Review: Musical Fidelity M8xi – eindbaas onder de versterkers

Aansluitingen in overvloed

Vanwege zijn eerder understated uiterlijk denk je eerst dat de M8xi een old-school versterker is. Zo eentje dat alles op alles zet qua versterking, maar qua functies heel bescheiden blijft. Een versterker met enkel analoge ingangen, waar je dan allerlei toestellen aan moet toevoegen om met digitale bronnen aan de slag te gaan. Een foute indruk, want de Musical Fidelity is zeer ruim voorzien van ingangen, zowel analoge als digitale. Het is een geïntegreerde versterker met apart DAC-gedeelte op basis van een Burr-Brown PCM5242 die je rechtstreeks kunt aanspreken via een USB klasse B-aansluiting of een van de vier andere digitale inputs (twee optische, twee coaxiale). Toch liever analoog? Dat kan via vier cinch-paren of twee XLR-sets, als je voorkeur uitgaat naar gebalanceerde verbindingen. Aangezien de grootste platenspelerbouwer ter wereld nu de eigenaar is van Musical Fidelity, kijken we wel even op dat er geen toegewijde phono-ingang present is. MI heeft natuurlijk zelf een gewaardeerde phonostage in de vorm van de M6, mocht je een manier zoeken om merktrouw je draaitafel aan te sluiten.

Ongewoner is dat de M8xi ook komt met een hele rits uitgangen, incluis twee digitale. Het maakt dat je deze kolos echt in heel veel situaties kunt inzetten, zelfs high-end thuisbioscopen waar je voor de stereokanalen iets potiger wil gebruiken dan wat de AV-receiver kan leveren.

Stille kracht

We merkten al op dat de oersolide M8xi geen blikvanger is qua design. Maar dat maakt hem nu ook niet lelijk. Je kunt de Musical Fidelity-versterker in twee kleuren krijgen: zwart of zilver. De laatste is heel knap, vinden we zelf. Toch blijft de M8xi te allen tijde de bescheidenheid zelve. Het is een versterker die in je luisterkamer een merkbare aanwezigheid zal zijn, met dank aan zijn omvang, maar tegelijkertijd doet het niets om je aandacht te trekken. De voorkant oogt eerst wat basaal, maar is eigenlijk wel fijn afgewerkt. De twee grote draaiknoppen in dezelfde kleur als de behuizing zijn uit metaal en bieden net genoeg weerstand als je er aan draait. Het centrale OLED-scherm dat zich tussen deze twee kanjers in bevindt, is ook niet bepaald groot. Maar het toont wel alle informatie op een leesbare en rustige wijze.

Waar de M8xi er zelf heel goed in slaagt om een aura van stille kracht uit te ademen, faalt de afstandsbediening wel in het overbrengen van een luxegevoel. Pro-ject heeft doorgaans een goed oog voor detail, dus we zijn wel wat verrast dat je bij een toestel van deze prijsklasse een goedkoop aanvoelende remote krijgt. Er is op zich niets mee mis mee, maar wat een verschil als we vergelijken met de prachtige metalen remote die er bij onze Devialet 220 Expert Pro of wordt geleverd. Ook bij de NAD M33 of de Hegel H390 hebben de makers gerealiseerd dat een afstandsbediening lekkerlijk het tastbaarste element bij een audio-apparaat is.

Makkelijk instellen

Musical Fidelity noemt de M8xi zelf een super-geïntegreerde versterker. Puristen zullen misschien een andere mening poneren, want voor hen kan ultieme high-end enkel met aparte voor- en eindtrappen. Het markante aan deze versterker is dat het intern eigenlijk bestaat uit een aparte voorversterker met twee afgezonderde monobloc-eindtrappen. Toevallig zitten die dingen hier allemaal in één chassis.

De ontwerpers van de M8xi hadden een bijzonder doel voor ogen: een versterker maken die neutraal klinkt en zich gedraagt als klasse A, maar zonder het bijhorend exorbitant stroomverbruik. 2 x 550 Watt vermogen, het zou in volledig klasse A in een modaal huis wellicht zekeringen doen springen. Even belangrijk, luidt het, is dat de versterker helemaal lineair is, welke speakers er ook aan hangen. Hetzelfde doel was er ook bij voorgaande Musical Fidelity-versterkers, maar het is duidelijk dat de M8xi een volgende stap vormt. Een verbeterpunt waar hard aan werd gewerkt is het feedback-gedeelte, waarmee vervorming verwijderd wordt die veroorzaakt is door het versterkingsproces zelf.

Kent geen limieten

We hebben wel wat luidsprekers staan om te gebruiken bij tests, maar voor een apparaat uit deze klasse kunnen we niet anders dan de Sopra N°2’s terug de luisterruimte in te rollen. Gelukkig hebben we tijdens de lockdown wielen aangebracht bij deze grote vloerstaanders, want met hun 42 kg per stuk was het daarvoor altijd wel een klus om ze op te stellen.

Liefhebbers van componist John Williams werden deze zomer enorm in de watten gelegd. Niemand minder dan de Wiener Philharmoniker bracht via Deutsche Grammophon een album uit met live-registraties van een reeks bekende thema’s van Williams, waaronder uiteraard een aantal werken die wel heel bekend in de oren klinken. Kan iemand nog voor zijn plezier naar het Star Wars-theme of ‘The Imperial March’ luisteren, grijsgedraaid als ze zijn? Ze zijn bijna muzikale clichés geworden. We beluisteren ze dus niet vaak, wat dit album (ALAC, 96 kHz / 24 bit) net een onverwachte verrassing maakte. Ja, het zijn vertrouwde muziekstukken die we hier horen, maar wel net anders gebracht en technisch perfect opgenomen. De combinatie M8xi en Sopra’s laten je volop genieten van alles wat er in deze opnames aanwezig is. ‘Raider’s March’ van de bekende Indiana Jones-reeks bijvoorbeeld, of (en vooral) de ‘Imperial March’ is meeslepend. De dynamiek in Imperial March is geweldig, vooral omdat je hoort dat het hier met een grote ensemble in een enorme zaal wordt gespeeld. En subtiliteit? Dat is er dan weer bij het mooie en minder bekende ‘Marion’s Theme’, waarbij de Musical Fidelity zich in staat toont om echt elke kleine nuance te leveren. Wow. We luisteren op dit punt met een Primare PRE35 die we via coaxiale kabel aansluiten op de MF, zodat we de ingebouwde DAC-stage kunnen gebruiken. Als je zoveel geldt uitgeeft aan een geïntegreerde versterker, kun je maar beter helemaal gebruiken.

Persoonlijk hadden we geen specifieke verwachtingen over het merk Musical Fidelity, en dus ook niet over weergavekwaliteit. Wat we snel merken als we luisteren naar techno en pop, is dat de M8xi net een aangenaam streepje kleuring toevoegt zonder wollig of sloom te worden. Dat is wel aangenaam bij de Sopra’s, vinden we. De beats van Stromae’s ‘Papaoutai’ staan strak in de ruimte, en klinken diep door. Die Hegel H390 van een tijdje terug was nog net strakker getimed, maar de M8xi stelt zeker niet teleur. En één ding weten we zeker: hoe luid we deze versterker ook zetten, hij blijft power leveren. Paardekrachten genoeg. Er is geen moment dat wij tijdens het testen het gevoel hadden dat we tegen een limiet opliepen, zelfs met deze Focal-kanjers.

Omdat de M8xi gebouwd is rond klasse AB-technologie is het verbruik niet spectaculair hoog (een vergelijkbare klasse A zat wellicht voorbij de kilowatt), maar het is ook niet min. Wij hebben zonnepanelen, dus zonder wroeging hebben we naar dit hifi-beest geluisterd, maar we merkten in volle zomer dat een toestel als deze echt een kamer nog verder kan opwarmen. Het was dus met een zekere zweterigheid dat we luisterden naar ‘The Black Saint and The Sinner Lady’, het meesterwerk van Charles Mingus dat elf muzikanten vereist. (ALAC, 96 kHz / 24-bit) en dat regelmatig in bijna-chaos afdaalt om dan weer alle instrumenten samen te laten komen in een zwoel klinkend samenspel. Het is knap hoe de M8xi de Focals perfect aanstuurt – best uitdagend bij dit werk – zodat je kunt genieten van het felle contrast tussen de slome, lage tonen die uit de tuba en de baritonsax komen en de snellere, wispelturige hoge blazers en het occasionele snaarinstrument. ‘The Black Saint and The Sinner Lady’ is geen makkelijk luistervoer, maar ook niet extreem ontoegankelijk; het beluisteren via een DAC/versterker die wel alles vloeiend en gedetailleerd presenteert is noodzakelijk om er echt van te genieten. En dat is iets dat de M8xi probleemloos doet.

Conclusie

De M8x is een heel andere propositie dan de meeste hifi-hoogvliegers qua versterking die we in 2020 zien. Het oogt misschien zo niet, maar het is heel modern opgevat. Dat blijkt onder meer uit de immense veelzijdigheid qua aansluitingen en het uitstekende DA-gedeelte.

Wat Musical Fidelity hier ook doet, is aantonen dat geïntegreerde versterkers ook echte krachtbronnen kunnen zijn voor de moeilijkste luidsprekers. Er zijn hifi-liefhebbers die geloven dat je voor de ultieme weergave moet werken met een aparte voor- en eindtrap. Ze hebben ongelijk. Dat één doos ook voldoende vermogen kan leveren om werkelijk alles aan te sturen, is bij deze helemaal bewezen.