Team Sonic Racing
Zo op het eerste gezicht lijkt Team Sonic Racing een regelrechte downgrade te zijn wanneer je hem naast Sonic & All-Stars Racing Transformed legt. Die game liet zien wat allemaal mogelijk is wanneer ontwikkelaars afstappen van de Mario Kart-formule en er een flinke draai aan geven. In Transformed was het mogelijk tijdens de race je voertuig te laten veranderen in een vliegtuig of boot, aangezien de omgeving dat van de racers verlangde. Tijdens zo’n race komt het dikwijls voor dat het landschap om je heen ineens veranderde.
Dit soort gameplayelementen zien we helaas niet meer terug in Team Sonic Racing. Wat we hiervoor terugkrijgen is een andere ervaring die we nog niet eerder hebben gezien in kartracinggames. Je speelt namelijk in een team van in totaal drie personages. Je neemt het op tegen andere teams die ook bestaan uit drie personages. Onderweg kun je elkaar helpen met het uitdelen van boosts, delen van items en het samen activeren van de teamaanvallen. Doe dat laatste ook echt samen om het maximale uit de aanval naar voren te halen.
Hoewel de game prima speelbaar is wanneer je als speler samen met twee computergestuurde teamleden speelt, komt de gameplay pas écht tot z’n recht wanneer je twee vrienden optrommelt en samen op de bank zit. Het samenspel resulteert in tactisch teamoverleg dat constant verandert op basis van de situatie op het scherm. Heeft iemand een item nodig? Vraag erom! Sommige items komen ook alleen voor wanneer je ze met je vrienden deelt, waardoor delen aangemoedigd wordt. Plus: andere items zijn verbonden aan personages.
Het loont dus de moeite om ook eens met iemand anders dan Sonic the Hedgehog te racen, maar daar moet je zelf achter komen. De multiplayer is lekker uitgebreid, maar dat betekent niet dat de singleplayer achterwege gelaten is. De verhaalmodus, met door stemacteurs ingesproken teksten, is een beetje oppervlakkig en eenzijdig, maar kan samen met twee vrienden gespeeld worden. Daardoor wordt het behalen van de verschillende doelen een stuk gemakkelijk — en uiteindelijk ook een stuk leuker om te doen.
Final Fantasy VII
Wanneer je een game als Final Fantasy VII gespeeld hebt, dan vergeet je dat niet zo snel. Helemaal als dit één van je eerste rpg’s was toen de PlayStation 1 helemaal hip was. Mocht je de game destijds niet hebben opgepikt, dan betaal je er nu de hoofdprijs voor. Daarom is het fijn om te zien dat Square Enix, uiteraard met een prijskaartje, de game opnieuw uitbrengt. Je kunt hem spelen op de PlayStation Classic of een moderne spelcomputer naar keuze. Final Fantasy VII is namelijk beschikbaar op Xbox One, PlayStation 4 en de Nintendo Switch.
Destijds had je drie cd-roms nodig om het spel af te kunnen spelen op je PlayStation en dat was ongehoord. Nu staat het spel op je harde schijf en kun je er in één keer doorheen gaan. Wat begint als een rebellie tegen een slechte organisatie, mondt al snel uit tot iets veel groters. Final Fantasy VII neemt spelers mee op een ongekende reis door grote omgevingen en met geliefde personages. Vandaag de dag kun je sommige (gameplay)elementen een beetje achterhaald vinden, maar dat neemt niet weg dat het spel nog altijd een klassieker is.
Het spel wordt nog altijd gezien als het beste Final Fantasy-spel tot op heden, en voor sommige mensen is dit het beste spel ooit gemaakt. Daar verschillen de meningen gelukkig over. Omdat het een role playing game is, is het spel niet voor iedereen weggelegd. De gevechten kunnen een beetje traag zijn en de omgevingen zou je nu als lelijk kunnen bestempelen. Het is dan ook vooral het gevoel van nostalgie dat hier overheerst. Nieuwe spelers die benieuwd zijn naar de grootvader van de moderne rpg, hoeven niet verder te kijken.
Judgement
Judgement is een game van de makers van de inmiddels populaire serie Yakuza. In het spel kruipen we in de huid van een onteerde advocaat, die in een wereld vol corruptie en wanhoop op zoek is naar gerechtigheid. Je doet dit onder meer door een detective uit te hangen. Als speler krijg je toegang tot innovatieve detectivesystemen die het spel fris houden, terwijl dat kan worden afgewisseld met allerlei minispellen en een prima vechtsysteem waar de Yakuza-games om bekendstaan. Dit keer is alles echter ietwat gestroomlijnd.
Dat stroomlijnen zal misschien niet voor iedereen beter zijn, maar over het algemeen levert een betere ervaring op doordat je precies doorhebt wat je kunt doen en wat je moet doen. En dat komt het plezier onder aan de streep uiteindelijk ten goede. Er zijn in totaal twee vechtstijlen die je kunt combineren om het maximale uit de combat te halen. Bovendien is het zo dat je toegang hebt tot verschillende vaardigheden, spullen en hilarische en krachtige aanvallen, die het gevechtssysteem bij lange na niet saai maakt.
Spelers die bekend zijn met de Yakuza-spellen komen misschien teveel elementen tegen waar ze ontzettend bekend mee zijn en dan kan de verveling mogelijk eerder toeslaan dan voor mensen die voor het eerst een Yakuza-achtige titel oppakken. Het verhaal is echter tof om te volgen, waardoor de game het spelen waard is. Het is fijn om te zien dat deze spin-off van de Yakuza-serie meer dan prima op z’n eigen benen kan staan, ook al merken we wel dat het detectivesysteem niet zo diepgaand is als we van tevoren hadden gedacht.
Mortal Kombat 11
Mortal Kombat is een vechtgameserie die we al kennen sinds de dagen van de Super Nintendo en de Sega Megadrive. Mocht je Mortal Kombat X (of XL) al tof hebben gevonden, dan zul je je prima kunnen vinden in het nieuwste deel van de franchise. De basis van de gameplay is nog altijd hetzelfde natuurlijk, dus gaat het, zeker bij fighting games, om de details. Zo is er een nieuwe graphics engine (basis) van het spel, waardoor alle botbreuken beter in beeld worden gebracht en de verschillende klappen en trappen nog harder aan lijken te komen.
Daarnaast heeft Mortal Kombat 11 nog twee belangrijke speerpunten: aanpasbare vechters en gestroomlijnde gameplay. Je kunt de vechters in de game vormgeven zoals je zelf wil (binnen de perken die zijn opgesteld door de gameontwikkelaar natuurlijk), waardoor de gevechten nog persoonlijker kunnen aanvoelen. Daarnaast is de gameplay toegankelijker dan ooit, doordat het maken van combo’s gestroomlijnd is. Dat wil niet zeggen dat Mortal Kombat 11 een gemakkelijke game is. Als je ervoor gaat, wees dan bereid ervoor te werken.
Gelukkig is het vechtspel voorzien van een uitgebreide tutorialmodus waar je de fijne kneepjes onder de knie leert te krijgen. Er zijn een hoop manoeuvres die je jezelf eigen kunt maken. Ben je dus een nieuwe speler, gun jezelf dan de tijd die lessen te volgen. Dat vergroot het plezier alleen maar. Bijvoorbeeld in de ontzettend uitgebreide verhaalmodus, die, door tijdreiselementen, chaotischer is dan ooit tevoren. Het is het paradepaardje van de serie, dus we vinden het niet vreemd dat Netherrealm Studio hier zoveel aandacht aan besteed heeft.
Er is echter ook het één en ander op de game aan te merken, helaas. Wil je je namelijk volledig storten op het ontgrendelen van allerlei aanpassingen voor je favoriete fighters, dan zul je ontzettend veel tijd moeten investeren en veel gevechten moeten herhalen totdat je zover bent dankzij het beloningssysteem. Die is namelijk willekeurig. Bovendien missen we enkele populaire vechters, moet je altijd verbonden zijn met het internet om te kunnen spelen en kunnen we niet om de microtransacties heen — elementen die de volgende keer beter kunnen.
A Plague Tale: Innocence
In A Plague Tale: Innocence volgen we de jonge vrouw Amicia en haar jongere broertje Hugo, die zich een weg banen door een duister verhaal en nog donkerder landschap. Ze worden achterna gezeten door zogenaamde Inquisition-soldaten, terwijl ze ondertussen ook ratten proberen te ontwijken die een plaag bij zich dragen. De jonge mensen zijn vrijwel nergens in het voordeel en dat verhaalelement vertaalt zich prachtig naar de gameplay. Meer dan eens zit je op het puntje van je stoel van spanning en dat heeft de ontwikkelaar mooi gedaan.
Het pakkende verhaal zorgt ervoor dat je je zorgen begint te maken om de hoofdpersonen in deze game. En dat is knap gedaan, aangezien dat helemaal niet makkelijk is. Zo lang duurt het spel overigens niet — met ongeveer twaalf tot vijftien uur heb je alles wel gezien. Maar het spel blijft je wel bij. In de basis is het een survival game waar we de afgelopen jaren heel veel van voorbij hebben zien komen. Maar omdat de nadruk nu zo op het verhaal ligt en minder op typerende gameplay van het genre, krijg je een bijzondere ervaring voorgeschoteld.
Dat de nadruk minder op de gameplay ligt, merk je al vrij snel. In dat opzicht kun je stellen dat A Plague Tale: Innocence wat oppervlakkig is. Maar gelukkig is er genoeg om je tussen de spannende momenten door bezig te houden. Je kunt zelf dingen maken en de personages kunnen sterker worden, maar dit keer voelt het minder arbitrair aan dan normaal in survival games. Het mooiste aspect aan deze game is het verhaal en het feit dat Amicia en Hugo niet meteen worden neergezet als superhelden: het zijn geaarde personages die wat te verliezen hebben.
Dragon Quest Builders 2
De eerste Dragon Quest Builders-game was een verrassend succes. Het combineert de bouwgameplay uit bijvoorbeeld een game als Minecraft, met de aankleding, presentatie en (lichte vorm van) verhaalvertelling uit de populaire Dragon Quest-spellen. Dragon Quest Builders 2 speelt zich af na de gebeurtenissen uit Dragon Quest 2, waardoor het verhaal mooi in de canon van de serie valt. Je neemt het op tegen een slechte groep genaamd The Children of Hargon en krijgt de taak de Isle of Awakening te herbouwen.
Net als in het eerste spel doe je dat door te bouwen. Je helpt de mensen om je heen en wordt beloond met waardering van eilandbewoners. Hoe meer waardering je hebt, hoe beter je personage is en hoe meer recepten (in feite bouwtekeningen) en eilanden je vrij speelt. In tegenstelling tot het eerste deel kan het zijn dat de personages die je helpt, dit keer op het eiland blijven wonen. En dat is fijn om te weten, aangezien ze iets meer persoonlijkheid hebben meegekregen en het dus geen simpele missiegevers zijn zoals in deel één.
Daarnaast is de structuur van de game verbeterd. Je verliest je voortgang niet als je naar een volgend level gaat — dit keer kun je op de vier eilanden doen en laten wat je wil (natuurlijk binnen de perken van het design). Daarnaast heeft elk eiland ook zo zijn eigen indeling en problemen, waardoor de gameplay fris blijft aanvoelen. Ook is de basis van Dragon Quest Builders 2 aangepast: je hoeft niet alles meer alleen te doen: non-playable characters kunnen je helpen met bouwen en het vinden van de benodigde onderdelen.
Iets waar spelers mogelijk aan moeten wennen is het feit dat je personage geen vechter is. Als er gevechten zijn, dan moet je die overlaten aan andere personages. Dat is misschien een beetje frustrerend, helemaal als je gewend bent sterker te worden zodat je het later zelf kan — maar dat moment komt niet. Verder is er nog de nieuwe multiplayer: samen met drie vrienden kun je op je eigen eiland bouwen wat je wil. De game met z’n vieren uitspelen lukt helaas niet — maar dat is niet heel erg, aangezien dit een solide, singleplayeravontuur is.
Rage 2
Rage 2 is een bijzondere videogame. Teams die verantwoordelijk zijn voor de recente Doom-games, Max Max-videogame en de Just Cause-serie hebben gewerkt aan deze titel en dat merken we aan alle facetten. In de wereld van Rage 2 is alles naar de knoppen gegaan en vechten verschillende groeperingen over het beschikbare land. Daarnaast zijn er ook mutanten die ronddwalen en hun nesten ergens opzetten. Jij als supersoldaat, de laatste in zijn of haar klasse, krijgt de taak om deze post-apocalyptische wereld te ontdoen van problemen.
In de basis resulteert dat in een vrij saaie opzet van vijandelijke kampen die overmeesterd moeten worden, dode voorgangers die gevonden moeten worden en mutantennesten die overhoop geschoten moeten worden. Het is echter de aankleding en de absurditeit, zowel in het design van de personages als het uiteenlopende landschap, en het gevoel van de gameplay die Rage 2 het spelen waard maken. Omdat het een first-person shooter is en het Doom-team heeft meegewerkt, mag je verwachten dat het met het schieten wel snor zit.
En gelukkig is dat ook zo. Bovendien mag je eenzelfde structuur verwachten die je kent uit de Just Cause-spellen: het verhaal is ondergeschikt aan de gameplay, terwijl de gameplay ondergeschikt is aan het optionele karakter van het spel. Voordat je het einde kunt bereiken, dien je eerst voor een hoop chaos te zorgen in het uitgestrekte landschap. Heel veel missies zijn er niet in Rage 2, omdat daar de focus niet op ligt. Die missies zijn een losse, rode draad voor het magere verhaal. De echte kern ligt in het voltooien van de optionele doelen.
Super Dragon Ball Heroes: World Mission
Super Dragon Ball Heroes: World Mission is een strategisch kaartspel met de helden vanuit de Dragon Ball-serie. Laten we vooropstellen dat strategische kaartspellen echt niet voor iedereen bedoeld zijn. Je moet het leuk vinden om tijd te stoppen in je strategieën door op je gemak je kaarten en mogelijkheden te bekijken. En je moet bereid zijn om te falen en toe te geven wanneer dingen niet lukken zoals je ze gepland had. Liefhebbers van het genre weten dit soort dingen al, maar nieuwkomers kunnen zich hierin nog wel eens vergissen.
Als liefhebbers van strategische videospellen kunnen we je meegeven dat Super Dragon Ball Heroes je tijd waard is. Je moet vanaf het begin meteen tijd investeren door de tutorial te klaren, maar wanneer je dat gedaan hebt, dan opent zich een contentrijke en redelijke diepe game waar je heel wat uurtjes in kwijt kunt. Bovendien is er ook overal fan service te bespeuren. Je ontmoet personages vanuit allerlei verschillende series en momenten, waardoor fans van de Dragon Ball-serie zich ongetwijfeld perfect kunnen vermaken.
Ben je geen fan van Dragon Ball? Dan is dat effect natuurlijk niet aanwezig. Wat je dan onderaan de streep alsnog overhoudt is een diepe strategiegame met een plezierig uiterlijk en flitsende vormgeving. Het is overigens geen standaard kaartspel: er zijn regels aanwezig waar je misschien even aan moet wennen, maar dat is onderdeel van de charme. Verder is er ook nog multiplayer (offline en online) voor de extra potjes. Het grootste nadeel van het spel zijn waarschijnlijk de visuele effecten, maar dat heeft mogelijk met de Switch-hardware te maken.
Day’s Gone
Er zijn problemen met het geluid. Er zijn problemen met de visuele weergave. Er zijn problemen met de gameplay. Er zijn problemen met het verhaal. Er zijn problemen met de wereld. En toch hebben we, ondanks al die problemen, Days Gone met veel plezier uitgespeeld. In Days Gone speel je met Deacon, die door een groot deel van de Verenigde Staten op zijn motor rijdt terwijl hij overlevers redt, soort-van-zombies verslaat, op zoek gaat naar aanwijzingen over zijn vrouw en de wereld, meter voor meter, beetje bij beetje, beter maakt.
Bijna niets aan Days Gone is origineel. Een verhaal dat zich concentreert op een post-apocalyptische wereld waarin zombies en een mysterieuze organisatie de baas zijn, spreekt van weinig originaliteit. Ook de gameplay, waarin zachtjes sluipen in de meeste situaties beter is, doet ons ook te veel denken aan andere games die dit allemaal beter doen. Tel daarbij op dat het geluid niet altijd gelijk loopt met de beelden, de zombies dikwijls verdwijnen van het scherm en veel emotionele momenten niet goed overkomen; wat houd je dan over?
Eigenlijk nog steeds een verdomd goed en vooral speelbare game die je van begin tot eind bezighoudt en ook een flinke tijd kan bezighouden. Juist omdat negentig procent van de game niet origineel is, voelt het avontuur aan als een warm bad van herkenning. Bovendien is er wel een onderdeel dat uniek is en dat zijn de hordes zombies die achter je aan kunnen komen. Wanneer dat gebeurt, is het pure chaos waar alleen de betere spelers mee om kunnen gaan. Heel het spel bereidt je hier ook op voor, maar daar kom je pas tegen het einde achter.
Waarom we dan toch de nadruk leggen op alles dat er mis is met Days Gone, is heel simpel. Weet waar je aan begint. Het is geen vlekkeloos avontuur; op technisch vlak kan er van alles misgaan. Soms slaat de verveling wel toe wanneer je voor de zoveelste keer een fetch quest (rijd van punt a naar punt b en haal dit op) moet doen, maar uiteindelijk kunnen we daar allemaal doorheen kijken. En dat is toch wel het grootste compliment dat je een game, en vooral zijn ontwikkelaar kunt geven. Het is allemaal niet perfect, maar wel ontzettend leuk.
Warhammer Chaosbane
Door de jaren heen hebben we al heel wat Warhammer- en spin-off-games voorbij zien komen. Maar met Warhammer Chaosbane komt daar nu een unieke game bij, want dit is de eerste action-rpg en hack and slash-titel die zich in het Warhammer-universum afspeelt. En die setting pakt goed uit. Het verhaal van Chaosbane is geschreven door een schrijver van officiële Warhammer-boeken en gaat over een wereld geteisterd door oorlog en gedomineerd door magie, waar je moet opstaan om de Chaos-hordes onder ogen te zien.
Kies een held uit vier personageklassen en bereid je voor op epische veldslagen met de machtigste artefacten uit de Oude Wereld. Het verhaal neemt je mee langs vier diverse werelden met elk nieuwe coole vijanden en eindbazen. De hack and slash-gameplay speelt daar lekker bij weg; maar waar je in de levels nog met een hack en een slash uit de voeten kunt, kom je daar bij de eindbazen niet bij weg. Hier moet je echt de goede strategie zien te vinden, anders zie je het “try again”-scherm vaak voorbij komen. Zo houdt het spel je actief betrokken.
Chaosbane is alleen te spelen, of zelfs met maximaal vier spelers in een lokale of online sessie. De game is in je eentje al een leuke tijd en een tot drie vrienden of vreemden maken de game alleen maar leuker. Je kunt dus kiezen uit vier verschillende classes, waaronder een soldaat van het rijk die veel schade kan oplopen, een dwerg die gespecialiseerd is in contactgevechten, een high elf die schade op afstand toebrengt door magie te manipuleren of een boself die dodelijke vallen uitzet en een meester is met pijl en boog.
De personages hebben elk hun unieke vaardigheden, vullen elkaar goed aan en spelen lekker. Als je na dat alles klaar bent met de verhaalmodus, kun je nog een tijd doorspelen. Er is een modus waar je de eindbazen keer op keer weer kunt verslaan en een relic hunt waar je steeds een beter item kunt krijgen. En dat alles kun je ook op tien verschillende moeilijkheidsgraden proberen. Daarnaast komen komen er nog meerdere betaalde en gratis updates aan, dus we verwachten dat iedereen nog wel even bezig is met Warhammer Chaosbane.
Crash Team Racing Nitro-Fueled
We hebben er even op moeten wachten, maar nu is de game dan eindelijk beschikbaar: Crash Team Racing Nitro-Fueled. Dit is een combinatie van het PlayStation 1-spel en zijn PlayStation 2-opvolger. Het is een veel moeilijkere kartracegame dan bijvoorbeeld Mario Kart 8 Deluxe of Team Sonic Racing; verwacht dus geen schattig, gemakkelijk kartracespel waar je even snel doorheen raast. De basis van de game is CTR: Crash Team Racing, dat twintig jaar geleden op de PlayStation 1 uitgebracht werd: een kartracegame met een verhaalmodus.
Die verhaalmodus was destijds uniek en kwamen twee jaar eerder al eens tegen in Diddy Kong Racing voor de Nintendo 64. In de verhaalmodus moet je allerlei uitdagingen voltooien, races klaren en bazen verslaan, zodat je door kunt gaan naar de volgende wereld om hetzelfde te doen. De overworld die alle levels met elkaar verbindt kan soms ook al een uitdaging zijn om goed doorheen te rijden, waardoor je eigenlijk geen moment echt rust hebt. Naast een verhaalmodus is er natuurlijk ook offline en online multiplayer beschikbaar.
De gameplay van CTR draait voornamelijk om het power sliden. Dat is geen vreemde mechanic op zich in kartracegames, maar het element voelde nooit eerder zo cruciaal als in deze titel. Het is ook iets moeilijk gemaakt doordat je meerdere knoppen moet indrukken op het juiste moment. In bijvoorbeeld Mario Kart kun je ook power sliden, maar daar werkt het gemakkelijker en wellicht ook iets toegankelijker. Crash Team Racing Nitro-Fueled is daardoor minder geschikt als partygame, aangezien het pas leuk is als iedereen de mechanics kent.
Heb je de gameplay echter on de knie, dan wacht je een ware uitdaging in de verhaalmodus. Hoe tof die modus ook is, er zijn wel wat kanttekeningen. De bazen hebben een gigantisch rubber banding-effect: ze blijven ooit ver achter je en kunnen je altijd weer inhalen. Bovendien is de modus niet voorzien van banen uit de PS2-opvolger; je kunt die alleen spelen in de losse modi en dat is zonde. Daarnaast is het jammer dat de framerate zo laag blijft, aangezien dit, zeker in het begin, invloed kan hebben op je raceprestaties.
The Sinking City
Ook The Sinking City is een bijzondere game, maar om compleet andere redenen. Het is een avonturengame waarin je in de rol kruipt van een detective. In een grote open wereld moet je zaken onderzoeken en kom je elementen tegen die zijn geïnspireerd op monsters van H.P. Lovecraft. Je bevindt je in Oakmont, een stad die voor de helft onder water ligt en last heeft van bovennatuurlijke verschijnselen. Wat er precies gebeurd is met de stad en zijn inwoners is aan jou om te achterhalen. Dat is waar de game om draait: de waarheid achterhalen.
De detective in The Sinking City, genaamd Charles Reed, maar daarvoor niet alleen de diepte van de stad verkennen, maar ook de gruwelen die tevoorschijn komen uit zijn eigen zijn eigen fantasie. Zo nu en dan word je tijdens het onderzoeken aangevallen door horrorachtige monsters die je liever kwijt dan rijk zijn. Dan kom je er tijdens het spelen achter dat de besturing een beetje houterig is. De aanvallende gameplay is dus niet van het hoogste niveau. Deze game moet het meer hebben van de onderzoekende gameplay.
The Sinking City is gemaakt door dezelfde studio die eerder verantwoordelijk was voor de Sherlock Holmes-spellen die zijn uitgebracht op de PS 4 en Xbox One. Met dat onderdeel zit het dus wel goed. Ook de atmosfeer is ongekend; dit is zonder twijfel de beste game die gebaseerd is op het werk van Lovecraft. Soms kom je wat technische beperkingen tegen en ook de open wereld voelt soms een beetje leeg aan, waardoor je uit de onderdompelende ervaring gehaald kan worden. Maar als je daar doorheen kunt kijken, wacht je een spannend avontuur.
F1 2019
Codemasters maakt nu al een aantal jaar de officiële game voor Formula One. Meestal komt de game later in het seizoen uit, maar dit jaar krijgen we de game al twee maanden eerder. Gelukkig kunnen we vertellen dat de eerdere releasedatum de kwantiteit en kwaliteit niet heeft aangetast. Eén van de grootste en lang verwachte nieuwe toevoegingen is Formula 2. In de carrièremodus kun je er nu voor kiezen een verkort Formula 2-seizoen te voltooien om je klaar te maken voor Formula One. Dit zorgt voor een completere ervaring.
De wagens besturen anders hun grote broers, door de verminderde downforce en grip. Maar dat maakt de Formula 2 zo tof. In de carrièremodus is dus niet het complete seizoen te spelen, maar dat kun je wel doen in kampioenschapsmodus. Dat seizoen is nog wel gebaseerd op het 2018-seizoen, helaas, maar door middel van een gratis update kun je het 2019-seizoen later dit jaar spelen. Als je kiest om je carrière in de Formula 2 te beginnen, krijg je ook te maken met nog een nieuwe feature voor de serie.
Hier ontmoet je je twee rivalen die je het moeilijk maken. De ene is je teamgenoot, die de aardigste coureur ooit is, terwijl de andere super arrogant is. Beiden zijn een beetje cliché, maar vormen een welkome aanvulling op een voorheen levenloze carrièremodus. Om nog maar even bij die modus te blijven: voor het eerst zijn ook driver transfers mogelijk. Zo kan het mogelijk zijn dat Lewis Hamilton en Sebastian Vettel tijdens het seizoen van plaats verwisselen, of Max Verstappen die naar Mercedes gaat. Zo wordt elk seizoen een unieke ervaring.
Elke F1-game is natuurlijk niet compleet als je niet online kunt racen. In F1 2019 kun je nu naast de normale Grand Prixs ook meedoen aan wekelijkse evenementen, waar je doordeweeks de practice en qualifying hebt en in het weekend de race. Aan het einde krijg je punten en in-game geld, gebaseerd op je plek in de ranglijsten van dat evenement. Erg leuke toevoeging en voegt nog wat extra competitie toe. Daarnaast zijn de safety rating en penalty detection verbeterd, zodat je nog beter gematcht wordt tegen gelijkgestemde racers.
Blood and Truth
PlayStation VR-eigenaars kunnen nu losgaan met de actievolle titel Blood and Truth. Mocht je de PSVR thuis hebben liggen, dan heb je ongetwijfeld wel eens de gameplaydemo London Heist gespeeld. Daar is dit spel op gebaseerd. Blood and Truth gaat echter veel verder dan London Heist en presenteert een volledige game die je in virtual reality moet spelen. Ook dit spel speelt zich af in London, waar je het moet opnemen tegen de criminele onderwereld. Het spel is first-person, waardoor je alles dus meemaakt vanuit de ogen van het hoofdpersonage.
Blood and Truth heeft een hoop elementen die uitstekend werken en uitgewerkt zijn. Vanaf het moment dat je de headset op hebt, ben jij het hoofdpersonage. Het is een ongekend, spectaculair avontuur met een volwaardig verhaal en ook nog eens mooie graphics. Het schieten werkt nagenoeg perfect (mits alles goed gekalibreerd is natuurlijk). Mocht je ooit eens in een actiefilm hebben willen spelen, dan is dit je kans. Je belandt van de ene in de andere actiescène en zit dus constant op het puntje van je stoel. Verplichte kost van PSVR-eigenaars.
Collection of Mana
Aan videogamecollecties geen gebrek op de Nintendo Switch. In deze nieuwe collectie, Collection of Mana, krijg je maar liefst drie role playing games waar je doorheen mag banjeren. De eerste is eerder in Europa uitgebracht onder de naam Final Fantasy Adventure en presenteert een toegankelijke rpg die gemaakt is voor de originele Game Boy. De gameplay is misschien niet heel erg diep, maar is daarom juist bij uitstek geschikt voor mensen die nog niet zo bekend zijn met het genre (en door de oude graphics heen kunnen kijken).
Daarnaast is er Secret of Mana, een game die eerder in opgepoetste vorm werd uitgebracht voor onder meer de PlayStation 4. Het is een game met unieke elementen, waaronder een stand voor meerdere spelers, die bij veel gamers een warme plek in het hart veroverd heeft. En terecht, want sommige rpg-elementen komen we vandaag de dag nog steeds tegen in modernere rpg’s of nieuwe games die oude spellen proberen te emuleren met een moderne twist. Het actievolle gevechtssysteem leent zich gelukkig nog steeds voor strategie.
De belangrijkste game in de collectie is echter Trials of Mana. Dit derde Mana-spel werd niet eerder in Europa uitgebracht en heeft nu voor het eerst een officiële vertaling gekregen van het originele team. Net als Secret of Mana kunnen sommige onderdelen wellicht een beetje achterhaald aanvoelen, maar we kunnen niet ontkennen dat deze spellen ontzettend belangrijk geweest zijn voor de ontwikkeling van het rpg-genre. Voor rpg-fans van weleer is de collectie daarom verplichte kost — en ook voor iedereen die geïnteresseerd is in rpg’s.
Meer informatie
Voor meer informatie, tips en adviezen voor de zoektocht naar een nieuwe tv kun je terecht in de homecinema informatiegids of je kunt direct verder lezen via onderstaande links.
De beste tv’s van 2017 voor het spelen van games: hier moet je op letten
Input lag op televisies: Wat is het en waarom is het belangrijk?
Wat heb je nodig voor Dolby Vision HDR? Een compatibele tv en speler
Gamen op en games streamen naar je tv: dit zijn de mogelijkheden
Lees ook onze recensies van gameconsoles
Sony PlayStation 4 Pro
Nvidia Shield met Android TV
Nintendo Switch
Microsoft Xbox One X
Reacties (0)