Review: Bowers & Wilkins Px8 S2 – NC-koptelefoon met ultieme focus op muziekweergave

Tech Specs 

• Wat: Draadloze koptelefoon met ruisonderdrukking
• Driver : 40 mm Carbon Cone-drivers
• Bluetooth-codecs: Bluetooth 5.4 met SBC, AAC, aptX, aptX Adaptive, aptX Lossless
• Autonomie: 30 uur met NC
• Extra’s: Harde case, USB-kabelmodus, spatial audio (update volgt), Auracast (update volgt)
• Gewicht: 315 gram
• Prijs: 729 euro

Klassiekere kleurenkeuzes

Van de Px8 is er een knappe donkergroene editie in de testruimte aanwezig, en je kunt in de winkels zelfs een Burgundy-uitvoering met goudkleurige accent vinden. En dan is er nog de gave grijs-oranje McLaren Edition. Bij de S2-editie komt Bowers & Wilkins een stuk conservatiever uit de hoek. Er zijn twee klassiekere uitvoeringen: Onyx Black en Warm Stone. Bij het eerste wordt een eerder matzwarte afwerking gecombineerd met aluminium elementen met een donker tintje. Warm Stone huwt dan weer een lichtbruin leder met naakter aluminium. Minder keuzes dus qua kleuren, maar het zou ons niet verbazen als er op termijn nog andere verschijnen. Een Px8 S2 McLaren Edition, ook dat lijkt wel heel waarschijnlijk.

Hoewel het ontwerp op veel vlakken getweakt is, hanteert de Px8 S2 wel een herkenbare designtaal. De ovale uiteindes van de driverbehuizingen uit geborsteld metaal met daarop het Bowers & Wilkins-logo bijvoorbeeld, is zo een vertrouwd kenmerk. De beugeldelen die de driverbehuizing verbindt met de hoofdbeugel is nog iets dat echt prachtig getekend is. Dit onderdeel is deels opengewerkt, waardoor je de kabel tussen de twee drivers ziet liggen. Een leuke vondst, want door te kiezen voor een verfijnde kabelmantel is deze beugel een fraai designding geworden. Het blijft ook functioneel een slim design, met twee scharnierpunten die veel bewegingsvrijheid bieden zodat een pasvorm vinden niet uitdagend is. De beweging is bovendien heel vloeiend en secuur, wat vertrouwen geeft dat het duurzaam gebouwd is.

De vorm van de Px8 S2 maakt dit wat ons betreft een van de mooiste draadloze koptelefoons op de markt. Maar ook de gekozen materialen spelen een grote rol om het luxegevoel op te krikken. Er is onder meer voor nappaleder gekozen en ook de metalen oppervlaktes zijn foutloos afgewerkt – maar dat moet ook echt op dit prijspunt. Dit is ook een verschilpunt met de goedkopere Px7 S3.

Ook de bijhorende case is van hoge kwaliteit. Het is hard genoeg om de hoofdtelefoon te beschermen en ziet er ook wel chiquer uit. De ruwere textiel is wel wat vuilgevoelig. Handig is het interne afgesloten vakje waarin je twee kabels terugvindt. Omdat de hoofdtelefoon iets dunner is, is ook de case een tikje compacter. Het is nu niet wereldschokkend anders, maar elke millimeter is handig als je enkel met een carry-on-tas reist.

Een lager gewicht dan voorheen

Pas als de Px8 naast de Px8 S2 wordt gelegd, valt op hoeveel slanker het nieuwe model is. Ook het gewicht ligt wat lager (al vinden we dat dan vergelijkend niet echt zo impactvol). Bowers & Wilkins-hoofdtelefoons blijven sowieso, wellicht vanwege de fraaiere afwerking met aluminium, iets zwaarder wegen dan de kunststofpluimgewichten van Bose of Sony. Het gewicht van de Px8 S2 (315 gram) is echter niet echt een probleem, ook niet tijdens het langdurig dragen.

Het comfortgehalte is hoog bij de Px8 S2, met name aan de hoofdband. De oorkussens uit nappaleder zitten aangenaam, door hun ovale vorm ook op grotere oren. De oordruk is iets hoger, wat aan de pluszijde een degelijke afdichting biedt en veel lawaai buitenhoudt zelfs als de NC uit staat. Maar je zal wel iets meer warmte voelen bij een lange vlucht.

Onvermijdelijk is er bij een hoofdtelefoon slijtage van de oppervlaktes die contact maken met je huid. Goedkopere hoofdtelefoons moet je daarom na een jaar of twee vaak weggooien. Gelukkig is de herstelbaarheid bij de Px8 S2 beter. Zowel de oorkussens als de hoofdband kunnen vervangen worden, al zegt de fabrikant wél dat er een onderhoudstechnicus aan te pas komt.

Muziek staat centraal

De Px8 kun je vlot bedienen via de fysieke knoppen aan beide zijden van de koptelefoon. Dat is veel intuïtiever dan de plaatsing aan één kant bij de Px8. ‘Echte’ toetsen blijven wat ons betreft toch vlotter werken dan de touchbediening die je vaak tegenkomt bij NC-koptelefoons. Dezelfde en meer instelmogelijkheden heb je via de Bowers & Wilkins Music-app, die ook dienstdoet bij andere producten en koptelefoons van het merk. In tegenstelling tot de meeste apps die horen bij draadloze hoofdtelefoons, biedt het meer dan enkel instellingen. Het maakt die ‘Music’ in de naam wel waar door je toegang te geven tot podcasts, internetradio en een aantal streamingdiensten, waaronder Qobuz en Tidal. Er zijn in de app ook leuke extra’s, zoals eigen podcasts en playlists die op maat van de luisteraar worden gegeneerd. Kortom, het is wel een rijkere ervaring dan meestal het geval is.

Als het gaat om instellingen houdt Bowers & Wilkins het soberder. Het is een heel contrast met de featurerijke aanpak van pakweg Sony of JBL. Buiten een eerder basale equalizer en kiezen tussen Ruisonderdrukking-Doorlating-Uit kom je in de app niet zoveel tegen. De equalizer is wel iets geavanceerder dan voorheen. In het verleden liet Bowers & Wilkins zelfs niet toe om de klank naar eigen smaak te tunen, daarna kon je met een paar sliders werken. Nu heb je vijf (onbenoemde) frequentiebanden waar je mee kunt spelen. Druk je op de True Sound-knop, dan keert alles terug naar het huisgeluid van de Britten.

Betere drivers dan voorheen

Op technisch vlak is de Px8 S2 in de diepte geüpdatet vergeleken met z’n voorganger. Een aantal ingrepen herkennen we van de Px7 S3 én van een aantal high-end draadloze hoofdtelefoons, zoals T+A’s Solitaire T. Het gaat dan met name over het gebruik van discrete versterking voor de drivers, in plaats van de 1-chip-oplossing met DSP-DAC-versterker die meestal in hoofdtelefoons opduiken. Het gebruik van aparte onderdelen laat echter de DSP/DAC en de versterker optimaler functioneren. Het kan best een significante verbetering opleveren.

De Px8 S2 komt daarnaast met verbeterde versies van de 40-mm drivers met koolstofvezelconus uit de Px8, voorzien van een nieuw motor- en ophangingsysteem. Die driver is onder een hoek ten opzichte van het oor geplaatst. Het is een keuze die wel meer fabrikanten maken (incluis Bowers & Wilkins in het verleden) om een meer ruimtelijke en accurate weergave te creëren. Het zorgt ook voor betere soundstaging, aangezien de driveroppervlakte zich op gelijke afstand van het oor bevindt.

Met of zonder kabel

De Px8 S2 biedt een ruime codec-ondersteuning. Naast de standaard SBC-codec kan het om met AAC, aptX, aptX HD, aptX Adaptive en aptX Lossless. LDAC ontbreekt in het rijtje, wat niet zo ongewoon is. Maar er zijn wel oudere telefoons die qua betere codecs enkel LDAC bieden. De blikvanger hier is natuurlijk aptX Lossless, een codec die in ideale omstandigheden audio biedt in cd-kwaliteit zonder data weg te gooien. Dat haakt mooi in op het aanbod van diensten als Apple Music, Qobuz en Tidal – en sinds kort Spotify. Er zijn alleen nog niet zoveel smartphones die het ondersteunen (onder meer Motorola en Sony zijn voortrekkers), maar er bestaan ook kleine dongles van Creative, FiiO en Sennheiser waarmee je aptX Lossless kunt toevoegen aan je computer of mobiel toestel. Daarnaast is het wachten tot minstens december voor een update die Bluetooth LE met LC3 zal toevoegen. Vanaf dat moment is de Px8 S2 ook klaar voor Auracast.

In 99 procent zal de Px8 S2 draadloos gebruikt worden. Een wetenschappelijke basis voor dat cijfer is er niet, maar echt ver van de waarheid zal het niet zitten. Toch biedt ook deze Bowers & Wilkins bekabelde opties via de twee meegeleverde kabels. Er is een USB-kabel die eindigt in een jack om het te gebruiken met een klassiek audioapparaat of een mediasysteem in een vliegtuig. En met een klassieke USB-C naar USB-C sluit je de Px8 S2 aan op een computer of smartphone om de ingebouwde DAC rechtstreeks te voeden met audio. Zo kun je pakweg hi-resbestanden van Qobuz tot 96 kHz/24-bit onveranderd naar de Bowers & Wilkins-koptelefoon sturen.

Ruisonderdrukking: effectief, zonder klasseleidend te zijn

Noise-cancelling produceert altijd wat ruis, die je meestal enkel hoort als er niets speelt en er geen omgevingsgeluid is. Zelden een probleem dus, hoewel er wel goedkope hoofdtelefoons zijn die voldoende ruis produceren om stille passages van klassieke werken te verstoren. Dat heb je bij de Px8 S2 niet, het is een heel stille NC-koptelefoon. Het geeft al een beetje aan waar Bowers & Wilkins op mikt. Net als sommige andere hifi-merken verkiezen de Britten om ruisonderdrukking minder efficiënt te laten functioneren om de audio minder aan te tasten. Daarmee weet je al meteen dat de NC van de Px8 S3 geen ultieme herriebestrijder is. De Sony WH-1000XM6 bijvoorbeeld, is duidelijk efficiënter in het bestrijden van een groter frequentiebereik. Toch zou ik de Px8 S3 rekenen tot een van de betere noise-cancellinghoofdtelefoons op de markt. Zowel bij een aantal synthetische tests als bij real-life gebruik (incluis op een vliegtuig) elimineerde de ruisonderdrukking het lage, vermoeiende geluid. Stemmen en hogere frequenties komen er nog door, wat een plus dan wel een min kan zijn in een open kantoor of kantoortuin. Je blijft nog goed contact houden met je omgeving. Kantoorwerkers zullen ook prijs stellen dat de microfoons danig beter werken. Ook als er veel herrie in de omgeving is, komt je stem zuiver door. In een stille omgeving is de geluidskwaliteit excellent.

Geweldig met muziek

‘It’s all about the music’. Dat lijkt wel de teneur te zijn als je kijkt naar hoe de Bowers & Wilkins Px8 S2 positioneert. Maar bij het bekijken van ‘Mission Impossible: Final Reckoning’ via Apple, toonde de Bowers & Wilkins zich ook geschikt om een filmsoundtrack machtig over te brengen. Bij het fragment op en rond het vliegdekschip, worden jetmotoren en vooral de iconische MI-muziek met veel body gebracht. De betere aansturing en drivers zorgen voor meer controle bij momenten dat het geluid complexer wordt. Er is een mooi gevoel van diepte, met dialogen los worden neergezet van geluidseffecten in de verte. Fijn luisteren, dat merkten we ook tijdens de trans-Atlantische vluchten die we met deze Px8 S2 namen. Zowel met actiefilms, als met de intense dialooggedreven drama die ‘Frost/Nixon’ is.

Andere topmodellen (zoals de JBL Tour One Pro M3, Apple AirPods Max of Sony’s WH-1000XM6) komen met een ruimtelijk geluid-functie. Dat heb je hier nog niet. Bowers & Wilkins zegt ook dat spatial audio bij hen anders dan zal dan bij de eerder vermelde rivalen, die meestal op Dolby- of Dirac-technologie vertrouwen. Het wordt afwachten hoe spatial audio bij de Px8 S2 presteert, maar het Britse bedrijf zegt dat ze zelf een alternatieve format ontwikkelen die niet gaat voor een surroundervaring maar eerder voor een grootse klank. De nadruk ligt daarbij op muziekweergave, mogelijk komt er ook een modus voor film. Maar het zal geen ‘surround’ bieden. Wordt vervolgd.

Met heel diverse muziek zet de Px8 S2 iets heel overtuigend neer, heel wat evenwichtiger dan de Px8 die ook in de testruimte aanwezig was. De kloof met de Px7 S3 is wat mij betreft kleiner. Er zijn weinig werken die nog meer wijds klinken dan ‘Fanfare for the Common Man’ van Aaron Copland in de versie van de Los Angeles Philharmonic en dirigent Zubin Mehta, een indruk die deze koptelefoon moeiteloos overbrengt. De vele blazers en hoorns die op grote afstand spelen worden hier met veel textuur en kracht gebracht. Bij een goedkopere hoofdtelefoon kan dit werk z’n episch karakter helemaal verliezen door compressie, maar de Px8 S2 doet het gewoon. Ook de fijnere kantjes van de strijkers van ‘Appalachian Spring: I. Very Slowly’ verschijnen vloeiend, zonder extreem hoogdetail te accentueren. Een klassiek werk zoals dit klinkt vaak niet zo geweldig op een NC-hoofdtelefoon, maar de Px8 S2 toont zich hier meer een hifi-apparaat dan mainstream-oplossing voor onderweg.

De basis van dit alles is de gecontroleerde bassen die de Carbon Cone-drivers leveren. Hierdoor kan een gitaarmuur zoals bij ‘My Mind is a Mountain’ machtig maar ook gedetailleerd verschijnen, met daaronder een drum dit met veel slam en impact overkomt. Tegenover de iets doffere, lossere weergave van de WH-1000XM6 zet Bowers & Wilkins hier iets heel wat luchtiger neer. Je kunt met de equalizer in de app natuurlijk de tuning aanpassen naar smaak, maar zelfs bassheads zullen de strakke beats bij ‘Mega Mega Mega’ op ‘DJ Kicks’ van Modeselector appreciëren. Dit nummer was fijn om te beluisteren omdat het opzwepende ritme perfect werd neergezet, met veel controle maar ook lucht. En wat een geweldige impact van de drums bij ‘Source’!

Bovenstaande werd beluisterd met aptX Lossless, met een Creative BT-W6-dongle die met een iMac verbonden was. Geen discussie over de kwaliteit die er dan geboden werd, maar ook met een Samsung Galaxy S24 Ultra en de reguliere aptX waren de prestaties van de Px8 S2 zeer goed te noemen.

Conclusie

Voor een merk dat niet de nadruk wil leggen op features is deze Px8 S2 van Bowers & Wilkins toch riant bedeeld met interessante functies. Die staan vooral ten dienste van het luisteren naar muziek, met aptX Lossless-ondersteuning op kop. Hoewel de Px8 S2 onder meer dankzij de goede autonomie en uitstekende microfoons veelzijdiger is dan eerst lijkt, is de strakke focus op muziekweergave dé reden om voor deze koptelefoon overstag te gaan. Het biedt een uitstekende geluidskwaliteit, met een tuning die geslaagd het midden houdt tussen consumentenproducten en wat audiofiel heet te zijn. Het is zeker geen goedkope hoofdtelefoon, maar het biedt een duidelijk meerwaarde ten opzichte van mainstream-modellen. Een aanrader.