Review: Opera Prima V2 – Klein en sierlijk

Een klassieke of elegante look

De oorspronkelijke Prima uit 2016 was een heel andere speaker dan de paar Prima V2’s die dit voorjaar in de testruimte opdook. Weg is bijvoorbeeld de asymmetrische driveropstelling, die de tweeter in een hoek van de baffle plaatste. Ook verdwenen bij deze fonkelnieuwe boekenplankspeaker is de baspoort aan de voorkant, net naast die dometweeter gelegen. De Prima V2 oogt qua opbouw dan heel wat conventioneler: het is een 2-weg boekenplankspeaker met een 180-mm aluminium conuswoofer en een softdome-tweeter die netjes in het midden staan, met een basreflex die achteraan open is. Opera claimt niet zelf drivers te (laten) bouwen, maar gebruikt van het gerenommeerde Scan-Speak uit Denemarken. Samen met het vernieuwde cross-over-design leveren die drivers een gevoeligheid van 90 dB op. Zeker niet uitdagend, en wellicht even geschikt met een buizenversterker als een solid-state exemplaar.

Aan 14 kg per stuk is de Prima V2 best wel zwaar. Als je de speaker van nabij bekijkt, snap je waarom. Hoe de knap afgewerkte behuizing is opgebouwd, met de dikkere houten zijpanelen, maakt het heel massief. Nochtans is net een van de stappen die bij de V2-generatie werd gezet het gebruik van beperktere interne versteviging, kwestie van de speaker niet extreem te dempen – een probleem bij speakerdesigns die intern meer bracing dan lucht bevatten. Het is duidelijk uit de designnota’s van Opera dat er veel onderzoek is verricht om de kast te optimaliseren. Nog een reden waarom de Prima V2 heel anders oogt dan z’n voorganger van tien jaar geleden.

Warmer dan het lijkt

Qua design is deze Italiaan iets fijn en elegant, met een uitstraling die eerder neigt naar een designmeubel uit natuurlijke materialen. Fraai afgerond boven- en onderaan, zo deze is Prima V2 een wel heel sierlijk object. Het is iets helemaal anders dan pakweg de modernere, strakke lijnen van veel speakers die van grote Britse fabrikanten afkomstig zijn. Dat Italiaanse zit er dus echt wel in.

De Prima V2’s zijn betrekkelijk grote boekenplankspeakers, bovendien met een zekere diepte. Ze horen toch eerder thuis op een stand, op een zekere afstand van de achterliggende muur. Opera past wel optische trucjes toe zodat ze de kamer visueel minder overheersen. De zijpanelen die op de kast zijn gemonteerd bijvoorbeeld, lopen van een brede baffle vooraan naar een smalle achterzijde. Dat schuin design zorgt bovendien voor minder kans op staande golven in de kast. De boven- en onderkant die ook niet parallel lopen? Dat is voor dezelfde akoestische reden. De speakerbehuizing rust bovendien op een smallere basis, die qua voetafdruk beter past bij modale speakerstands. Het geeft sterk de indruk dat de luidspreker boven de stand of meubel zweeft.

De Prima V2 is beschikbaar in donker rosewood, een licht eik of een fraaie lichtgrijze Cement. Allereerst: de beelden die je online vindt van de Cement-afwerking doen het geen recht aan. In het echt is het veel weelderiger en ademt het luxe. Misschien komt dat wel omdat de Cement-afwerking op foto inderdaad een soort steen lijkt te zijn, maar in de realiteit een knap lederachtig stofje is. Om maar te zeggen: als je deze afwerking te kil vindt ogen, moet je het toch proberen in het echt bij een dealer te zien. Het is gevoelsmatig heel wat ‘warmer’ dan je zou denken.

De zijpanelen – of ze nu in het grijze Cement of een fraai walnoot zijn – complementeren fraai de rest van de luidspreker, die overtrokken werd in een zwart leder. Niet met een glanzende of strakke afwerking, gelukkig, maar met wat wel eens een eggshell-patroon wordt genoemd. Dat geeft de Prima V2 een retrotoets; het doet denken aan analoge camera’s en koffertjes van vroeger. Het goudkleurig bordje met het Opera-logo aan de voorkant, dat sterkt die indruk enkel nog maar.

Zet een grote soundstage neer

Inmiddels is er meer klaarheid wie er juist achter de Britse formatie SAULT zit, maar toen hun eerste releases rond 2019-2020 opdoken hing er een geheimzinnig waas rond de identiteit van de makers van deze zeer dansbare funknummers. Een paar awards en een ongelooflijke twaalf albums (waaronder vijf albums die in vijf dagen achter elkaar verschenen) later, heeft SAULT zelfs uitstappen gemaakt richting klassiek en reggae. Maar het zijn toch hun meer dansbare albums die boeien. ‘5’ bijvoorbeeld, dat begint met ‘Up All The Night’. De bonkende percussie waarmee deze track opent, zetten de Opera’s al meteen overtuigend neer. Het voelt meteen ritmisch juist aan, strak maar niet té. Het is een geslaagd begin van de luistersessie, waarbij we noteren dat de Prima V2 toch iets anders neerzet dan wat clichématig van een Italiaanse speaker wordt verwacht. Het is niet extreem zacht in het hoog bijvoorbeeld, wel fris. Zonder extreem een nadruk op treble te leggen, het blijft ver van analytisch.

Wie bij kleinere speakers een compacter geluidsbeeld verwacht, zal opkijken bij deze Prima V2’s. De live-atmosfeer van de ‘Live in Rome’-album van The National, vorig jaar opgenomen in het spectaculaire Parco Della Musica Ennio Morricone, werd door deze boekenplankspeakers bijzonder effectief overgebracht. Een heel mooie prestatie voor speakers van dit formaat, want z creëerden moeiteloos een geluidsbeeld dat veel omvangrijker overkomt. Dat is zeker een plus bij deze liveregistratie, want zo wordt het ook echt een concert dat je bijwoont.

De Prima V2’s hebben een neus voor microdetail, wat ervoor zorgt dat je echt een beeld kunt opbouwen van de schaal van de locatie. Bij het gejuich van het publiek bijvoorbeeld, maar eveneens bij stillere klanken, zoals het getik van de drumsticks dat weerklinkt alsof de drummer wat verder weg op de podium zit. De weergave van de Opera’s past goed bij de ingetogen, bijna koele zangstijl van Matthew Berninger, maar het is vooral de breedte van de soundstage die een sterke indruk nalaat. Je kunt natuurlijk altijd wat spelen met het indraaien, maar de sweet spot is sowieso vrij groot. Dat is een mooie eigenschap als er met meerdere mensen naar muziek wordt geluisterd, of als je de Prima V2’s zou inzetten om tv-geluid af te handelen.

Bij ‘Eucalyptus’ op het The National-album bewezen de Opera-luidsprekers dat dynamischere, vollere muziek ze niet afschrikt. Zelfs met een muur van gitaren en wat intensere percussie blijft de illusie van een grote concertzaal standhouden. Bij minder competent gebouwde speakers ervaar je dan wel een zekere compressie, waardoor de luchtigheid uit de weergave verdwijnt. Maar dat weten de Prima V2’s helemaal te vermijden. Een mooie prestatie, dat ik ook herhaald hoor worden bij het frêle ‘Fade Into You’ van Mazzy Star.

Gedetailleerd met een zachte hand

De Opera Prima V2’s weten qua tonaliteit een mooie balans te vinden. Langs een kant halen ze heel veel delicate klankjes boven, maar in tegenstelling tot veel andere speakers die eerder ‘audiofiel’ afgestemd zijn is de algemene weergave behoorlijk vol. Neem nu ‘Rose in Abstract’ van de minimalisten van Balmorhae, te vinden op ‘The Wind’ van Deutsche Grammophon. Het is een heel spaarzaam werk, met pianoklanken en bescheiden interventies van een hoorn, gitaar en andere instrumenten. Vaak zou het te kaal en oninteressant klinken, hier weten die twee boekenplankspeakers onder andere de piano warm en rijk neer te zetten. Er is weinig muziekinformatie in deze track, maar toch kregen we heel veel te ervaren. Toen ik overschakelde naar ‘Act 3: Transformation’ op ‘Parsifal Suite’, een album met enkel de muziek uit de gelijknamige opera van Wagner opgevoerd door de London Philharmonic Orchestra onder leiding van Andrew Gourlay, schakelden de Prima V2’s probleemloos mee.

Er is een geweldig stuk rond de zevende minuut waarbij het orkest met klokken en blazers als het ware op je af marcheert, met een opvoering die naar een crescendo voert maar dan toch uitdooft. Heel intens, en echt te ervaren met deze boekenplankspeakers, die met name de hoorns die de Opera’s echt met heel overtuigend neerzetten. Die combinatie van kracht en finesse, dat kom je niet zoveel tegen bij speakers van deze grootte.

Conclusie

Liefhebbers van verfijnd design vinden bij de Prima V2 vast hun gading. Het zijn luidsprekers met een artisanale bouwkwaliteit die er heel knap uitzien. De houtafwerkingen komen al luxueus over, maar het is de Cement-uitvoering die echt een blikvanger is. Muzikaal, dat zijn deze Opera-speakers echt wel. Een brede uitstraling en een goede balans maakt ze geschikt om heel lang te luisteren, ook naar delicate muziekwerken. Opera mag niet zo’n bekende naam zijn als sommige anderen, hiermee bewijst het wel een plekje op de luisterlijst van fijnproevers te verdienen. Een plezier om naar te kijken én te luisteren!