Review: Onkyo TX-RZ70 – Het topmodel van Onkyo

De volgende stap

Als het gaat om design, streamingfuncties en bediening is de TX-RZ70 wel heel gelijkend op de TX-RZ50. Daarom focussen we in deze compactere review op de essentie van wat de TX-RZ70 anders maakt en raden we je aan om zeker de test van het lagere Onkyo-model erbij te nemen. Daar gaan we dieper in op de app-bediening en het Play-Fi-platform dat een groot stuk van de streamingtalenten van de Onkyo afdekt. Niet alles, want het toestel heeft ook AirPlay 2, Chromecast en Bluetooth aan boord. Later moet daar ook nog Roon Ready aan worden toegevoegd. Tijdens de testperiode was die certificatie echter nog niet in orde.

Ook aanwezig bij de TX-RZ70 is de Klipsch Optimized Mode, een speciale modus waarbij je de receiver kunt afstemmen op specifieke Reference- en Reference Premiere-luidspreker van Klipsch. Beide merken zijn nu eenmaal via hetzelfde moederbedrijf verbonden.

Zwaar ding

Dat de TX-RZ70 meer wil bieden dan de TX-RZ50 merken we meteen als we het toestel in onze rack schuiven. Het legt – letterlijk – meer gewicht in de schaal. Als je door de ventilatieroosters van de receiver loert, zie je ook een van de redenen. Dit model komt met een immense voeding die het versterkingsgedeelte van voldoende uithoudingsvermogen moet voorzien.

Als je spreekt over het design in het algemeen is er niet echt veel verschil met de goedkopere TX-RZ70. Onkyo opteert hier opnieuw voor een apparaat dat ruim voorzien is van knoppen en toetsen. Waar andere merken opteren voor een draaiknop om van ingang te veranderen, krijg je hier vijftien afzonderlijke toetsen. Snel schakelen gaat dus hier, euh, snel, maar het maakt de receiver wel wat drukker. Aangezien AV-receivers vaak uit het zicht worden opgesteld, is dat niet zo erg. Mocht je nog meer controle willen: onder de wat old-school display met groene tekens is er een grote metalen klep die je naar onder klapt om nog veel meer knoppen te onthullen. Zo kun je de TX-RZ70 volledig aan het toestel zelf instellen. Maar eerlijk gezegd: werken via de tv-interface en remote is veel comfortabeler.

Veel flexibiliteit

De looks van een AV-receiver vinden we zelf niet zo belangrijk. Over het algemeen zal zo’n toestel immers in een rack of AV-meubel terechtkomen. Door de vele kabels die eraan te pas komen is het gewoonweg niet zo mooi om een AV-receiver in zicht te plaatsen. Het kan natuurlijk. In het geval van de TX-RZ70 kijk je dan naar een klassiek vormgegeven AV-receiver die er wat ‘technischer’ uitziet en een nette bouwkwaliteit tentoonstelt.

Eigenlijk is het de achterkant van een AV-receiver die echt belangrijk is. Bij de TX-RZ70 vallen, naast een reeks legacy-video-aansluitingen, de zes HDMI-ingangen op en drie HDMI-ingangen. Op één HDMI-uitgang na zijn allen HDMI 2.1-compatibel, en dus klaar voor 8K/60- of 4K/120-signalen afkomstig van een next-gen console. Je kunt ook echt HDMI-switching doen naar apart zones. Een game spelen op de tv in de woonkamer en een YouTube-kookvideo via een Apple TV op het scherm in de keuken tonen kan, bijvoorbeeld.

De TX-RZ70 is een 11.2-receiver, maar biedt meer flexibiliteit dan je zou verwachten. Via de tv-interface is het eenvoudig om een 7.2.4-opstelling in te stellen, maar je kunt ook opteren voor een eenvoudigere opstelling en een tweede of derde zone aansturen. Weer een andere optie is je frontspeakers en/of centerspeaker te bi-ampen. In combinatie met de volledige pre-outs waarmee je kanalen naar aparte versterkers kunt sturen, kun je dus met deze Onkyo heel veel kanten uit. Op vlak van audio-ingangen is het aanbod trouwens iets beperkter, al kun je vier digitale en vijf analoge (incluis phono) nu ook niet karig noemen.

Propvol nuttige opties

In de review van de TX-RZ50 lees je meer over de bediening en de tv-interface. Het is bijna helemaal toepasselijk op de TX-RZ70, dat bedienbaar is met dezelfde apps (Play-Fi en Onkyo Controller) en dezelfde tv-interface op het scherm tovert.

Zowel de Onkyo Controller (met ondersteuning voor meerdere zones) als de tv-interface presenteren heel strak en clean. Ook op een projectiescherm of een heel grote tv toont het scherp en zeker niet oubollig. Heel veel uitleg krijg je echter niet, op dat vlak blijft het ook clean. Belangrijker is dat de interface vrij logisch is opgebouwd, waardoor je snel bij de juiste instelling raakt. Het overweldigt je ook niet. Je begint met een tiental basisopties, pas door verder te klikken kom je bij de geavanceerde mogelijkheden. Zo zijn er wel wat, ook op het niveau van surroundcodecs. Albumhoezen als je muziek streamt tonen knap; er zijn zelfs een aantal streamingopties die je via de tv-interface kunt bedienen.

Handig vinden we dat je via een druk op een remoteknop een klein optiemenu over de content kunt tonen. Hier vind je een beperkt aantal nuttig instellingen, zoals aparte levels per kanaal, Dirac-filters en een goed werkende dialoogverbetering. De Personal Preset-toets is nog zo’n nuttig ding. Door deze in te drukken worden de huidige geluidmodus en het volumeniveau bewaard zodat je ze later met een druk op de knop kunt oproepen.

Dirac en AccuEQ

Een groot pluspunt bij de Onkyo-receivers blijft dat je een volledige Dirac-licentie krijgt in plaats van een beperkt tot 500 Hz (zoals bij NAD of Primare) of zelfs geen (Denon). Uiteraard kun je discussiëren of met Dirac ingrijpen op hogere frequenties echt noodzakelijk is of haalbaar voor mensen die de software minder goed kennen. Maar de volledige licentie zit er in elk geval bij. Net zoals bij de andere Onkyo-receivers kun je de Dirac-meting initiëren vanuit de Onkyo Controller-app en met de meegeleverde microfoon. Wie streeft naar een surroundopstelling op topniveau, zal evenwel eerder opteren om Dirac Live te installeren op een laptop en te werken met een toegewijde meetmicrofoon. De TX-RZ70 ondersteunt bovendien sinds kort Dirac Bass Control, heel interessant als je in een thuisbioscoop met twee subs aan de slag gaat. Zelf hebben we er nog niet zoveel mee geëxperimenteerd, maar met die twee subs en de software kun je egalere bassen opwekken en akoestische laagproblemen beter aanpakken.

Overigens blijft bij de TX-RZ70 de mogelijkheid bestaan om met AccuEQ met AccuReflex te werken. Deze kalibratiesoftware zit al van oudsher op Onkyo-toestellen. Dat maakt het zeker niet slecht. Dirac heeft wat troeven die AccuEQ niet bezit; het kan bijvoorbeeld de faseverschillen tussen individuele drivers van elke speaker wegwerken. Maar AccuEQ kan zeker een mooi resultaat opleveren, merken we toen we met deze software aan de slag gingen.

Krachtig beest

De TX-RZ70 hebben we eerst aangesloten op onze DALI Rubicon-surroundopstelling, maar tijdens de zomer werd deze tijdelijk vervangen door een opstelling met KEF R Meta-speakers (met behoud van onze DALI Alteco-hoogtespeakers en ELAC Sub 2050-subwoofer). De fraaie KEF’s lusten wel wat power om dynamisch goed te presteren, wat bij deze duurdere Onkyo duidelijk net beter lukte dan bij de TX-RZ50.

Bij het doorlopen van een aantal Dolby-demo’s kregen we met de R-reeks een heel goed gedefinieerd surroundbeeld te horen. Zelfs de eerste keer, met een AccuEQ-meting. De Onkyo-sound zet iets meer in op precisie, wat de positionering van de tonen van ‘Audiosphere’ en het brekende glas bij ‘Shattered’ ten goede kwam. Met Dirac wonnen we een stukje helderheid en positionering. Dit is meteen waarin de Onkyo uitblinkt. Ook de veel kleine geluidseffecten die zorgen voor sfeer in Alfonso Cuaróns ‘Roma’ (Dolby Atmos) werden discreet en correct gepositioneerd, incluis achter ons.

Dezelfde vaardigheid bezit de TX-RZ50 echter ook grotendeels. Wat de TX-RZ70 toevoegt is vermogen en een stukje controle, wat zich onder meer uitte bij de veldslag in ‘Dune’. De complexe soundtrack is een combinatie van vele geluidseffecten en futuristische muziek van Hans Zimmer, wat het moeilijk maakt om het goed te presenteren via soundbars of minder geslaagde surroundopstellingen. De eerste keer dat we deze film in een Antwerpse bioscoop zagen was het zelfs in die omgeving niet helemaal zoals het hoorde, om maar aan te geven hoe lastig ‘Dune’ op dit vlak wel niet is. Hier genieten we echter van een mooi geïntegreerd geheel dat omhulling laat primeren op pure spektakel. Het klinkt toch wel wat anders dan met de iets bombastischere Denon AVC-A1H die vast in de testruimte staat, maar zeker niet slechter.

Het gecontroleerde karakter van de Onkyo en z’n snelheid leek ons wel iets voor gaming. Tegen het einde van de testperiode verscheen Bethesda’s ‘Starfield’, een ruimte-exploratie spel dat zowel first person-actie als ruimtegevechten combineert. Een uitgelezen kans om die surroundopstelling met de TX-RZ70 uit te proberen met heel dynamische content waarbij geluidseffecten – naargelang hoe jij beweegt – door de kamer van positie veranderen. Best uitdagend dus, maar iets waar de Onkyo-receiver niet al te veel problemen mee heeft. Aan de hand van de correct geplaatste geluidseffecten was het heel makkelijk om pakweg de positie van een aanvallend ruimteschip (en vooral z’n lasers) te bepalen en daar op te reageren. Of hoe een échte surroundopstelling in vergelijking met een soundbar toch veel meer doet dan gewoon beleving toevoeging bij een gamesessie

Conclusie

De Onkyo TX-RZ70 is het huidige topmodel bij de Japanse fabrikant. Met een uitgebreid pallet streamingopties, een beter versterkingsluik, veel flexibiliteit qua instellen en een meegeleverde Dirac-licentie met een waarde van 349 euro heeft dit toestel bijzonder veel te bieden. Hoewel het niet zo behulpzaam is als de Denon/Marantz-apparaten en minder opties heeft dan Yamaha, weet de Onkyo zich te onderscheiden met een goede bediening en een neus voor detail en geluidseffectpositionering.

Is het dan die stap vanaf de TX-RZ50 waard? Het biedt natuurlijk wel twee extra versterkte kanalen, wat het bouwen van een 7.2.4-opstelling makkelijker maakt. Bij de TX-RZ50 moet je er dan nog een stereoversterker bijhalen. Los daarvan gaat het vooral rond de ruimere en betere versterking die het aansturen van moeilijkere luidsprekers mogelijk maakt.