Review: Eversolo Play – Streamingversterker krijgt groot touchscreen

Met of zonder cd

De Eversolo Play ligt in de winkels voor 699 euro, wat gegeven het functieaanbod een zeer competitieve prijs is. In deze prijsklasse is het bijvoorbeeld ongezien dat er een ingang voor een draaitafel is. Nog onwaarschijnlijker: deze kan met MM- en MC-elementen om. Ondanks deze en andere features is de Eversolo goedkoper dan pakweg de Sonos Amp, die toch nog een van de populairste producten in deze categorie blijft.

Er is nog iets heel ongewoon. De Play is er namelijk eveneens met een ingebouwde cd-drive, die gek genoeg langs de zijkant opent. Voor die cd-versie van de Eversolo-versterker betaal je honderd euro meer dan de gewone uitvoering. Je kunt er mee muziekcd’s afspelen én rippen naar aangesloten opslag. Voor het overige zijn de twee Play-versies identiek. Overigens kun je op de cd-loze Play een externe cd-drive aansluiten en precies hetzelfde doen, als je wenst.

Aangezien de Eversolo Play een vierkante vorm bezit, kun je moeilijk stellen dat het een stapeltje van vier-vijf boeken evenaart. Maar je moet wel in die richting denken. De voetafdruk is heel klein. Toevallig stond op hetzelfde moment de Denon Home Amp ook in de luisterruimte, net als een oudere Harman Kardon Citation Amp. Allemaal streaming versterkers met ongeveer hetzelfde formaat, maar de Eversolo is wel de enige met een display. Het gaat om een fors 5,5-inch scherm, dat meteen de aandacht trok vanwege de scherpte en de levendige kleuren. Het is echt een knap ding, naadloos geïntegreerd in de behuizing die fraai naar de zijkanten toe buigt. De enige toestellen waarmee we het zo op 1-2-3 mee kunnen vergelijken zijn de NAD C 700 of de M10 v3 – beiden zijn echter (veel) hoger geprijsd.

De kleuren die je zelf wil

Het komt straks nog terug in deze review: je kunt bij Eversolo heel veel aanpassen. Dat geldt ook voor wat je op het scherm vooraan ziet verschijnen. Albumhoezen kunnen bijvoorbeeld vrij sober verschijnen met metadata, maar ook als schermvullende achtergrond. Of je laat op het scherm VU-meters verschijnen of dansende equalizer-balken. Je hebt daarbij de keuze uit meerdere visuele stijlen. Standaard toont de Play wat Eversolo de Simple-thema noemt, maar je kunt overschakelen op de oudere Classic-interface die je op andere apparaten van het merk vindt. Het Simple-thema is echter zeker voor non-techneuten stukken helderder. Ook typisch: je kunt ook dit thema verder aanpassen, bijvoorbeeld met een favoriet kleurtje voor de achtergrond.

Zelfs de volumeknop op dit toestel kun je personaliseren. Neen, hier niet een extra rond schermpje zoals bij de high-end DMP-A10, wél een lichtgevende ring rond de volumeregelaar. Die kan elke mogelijke kleur krijgen of zelfs een lichtpatroon tonen. Kun je uitzetten als je wenst, wat misschien wel aangewezen is als je tv kijkt in een verduisterde woonkamer.

De volumeknop kun je daarnaast indrukken, waardoor het dubbelt als powerknop. Verder bezit de Play echter geen toetsen. Alles verloopt alles via het aanraakscherm of via de Eversolo-app. Die is even uitgebreid als de scherminterface, maar door een recente en grondige make-over werd het een stuk helderder. Standaard zit er geen afstandsbediening bij de versterker, maar de BTR-12 Bluetooth-remote van ongeveer 25 euro werkt er ook mee. Het is wel een handig ding om vlug ingangen te wisselen, het volume te veranderen, maar eveneens om tijdens het afspelen van muziek snel te schakelen tussen visualisaties.

Hier kun je alles op aansluiten

Als het gaat om streaming, is de Play een uitblinker. Toch zijn er ook andere luisterscenario’s mogelijk, dankzij een ruim aanbod aan in- en uitgangen achteraan. De HDMI-eARC-ingang (die je ook in een ARC-modus kunt plaatsen, handig bij oudere tv’s) is er voor de verbinding met een tv, wat ook mogelijk is via een optische kabel. Hierop kun je ook pakweg een cd-speler hangen.

Voor analoge bronnen is er zowel een line-level cinch-paar (opnieuw, voor iets als een cd-speler) als een phono-ingang voor een platenspeler. Zoals gezegd kan die met moving magnet- en moving coil-elementen om, al krijg je nu ook niet de instellingen die je met MC-cartridges misschien wel wil. Maar het zou gek zijn om daar over te klagen, want die vind je eigenlijk enkel op betere phono-voorsterkers of echt dure versterkers. Dat zijn producten die toch eerder passen bij audiofielen die meestal iets in hun hoofd hebben dan een compacte versterker zoals dit.

Twee USB-poorten laten toe om externe opslag met je eigen bestanden aan de Play te hangen. Ongewoner is dat je langs hier de Play via USB op een externe DAC kunt aansluiten; in dit geval gebruik je de Eversolo puur als streamer. Hetzelfde kan via de coaxiale uitgang. Ten slotte is er een sub out om een subwoofer toe te voegen, iets dat een goed idee is als je met twee kleine speakers werkt en meer laag wil toevoegen. Qua beleving geen slechte zet en omdat de Eversolo-software uitgebreidere controls biedt kun je ver gaan om een sub te integreren. Het enige dat je eventueel zou kunnen missen is een pre-out, mocht je ooit willen upgraden naar een krachtigere eindtrap. Maar zo vaak kom je dat niet tegen in deze productcategorie.

Op basis van Android

Als je het vanuit een zekere hoek bekijkt, is de Play-versterker een smartphone waar een DAC en een versterker aan is vastgemaakt. Een beetje kort door de bocht, maar qua hardware zit er een kern van waarheid in. Voor het streamen en tonen van de app-interface, vertrouwt de Play op een quad core-ARM-processor met 4 GB geheugen en 32 GB opslagruimte zoals je kon vinden in een (oudere) smartphone. Niet de nieuwste hardware voor een telefoon, maar voor een audiotoestel is stabiliteit belangrijker en biedt deze configuratie meer dan voldoende rekenkracht. Dat merk je, want de op Android-gebaseerde interface draait dan ook heel soepel.

Er zijn nog audiomerken die Android als basis gebruiken voor een audiostreamer. In tegenstelling tot bijvoorbeeld FiiO en HiFi Rose, gaat Eversolo wel veel verder in het aanpassen van de software. Android is natuurlijk heel bekend als de motor van vele smartphones, in dit geval gaat het om het stukje Android zonder de modules van Google. Geen Play Store of andere apps die verwijzen naar irrelevante telefoonfuncties op dit toestel, wel een heel strakke interface die heel logisch en audiogericht overkomt.

De kracht van de Eversolo-toestellen zoals de Play zit hem dan ook in die softwarelaag, die bijna altijd vlot toegang biedt tot de vele audiofuncties en streamingdiensten. Een belangrijk element is EOS, dat de ingebakken beperkingen van Android omzeilt als het gaat om hi-res audiokwaliteit en zorgt dat er weldegelijk hogeresolutiestreams aan de DAC worden aangeleverd.

Als het gaat om het cruciale audiogedeelte, pakt de Play uit met een zeer degelijk gespecificeerde DAC van AKM (de AK4493SEQ, die PCM tot 768 kHz en tot DSD512 verwerkt) en klasse D-versterking op basis van de beproefde chips van Texas Instruments uit de PurePath Ultra-HD-reeks.

Apple Music en meer

Eversolo voorziet in de interface snelkoppelingen naar een heel aantal muziekdiensten, het aanbod is heel groot. Maar als er toch nog iets ontbreekt kun je zelf de mouwen opstropen om de relevante APK-installatiebestand naar de Play te uploaden en aan te brengen. Bandcamp bijvoorbeeld, is een die ik met een paar minuten werk op het toestel kon plaatsen. Radio Paradise, nog een persoonlijke favoriet, stond er standaard al op.

Als je nu enkel die streamingopties via het aanraakscherm van de Play kon bedienen, zou je er niet zo veel aan hebben. Niemand wil om de haverklap uit de sofa springen om muziek te kiezen. Eversolo heeft echter voor een app gezorgd waarmee je de aangebrachte apps (zowel de ingebouwde als apps die je later aanbrengt) vlot kunt bedienen.

Wat ik zelf een heel sterk pluspunt aan de Play (en andere Eversolo-toestellen) vindt, is dat het dankzij die installeerbare apps ondersteuning biedt voor onder meer Apple Music en Apple Classical. Meestal kun je die enkel streamen via AirPlay vanaf een Apple-toestel, hier kun je ze op de Play zelf draaien. Daarbij kun je muziek in hi-res afspelen, een optie die je via AirPlay niet hebt. Althans, als je de Apple Music-app onder de hoofding ‘apps’ gebruikt. Er is ook een ingebakken Apple Music-optie, die mooier integreert in de interface maar beperkt is tot lossless cd-quality. Je kunt dus kiezen wat je belangrijker vindt: een betere app-ervaring of hi-resaudio.

Ook de Spotify-app draait desgewenst op de versterker, al kun je even goed de Spotify Connect-functie gebruiken waarbij je gewoon de Play aanduidt als speaker in de Spotify-app op je telefoon.

Wie liever niet de Eversolo-app gebruikt, kan ook op vele andere manieren streamen. Naast UPnP (ook nuttig voor Audirvāna), kun je Airplay of de drie Connect-opties (Spotify, Tidal en ook Qobuz) gebruiken. Nog tijdens de testperiode werd de Play helemaal Roon Ready. Daarnaast zijn er nog verschillende andere streamingopties die wat meer niche zijn, zoals inhaken op Jellyfin- of Plex-servers.

Nieuwe app met helder hoofdscherm

Tijdens het testen van de Eversolo Play zijn we aan de slag gegaan met de bèta van de nieuwe Eversolo Controller-app, die iedereen kan downloaden bij de fabrikant. Ik ging er al mee aan slag omdat er in de testruimte een DMP-A8 woont, en ik wel benieuwd was om te ontdekken wat er anders is. En dat bleek wel heel wat. De lay-out is grondig anders én beter. In het verleden kon het wel wat druk worden voor sommigen, die drukte is er nu veel minder.

Vermoedelijk wordt de bèta op korte termijn uitgerold, al zou het wel eens kunnen dat als je dit leest nog de oude versie actueel is. In dat geval kun je altijd naar de reviews van de DMP-A10 en DMP-A8 kijken om te zien hoe met die app-versie daar mee zit. De werking en functionaliteit is grotendeels gelijk. Maar vanuit het idee dat de bèta-Controller-app wellicht de toekomst is, kijken we dus naar deze aankomende app. Overigens kun je (toch in de bèta) terugkeren naar de oude app-interface, als je dat verkiest.

De nieuwe app werkt met een thuisscherm, met snelkoppelingen onderaan die je snel naar de zoekfunctie, je eigen muziekbibliotheek en ‘Discover’ brengt. Dat laatste laat je heel snel naar muziekdiensten en ‘clouddiensten’ (zoals Dropbox of Plex). Er is ook de Device-tab onderaan, wat een blik werpt op de toekomst. Hier zie je alle Eversolo-toestellen, wat op termijn het koppelen van meerdere apparaten zal mogelijk maken. Multiroom wil Eversolo immers echt op het programma zetten, vertelde het merk tijdens een EISA-presentatie, “zij het eerst met Play-apparaten”. Een indicatie dat er wellicht nog wel wat in de pijplijn zit; het zou ons niet verbazen dat het merk vroeg of laat met draadloze speakers op de proppen komt.

Wat het nieuwe Thuisscherm in de app goed doet, is je meteen bij de belangrijkste functies brengen. Bovenaan zijn er acht iconen die je meteen naar pakweg de ingangselectie brengt of de krachtige EQ-functie. Je vindt hier de optie Room Correction, een zeer handige functie waarmee je met een minuut werk de weergave kan optimaliseren voor de kamer. Aangezien typische woonkamers niet ideaal zijn qua akoestiek is zelfs een simpele kamercorrectie wel handig. Hoewel je de functie niet kunt vergelijken met iets als Dirac, opent Eversolo toch de deur naar een betere meting door ondersteuning voor een echte meetmicrofoon (incluis kalibratiebestand). Maar het kan ook snel met je smartphone. Een meetmicrofoon aanschaffen (of bij een vriend lenen) is wel een aanrader, zeker als je woonkamer akoestisch niet helemaal goed klinkt. Eversolo heeft met de EM-1 eentje, maar je kunt ook met andere USB-microfoons aan de slag.

Een warmere aanpak

Het is bijna onmogelijk om alle functies van de Eversolo Play te testen, laat staan zinvol te bespreken. Een selectie maken hoort erbij. Zo werd het scenario van een Play die dient als streamer voor een bestaand muzieksysteem even links gelaten. Het lijkt me toch vooral een product dat mensen zullen kopen als enig audioapparaat in de woonkamer.

Met welke speakers gebruik je een versterker zoals deze? Ook hier is het kijken naar wat realistisch is. Heel even werd de Play-versterker bijvoorbeeld aan de kloeke EPOS ES-28N-vloerstaanders gehangen die in de testruimte nog even vertoefden. Dat lukte net, maar deze kostbare speakers zijn behoorlijk taai om aan te sturen (en natuurlijk niet de soort weergevers die je meestal met deze versterker zou koppelen). Dat viel onder meer te merken aan de volumeregeling, die vrij hoog moest worden gezet. De kleinere, betaalbare Triangle BR04-boekenplankspeakers waren dan een logischere huwelijkspartner voor de Eversolo Play. Daarbij voegde ik voor een deel van de testtijd een ELAC Sub 3050. Veel meer kwam er niet aan te pas, behalve de Technics SL-1200GR2 die ik aansloot om die phono-aansluiting uit te proberen. Dat was een eerste verrassing: met een behoorlijk high-end Nagaoka MP-700 MM-element werden de popnummers van Arlo Parks ‘Soft Machine’ – in een fraaie groene editie – met fraai zacht detail weergegeven. De phono-ingang stelde ook niet teleur met de dreigende nummers op ‘A Moon Shaped Pool’ van Radiohead. Het is zeker niet lawaaierig, wat je soms bij compacte versterkers kunt meemaken. Kortom, een hele goede prestatie om een versterker van deze prijsklasse.

Doorheen de testperiode werd er veel muziek gestreamd via de Play. Zowel de eigen muziekcollectie (vanaf een NAS) als Qobuz, Tidal en Apple Music vormden daarbij de bron. Tussen al die diensten was er qua geluidskwaliteit niet echt een verschil te melden en bij de eigen bestanden deed de Eversolo-versterker het prima in de formatentest. ‘Alles onder controle’ van Tourist MC bijvoorbeeld, lossless gestreamd via Apple Music, kwam vloeiend en met fris detail uit de Triangle-speakers rollen. Het is meer dichten dan zingen op ‘Stadslucht’, een prachtige opsomming van alles wat een metropool als Antwerpen maakt, en zo presenteert de Play het ook. Allesbehalve klinisch, met een streepje warmte die de stem van Tourist MC net heel betrokken maakte. Dit genre is natuurlijk leuker mét dan zonder de subwoofer bij deze kleinere speakers, maar ook met de sub uitgeschakeld wist de Play wel het nodige uit de BR04’s te persen. Bij het fijnere werk die Leyla McCalla neerzet op ‘A day for the hunter, a day for the prey’ waren het opnieuw de vocalen die sterk werden gepresenteerd. Maar ook haar cello werd met de nodige textuur neergezet, wat de nummers op dit album met een sterke folk-insteek uit het Amerikaanse Zuiden veel karakter gaf. We verwachten nu niet van een toestel uit deze prijsklasse het ultieme qua resolutie – er is een reden waarom mensen versterkers kopen die meervouden van dit kosten – maar teleurstellend was de Play nu zeker niet. Ook kleinere sfeermakende geluiden, zoals de triangel op ‘Les plats sont tous mis sur la table’, kwamen overtuigende uit de mix. Dat kunstmatige dat we soms bij andere klasse D-versterkers met dezelfde TI-chips waarnamen, is hier helemaal afwezig. Dat zou zeker opvallen bij iets als die triangel of de sitar die Anoushka Shankar bespeelde bij de nummers op ‘Between Us…’, een live-album opgenomen op het Utrechtse Guess Who?-festival waar de artieste samen optrad met het Metropole Orkest. Haar virtuoze spel stond uiteraard in de kijker bij nummers als ‘Maya’ of het onwaarschijnlijk snelle ‘Chasing Shadows’, maar de Play bood wel de openheid om het gevoel te geven dat het orkest ook in de achtergrond present was. Uiteraard hebben de speakers in deze een belangrijke rol te spelen, maar de Eversolo-versterker levert wel het nodige zodat kundige weergevers de kans krijgen om muziek fraai neer te zetten.

Op de Sony OLED-tv in de testruimte werkte HDMI-CEC perfect: de versterker versprong automatisch naar de HDMI-ingang toen de televisie werd ingeschakeld en ik kon gewoon het tv-kastje gebruiken voor het volume. Bij het bekijken van verschillende afleveringen van ‘Murderbot’ (Apple TV), gebaseerd op de geestige boeken van Martha Wells, liet de Eversolo-versterker horen dat het de reserves bezit om soundtracks met dynamische pieken deftig neer te zetten. Het mag geen ultieme krachtreserves bezitten, er is voldoende aan boord om ook actiescènes meeslepend neer te zetten. Bij kleinere speakers is een sub is wel een aanrader als je echt explosies en filmmuziek die drijft op diepe synthesizertonen wil voelen.  Net als bij het afspelen van muziek zette de Play alles op een bredere, luchtigere soundstage neer, wat een enorm upgrade was ten opzichte van de ingebouwde speakers.

Conclusie

De Eversolo Play is een bijzonder sterke inzending in dit segment. Puur op basis van functies is het indrukwekkend wat Eversolo biedt voor een betrekkelijk lage prijs. Er is geen enkel andere compacte streaming versterker die zoveel streaming- en audio-opties biedt. Maar de Play rekent niet enkel op veel functies om je te verleiden. Het toestel ziet er goed uit, bezit een groot en mooi aanraakscherm, en komt met een zeer goede app en scherminterface. Het is ook krachtig genoeg om veel speakers aan te sturen, al is het wél goed om een goede match te zoeken.

Uit z’n veelzijdigheid vloeit wel voort dat je in de interface veel opties tegenkomt. Dat kan voor sommigen complex overkomen, hoewel de nieuwe Simple-interface een zeer grote stap neemt om dat gevoel weg te nemen. Het is ook nuttig om ongebruikte zaken uit te schakelen, zoals streamingdiensten die je niet nodig hebt. Zo wordt het al gauw een strakkere gebruikerservaring. En we mogen niet overdrijven, want de nieuwe interface is echt wel heel helder opgevat. Wie pakweg de app van Spotify, Qobuz of Tidal regelmatig gebruikt, zal dit toestel even vlot gebruiken.

En tv-geluid? Hoewel je er natuurlijk nog luidsprekers bij moet voorzien, is de Eversolo met het prijskaartje van 699 euro een serieus alternatief voor een soundbar. Met de juiste speakers die je symmetrisch rond de tv parkeert, krijg je films en tv-series fris en omhullend aangeleverd. Zeker als je muziekweergave even belangrijk vindt als beter tv-geluid dan biedt deze versterker je heel wat. Kortom, de Eversolo is een heel compleet pakket dat op alle vlakken overtuigt terwijl het helemaal niet veel kost.