Review: Musical Fidelity M8x Vinyl – Eindbaas-versterker voor je platen

Duidelijk familie van

Een van de indrukwekkendste phono-voorversterkers die in 2024 langskwam in de testruimte was de Nu-Vista Vinyl 2 van Musical Fidelity. Adembenemend goed, mede dankzij het gebruik van nu-vistor-buizen, wat een vaste eigenschap is van de Nu-Vista-toestellen. Maar het was wel een high-end apparaat met een fors prijskaartje (11.000 euro) én heel omvangrijk. Echt iets voor een systeembouwer op het hoogste niveau, je ziet het zo gecombineerd worden met de nieuwe Pro-Ject Audio Signature 12.2 of een mooie SME of Transrotor.

Met de ervaring met de Nu-Vista in het achterhoofd, prikkelde het nieuws dat Musical Fidelity een M8x Vinyl zou uitbrengen toch een beetje. Wie dieper in de specificaties en opbouw duikt, ontdekt namelijk snel dat dit nieuw toestel technisch veel deelt met de eerder vermelde Nu-Vista Vinyl 2. Uiteraard zijn de nu-vistor-buizen hier niet aanwezig, maar voor de rest komt de M8x Vinyl wel met een gelijkaardige volledig discrete en gebalanceerde dual mono-opbouw. Dit heeft een aantal voordelen, waaronder dat de twee stereokanalen vanaf de meet helemaal gescheiden worden gehouden om interactie te vermijden. Dat is meteen de grote stap die gezet is ten opzichte van de goedkopere M6x Vinyl, die maar deels gebalanceerd is. Het betekent wel dat de M8x Vinyl veel meer componenten bevat, zowel qua voeding als versterking, dan een goedkoper product. De print is daardoor drie keer groter en bevat dubbel zoveel onderdelen als bij de M6x Vinyl, wat ook verklaart waarom het toestel zelf substantieel forser werd.

Om dit alles te ondersteunen werd er een uitgebreid voedingsgedeelte voorzien. Het begint bij een kloeke Encapsulated Super Silent Toroidal-transformator, die via een print met uitgebreide DC-blocking en filtering stroom levert aan het versterkingsluik. Er is bij dit toestel opvallend veel aandacht besteedt aan het voedingsgedeelte, maar dat is volgens de ontwerpers noodzakelijk. “Als je werkt met enkele honderden microvolts van een cartridge, dan speelt alles een rol”, luidt het.

Een kooi van Faraday

De strakke aluminium behuizing met een voorpaneel vol opschriften, leds en knoppen is typisch Musical Fidelity. De afgeschuinde kanten boven en onder dat paneel horen er eveneens altijd bij, en schenken dit toestel nog meer een typische MF-smoel. Je kunt hem zo bij een ander apparaat van het Britse merken plaatsen. Combineren is wel wat moeilijker als het gaat om een product uit een lagere lijn, zoals de M6x DAC die we ooit vanwege EISA getest hebben. De M8x Vinyl is namelijk 48,3 cm breed, wat groter is dan een doorsnee hifi-component. Wel kun je hem krijgen in een mooi matzilver of -zwart, wat dan wel het combineren makkelijker maakt.

Voor een phono-voorversterker is dit een vrij zwaar ding. Dat heeft onder meer te maken met de ringkerntransformator, maar ook wel met de dikke aluminium panelen die voor de verschillende zijden van de behuizing zijn gebruikt. Het is, volgens de ontwerpers, ontworpen om een echte kooi van Faraday te zijn en immuun te zijn voor vibraties. Over de invloed van mechanische vibraties op de weergave bestaat veel discussie, maar het is wel goed om te onthouden dat een phono-voorversterker aan de slag gaat met heel zwakke signalen die heel snel gestoord kunnen worden. Met name als je spreekt over low-output MC-elementen.

Veel instelmogelijkheden

Zoals altijd moet je houden van een bepaald industrieel design dat een hifi-merk hanteert. In dit geval krijg je een apparaat dat op zich niet enorm opvalt, ware het niet voor de vele blauwe leds die aangeven welke ingang of belasting er gekozen werd. Want op dat vlak valt er wel wat te kiezen… De twee kloeke draaiknoppen op het toestel kun je beschouwen als behoorlijk fors voor wat ze doen. Het lijkt alsof je enorm veel kunt doen, maar eigenlijk valt dat wel mee. De linkse schakelt zo tussen de vier ingangen, terwijl de rechtse het gain-niveau verandert. Dat kan in drie stappen, telkens in stappen van 3 dB, via een nieuw ontworpen gain-gedeelte dat het ruisarm versterken van een heel stil signaal toelaat. Dat is veel voor een phono-versterker, maar bij zo’n grote knop verwacht je natuurlijk meer. Via drukknoppen die langs de onderrand lopen, stel je de M8x Vinyl in voor de geselecteerde ingang (en element). Het is enkel even wennen dat een knop onderaan staat en de bijhorende led en opschriften ergens anders. Maar dat ben je zo gewoon.

De eerste basiskeuze die je moet maken is natuurlijk tussen MM of MC, met per cartridgetype vier gain-opties (40 tot 49 dB of 60 tot 69 dB). Dat is breder dan bij een standaard phono-versterker, wat fijnmazige instellen toelaat. Idem als het gaat over de loading of belastingsweerstand. Bij een MM-element heb je acht pF-waarden die je kunt instellen, met een MC ga je van 5 Ohm tot 47 kOhm in negen stappen. Een subsonische filter (met een ‘mild’-tussenoptie) en twee extra equalisatiecurves naast RIAA geven je ultieme controle. Als je nog ergens op een rommelmarkt een plaat opgenomen met de Decca of Colombia-curve op de kop tikt, dan kun je met dit toestel correct laten klinken.

Gebalanceerd luisteren

Pro-Ject promoot al enkele jaren een gebalanceerde connectie tussen platenspeler en versterker. Nieuwe draaitafels van het merk komen dan ook steeds vaker met een XLR-uitgang, meestal een kleine 5P-variant. Ook andere merken bieden het wel aan. Het zal niet verrassen dat ook de M8x Vinyl op deze trend inpikt. Je vindt achteraan twee ongebalanceerde RCA-ingangen en twee gebalanceerde XLR-inputs. Het gaat hier om telkens om twee XLR-aansluitingen, wat meer een industriestandaard is. Maar als je een recente middenklasser Pro-Ject-draaitafel bezit, moet je wellicht wel een gepaste 5P XLR naar 2 x XLR-kabel aanschaffen. Pro-Ject houdt van veel accessoires uit te brengen, dus de fabrikant heeft daarvoor uiteraard het nodige klaarstaan.

Per ingang kun je andere instellingen kiezen. De M8x Vinyl onthoudt de gekozen settings, wat het wel handig is als je werkt met meerdere toonarmen en graag wisselt tussen elementen naargelang de plaat die je wil beluisteren. Je hebt nu eenmaal mensen die graag een cartridge van merk X gebruiken voor pakweg jazz-opnames, terwijl een element van merk Y dan weer meer iets is voor rock en pop. Het vlot kunnen wisselen tussen die instellingen is een eigenschap dat een serieuze vinylista echt wel zal appreciëren.

Als het gaat om het verbinden van de M8x Vinyl aan een (voor)versterker, heb je opnieuw de keuze tussen RCA of XLR. Het lijkt wel logisch als je tot op dat punt gebalanceerd werkte, om ook in de volgende stap voor een gebalanceerde kabel te kiezen.

Eerlijke tussenpersoon

Zo’n Connect it Phono DS miniXLR/XLR-kabel haalden we boven voor de verbinding tussen een Pro-Ject X2 B platenspeler met MC9-element. Aan de andere kant in het systeem was een Primare PRE35 en A35.8 te vinden, met een paar DALI Rubicon 2-speakers. De eerste plaat die op de X2 B wordt gelegd, is het soloalbum dat voormalige Pixies-bassist en The Breeder-gitarist Kim Deal eind vorig jaar uitbracht. Wie Deal al langer volgt, zou onmiddellijk de stijl de nummers op ‘Nobody Loves You More’ herkennen. De slome slide-gitaar op ‘Are You Mine?’ bijvoorbeeld, die meteen doet denken aan de bekende ‘Last Splash’-release van The Breeders (en aan Hawaii). Het blijft dus indiepop met een sterke Westkust-insteek, waarbij de M8x Vinyl het fijne detail dat de MC9 bovenhaalt perfect doorgeeft. Sommige nummers zijn wat trager, andere zijn wat dynamischer, wat vooral opvalt is hoe natuurlijk alles klinkt via de M8x Vinyl. Er is niet veel kleuring, dat had je wel meer met de grote Nu-Vista-broer.

De dubbele vinylrelease van ‘The Man with a Movie Camera’ van The Cinematic Orchestra blijft een persoonlijke favoriet. Het is een registratie van de muziek die de Britse jazzgroep maakte bij de gelijknamige stille film van de Sovjet filmpionier Dziga Vertov uit de jaren twintig van de vorige eeuw. Tijdens de oorspronkelijke én de recente jubileumtour werden fragmenten van Vertovs werk geprojecteerd terwijl de band in alle duisternis de muziek bracht. Fascinerend, ook omdat de cineast een van de eerste was die experimenteerde met camera’s op voertuigen en op ongewone locaties – op dit punt in de geschiedenis waren zoomlenzen en beweegbare statieven nog een ding.

Dat beeldmateriaal kon ik makkelijk voor ogen kon halen bij het draaien van het album op de X2 B, net omdat de vinylketen hier alles uit de opname bovenhaalde. Het blootleggen van fijne details ging vlot met de MC9, dat Pro-Jects beste moving coil element is en ik instelde op 100 Ohm. Het resultaat mag uitmuntend genoemd worden, met een heel donkere achtergrond en een heel open podium waarop de jazzformatie levensecht z’n werk deed. Hoewel de MC9 neigt naar wat hoogdetail er uit te lichten (wel fijn om bijvoorbeeld de snaren van de contrabas te horen resoneren tegen de kast, dat maakt het ‘echt’), klonken deze warme, intimistische nummers toch ook vol en omhullend. De M8x toonde zich hier vooral als een eerlijke tussenpersoon die het signaal zonder al te veel kleuring naar een hoger niveau bracht. Het karakter van dat Pro-Ject-element viel dus goed waar te nemen, en dat lijkt me ook wat een veeleisende vinylista naar op zoek is. Je investeert niet in een duur element om dan z’n specifiek karakter te zien aangetast worden door de phono-voorversterker.

Een groot podium

Een moving coil-cartridge is in een zekere zin een moeilijkere test dan een MM-element. Een phono-voorsterker moet immers een veel zwakker signaal versterker bij MC, wat de kans groter maakt dat de signaalkwaliteit aangetast wordt. De prima prestatie met de MC9 deed dus vermoeden dat de M8x Vinyl met een MM-cartridge waarschijnlijk het eveneens goed zou doen. Maar was dat ook zo? Terwijl de rest van het systeem hetzelfde bleef, werd de X2 B vervangen door een Technics SL-1200GR met een Audio-Technica VM750SH. Nu, echt vervangen hoefde niet. De Technics-draaitafel konden we gewoon naast de Pro-Ject opstellen zonder kabels te verwisselen. Een voordeel van de M8x Vinyl is net dat je meerdere draaitafels tegelijkertijd kunt aansluiten op je systeem. Toegegeven, niet iets voor iedereen, maar er lopen wel meer passionele vinylliefhebbers met meerdere platenspelers rond – de verleiding om toch weer nog een retro-draaitafel aan te schaffen is moeilijk te weerstaan voor sommige hifi-liefhebbers.

‘Midnights’ van Taylor Swift draaien laat veel van dezelfde kwaliteiten horen aan de kant van de M8x die we bij de Pro-Ject waarnamen. De direct drive van de Technics en de andere tonale balans van het AT-element zorgen uiteraard wel voor een heel andere luisterervaring; ik noteer vooral dat de Musical Fidelity de emopopnummers weer heel zuiver neerzet, met beats die strakker omlijnd zijn en een mooie weergave van Swifts gezang. De scheiding tussen de twee kanalen lijkt hier goed in orde, al valt dat bij deze meer gesloten nummers minder op. Dat is wel anders als we ‘Der Klang Der Offenbarung des Göttlichen’ van Sigur Rós-lid Kjartan Sveinsson op de SL-1200GR leggen. Het is een dramatisch werk, een opera zonder zang of acteurs die Sveinsson schreef om gespeeld te worden terwijl er gigantische kunstwerken van Ragnar Kjartansson op een podium werden getoond. Een pluspunt aan de vinyluitgave is dat je die schilderijen nog op een redelijk formaat kunt bewonderen als je de albumhoes erbij neemt, dat is al heel wat minder spannend met de cd of als je streamt. ‘Teil I’ begint heel dreigend, met de strijkers van het Deutsche Filmorchester Babelsberg die via de M8x Vinyl heel delicaat en een tikje agressief weerklinken. Dat lijkt intentioneel, om in cadans met het toenemende volume een overweldigend gevoel over te brengen. Naarmate de intensiteit toeneemt, ondersteunt de Musical Fidelity echt de schaalvergroting – het is zeker geen ‘vlakke’ performance, maar heel groots en met een mooi stereobeeld. Indrukwekkend!

Conclusie

Het enige wat je contra de M8x Vinyl kunt zeggen, is dat het een forser apparaat is en daardoor in sommige hifi-meubels moeilijk past. Dat lijkt niet iets onoverkomelijk, vooral omdat dankzij dat groter formaat er plaats is voor een hoogstaande technische implementatie. De ruisarme versterking geboden door deze Musical Fidelity is van een heel hoog niveau. Doe er nog een veel opties bij, vier ingang en gebalanceerde opties, en je mag gerust de M8x Vinyl een van de beste phono-voorversterkers op de markt noemen.

Uiteraard gaat het hier om een duurder apparaat dat mikt op veeleisende vinyl-liefhebbers die al beschikken over een goede platenspeler (of meerdere) en cartridges op een hoger niveau, om maar te zwijgen van versterking en speakers van een betere klasse. Als dat zo is, dan heb je met deze Musical Fidelity een phono-voorversterker die presteert als een topmodel, terwijl het prijstechnisch toch onder heel wat rivalen blijft.