Daar ligt echter het probleem van veel 3D films. Puur en alleen om mee te doen met de 3D trend zetten studio’s hun films vaak achteraf om naar 3D. Bij animatiefilms is dit vaak geen probleem, maar zodra we naar live-action films kijken is het al snel zichtbaar dat een film niet in 3D gedraaid is. Dit zorgde bij Clash of the Titans voor onrealistische 3D effecten en zelfs hoofdpijn bij kijkers.
Een film in 3D opnemen is duur en voor de kleinere studio’s dus niet eenvoudig te doen. Dat zij hun films achteraf naar 3D om laten zetten kan ik nog begrijpen aangezien het voor een extra publiek zorgt. Maar, willen we 3D laten slagen door consumenten hoge kwaliteit 3D content voor te schotelen dan moet dit postproductieproces wel goed gebeuren en mogen we verwachten dat de grotere studio’s hun films gewoon netjes in 3D draaien. Helaas is beiden vaak niet het geval.
Het postproductieproces wordt afgeraffeld waardoor de 3D ervaring bij lange na niet datgene is wat je bij native 3D films (opgenomen in 3D) ziet, simpelweg omdat het altijd duurder is dan verwacht of er puur voor een goedkopere manier gekozen wordt. Ok, dan hebben we natuurlijk de native 3D films nog van de grote studio’s, maar blijkbaar hoeven we dat ook niet meer te verwachten.
Zo zag ik deze week een opvallend bericht voorbij komen van Disney en Marvel. Beide bedrijven hebben besloten de nieuwe Iron Man 3 en Thor: The Dark World films in 3D naar de bioscoop te brengen, maar niet in 3D te draaien. De reden? Disney en Marvel hebben voldoende vertrouwen in het verzorgen van een indrukwekkende 3D ervaring door het achteraf naar 3D converteren van de films. Dat vertrouwen komt doordat de voorgaande samenwerking, The Avengers, blijkbaar een groot succes was.
Maar, is het wel zo simpel? Heb jij The Avengers in 3D gezien? En is het verschil tussen een native 3D film en een geconverteerde 3D film nog zichtbaar? Ik ben van mening van wel. Het wordt steeds subtieler kijkend naar films waar tijd en geld in de postproductie gestopt is, maar het blijft zichtbaar dat een regisseur een film niet met 3D in het voorhoofd (in plaats van het achterhoofd) gedraaid heeft. Dit heeft tot gevolg dat je alleen overdreven shots krijgt die in één keer opdoemen omdat de regisseur zich ineens beseft dat er ook nog een 3D ervaring aan vast komt te hangen en dat juist de normale scenes (in de zin van; geen indrukwekkende actie met naar je toevliegende objecten) plat en saai worden.
Dat wat ik tot op heden gezien heb belooft in ieder geval niet veel goeds en dit is naar mijn idee dan ook geen positieve trend voor diegenen die 3D hebben omarmd (om het even overdreven te zeggen). 3D is een indrukwekkende ervaring, maar alleen als een film zich daar voor leent en wanneer het complete team achter een film bij alles wat ze doen meenemen dat het een 3D film is.
Maar, laat ik niet oordelen voordat ik beide films daadwerkelijk gezien heb. Iron Man 3 moet begin 2013 in de bioscoop verschijnen, terwijl Thor: The Dark World waarschijnlijk in het vierde kwartaal van 2013 in de bioscoop verschijnt.
Laat ik overigens wel zeggen dat er films zijn waarbij de conversie wel goed gebeurd is. Neem bijvoorbeeld Alice in Wonderland. Maar, dit gaat 9 van de 10 keer om een animatiefilm. Ook zijn er films uit de oude doos (neem Titanic) die niet in 3D opgenomen zijn omdat het simpelweg niet kon toen. Het converteren van deze films kan ik begrijpen, maar het is wel van belang dat je als kijker weet dat dit niet om native 3D gaat.
Reacties (3)