Review: Yamaha RX-V683 7.2-kanaals av-receiver

/span>

Yamaha RX-V683

De Yamaha RX-V683 is de grote broer van de RX-V483 die eerder dit jaar door de EISA tot receiver van het jaar werd uitgeroepen. FWD is lid van EISA, dus daar staan we ook helemaal achter. Toch wilden we ook iets hoger in het assortiment kijken, meer bepaald naar deze RX-V683 die voor 729 euro in de winkel ligt. Qua functionaliteit is er geen immens verschil tussen de 483 en 683. Net zoals andere receiverfabrikanten werkt Yamaha met een platform-ontwerp waarop de verschillende modellen gebaseerd zijn. De RX-V683 is wel krachtiger en veelzijdiger dan de 483: hij biedt 7.2 (ipv 5.1) en iets meer vermogen. De hogere receiver heeft ook meer HDMI-ingangen (6 ipv 4) en nog wat extra’s. Het softwareluik – en dat omvat Yamaha’s bejubelde MusicCast-platform – is echter identiek. Het is echter het wat hogere vermogen en de bijkomende opties die de RX-V683 voor de serieuze homecinema-liefhebber net iets boeiender maakt. 

Yamaha RX-V683 – design en aansluitingen

Je ontdekt een fraaie receiver als je deze Yamaha uit de doos tilt. Ondanks dat de RX-V683 bij de RX-familie behoort en niet Yamaha’s hogere Advantage-lijn is het een goed afgewerkt, waardevol lijkend toestel. Zoals altijd bij het Japanse merk heb je de keuze tussen een volledig zwarte uitvoering of eentje dat een titaniumkleur combineert met een zwarte display. We hebben altijd die laatste afwerking heel knap en karaktervol gevonden, anders dan wat je doorgaans in de winkel vindt.

Yamaha blijft nog vrij veel knoppen op het voorpaneel plaatsen. Een deel valt bijna niet op omdat het zwarte toetsen zijn op het zwarte gedeelte uit glas. Het toestel ziet er hierdoor wat ‘technischer’ uit dan sommige rivaliserende receivers, maar er zijn ook voordelen aan dit knoppenfestijn. Zo vinden we de vier scene-toetsen aan de voorkant best handig, net als de volledige radiobediening. Zo kun je tenminste een streepje muziek opzetten zonder naar een remote of afstandsbediening te grijpen.

De RX-lijn mikt op de mainstream, iets dat je aan de achterkant merkt. Die is behoorlijk clean, ook als je de achterzijde van de RX-683 vergelijkt met de gelijkaardige Denon AVR-X2400H. Dat komt voor een deel omdat de Yamaha een aantal oude video-aansluitingen niet langer biedt (of toch niet zo volledig als Denon). Het is eigenlijk een wijze stap, want in deze tijden van 4K en HDMI is het stilaan tijd om component- en S-video achter ons te laten. De legere achterkant van de Yamaha RX-V683 komt ook omdat de Yamaha maar vijf HDMI-uitgangen biedt (de zesde zit vooraan) en één HDMI-uitgang. Heb je meer nodig? Dat hangt wat van jezelf af. We merken wel op dat de vergelijkbare modellen van Denon en Onkyo iets meer HDMI-aansluitingen bieden. Als je bijvoorbeeld één tv met een projector of tweede tv-toestel wil gebruiken, moet je helaas naar een ander toestel kijken. De luidsprekerterminals mochten trouwens iets rianter en ruimer geplaatst zijn. Banaanstekkers aanbrengen is quasi onmogelijk, tenzij je stukjes plastic begint te verwijderen.

Yamaha RX-V683 – setup

De interface die Yamaha op de tv toont is vrij druk en is in de basis al jaren hetzelfde. Het ziet er niet slecht uit, maar de logica is soms verwarrend. Zo heb je een belangrijk menu dat in de vorm van een verticale balk op het scherm schuift, maar moet je bepaalde zaken dan weer zoeken in een menu dat je via de Option-knop op de remote oproept. Andere settings bereik je weer enkel via een geavanceerd menu waarvoor je de receiver in standby moet zetten. Heel bijzondere opties (zoals het 4K-HDMI-signaalmodus en speakerimpedantie) pas je dan aan via knoppen op de voorkant van de receiver. We denken dat Yamaha eens rustig moet nadenken over hoe al die zaken te vereenvoudigen en te bundelen in een meer gebruiksvriendelijke interface. Wel kun je niet ontkennen dat de RX-V683 je behoorlijk veel opties biedt.

Waar Onkyo, Denon en Sony veel energie staken in het uitwerken van een gebruiksvriendelijk stappenplan dat op het tv-scherm toont en je alles uitlegt over aansluitingen, kiest Yamaha een ander, interessant pad. Via de AV Setup Guide-app op je mobiel toestel stel je alles in en krijg je uitleg over welke kabels waar moeten. Op het einde van de rit worden je keuzes doorgestuurd naar de receiver, zodat je niets rechtstreeks op het apparaat moet instellen. Werken via een app is een slim idee, al zou de app wel iets laagdrempeliger mogen zijn.

In feite lijkt Yamaha heel radicaal apps boven de tv-interface te kiezen. De menu’s die de RX-V683 op je tv toont zijn niet zo sober als pakweg op de Arcam AVR-550, maar het valt wel op dat de tv-interface veel minder gelikt is dan de twee apps die je kunt gebruiken om de Yamaha aan te sturen. Die twee zijn de Yamaha AV Controller en de MusicCast-app. De AV Controller is een eenvoudige app die de remote grotendeels vervangt. Je selecteert er ingangen, scenes en DSP-modi mee.

Yamaha RX-V683 – MusicCast

MusicCast is een zeer goede app die vooral gericht is op streaming en multiroom. Een woordje uitleg is op zijn plaats: sinds 2016 heeft Yamaha bijna al zijn producten (niet enkel receivers) uitgerust met MusicCast, een functie waarmee je muziek kunt streamen van één Yamaha-toestel naar een ander. MusicCast is inmiddels heel volwassen geworden en kan bijvoorbeeld het geluid van aangesloten bronnen (zoals een draaitafel) naar een andere kamer sturen. Het draait dus niet enkel om streamingdiensten en muziekbestanden, en dat is wel een enorme sterkte. In de MusicCast-app kun je trouwens ook schakelen tussen HDMI-ingangen en geluidsmodi. Hierdoor kun je eigenlijk voor gewoon gebruik enkel met MusicCast werken, AV Controller is niet echt noodzakelijk.

Voor deze test hebben we de multiroom-mogelijkheden van MusicCast niet echt op de proef gesteld, omdat we geen ander Yamaha-toestel in huis hadden. In het verleden hebben we er echter meermaals mee gewerkt, en toen was het altijd een toonbeeld van stabiliteit en gebruiksgemak.

Een positief punt is dat Yamaha blijft sleutelen aan MusicCast. Zo zijn er nieuwe diensten toegevoegd (Tidal, Qobuz, Deezer en Spotify zijn de belangrijkste voor de Benelux) en is er ondersteuning voor Alexa voorzien. Het is nog wachten vooraleer we er echt mee aan de slag kunnen – elk moment nu, horen we – maar dan kun je via een Echo Dot of ander Alexa-toestel de receiver met stemcommando’s bedienen. We kregen op IFA 2017 in Berlijn in elk geval een paar demo’s te zien die zeer overtuigend waren.

Via MusicCast heeft de RX-V683 uitstekende ondersteuning voor eigen muziekbestanden, via USB of over het netwerk (DLNA). De receiver speelde al onze testbestanden af, incluis AIFF en DSD, met uitzondering van de uiterst zeldzame multichannel FLAC’s en ALAC’s die werden aangekocht via Qobuz. Maar goed, we hebben tot op heden nog meer enkele toestellen gevonden die dat wél kunnen.

Overigens heeft de V683 ook Airplay en Bluetooth aan boord, wat je alternatieve manieren biedt om muziek te streamen vanaf een mobiel toestel. We zijn tevreden dat ook streamen vanaf de receiver via Bluetooth gaat, iets dat vaak ontbreekt bij de concurrentie. Zo kun je ’s nachts een Bluetooth-hoofdtelefoon aansluiten en een film blijven bekijken als de buren allang in bed liggen.

Yamaha RX-V683 – audiokwaliteit

De RX-V683 is een 7.2-receiver met ondersteuning voor Dolby Atmos en DTS:X. Je kunt dus een 5.2-opstelling bouwen met twee hoogtekanalen. Alle mogelijke variaties van hoogtekanalen worden ondersteunt: speakers aan de muur, inbouw in het plafond en reflecterende speakers. Bij deze Atmos-speakers, die typisch op de vloerstaanders vooraan worden geplaatst, is het wel nuttig als je een kamerhoogte kunt instellen. Dat missen we hier. We noteren ook dat de V683 Ultra HD-ondersteuning biedt en HDR10 kent, en Hybrid Log Gamma en Dolby Vision via een toekomstige firmware-update ontvangt.

We koppelden de RX-V683 aan onze vaste surroundopstelling, dat bestaat uit Dali Rubicon-speakers vooraan (LCR + Vokal), Opticon LCR achteraan en Alteco voor de hoogtekanalen (onbenut gebleven in deze test). De subwoofer is een Monitor Audio Silver W12. Yamaha biedt het YPAO-systeem aan om de receiver en speakers te kalibreren. YPAO werkt met een enkele meting op de luisterplek. Het interessante aan YPAO is dat het niet enkel compenseert voor reflecties, maar ook dynamisch volumeregeling kan toepassen zodat de klank evenwichtig blijft bij lage volumes. En dat werkt verrassend goed, merken we als we de film ‘Doctor Strange’ bekijken via Netflix op een aangesloten Xbox One X. Zelfs aan de -50 volumestand op de receiver klinkt het nog echt als een filmsoundtrack.

Yamaha houdt ook echt van DSP-ingrepen. Niemand biedt zoveel DSP-opties als het Japanse bedrijf. Toegeven, er zitten wat minder nuttige dingen bij (willen we echt de akoestiek van een grote hal in München bij ons thuis?), maar ook krachtige functies. Heb je ooit de tijd om te experimenteren, zet dan alle surroundspeakers vooraan in de kamer en activeer Virtual Cinema Front. Dit werkt ook om surround te simuleren met pakweg twee stereospeakers. Echt hetzelfde als speakers achteraan is het niet, maar het werkt verrassend genoeg tot op een zekere hoogte. Dialogue Lift en Extra Bass vinden we net iets nuttiger, vooral bij surroundmixes die minder goed in elkaar zitten (bijvoorbeeld bij oudere Blu-rays of meer low-budgetproducties).

‘Guardians of the Galaxy vol.2’ op Ultra HD Blu-ray (opnieuw via de Xbox One X) halen we regelmatig boven om testen – en het is een perfecte weekendfilm. Het zit propvol exploderende ruimteschepen en special effects, maar het heeft ook een zeer muzikale soundtrack. En wat blijkt: muziek, daar houdt de Yamaha wel van. Ook als we via MusicCast Qobuz inschakelen om puur in 2-channel te luisteren, blijkt de V683 goed presteren. Met een warme toets wordt favoriete testtracks geserveerd, op het niveau van de Sony STR-DN1080 die we een tijdje terug testten. Puur muzikaal zit deze receiver zeer goed. Yamaha investeert tijd en moeite om hun receivers die ze bij ons verkopen te tunen naar Europese smaken, en dat merk je (als je hetzelfde model uit de V.S. of Japan importeert klinkt ze anders!). Door die goede basisinstelling vonden we niet dat de Music Enhancer-functie echt een enorme meerwaarde biedt, het dikte tracks wat te veel aan. De muzikaliteit van de Yamaha tilt films met een soundtrack die door muziek wordt gedreven, zoals deze Guardians-film, naar een hoger niveau. Surroundtechnisch vinden we het resultaat dat YPAO aflevert wel eerder ‘ok’. Tijdens de scène waar Peter Quill – sorry, Starlord – met zijn vrienden probeert te ontsnappen aan de vele ruimteschepen van The Sovereign, blijft de actie een beetje vooraan in de kamer hangen. Dat moeten we bijregelen; gelukkig biedt de RX-V683 veel opties op dit vlak. De receiver zet wel plotse dynamische veranderingen zoals explosies goed neer, gegeven de prijsklasse en het vermogen.

Yamaha RX-V683 – conclusie

De Yamaha RX-V683 mocht op sommige detailvlakken iets beter zijn afgewerkt en ruimer voorzien zijn van functies, maar er is niets dat echt een groot struikblok hoeft te zijn. Yamaha zou zeker ook zijn interface eens mogelijk vereenvoudigen, maar hun goede apps compenseren dat minpunt wat. Elke Yamaha-receiver, incluis RX-V683, profiteert enorm van de aanwezigheid van het MusicCast-platform. Het zit echt goed in elkaar en werkt gewoon perfect via de MusicCast-app. Extra’s zoals Alexa en het herstreamen van aangesloten bronnen zijn de kers op de taart. De vele DSP-opties geven de V683 ook iets uniek, leuk als je van tweaking houdt.