Zestien seizoenen
Begin juli bracht het Arcana-label een aparte collectie uit onder de naam ‘Sixteen Seasons’, een verzameling van vier gevierde interpretaties van Vivaldi’s bekendste werk. Vier maal vier levert zestien, ongetwijfelen is er iemand bij het label dat nu nog zit na te gniffelen. Maar het is best interessant, want het ensemble achter het album omvat onder meer de gevierde vioolspeler Alessandro Quarta en de drie gekozen interpretaties komen uit heel diverse hoek: Max Richter, Aster Piazzolla, Philip Glass. Het originele werk van Vivaldi hoort er uiteraard ook bij. Wij gaan meteen door naar ‘Las Cuatro Estaciones Porteñas’, de versie van tangolegende Piazzolla, afgespeeld via een AURALiC Aries LE die via een optische kabel streamt naar de DAC van de Rega. De speakers van dienst zijn de Canton Reference 7 K’s die we eerder getest hebben.
Het is een correcte, onthullende en lichtjes gekleurde weergave van Piazolla’s werk dat we te horen krijgen, gepresenteerd op een manier die de typische sfeer van de Argentijnse interpretatie tot zijn volste recht laat komen. Dat ontdekken we vooral bij het wispelturige ‘IV. Verano Porteño’, dat doorlopend wisselt van volume, intensiteit en karakter. Iedere muzikant in het orkest komt wel ergens aan bod, zonder dat ze per se solo spelen. Die rijkdom laat de Rega hier wel goed horen. De resolutie is er om die kleinere klanken weer te geven, de zaken die het net wat meer een livegevoel opwekken. Een tik tegen de body van de instrument, een hoge noot die Quarta op z’n viool aanraakt, de ruimtelijke geluidsinformatie… de DAC-convertor in de Elicit MK5 haalt het er allemaal uit. Tegelijkertijd is er een tikje weelderigheid aan het begin van het midden, wat dat zeker op deze luidsprekers een heel aangenaam luisterervaring oplevert.
Draai het volume open en selecteer wat heftigere muziek, in dit geval de nieuwe release van Ierse hypepunkers Fontaines D.C., en de Rega komt niet in de problemen. Een goede neus voor timing, plus meer dan genoeg vermogen betekent dat de Elicit MK5 de snelle gitaartracks dynamisch weet neer te zetten. Het rauwe karakter van de Dublinse muzikanten legt de Elicit MK5 heel goed bloot.
Met het ingebouwde DAC-gedeelte is zeker niets mis, maar wat als je toch een bron met z’n eigen DA-convertor aansluit? In dit geval een Lindemann Network II, een kleine maar verrassende goede streamer die we een tijdje op test hebben. Aangestoken door de kleine eighties-revival rond Kate Bush die seizoen vier van Stranger Things heeft aangewakkerd, duiken we nog eens in het oevre van deze geweldige artieste. Veel opzoekwerk was daar niet voor nodig, want sommige van haar albums zijn nooit van onze favorietenlijst verdwenen. We kiezen in dit geval voor ‘Director’s Cut’, een ogenschijnlijke excentrische collectie die vooral bestaat uit nieuwe versies van oudere nummers, zoals ‘Song of Solomon’ of ‘Lily’. Als je weet dat Bush iemand is die bij haar thuis een studio op naar het verluidt topniveau heeft gebouwd waarin ze vaak experimenteert, is het misschien een minder vreemde release. Je zou kunnen denken: “Wat een navelstaren”, of open staan voor de mogelijkheid dat een tweede bewerking door Bush uiteindelijk soms betere opvoeringen produceert. Of je kunt gewoon alles vergeten, en je overgeven aan de uitstekende composities en dromerige kwaliteit van de tracks op dit album. De Rega weet het ook hier goed aan te pakken, en stuurt die Cantons betrekkelijk strak aan – maar ook niet té – met voldoende helderheid. Dat gulden middenweg is wat voor ons voor een stuk die Britse sound die Rega uitdraagt karakteriseert.
Roon van zijn kant blijft muziek spelen nadat een gekozen album afgewerkt is, met dank aan de Radio-functie. Zo krijgen we een aantal nummers opgediend die we normaal gezien niet meer snel zouden beluisteren, wegens véél te veel gehoord. Zoals ‘Message in a Bottle’ van The Police en ‘One of These Days’ van Pink Floyd. Wel fijn om ze dan toch nog eens te beleven, nu op deze Rega en de Cantons. Een hele mooie match om de versnelling en bijtreden van de drums net voor de vierde minuut van het Pink Floyd-nummer met kracht en heel natuurlijk neer te zetten. Dit nummer heeft iets groots en episch, zoals wel vaker bij deze band, en dat wordt hier uitstekend overgebracht. Ook daarvoor bij de overbekende hit van The Police, vielen we voor hoe mooi het geheel overkwam maar tegelijkertijd alles present aanwezig is. De aandacht gaat traditioneel helemaal naar de lyrics, maar als je even je aandacht verschuift valt op hoe de Rega je ook helemaal laat genieten van het verrassend fijnzinnig gebruik van de hihat. De meeste fans hebben wel door dat drummer Stewart Copeland het geheim achter de groep was, maar hier krijgen we het wel weer bevestigd. Het is ook mogelijk dankzij een stukje helderheid die de Elicit MK5 te bieden heeft. Vooral fijn is dat we dit kunnen doen zonder dat de totaalervaring wordt opgegeven. Het is allesbehalve analytisch te koste van alles, maar vooral music-first.
We hebben een stil vermoeden dat de Rega echt wel wat meer aankan dan z’n slimline-uiterlijk laat uitschijnen. Daarom proberen we tegen het einde van de testperiode iets een beetje outrageous: we hangen de ELAC Concentra S 503-standmounts die binnenkomen even aan de Britse versterker. Niet alleen zijn dit best kostbare luidsprekers vergeleken met de Rega-versterker (ongeveer maal drie), deze Duitsers zijn door hun opmerkelijke coaxiale driver met JET-tweeter niet de makkelijkste om aan te sturen. We laten even ‘The Horn in Romantism’ passeren, weer zo’n uitmuntende opname van Grammy-winnaars het 2L-label, en noteren dat de Elicit Mk5 toch wel veel uit deze ELAC’s haalt, incluis een verrassend laag dat toch wel wat spierballen eist. Zelfs op dit niveau betrouwbare keuze, lijkt ons.
Reacties (2)