Review: Wilson Audio Sasha V – Als een rots…

Solid as a rock

Een goede omschrijving die bij me opkomt als ik de Wilson-speaker bekijk: ‘Solid as a rock’. Precies deze indruk geeft de speaker ook af als ik ernaar luister. Hoe moeilijk de tracks ook lijken die hem worden aangeboden, hij krijgt het gewoon allemaal verwerkt en blijft fier overeind.

Als er muziek speelt lijkt het vaak moeilijk te beseffen dat deze kanjertjes van 111 kilogram per stuk verantwoordelijk zijn voor de imposante en overweldigende soundstage die ze presenteren.

Of er nu luid gespeeld wordt of niet, veel of weinig dynamiek aanwezig is, de speaker is makkelijk toegankelijk en blijft je boeien. Het verbaast me zelfs als ik naderhand het rendement van 88 dB in de specificaties terugzie, want dit had ik nog iets hoger verwacht.

Door de bewuste plaatsing van de luidsprekerdrivers onder bepaalde hoeken is het mogelijk om een goede betrokkenheid met de speaker te krijgen, waarbij de luisterhoogte een minder beperkende factor is dan bij speakers met één rechte baffle. De tweeter en de midrange-driver zijn als het ware iets naar elkaar toe gericht, zodat ze samen enigszins kunnen functioneren als een puntbron, omdat de geluidsgolven op luisterafstand dichter bij elkaar komen.

De bovenste module kan ook in verschillende posities worden gezet, om het verspreidingsverloop van de hoge tonen en middentonen aan te passen.

De vierde Sasha

Bij de vorige Sasha, de Sasha DAW ter ere van de in 2018 overleden oprichter David Andrew Wilson, kon men de stand van de bovenste module ook aanpassen. Bij het ontwerpen van de Sasha V werd dit systeem verder ontwikkeld, zodat het luidsprekersysteem nog beter zou kunnen worden afgestemd om het afstraalgedrag aan te passen aan de luisterpositie.

De aansluitterminals zijn verbeterd, voor een betere verbinding en daarmee een beter signaal.

Inwendige verbindingen zijn tot stand gebracht met de gepatenteerde V-Cable van Wilson, die ontworpen is om minimaal signaalverlies te bewerkstelligen en interferentie te voorkomen, zodat de natuurlijkheid en nauwkeurigheid van het geluid niet tekort wordt gedaan. Verder treffen we qua drivers de 1 inch CSC-tweeter aan (Convergent Synergy Carbon), die voor het eerst in de Alexx V werd toegepast. Deze heeft een door Wilson ontwikkelde behuizing van koolstofvezel, om de tweeter goed te laten integreren met de andere drivers. Dit zijn een 7 inch AlNiCo (Aluminium-Nikkel-Kobalt) Quadramag midrange-driver en de twee 8 inch woofers die zich in de onderste behuizing bevinden.

De beide behuizingen hebben een poort. Voor de midrangedriver is dit bewust gedaan om qua resonantiefrequentie een betere aansluiting te vinden bij het frequentiebereik van de woofers.

Tussen de behuizingen in bevindt zich het zogenaamde V-materiaal (vandaar de V in de naam), volgens dezelfde ontwerpfilosofie als bij de Alexia V en de Alexx V. Een filosofie met de bedoeling om trillingen te elimineren en zo bij te dragen aan de isolatie van de bovenste klankkast.

Het zogenaamde V-materiaal is als het ware composietmateriaal, waarin een dunne laag polymeer is verwerkt die als zachte laag dient tussen twee stijfgeperste platen.

Het crossoverfilter is verbeterd door een nieuwe versie van de AudioCapX-WA-condensator hierin op te nemen, die van koper is vervaardigd en gezien zijn eigenschappen zou zorgen voor meer microdetail. Deze speciale kopercondensator wordt sinds dit model door Wilson Audio zelf vervaardigd.

Ooit een puppy

Michael vertelt mij dat deze Sasha eigenlijk hoort in de reeks van de vroegere WATT/Puppy. Het eerste model Sasha, de Sasha 1, heette eigenlijk Sasha W/P, waarbij W/P staat voor WATT/Puppy.

Sinds deze allereerste WATT-versies was optimalisatie in het tijddomein al het belangrijkste uitgangspunt in de ontwerpfilosofie van David Wilson.

Bij de vroegere WATT/Puppy werd het bovenste deel meer afzonderlijk gezien van het onderste. Het scheidingsfilter bevond zich ook in het bovenste deel, waardoor deze ook als compacte monitor gebruikt kon worden. De nieuwe Sasha wordt meer gezien als een integratie van de beide delen, tot één klankbron.

Een tweede kennismaking

In de ruimte bij Reference Sounds zijn de Wilson-speakers qua akoestische integratie en qua aansturing in een heel andere setting opgesteld dan bij de luistershow in Veldhoven, dat het weekend ervoor plaatsvond. Michael geeft enige uitleg over de speakers en de set waar ze deel van uitmaken. Als bron is gekozen voor een Wadax Atlantis Reference Server die via een Akasa optische interlink verbonden is met een Wadax Atlantis Reference DAC. Deze worden beide gevoed via een Transparent Reference Power Isolator middels Transparent Premium Power Cables.

Een lange Transparent ULTRA Gen 6 Balanced interlink verbond de DAC met een Dan D’Agostino Master Audio Systems Momentum Pre HD voorversterker. Het uitgangssignaal volgde via Transparent REFERENCE Balanced Gen 6 interlinks de weg richting een Dan D’Agostino Momentum S250 MxV stereo eindversterker. Beide ‘Dan’s’ werden ondergebracht in een Harmonic Resolution Systems (HRS) EX-R Audio Stand voor maximale isolatie van mechanische trillingen en werden gevoed via Transparent Reference Powercables.

De Wilson Audio Sasha V-luidsprekers werden met de S250 MxV verbonden door middel van Transparent REFERENCE Gen 6 speakerkabels.

Luisteren

Om een eerste indruk van de speakers te krijgen, worden een paar tracks gedraaid die de 3D-afbeelding goed weergeven, en hier op een andere wijze invulling aan geven.

Psalm 94: Ecce Venit, uitgevoerd door het Vox Clamantis Ensemble, klinkt mooi natuurlijk door, en wordt heel vrij in de ruimte geprojecteerd. Als vergelijk een elektronische track: Queen Mary van Francine Thirteen. Hier ervaren we een andere ruimtebeleving. De focus wordt aanzienlijk verbreed en er treden tegen het einde van de track zelfs effecten op waarbij de luidspreker even helemaal niet te lokaliseren is.

Bij een live-versie van Fragile van Sting (FIP Session, Live in Paris at the Pantheon) horen we de stemmen heel direct, en de instrumenten mooi eromheen.

Ik begin nu al goed te beseffen dat het idee achter het ontwerp van de speaker gebaseerd is op een tijdcorrecte weergave met het juiste afstraalgedrag. Hier ervaar ik nu het bewijs van, want dit doet de luidspreker echt uitmuntend!

De piano die Lisette Spinnler bespeelt, wordt mooi breed afgebeeld als we naar de track Silent Dream luisteren. Haar stem horen we op de voorgrond en de percussie op de achtergrond, met de juiste betrokkenheid. Alles wordt in de juiste proporties gepresenteerd, zodat je echt kunt genieten van de muziek.

Svanrand is een zeer dynamische track van de neofolkgroep Heilung, die hun muziek omschrijft als ‘amplified history’. Met het amplifiën komt het wel goed! Hierin komt de solide indruk van de luidspreker weer naar voren. Nergens is kleuring te ontdekken van de luidspreker zelf. Nu merk ik ook maar al te goed waarom de materiaalkeuze van de behuizing van de luidspreker zo belangrijk is. Dit krijgt niet elke luidspreker zo voor elkaar.

Aan de tand gevoeld

Michael overhandigt mij de tablet, waarmee ik zelf via de Wadax-streamer enkele referentietracks mag beluisteren en de set nog verder mag verkennen.

Ane Brun had ik een tijdje niet meer gehoord, maar onlangs nog eens beluisterd. Bij het bekende These Days viel meteen de ruimtelijkheid op. De balans tussen directe weergave en ruimtelijk doorklinken wordt door het systeem overgebracht op de wijze zoals ik het van deze track gewend ben.

De tweede stem in de track Birds van Dominique Fils-Aimé klinkt heel mooi ruimtelijk om de eerste stem heen.

Als we vervolgens wat klassieke muziek draaien valt op hoe realistisch een piano wordt weergegeven bij Mari Kodama’s uitvoering van Beethovens Piano Sonata No. 23 in F Minor, Op. 57 ‘Appassionata’: I. Allegro Assai. De hogere tonen verspreiden zich ontzettend mooi in de ruimte, terwijl het laag tegelijkertijd heel fundamenteel aanwezig is. Met de goede bron en de juiste akoestiek is een uitermate natuurlijke weergave mogelijk. Maar dat kan alleen maar gerealiseerd worden met een systeem waar een weergever van deze klasse in aanwezig is.

And So It Goes van Jennifer Warnes speel ik geregeld op mijn hoornluidsprekers en heb ik onlangs ook nog op een set van Avantgarde Acoustic gehoord. Wauw! Ik merk hier bijna een zelfde betrokkenheid en tastbaarheid in de weergave van de stem.

Bij Jacintha’s versie van Light My Fire is onder andere een realistische percussie te horen en haar stem staat mooi in de ruimte. De fluit aan de linkerzijde klinkt zoals het hoort, ook mooi geplaatst, bijna alsof de fluitist echt voor de luidspreker staat.

Bij I Don’t Wanna Grow Up van Holly Cole vallen met name de nuances in de stem op. De instrumentale soundstage is mooi breed. Het doorklinken van de stem is ook hier weer prachtig en wordt met een natuurlijk karakter weergegeven.

De track Veto van SOHN bevat verrassende details die heel ruimtelijk gepresenteerd worden, terwijl de stem keurig recht vooruit wordt geprojecteerd.

Een perfecte weergave van instrumenten hoor ik ook als ik de track You And Me speel van het Wynton Marsalis Quartet. Het handgeklap dat erin voorkomt komt tevens zo realistisch over, dat het bijna eng wordt. Verder merk ik dat de trompet heel mooi in het midden wordt afgebeeld.

De stem in The Sea van HAEVN wordt eveneens keurig in het midden gefocust, bij een brede soundstage. Ook het uitsterven van de tonen in de intro gaat heel mooi de breedte in.

Bij Shirley Horns versie van Yesterday is de dynamische range heel goed hoorbaar. Je geniet zowel van de rust in het nummer als de uithalen van Shirley en de aanzetten van de begeleiding.

Bij de track Vanishing Act van Lou Reed ben ik nog meer een tandje meer gefocust. De warme stem wordt heel natuurlijk weergegeven en ik hoor zelfs precies de bewegingen van zijn mond. De pianobegeleiding is daarbij heel smooth, zodat je op een ontspannen manier aandacht kunt hebben voor de stem.

Conclusie

Zelfs al mocht u geen echte liefhebber zijn van het karakter van deze Wilson-luidspreker, u zou nooit kunnen zeggen dat de speaker ook maar íets niet goed doet. Ik heb mijzelf erop betrapt dat ik heel vaak het woord ‘mooi’ heb moeten gebruiken in dit artikel. De luidspreker heeft zeer veel in zijn mars, presenteert dat zonder enige moeite en vormt daarmee een goede basis om weer te geven wat hem wordt aangeboden. Een aanpassing om de laatste fine-tuning naar smaak uit te voeren zal ook tot goede resultaten leiden, zoals het kiezen van een bron die matcht met uw voorkeuren of de keuze voor een bepaald type luidsprekerkabel.

Een goede soundstage met een mooi, diep stereobeeld is heel goed te realiseren. Hoe beter aan de voorwaarden wordt voldaan ten aanzien van een goede akoestiek, hoe natuurlijker en realistischer het totaalbeeld wordt. De Sasha V heeft er de benodigde eigenschappen ruimschoots voor in huis, dat is zeker!

Schrijver: Cyriel Hoenen

Prijs:

Wilson Audio Sasha V vanaf € 62.490,- per paar

Reference Sounds, www.referencesounds.nl

Wilson Audio, www.wilsonaudio.com