperkte aantal maps en de kleine onbalans in de TTK/TTD, straalt de destructieve kracht van de Frostbite-engine als vanouds.

Dragon Quest I & II HD - 2D Remake

De HD-2D remasters van Dragon Quest I & II zijn uitgebracht na deel drie, dat een prequel is op deel één. De remasters maken de zwaar verouderde NES-titels volledig toegankelijk in de prachtige HD-2D visuele stijl. Deze stijl, met realistische belichting en schaduweffecten, geeft de omgevingen een magisch en fris gevoel, met respect voor de retrosprites. De spellen zijn alleen al daarom de moeite waard, of je de originelen nu gespeeld hebt of niet.

De remasters pakken de sobere aard van het bronmateriaal aan door de flinterdunne verhalen te verdiepen. Dit is bereikt door sfeervolle tussenfilmpjes, nieuwe illustraties en volledige Engelse en Japanse stemvertolking. Dragon Quest I krijgt extra scènes voor meer wereldcontext, en Dragon Quest II introduceert de Prinses van Cannock als een vierde speelbaar personage. Hierdoor voelen de avonturen voller en meer verhalend aan dan hun tegenhangers uit de jaren tachtig.

Square-Enix heeft de basis ook gemoderniseerd met handige functies. DQI is nog steeds een solo-avontuur, maar de held kan nu tegen groepen vijanden vechten en heeft nieuwe vaardigheden. Spelers profiteren van moderne gemakken zoals autosaves, versnelde gevechten en duidelijke markeringen voor missiedoelen. Nieuwe toevoegingen zoals het verzamelen van mini medals en het gebruik van scrolls voor spreuken zorgen voor meer gevarieerde gameplay.

Toch zijn enkele oude pijnpunten niet helemaal verdwenen. De kerngameplay van DQI kan op den duur eentonig worden, en in DQII kan de frequentie van willekeurige gevechten als nadelig worden ervaren. Hoewel de mogelijkheid om overal naartoe te vliegen de spellen vlotter maakt, gaat dit soms ten koste van het oude avontuurgevoel.

Ondanks deze kleine minpunten zijn de remakes van Dragon Quest I & II hun tijd en geld meer dan waard. Ze maken de klassieke titels toegankelijker en mooier dan ooit. Gezien de technische prestaties en de verbeterde toegankelijkheid ten opzichte van de trage en moeilijkere originelen, is dit de ideale manier om de oorsprong van Dragon Quest te beleven.

Hyrule Warriors: Age of Imprisonment

Hyrule Warriors: Age of Imprisonment is het nieuwste deel in de musou crossover tussen Dynasty Warriors en The Legend of Zelda. Dit genre, waarbij je als een krachtig personage hordes vijanden verslaat, werd in 2014 gecombineerd met de Zelda-wereld in het eerste Hyrule Warriors, en later in de Breath of the Wild-proloog Age of Calamity.

Dit derde deel, Age of Imprisonment, is officieel canon en vult de gaten in het verhaal van The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom. Het spel begint wanneer prinses Zelda terug in de tijd wordt gestuurd, waar ze koning Rauru en koningin Sonia ontmoet. Ze helpt hen met het verbannen van Shades, ontdekt haar krachten en wordt getraind. Het plot draait om de opkomst van Ganondorf als leider van de Gerudo’s, waarbij Rauru en Zelda bondgenoten zoeken en Hyrule heroveren om Ganondorf te verzegelen.

De gameplay is een diepgaande hack-and-slash. Je vecht je door levels en verslaat hordes vijanden met flitsende combo’s. Tegen sterkere vijanden moet je strategischer zijn: met een goed getimede ontwijking kun je een Flurry Rush uitvoeren, en door de juiste Zonai-aanval te gebruiken wanneer de vijand oplaadt, breek je de verdediging voor een Weak Point Smash.

Waar eerdere delen bekende personages gebruikten, introduceert Age of Imprisonment veel nieuwe, overtuigende helden, zoals wetenschapper Mineru (met haar Zonai-constructs) en Korok Calamo (die aanvalt met natuurelementen). Naast de verhalende hoofdmissies zijn er zijmissies om helden te trainen en verzameluitdagingen voor upgrades, hoewel dit laatste element voelt als langdradige opvulling.

Technisch gezien is het spel een hoogtepunt. Het draait soepel rond de 60 frames per seconde op de krachtigere Nintendo Switch 2, wat de snelle actie ten goede komt, ondanks een lagere resolutie in handheld mode. Kortom, Age of Imprisonment is het meest indrukwekkende deel tot nu toe. Het canonverhaal, de diepgaande gevechten en de nieuwe personages houden de musougameplay boeiend, vooral voor fans van de eerdere delen en het genre.

Metroid Prime 4: Beyond

Metroid Prime 4: Beyond markeert de langverwachte terugkeer van Samus Aran, de bekende premiejager in haar iconische oranje exosuit. De game levert de klassieke Metroid-ervaring: sfeervol, unheimisch en gevaarlijk. Spelers navigeren door verlaten faciliteiten op een verre planeet, waarbij ze geleidelijk nieuwe krachten en gadgets ontgrendelen. Samus is nu uitgerust met nieuwe psychische vaardigheden die, naast haar vertrouwde blaster, een extra laag toevoegen aan de actie en puzzels. De besturing is flexibel, met opties voor dual sticks of nauwkeurig richten via de Switch 2-joycon. Verkenning gebeurt in een rustig tempo, waarbij je omgevingen scant voor aanwijzingen, wat abrupt onderbroken kan worden door intense vuurgevechten tegen robots en buitenaardse wezens.

De game blinkt uit in atmosfeer en design. De beelden zijn indrukwekkend, met gedetailleerde industriële omgevingen en uitgestrekte, onvergeeflijke landschappen. Het speelgevoel is vintage Metroid Prime, met het bekende patroon van langzaam ontgrendelen van gebieden, het verzamelen van sleutels door het verslaan van bazen, en een sterke focus op eenzaam, methodisch te werk gaan. Er zijn zelfs onverwachte knipogen naar andere Nintendo scifi-series, zoals de motorfiets van Samus die doet denken aan de besturing van F-Zero en de manier waarop vliegende vijanden je toelaten ze in formatie te beschieten.

Toch introduceert Prime 4 elementen die afwijken van de traditionele eenzame exploratie. Om te voorkomen dat spelers vastlopen, wordt Samus geholpen door een compagnon, Myles MacKenzie, en andere gestrande soldaten. Hoewel deze hulp optioneel wordt nadat Myles zich heeft teruggetrokken, onderbreken de personages de sfeer van isolatie met onnodige adviezen en soms irritante dialogen. Ook het uitgestrekte woestijngebied dat de verschillende faciliteiten verbindt, voelt soms te leeg, wat resulteert in langdradig heen en weer rijden op de motor. Dit contrasteert met de strakke corridors van de rest van de game.

Ondanks deze imperfecties – en enkele verouderde conventies zoals het ontbreken van handige autosaves – voelt Metroid Prime 4 als een welkome terugkeer. Het spel daagt de moderne open-world normen uit door vast te houden aan een traag, soms arbeidsintensief, maar uiteindelijk zeer lonend pad van ontdekking. Het plezier om door de buitenaardse wereld van Viewros te dwalen en elk geheim te ontrafelen is de lange wachttijd meer dan waard.

Kirby Air Riders

Kirby Air Riders, de nieuwste titel van Masahiro Sakurai, de maker van Super Smash Bros., is meer dan een doorsnee racegame. De invloed van Smash Bros. is overal voelbaar, van het kleurrijke menu-ontwerp tot het enorme aantal te ontgrendelen en aanpasbare elementen. De game daagt de traditionele racestijl uit; er is geen conventionele acceleratie, je beweegt constant vooruit. Hierdoor draait het racen (de Air Ride-modus) puur om positionering en slim remgebruik. De game is tegelijkertijd een vechtspel, een minigamecollectie en heeft elementen van een roguelike, wat de totale ervaring complex en fascinerend maakt. Spelers kunnen hun voertuigen volop personaliseren met uitrusting en stickers, wat de sociale en ‘hang-out’-sfeer van de multiplayerlobby’s versterkt.

De game bestaat uit vier duidelijk onderscheiden spelmodi: de klassieke Air Ride-races, de isometrische Top Ride-modus met ongebruikelijke besturing, de ‘battle rpg’-achtige City Trial die uitmondt in minigames, en het omvangrijke singleplayeravontuur Road Trip. Hoewel de individuele modi sterk van elkaar verschillen en de speler hierdoor in de ene modus beter kan zijn dan in de andere, bieden ze samen een overvloed aan content die elk op zichzelf een game zou kunnen dragen. Het verhaal, dat gaat over een levende satelliet die wensen verhoort door voertuigen uit te spuwen, is even bizar als vermakelijk.

De multiplayer is waar Kirby Air Riders echt tot zijn recht komt, wat geen verrassing is gezien de Smash Bros.-roots en het competitieve karakter van racegames. Spelen met vrienden in de Paddock lobby’s, zelfs in de modi die je minder liggen, verlicht de frustratie van het alleen spelen. De Road Trip modus is een favoriet: deze rijgt alle singleplayerelementen en minigames aaneen tot een lang parcours met progressie. Door de snelle afwisseling van activiteiten wekt dit de verslavende ‘nog één race’-gedachte op. Hoewel de game individueel misschien niet altijd uitblinkt, is de combinatie van alle onderdelen sterker dan de som. Het is een consistent goede, toegankelijke game die een breed publiek lang bezig kan houden.

Octopath Traveler 0

Octopath Traveler 0 bouwt voort op de fundering van de serie, maar introduceert een donkerder, grimmiger verhaal en een overvloed aan content die de speeltijd gemakkelijk boven de honderd uur brengt. Het verhaal volgt een protagonist wiens thuis, Wishvale, wordt verwoest door drie schurken die extreme menselijke verlangens (rijkdom, roem, macht) belichamen. Hoewel het uitgangspunt bekend aanvoelt binnen het japans rpg-genre, is de uitvoering intens en de thematiek uitzonderlijk duister, waarbij de kwaadaardigheid van de antagonisten expliciet wordt getoond. Het nadeel is de extreem lange vertelling; de game voelt vaak meer aan als een visuele roman dan een interactieve rpg vanwege de frequentie en lengte van de cutscenes.

De combat van de serie is verbeterd, met het Boost- en Break-systeem intact, maar nu met een dynamischer tempo en een nieuw front/back row-systeem voor maximaal acht partyleden. Dit maakt gevechten strategischer en sneller. Het werven van nieuwe, interessante personages is eenvoudig, en quality-of-life verbeteringen, zoals trainingsgronden voor inactieve leden in Wishvale, zorgen ervoor dat het partijbeheer soepel verloopt. De keerzijde van deze gevechten is dat de beloningen vaak mager zijn; na strategisch veeleisende en lange baasgevechten is de exp-opbrengst teleurstellend, wat de progressie vertraagt.

Een nieuwe, en zeer gewaardeerde, toevoeging is het herbouwen en beheren van de verwoeste stad Wishvale. Deze gezellige side activity biedt een rustpunt van de duistere hoofdverhaallijn, waarbij spelers huizen, boerderijen en winkels kunnen bouwen en npcs uitnodigen om de stad te bevolken. De aanpassing is uitgebreid, en de voordelen van een bloeiende Wishvale (zoals zeldzame items) zijn praktisch. Echter, de ontwikkeling van Wishvale wordt beperkt door de voortgang in het hoofdverhaal, waardoor de speler uiteindelijk gedwongen wordt om de lange verhaalgedeelten door te spelen, zelfs als ze zich liever concentreren op het stadbeheer.

Uiteindelijk is Octopath Traveler 0 een meeslepend en complex rpg-avontuur dat hoog scoort op het gebied van verhaal, sfeer en verbeterde gevechten. Het levert gedenkwaardige momenten, maar de inconsistentie – de lange cutscenes, de geringe beloningen na zware gevechten en de beperkte keuzevrijheid in de anders zo open Wishvale-mechaniek – weerhoudt het ervan zijn volledige potentieel te bereiken.

Borderlands 4

Borderlands 4, het zesde deel in de hoofdserie, speelt zich zes jaar na de gebeurtenissen van deel drie af op de nieuw onthulde planeet Kairos. De Vault Hunters staan deze keer tegenover de autoritaire en schijnbaar onsterfelijke Timekeeper en zijn fascistische Order, die de planeet al eeuwenlang onder controle houdt met behulp van de Bolt — een apparaat dat constante surveillance en controle mogelijk maakt. De speler belandt in de chaos die ontstaat nadat Pandora’s maan, Elpis, naar deze nieuwe locatie is geteleporteerd.

Een van de grootste veranderingen is de overstap naar een naadloze, open wereld, in tegenstelling tot de grote, afgesloten omgevingen van de vorige delen. Dit geeft spelers alle vrijheid om missies in hun eigen tempo en volgorde op te pakken, een verandering die zeer positief uitpakt. Om de enorme kaart te doorkruisen, zijn nieuwe bewegingsmechanieken toegevoegd, waaronder de Grappler voor het bereiken van hogere locaties en het oppakken van objecten, de Glide Pack voor zwevende afstanden, een dash en een double jump. Bovendien kan de speler nu op elk moment een eenpersoons hoverbike oproepen, wat fast travel een stuk efficiënter maakt.

De ontwikkelaar heeft aanzienlijk meer aandacht besteed aan het levelen en de persoonlijke speelstijl. De vaardighedenboom is groter dan ooit, wat zorgt voor een preciezere en meer persoonlijke build per personage, zoals de inzet van extra vuurkracht bij Rafa of de gravitar bubbel van Harlow. Mocht de speler niet tevreden zijn, dan kunnen de vaardigheden tegen betaling gereset worden. Ook is de wapenaanpassing verbeterd met de nieuwe Firmware-optie, waarmee speciale functies van het ene wapen op het andere kunnen worden overgezet met behulp van Eridium.

De open wereld zit vol met activiteiten, waaronder het activeren van niet-werkende Ancient Crawlers (wat leidt tot gevechten met platformelementen), het vinden van Safe Houses en Silo’s die nieuwe snelle reispunten en SDU-punten opleveren voor het upgraden van munitie en inventaris, en het dragen van Supply Capsules naar bases voor beloningen. De cartooneske visuele stijl is behouden, maar de game is op pc grafisch veeleisend. De vijanden zijn gevarieerd, met een mix van de Rippers, robots van de Order, en gevaarlijke inheemse fauna, aangevuld met uitdagende, tijdelijke World Bosses.

Kortom, Borderlands 4 wordt gezien als een significante stap vooruit voor de franchise. Het behoudt de geliefde kern van chaotische looter-shooter-actie terwijl het cruciaal evolueert naar een naadloze open wereld. Deze vernieuwde vrijheid, gecombineerd met de diepere skilltrees en verbeterde reis- en personalisatiemogelijkheden, maakt het een gebalanceerde, vernieuwende en extreem leuke ervaring. De game is dan ook een grote aanrader voor zowel fans als nieuwkomers.

Silent Hill f

Silent Hill f is een langverwachte titel die de serie een moedige en frisse stap in de toekomst laat zetten, en bewijst dat de iconische horror overal kan plaatsvinden, met behoud van de enge sfeer. De game ruilt de bekende, roestige industriële setting in voor het Japan van de jaren zestig, met de stad Ebisugaoka als het duistere decor. Dit tijdperk, met zijn verstikkende sociale normen en patriarchale druk, is een essentieel onderdeel van de psychologische horror die hoofdpersoon Hinako beleeft.

De game blinkt uit in zijn volwassen benadering van horror, waarbij extreem grafische en verontrustende beelden worden gebruikt om metaforen voor moeilijke onderwerpen zoals geweld, misbruik en mentale problemen kracht bij te zetten. Dit zorgt voor een ervaring die zeer ongemakkelijk, maar indrukwekkend is. Een belangrijke gameplayverandering is het verwijderen van vuurwapens. Dit dwingt spelers tot close-combat met gevonden wapens zoals buizen en hamers, waardoor elk gevecht persoonlijker, enger en onzekerder aanvoelt, wat bijdraagt aan het onvervalste survival-horrorgevoel.

Het vechtsysteem is echter niet perfect. Hoewel het goed en strategisch werkt in open plekken, wordt het in smalle gangen een vervelend gevecht tegen de besturing door wapens die tegen muren slaan, een slecht meedraaiende camera en aanvallen terwijl je vastzit. Ook zijn er veel meters op het scherm die constant in de gaten gehouden moeten worden (wapenstatus, mentale gezondheid, uithoudingsvermogen), wat het gevoel kan geven dat je het spel aan het micromanagen bent en de sfeer soms tenietdoet.

Ondanks deze minpunten blijft het verkennen van Ebisugaoka vermakelijk. De wereld zit vol verhalen en details die je zelf kunt ontdekken. De spanning is constant aanwezig door zachte geluiden en enge stiltes. Tot slot zal niet iedereen blij zijn met het feit dat je het spel meerdere keren moet uitspelen om het volledige verhaal te ontdekken en alle eindes te zien. Kortom, ondanks problemen met de gevechten in kleine ruimtes, is Silent Hill f een aanrader. De adembenemende sfeer, constante spanning, het diepe, volwassen verhaal en de Japanse horror zorgen ervoor dat de minpunten voor lief worden genomen. Het is een must-have voor liefhebbers van survival-horror en de Silent Hill-games.

Meer lezen?

Disclaimer: voor alle games die we testen voor het overzicht, hebben we een recensiecode of -exemplaar ontvangen. Mocht je een game missen op de lijst, dan hebben we daar geen code of exemplaar voor gekregen. We hebben onder meer nog Vampire: The Masquerade Bloodlines 2, Super Mario Galaxy 1 + 2, Digimon Story: Time Stranger en Pac-Man World 2: Re-Pac aangevraagd, maar niet binnengekregen.

Voor meer informatie, tips en adviezen voor de zoektocht naar een nieuwe tv waar je de beste games op kunt spelen, kun je terecht in de sectie tips en adviezen. Hier lees je ook alles over een perfect audiosysteem en koopgidsen voor alle apparatuur.

Lees ook onze recensies van gameconsoles

• PlayStation Portal
• Microsoft Xbox Series X
• Sony PlayStation 5
• Sony PlayStation 4 Pro
• Nvidia Shield met Android TV
• Nintendo Switch OLED
• Microsoft Xbox One X