Interview: Rodrigo y Gabriela

Hoe lukte het jullie om zo goed gitaar te leren spelen? Enige formele opleiding op jonge leeftijd?

Gabriela: “Nee, we studeerden geen muziek op de academische manier. We werkten in de studio aan rock & roll en probeerden van alles, tijdens en tussen de opnames. Lange dagen en vaak heel vermoeiend.”

Gabriela, jij bent door je speciale techniek de ritmische drive achter het duo. Is die manier van spelen niet enorm intensief en vermoeiend?

Gabriela: “Dat leidde een tijdje geleden tot enige fysieke schade. We hadden beiden allerlei problemen met gewrichten. Dus, arm en vingers in het ijs voorafgaand aan de shows.”

Wat is er zo speciaal aan Yamaha NX-gitaren?

Rodrigo: “Voor deze tour speel ik niet op akoestische gitaren, maar ik speelde heel lang op die instrumenten en we hebben een erg goede relatie met Yamaha. We werkten aan de prototypes vanaf 2005. Er werden verschillende versies gebouwd en dat ontwikkelt zich steeds verder. Ze zijn nu zwaarder. De afmetingen zijn hetzelfde, maar er worden verschillende houtsoorten gebruikt. We hebben ook bijgedragen aan het ontwikkelen van een low action type (snaren hebben dan een geringe hoogte ten opzichte van de toets en de gitaar speelt dan licht). De elektronica van de gitaar is eigenlijk het meest veranderd. De elementen (piëzo’s, die de trillingen omzetten naar een elektrisch signaal), die vaak zwaar waren, zijn nu erg licht en dun. De gitaar van Gabriela heeft vijf verschillende piëzo’s. De gitaren hebben een zeer goed geluid, in het bijzonder voor deze tour.”

Veel input voor Yamaha dus?

Gabriela: “Ze zijn erg goed voor ons en werken graag samen. Ze letten op het geluid en wat er nodig is voor het type concerten die wij geven. Voor deze tour kregen we ook een elektrische gitaar van Yamaha.”

Gitaristen onderling moeten natuurlijk over snaren praten.

Rodrigo: “Gabriela en ik zijn in dat opzicht niet van die guitar-heads, die continu met snaren en nagels bezig zijn. Die vraagstukken zijn meer voor onze gitaartechnici. Voor deze tour speel ik elektrisch op Levins-gitaren. Akoestisch heb ik medium tension D’Addario’s.”

Hoe ontwikkelen jullie muziek en wat zijn bronnen van inspiratie?

Gabriela: “De inspiratie komt uit verschillende spirituele werelden. Ook de natuur is een goede bron. We mediteren allebei en dat geeft ook inzichten. Het jarenlang met elkaar muziek maken zorgt ook voor melodieën. Dat is een startpunt en die worden voorzien van verschillende texturen, ritmes, harmonieën en geluiden. Je speelt vaak een riff en de ander vindt dat dan erg cool.”

Rodrigo: “Ik schrijf vaak thuis muziek en dan weet je of dat goed of minder goed is voor de band. Dan luister ik en weet ik voor negenennegentig procent zeker dat zij het ook goed vindt. Vervolgens gaan we er samen aan werken en het verder ontwikkelen.”

Neem je alle materiaal op in jullie homestudio?

Gabriela: “Alle gitaren en elektronica worden opgenomen in onze homestudio. Ook Pirates of the Carribean is zo ontstaan. We hebben ook opgenomen in Los Angeles. Maar de homestudio was een goede investering.”

Rodrigo: “Feitelijk is het geen homestudio want het is niet in huis. We kochten grond om een studio te bouwen. Dat was zo’n zestien jaar geleden een uitstekende investering. We werken daar elke dag. Vanaf ’s morgens vroeg en dan een uurtje of vijf. Het is ons kantoor.”

Is er daar een technicus?

Gabriela: “We hebben Pablo en hij is ook een uitstekende muzikant en gitaarspeler.”

Ik zag in jullie studio veel apparatuur. Gibson, Fender, Marshall enzovoorts. Zijn jullie echt bezig met speciale spullen?

Rodrigo: “We zijn niet heel technisch, maar ik houd me meer bezig met opname-apparatuur dan Gabriela. Ik houd van editing. Dat leerde ik heel lang geleden. Het is als met onze muziek. Ik leerde het door er mee bezig te gaan. Pablo weet het meeste van de apparatuur. Ik zoek nieuwe klanksferen en geluiden. In het bijzonder voor onze nieuwe projecten waar veel elektronica bij komt kijken. Er zijn hier vintage en exotische synthesizers waarvan ik het geluid erg kan waarderen. In de studio gebruik ik nu fractals (Fractals zijn afbeeldingen die ontstaan vanuit wiskundige formules. Die vergelijkingen kun je ook gebruiken om muzikale composities te maken). Dat is een eindeloos intrigerende tool waar je mee kunt experimenteren.”

Op jullie laatste cd wordt veel elektronica gebruikt. Dat willen jullie ook verder gaan ontwikkelen?

Rodrigo: “Tijdens de show vanavond spelen we ook veel nieuwe muziek. Tracks van een nieuw album dat volgend jaar verschijnt. Vanavond maak je kennis met een stukje van die nieuwe muzikale richting. Wij houden er in ieder geval van.”

Houdt het publiek daar ook van?

Gabriela: “Voor ons is het een verdere stap en ook een groot risico. Maar wij willen verder en de grenzen verkennen. Sommigen zullen onze muziek met twee gitaren blijven waarderen, maar zestig shows in de Verenigde Staten leverden zeer veel positieve reacties op.”

Al enige tijd geleden speelden jullie in het White House voor Barack Obama. Hoe werkt zoiets?

Gabriela: “Ons management werd gebeld met het verzoek om tijdens een event te spelen waar nog niet alles over verteld mocht worden. Na een hele lange tour door Australië moesten we de dag na aankomst naar dit event. We hadden dus een jetlag. Het was bizar, we vertrokken naar het White House en wisten nog niets over dat event. We werden opgevangen door de geheime dienst en kregen een rondleiding. Het is net een museum. We arriveerden bij een kamer, gevuld met paparazzi. Daar waren ook Barack en Michelle en die waren enorm vriendelijk. Het was als in een droom. Hi Rodrigo and Gabriela…, Hi Michelle… We ontvingen een omhelzing en we hoorden dat onze muziek op hun iPods stond. Ook de Mexicaanse president was aanwezig en die had geen idee over wie wij zijn. Barack vroeg of hij het echt niet wist. Vervolgens informeerde de Mexicaanse president naar onze naam”. Gabriela lachend: “Moet je je voorstellen, de president uit ons eigen land.”

Rodrigo: “We speelden vervolgens voor beide presidenten, hun familie en een aantal gouverneurs. We speelden een halfuur en daarna speelde Beyoncé een halfuur.”

Jullie ontmoetten haar?

Gabriela: “Ze had een geweldige band met overwegend vrouwelijke musici. We spraken haar tijdens de soundcheck. Ze is heel aardig en enorm professioneel. Ze heeft veel talent en was nerveuzer dan wij. We wisten niets over dit soort events, dus we speelden gewoon zoals we zijn. We kregen een staand applaus. Beyoncé is natuurlijk gewend aan een groot publiek en in zo’n kleine setting maakte dat haar waarschijnlijk een klein beetje nerveus.”

Jullie zijn zeer bekend en populair. Is het nog mogelijk om over straat te gaan?

Rodrigo: “Onze fans zijn heel muzikaal en in het bijzonder als we tijdens een tour zijn. Dan worden we begroet en is er altijd een leuk en normaal contact. We zijn natuurlijk geen popsterren.”

Gabriela: “In Amerika of Mexico gaan mensen veel meer uit hun dak. In Europa zijn mensen wat dat betreft gematigder en heb je niet de taferelen zoals vroeger met de Beatles of andere grote artiesten. Lokaal, in Mexico, hebben we onze fans maar die zijn erg aardig en ze zijn niet ‘crazy’.”

Nog tijd voor een privéleven?

Gabriela: “Ja, er zijn veel tours maar die worden afgewisseld met langere tijden van huis zijn. We leven in een prachtig deel van Mexico. De studio is dichtbij en ook Mexico City. Daar ga ik vaak heen want mijn familie woont daar. We maken ook deel uit van communities en delen daarmee onze levensstijl. Als artiesten bouwen we daaraan mee om het een fijne plaats te maken om in te leven.”

De familie hoort ook bij de community?

Gabriela: “Ja, met mijn zus hebben we een kleine community, la casita, waar we workshops organiseren over het verbouwen van voedsel. We zijn ook activisten op het gebied van vegetarisch eten. Er is ook een restaurant.”

Family life is in Mexico wellicht belangrijker dan in Europa?

Rodrigo: “Ja, maar ik ben iets minder betrokken dan Gabriela.”

Gabriela lachend: “Het komt ook omdat mijn familie echt geweldig is. Jouw familie is ook mijn familie.”