Review: Argon Audio TT Signature – Platenspeler met hoog retrogehalte

Retrostijl

De TT Signature mag in een hogere prijscategorie zitten dan eerdere Argon-spelers, dat zie je er gelukkig ook aan. De draaitafel oogt mooi, met een afwerkingsgraad die niet moet onderdoen aan pakweg de vergelijkbare Pro-Ject The Classic. Dat is een van de enige concurrenten op dit prijspunt met een zwevend subchassis, waarbij de draaischijf en toonarm op een aluminium plaat zijn gemonteerd, die op zijn beurt geveerd verbonden wordt met het buitenchassis. Er is nog de Thorens 1500 en natuurlijk de Linn LP12. Maar waar die eerste nog in de buurt komt van de Argon qua prijspunt, spreek je bij de Linn over een veel duurder apparaat. Daarmee houdt het qua opties van een draaitafel met een subchassis wel op.

Wat deze speler meeheeft is een zeer geslaagd design. De TT Signature is er in twee kleuren: zwart en walnoot. Beiden zijn prachtig te noemen, en gebruiken houtfineer om het MDF-buitenchassis een retro-look te geven. Dat is wat ons betreft absoluut het geval bij de walnooteditie, waarbij de bruine omkaderend chassis prachtig contrasteert met het zwarte aluminium van het subchassis. Je kunt hem zo op een vintage Deens designmeubel plaatsen of combineren met hifi die uitpakt met VU-meters.

Ook op detailniveau ziet deze speler er piekfijn uit, zoals op de overgang van fineerlagen in de hoeken en de fijne afgeschuinde kant van de draaischijf.

Maar het heeft niet enkel een mooie smoel, de opbouw lijkt ook heel goed gerealiseerd. Het geveerde subchassis zorgt voor een goede ontkoppeling, maar ook de gebruikte rubberen voetjes spelen daarin een rol. Ze zijn echter niet verstelbaar; nu ja, je kunt ze losser schroeven en daardoor wat verder uit de bodem laten komen. Maar dat is niet de juiste aanpak om iets verstelbaar te maken.

Snel installeren, met iets meer stappen

De meeste fabrikanten proberen draaitafels in het instap- en middensegment aan te leveren zodat de vinylliefhebber er weinig aan moet instellen. Anno 2025 moet een platenspeler meteen uit de doos gebruiksklaar. Of toch niet vereisen dat je zaken moet monteren en afregelen. Dat is ook het geval bij de TT Signature, al zijn er bij dit toestel enkele meer stappen meer dan bij de goedkopere modellen van Argon. Dat heeft vooral te maken met het zwevend subchassis, een constructie dat de overdracht van vibraties van de omgeving en de motor op de naald moet voorkomen. Net zoals bij een wasmachine de trommel tijdens transport moet vastgezet worden, is dat subchassis aanvankelijk gezekerd. Je moet na het uitpakken bij deze draaitafel dus eerst twee schroeven uit dat onderdeel verwijderen. Deze schroeven voorkomen dat de draaitafel beschadigd raakt als de koerier onderweg een scherpe bocht neemt en de doos door het busje rolt. Veel extra werk is het verwijderen van de schroeven niet; met de meegeleverde inbussleutel is het zo geklaard. Het moment dat je hiermee rond bent, merk je meteen dat het zwarte binnenchassis transformeert van een stug geheel tot een wiebelend deel dat losstaat van het vaste buitenkader in walnoot of zwart hout. Het is niet echt een Franse auto die al deinend over een verkeersdrempel bolt, maar als je er op drukt beweegt het aardig.

Dat je de riem via een uitsparing in de 1,6-kg zwaar aluminium draaischijf over de motor moet leggen is eveneens standaardprocedure. Daarna is het kwestie van het contragewicht in te regelen, iets dat met een digitaal weegschaaltje iets vlotter gaat dan handmatig. De antiskating afregelen dus je op deze draaitafel met een draaiknop, knoeien met gewichtjes op het uiteinde van een dun draadje hoeft dus niet.

Vederlichte toonarm

De 8,8-inch toonarm uit koolstofvezel is aan 15,4 gram relatief licht, wat je meteen merkt als je het vastneemt om het naar de begingroef te brengen. Dat is niet echt een beperking mocht je ooit beslissen een ander element te plaatsen. Er zijn er genoeg compatibel met lichtere toonarmen. Maar het is wel iets om rekening mee te houden bij een eventuele keuze van een andere cartridge. Er zijn trouwens op dit prijspunt wel wat vinylliefhebbers die een platenspeler zonder gemonteerd element verkiezen, omdat ze op dat vlak een eigen keuze willen maken. Die optie biedt Argon niet.

Hoewel Argon wellicht werkt met een externe partner voor de productie van de TT Signature, doen ze zelf wel eigen R&D-werk. Dat komt minder voor, er zijn wel wat bedrijven die gewoon bij een toeleverancier een platenspelerdesign bestellen. Op zich ook niet zo erg, zolang die partij weet wat het doet. Argon van zijn kant is trots op het onderzoek dat het gedaan heeft naar het verbeteren van de toonarm. Het past een eigen Anisotropic Torsion Stabilizer-technologie toe om te zorgen dat de arm niet resoneert. Dat zou zorgen voor vervorming, met name in de lage middenfrequenties. Door de ATS-technologie zou de naald van het element beter ‘tracken’, dus in groef blijven en deze correct uitlezen.

Als we de rotatie nameten, zien we een heel goed resultaat. Een kleine afwijking van de normsnelheid en een bescheiden variatie (+/- 0,11 procent) zijn prima voor een riemaangedreven draaitafel. Dat lijkt te bevestigen dat Argon de TT Signature een motor schonk die vrij precies wordt aangestuurd door middel van een optische sensor.

Strak, maar niet té

Een recente reis richting Québéc leverde naast een interessante ontmoeting met een lokaal hifi-bedrijf een aantal platen op, waaronder het bejubelde ‘Abracadabra’ van Franstalige kamerpopartiest Klô Pelgag. Haar nummers zijn vederlicht van karakter, met veel analoge synthesizerklanken die rondzweven en met meerstemmige lagen die samen een dromerige sfeer evoceren. De subchassis levert in elk geval de nodige isolatie om een snel nummer als ‘Libre’ met de nodige vaart neer te zetten. Het is lekker strak.

Wat Pelgag produceert lijkt eenvoudige pop, maar het is bij momenten toch wat complexer. De Argon-platenspeler levert de stabiliteit en is gedempt genoeg om het fijne detail dat een 2M Black kan extraheren tot zijn recht te laten komen. Dat het een cartridge is voor fijnproevers, dat hoor je snel. Bij popnummers als dit schenkt het de stemmen en occasionele strijkers een grotere hoofdrol dan de onderliggende percussie. Dat haakt mooi in bij de gebruikte Clarity 6.2-speakers, die beschikken over een AMT-tweeter en dus met plezier die kleine nuances neerzetten. Tussen de draaitafel en Radiant-speakers zit een lange versterkingsketen: een Primare R15-phonovoorversterker, een T+A DAC200 in voorversterkermodus en een Pearl Acoustics 7040-eindtrap op basis van Purifi EigenTakt.

Nog uit Canada kwam de rode plaat van Dominique Fils-Aimé mee, recent aangesteld als ambassadeur van de eerste Wenen-editie van de High End-beurs. De Canadese artieste staat al heel lang op de radar in de testruimte, dankzij een gelukkige ontdekking op Bandcamp meer dan zes jaar geleden. Toen was Fils-Aimé helemaal onbekend, inmiddels is haar geweldige stem herkend als een van de knapste van het moment. De Argon TT Signature liet me die vocale virtuositeit opnieuw ontdekken, onder meer bij ‘Where There is Smoke’. De trage vocals tegen een achtergrond van Afrikaanse percussie en geklap kwam met veel textuur en een zekere warmte de kamer ingerold. Een teken dat microdetail echt uit de groeven werd gehaald, waardoor er een correcte indruk ontstond van de grotere ruimte waarin deze track gezongen wordt. Discrete geluidjes, zoals een ademteug hier of een zacht stemklankje, kwam ook erg goed uit de mix. Ook bij ‘There Is Probably Fire’ wist de Argon probleemloos een rijk geluidsbeeld neer te zetten, met een nadruk op precisie en detail. ‘Clean’, dat deed deze platenspeler met dit element heel goed. Het exacte karakter van de gebruikte EigenTakt-versterking speelt hier ook wel een rol in. Een iets warmere versterker gebruiken is misschien geen slecht idee.

Dat onthullende karakter was in elk geval heel effectief in het overbrengen van de bijna-trance sfeer van ‘Cutouts’ van The Smile, het zijproject van Thom Yorke en Jonny Greenwood van Radiohead, aangevuld met jazzdrummer Tom Skinner. Tracks van dit album hebben op de Argon een heel luchtig karakter, met geen merkbaar teken van wolligheid. Het subchassis doet goed zijn werk om rumble van de motor niet over te brengen op de plaat.

Toch is de weergave ook weer niet kurkdroog, de platenspeler maakt het nog wel gezellig. Dat de Ortofon 2M Black minder liefde heeft voor de laagste frequenties, dat merk je wel bij sommige tracks als je daar bewust op focust. Ook bij versleten platen kan dit element zich wel eens kritisch tonen. Op dat vlak is die 2M Black echt wel audiofiel en wat minder vergevingsgezind. Maar met goed onderhouden platen laat de TT Signature vooral méér muziek horen, en dat is heel wat waard.

Conclusie

Best ambitieus, die TT Signature van Argon Audio. Voor het Deense merk is het nieuw terrein dat het betreedt, een speelveld waar verschillende merken met een lange historie in vinyl zich al nestelen. De TT Signature slaagt er echter in om positief op te vallen. De Denen slagen er dus wel in om die ambities waar te maken.

Er is het design dat heel geslaagd lonkt naar mooie vintagespelers van decennia geleden, maar ook de techniek. Dankzij een subchassis en goede motorsturing wordt muziek door de TT Signature accuraat neergezet. De meegeleverde cartridge is van een heel hoog niveau, veel beter dan je meestal bij een kant-en-klare platenspeler krijgt. De minpunten die we kunnen aanhalen zijn wellicht voor de meesten niet zo belangrijk, maar op een duurder prijspunt moet je ook kijken naar wat speelt voor bijvoorbeeld vinylfans die willen experimenteren met eigen elementen. Toegegeven, dat is niet de doelgroep waar Argon op lijkt te willen mikken. Samengevat: de Argon TT Signature is weldegelijk een betere platenspeler dat een uitstekende vinylweergave biedt aan muziekliefhebbers die met minimaal gedoe hun platen willen beluisteren.