Review: Bowers & Wilkins PI7 – draadloze oortjes met Britse hifi-roots

Bowers & Wilkins PI7

Bowers & Wilkins is naast een van de grootste luidsprekerbouwers ter wereld ook een gerespecteerde ontwerper van hoofdtelefoons. Daarom was het best wel gek dat het Britse merk nog geen volledige draadloze oortjes had. Vooral als je rekening hield met hoeveel rivaliserende merken ze net wél op de markt brachten – het is een heel druk en populair segment momenteel. Maar die achterstand loopt Bowers & Wilkins nu makkelijk in met twee producten, de PI5 en de PI7. Beide modellen zijn volledig draadloze oortjes (ook: TWS) die zowel met je smartphones als elkaar via Bluetooth verbinden. Zoals alle TWS-toestellen krijg je er een case bij die een dubbele rol speelt: het beschermt de oortjes als je ze niet gebruikt en het laadt ze op.

In deze review bekijken we de PI7, draadloze oortjes die de nieuwste technologieën inzetten om de concurrentie aan te gaan met de allerbeste in-ears op de markt. Een belangrijke feature bij dit topmodel is noise-cancelling, waardoor de Bowers & Wilkins PI7 nog beter geschikt is voor gebruik onderweg. Of als je thuis werkt met luidruchtige huisgenoten of een manisch klussende buur.

Dit zijn zonder twijfel premium producten, getuige ook het prijskaartje van 399 euro dat aan de PI7’s bengelt. Daarmee positioneert Bowers & Wilkins zich resoluut bovenaan in het segment, net zoals andere luxe-oortjes van merken als Bang & Olufsen of Devialet. De meeste mainstream-merken zitten echter een stukje lager qua prijs. Bowers & Wilkins heeft echter wel een aantal unieke eigenschappen bedacht die de meerwaardezoeker moeten overtuigen.

Vertrouwd, maar toch anders

Bij draadloze oortjes is het een beetje zoals bij smartphones. Van op afstand bekeken zien de verschillende producten er doorgaans nogal gelijkaardig uit. Die indruk krijg je aanvankelijk ook als je de PI7’s uit de verpakking haalt. De case doet meteen denken aan andere TWS-doosjes, al is het tegelijkertijd ook net weer anders. Het is heel compact en ook verfijnder afgewerkt dan meestal het geval is. Hier geen glimmende pillendoos uit goedkoop plastic, wel een elegantere zwarte case afgewerkt met een bronskleurig deksel. Het is zeker klein en licht genoeg om in een jaszak of handtasje weg te stoppen zonder een stijlloze uitstulping te veroorzaken.

De twee PI7-oortjes zitten snug en veilig in de case. Onderweg kunnen ze er niet uitvallen en als je de toestellen na een muzieksessie weer opbergt, klikken ze dankzij magneten op de juiste manier in het doosje. Meteen begint het opladen, vanaf de eigen accu van de case. Dat kun je vier keer doen. De oortjes zelf kunnen 4 tot 4,5 uur op een batterijlading mee, een eerder gemiddelde autonomie. Of anders gesteld: eens je de case hebt opgeladen, kun je een hele tijd verder zonder dat je een stopcontact moet zoeken.

Een pluspunt is dat je kunt kiezen hoe de case op te laden: via een USB-C-kabel of draadloos. Dat laatste is wel handig. Als je op jouw bureau zo’n Qi-lader hebt, kun je de batterij van de PI7-case zonder gedoe voltanken gewoon door het doosje neer te leggen. Werk je met een kabel, dan kun je met een gepaste lader snelladen. In een kwartier voeg je twee uur batterijduur toe.

Discreet en elegant

De PI7’s zelf zijn kleine cirkels die heel discreet in je oren steken. Ze passen met tips of dopjes in je oorkanaal, wat meteen voor een goede (passieve) geluidsisolatie zorgt. Sommige merken, zoals Apple en Bose, verkiezen een budsdesign dat in je oorschelp hangt. Maar de aanpak van Bowers (en anderen) vinden we toch wel beter. Echte ‘in-ears’ blijven beter zitten als je wandelt en leveren meestal een superieure baservaring omdat de laagste bastonen direct op je schedel worden overgedracht.

Er worden meerdere paren tips meegeleverd; kies de juiste maat en de PI7’s zullen comfortabel blijven zitten. Een goede pasvorm is ook noodzakelijk voor een volle klank. Als oortjes zoals deze losser in je oor zitten, valt een deel van de bassen weg. Even in het begin vijf minuten besteden aan de juiste tips uitzoeken is dus zeker de moeite waard.

De PI7’s zijn beschikbaar in het wit of zwart, telkens met bronskleurige accenten. Beide uitvoeringen zien er elegant uit, onder meer dankzij kleine designelementen die de nodige verfijning aanbrengen. De ronde oppervlakte aan de buitenkant van elk dopje is cirkelvormig geborsteld bijvoorbeeld. Dat geeft een fijn optisch effect en een klein beetje voelbare textuur – nuttig, want deze cirkels zijn ook touchknoppen. Zo vind je de juiste oppervlake meteen op de tast terug. Je drukt dus op je oren om bepaalde dingen te doen, zoals muziek pauzeren, een oproep aannemen of de ruisonderdrukking in/uitschakelen. Touchcontrols heb je wel bij meer TWS-oortjes, maar vaak werkt het niet zo prettig. Bij de PI7 werkt het wel goed, ook als je handschoenen aan hebt. Ok, nu lonkt de zomer nu wel, maar het is een geruststelling dat je deze oortjes ook over acht maanden vlot kunt bedienen.

Eenvoudige app

De PI7’s zijn even makkelijk in te stellen als eender welke Bluetooth-hoofdtelefoon. Kort het knopje op de case indrukken en je zal de Bowers & Wilkins-oortjes meteen zien opduiken bij de Bluetooth-instellingen op je smartphone. Of tablet, laptop of smart-tv, dat spreekt.

Er is een app van Bowers & Wilkins om het instellen makkelijk te maken (iOS en Android), maar het gebruik ervan is geen must. De app is vooral nuttig voor firmware-updates en om de ambient pass-through-functie in te stellen. Waar noise-cancelling omgevingsgeluid blokkeert, laat deze functie net wél wat geluid door. Zo kun je luisteren naar muziek en toch nog een idee hebben van wat er rond je gebeurt. Zelf gebruiken we dergelijke functies maar zelden omdat we dan de muziekweergave te vervormd en schel vinden, maar we merken dat sommige andere mensen het wel op prijs stellen. Het is vast handig als je weer op een open kantoor gaat werken.

Een leuke functie in de app zijn de soundscapes. Je kunt kiezen uit verschillende sfeervolle geluidslandschappen – een bos, golven die inbeuken op rotsen, een kampvuur – you get the picture. Het lijkt een ASMR-achtige gimmick, maar bij het lezen van een boek of ’s avonds laat is het nog wel ontspannend. De app heeft geen equalizer of geluidspresets, dat vinden we wel een beetje spijtig. Bij slechte opnames (zoals bij vele jaren tachtig-albums), is het wel fijn als je het geluid iets kunt tweaken.

Ondersteuning voor aptX

Muziek beluisteren onderweg, dat is toch het voornaamste waarvoor oortjes zoals deze worden ingezet. We testen de PI7’s dus binnen achter de computer maar ook in de tuin – nu de zon er is, moet je ervan profiteren, niet waar? De koppeling met een Samsung Galaxy Z Fold 2 is snel gelegd, via de ontwikkelaarsopties zien we dat er automatisch de aptX-codec is geselecteerd. Mooi. Uiteindelijk moet de doorsnee muziekliefhebber daar niet zoveel mee bezig zijn; de aptX-codec is vooral een garantie dat je een zekere kwaliteit draadloos aangeleverd krijgt. De PI7’s ondersteunen ook aptX Adaptive, een nieuwere vorm van de codec.

Intern zijn de PI7’s wat gesofisticeerder opgebouwd dan typische TWS-oortjes. In plaats van een enkele driver of luidspreker per oor, combineert Bowers & Wilkins via een Dual Hybrid-opbouw een 9,2-mm dynamische driver met een gebalanceerde armature-tweeter. Zo’n dubbele driveraanpak vind je wel vaker bij bekabelde oortjes (en zelfs met meer drivers), bij draadloze oortjes is het toch eerder zeldzaam. Het voordeel van een dual driver-ontwerp is dat elke driver beter geoptimaliseerd kan worden voor de frequenties die ze elk moet produceren.

Het dubbele driverontwerp geeft de PI7’s meteen veel body, merken we als we ‘The Battle at Garden’s Gate’ van Amerikaanse rockers Greta van Fleet aantikken in Spotify. De basdrum is bijna voelbaar, instrumenten komen betrekkelijk goed los van elkaar. Er is niets dun aan tracks zoals ‘Built by Nations’ of ‘My Way, Soon’, je hebt de indruk een wall of sound geserveerd te krijgen zoals je verwacht bij rockmuziek. Een lekkere vette bas krijg je eveneens geserveerd bij ‘Afgebroken Brug’ van Mira, als een mooie, aparte laag onder de stem van de zangeres. Al luisterend in de tuin blijkt die iets dikkere bas een troef, want buiten heb je inderdaad iets meer power in het laag nodig. Het technisch knappe aan de PI7’s is dat de fijnere details in de muziek niet overstemd raken door de bassen. De strijkers in de achtergrond en de zachtere achtergrondvocals bij deze track van Mira pik je nog altijd mee. Iets meer sprankel in het hoog zouden we zelf nog verkiezen – en in die zin is het spijtig dat er geen equalizer in de app is – maar bij Mira’s intimistische vrouw-met-piano-track ‘In de Fleur’ moeten we toegeven dat het gewoon prima klinkt. Overigens is dit met de ruisonderdrukking ingeschakeld, uitgeschakeld verandert de weergave een beetje richting iets meer detail, iets minder bas.

Noise-cancelling op hoog niveau

De noise-cancelling van de PI7’s is uitstekend in zijn klasse. De dubbele microfoons per oortjes zullen daar aan bijdragen. Het verrastte ons wel te horen dat Bowers & Wilkins een eigen noise-cancellingalgoritme heeft ontwikkeld, tegenwoordig kopen veel fabrikanten gewoon vlug een kant-en-klare oplossing van een partij zoals Sony of Qualcomm.

We testen ruisonderdrukking bij hoofdtelefoons altijd door dezelfde YouTube-video van een treinrit door een sneeuwstorm zo luid mogelijk af te spelen, waardoor we makkelijk kunnen vergelijken. De PI7 heeft om te beginnen al een goede passieve isolatie. Zonder ruisonderdrukking ingeschakeld wordt al veel geluid geblokkeerd. Met de NC-functie ingeschakeld blijft (als de muziek uit staat) enkel nog het getik van de wielen die over de spoorwegbilzen rijden over. Zodra we op play drukken verdwijnt het omgevingsgeluid nagenoeg volledig. Een topresultaat.

Prima voor binge-watching

We koppelen de PI7’s daarna met een iPad Air, wat even vlot gaat als bij de Samsung-telefoon. In dit geval wordt de AAC-codec gebruikt. Apple ondersteunt immers aptX niet (tenzij op iMacs, gek genoeg). Dat is zeker geen probleem als we daarna via Disney+ twee afleveringen van ‘The Falcon and the Winter Soldier’ bekijken, de AAC-codec is daar goed genoeg voro. De PI7’s springen moeiteloos over een eerste struikelblok: synchronisatie. Stemmen en effecten volgen perfect de actie op het scherm. Dat was bij de eerste draadloze oortjes die op de markt kwamen wel even anders. De tuning van Bowers & Wilkins is trouwens perfect bij kijkvoer zoals deze Marvel-productie. Verstaanbaarheid van dialogen is prima en explosies komen toch nog voldoende spectaculair binnen, zo moet het. Als we op een later tijdstip een episode van ‘For All Mankind’ meepikken op Apple TV+, blijken de PI7’s even geschikt voor deze alternative history-reeks waarin bekende tracks van de jaren zestig, zeventig en tachtig het verhaal ondersteunen. Een filmpje meepikken tijdens het pendelen of als je op reis gaat is dus zeker een optie en is zelfs voldoende meeslepend dat je even die treinrit vergeet. Dat je de case met een meegeleverde kabel (hoofdtelefoonuitgang naar USB-C) kunt verbinden met een pakweg de hoofdtelefoonuitgang van een in-flightmediasysteem of een tv is ook slim gevonden. Op een vliegtuig ga je immers nooit een Bluetooth-optie vinden bij het schermpje in de hoofdsteun. Bij gebrek aan een eigen Boeing, hebben we het getest met een Cowon-muziekspeler die niet over Bluetooth beschikt. Je steekt de kabel gewoon in de speler en case, haalt de oortjes boven en je kunt het gebruiken. Streaming van de case naar de oortjes gebeurt overigens met de aptX-codec.

Snel vergelijken

Hoe verhoudt de PI7 zich met een van de beste TWS-sets van het moment, de Sony WF-1000XM3? Dankzij de Samsung-smartphone wordt het vergelijken net iets eenvoudiger. Je kunt bij de Fold immers twee headsets tegelijkertijd aansluiten en er naartoe streamen, met aparte volumeregeling. Je gebruikt dan wel de SBC-codec, wat de audiokwaliteit iets vermindert. Twee zaken vallen meteen op: de Sony’s zijn wat groter en bij de WF-1000XM3 valt de achtergrondruis iets meer op. De PI7’s zijn stiller. Die ruis is er altijd wanneer de noise-cancelling ingeschakeld wordt bij draadloze oortjes; het is een soort artefact van het algoritme. Het mag echter niet te luid worden en enkel echt hoorbaar als de muziek even stilvalt. Zeker niet tijdens de muziek zelf.

Qua klank is het niet dat de ene meteen veel beter overkomt dan de andere, maar de Bowers & Wilkins en Sony  klinken wel anders. Bij Lana Del Rey’s ‘Chemtrails Over The Country Club’ vonden we de vocals bij de PI7 een stuk natuurlijker en voller, de Sony is iets nasaler en zet soms hoogdetail op de voorgrond. Bassen leken ook iets dieper door te lopen bij de Bowers & Wilkins, wat de gitaren en vooral de drumkit bij Greta van Fleet meer ballen aan hun lijf geeft. Wel moeten we opmerken dat je bij Sony die klank via de bijhorende app nog helemaal kunt aanpassen.

Conclusie

De Bowers & Wilkins PI7 zijn zonder twijfel één van de beste draadloze oortjes die je kunt kopen. Ze bieden een lichtwarme weergave waar je uren naar kunt luisteren, een zeer goede ruisonderdrukking en zijn bovendien hoogwaardig afgewerkt. Bovendien heeft Bowers & Wilkins gezorgd voor een paar extra handige features die je elders zelden of niet vindt, zoals draadloos laden en de mogelijkheid om de case als zender in te zetten. Hierdoor kun je deze oortjes ook op een vliegtuig gebruiken of in combinatie met een muziekspeler zonder Bluetooth. Voor al die luxe en technologie betaal je wel een hoofdprijs.