Elk jaar zijn er trends en/of worden ontwikkelingen uitgesprokener. Aan de kant van audioapparatuur is er een tweedeling die steeds sterker wordt. De duurder wordende high end apparatuur kent steeds meer een nichemarkt. De gemiddelde consument, zijnde de grootste groep, krijgt vaker te maken met een lagere kwaliteit van consumptiegoederen.
Aan de kant van de bronnen zie je ook die tweedeling. Langspeelplaten zijn enorm populair. Ze zijn erg geliefd bij, gelukkig, ook een heel jonge doelgroep maar komen ook terecht bij kritische en veeleisende muziekliefhebbers. De grote massa is tevreden met streaming. Ook de cd, die weer sterk aan populariteit wint, is bezig om het medium te worden van echte muziekliefhebbers die kritisch zijn ten aanzien van kwaliteit en minder genoegen nemen met streaming. Net als bij de grammofoonplaat varieert die markt van een niche tot een wat groter deel van de doelgroep. Kwaliteit gaat naar luisteraars die dat echt waarderen en daarvoor willen betalen.
In dat licht probeert deze rubriek het accent te leggen op grammofoonplaten, cd’s, sacd’s en hi-res downloads. Fysieke media zijn goed voor artiesten en zonder kwalitatief superieure bronnen haal je niet het rendement uit je dure audiosysteem.
In 2022 is weer veel aantrekkelijke muziek verschenen. Musici hebben daar, na de pandemie, weer zin in. Het onderstaande is een zeer beperkte keuze uit al het moois dat verschenen is.
De fans hebben er jarenlang naar uitgezien. Opeens was daar Voyage van een van de allergrootste bands die de wereld kent. Er is veel herkenning in het songmateriaal. Don’t Shut Me Down is een pur sang ABBA-song. Het zeer fraaie I Can Be That Woman is een bespiegelende song. Keep An Eye On Dan kent een fraai ritme en is instrumentaal zeer modern. Wat uit het hele album naar voren komt, is dat deze vier muzikanten een immens plezier moeten hebben gehad om dit album te maken. Inmiddels kunt U in de ABBA Arena in London de holografische show gaan zien.
Fela Kuti is bekend vanwege zijn continue doorlopende kritiek op de Nigeriaanse militaire leiders en grondlegger van de Afrobeat. Het album Live! is representatief voor het volwassen worden van de Afrobeat. Ye Ye De Smell biedt een van de beste drumsolo’s van Baker, waar Fela mee samenwerkte. Live! werd uitgebracht in 1971 door EMI en in 1987 volgde een re-issue op cd.
De gelimiteerde release op vinyl ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van Live! is een begerenswaardig album. De tweede bijbehorende elpee, eveneens op fraai rood vinyl, bevat de extended dual drumsolo’s die Baker en Allen speelden op het Berlin Jazz Festival in 1978. Part II van de Berlijn-opnames is uniek. Ze werden recent ontdekt in het Universal archief.
Janine Jansen beleefde de droom van haar leven door op twaalf Stradivari violen te mogen spelen. Het heeft jaren geduurd om die twaalf instrumenten bij elkaar te krijgen. Jansen heeft een repertoire samengesteld met 15 highlights uit het werk dat voor viool is geschreven. Elke compositie wordt op een andere Stradivarius gespeeld en op een goed audiosysteem hoor je absoluut de verschillen. Janine speelt deze stukken op haar onnavolgbare briljante manier. Antonio Pappano verdient lof voor zijn begeleiding op de vleugel. Bij elkaar een zeer opmerkelijk project.
Voor de liefhebbers van het synthesizer genre kwam Music On Vinyl met Tomita’s tweede studioalbum uit 1973-1974. Gespeeld op de bekende Moog Modular en op een Mellotron. Je hoort ook beroemde effectapparatuur zoals de AKG BC20E Echo, de Eventide Phaser en de beroemde Binson Echorec. Deze re-release klinkt absoluut geweldig. Een gigantisch diepe en brede stage waarbinnen zich een subtiel en enerverend spel van klanken afspeelt. Luister maar naar Arabesque No.1. Echt fascinerend, net zoals de andere muziek van Debussy op dit album.
Femke IJlstra is een bekend saxofoniste en Celia Carcia-Carcia speelt piano. Na een kennismaking tijdens een concert besloten deze musici om een duo te vormen en nog iets later om een album te maken voor trptk. De ladies richten zich op het zonnige zuiden waar materiaal van de Falla, Albéniz, Ravel, Villa Lobos en anderen tot spannende interpretaties leidt. Een van trptk’s topalbums van het afgelopen jaar.
Deze uit Nashville afkomstige band gaat helemaal los in de rock&roll, Americana, bluegrass, country, folk en andere stijlen. Het is een hommage aan Presley, Cash, The Wallflowers, Dylan, Springsteen, Petty en vele anderen. Dat leidt tot een uiterst aansprekende, herkenbare en fraai uitgevoerde collectie sterke songs. Een absoluut topalbum.
Harry van Dalen, Frans de Rond en Michael van Polen hebben met deze sacd een internationale audiofiele topproductie afgeleverd die insloeg als een bom. Wordt waarschijnlijk op elke audioshow gedraaid. De cd-persen kunnen de vraag nauwelijks bijhouden.
East Bay Grease is het debuutalbum uit 1970, in originele Oakland funk stijl, van deze Amerikaanse R&B band, opgericht in 1968 door Emilio Castillo en Stephen Kupka. Tower of Power was ook de favoriete band van Aretha Franklin. Deze vinyl release van Music On Vinyl klinkt absoluut stunning. Alsof deze gisteren is opgenomen. Razendsnelle percussie, dynamiek, fraaie homogene background vocals en een kamerbrede ruimtelijkheid. Muzikale soul en funk van topkwaliteit.
Nino Gvetadze scoorde afgelopen jaar met een van Beethoven’s absolute meesterwerken in de vorm van het vierde pianoconcert. Niet alleen kwam Challenge met een opname van dit concert samen met Phion (Orkest van Gelderland en Overijssel) onder leiding van Benjamin Levy, maar Nino schitterde live, samen met het Ruysdaal Quartet, tijdens het openingsconcert van het Naarden Internationaal Piano Festival. Ook uitgezonden op NPO4 kwam dat op een enorme manier binnen.
Een tweede hoogtepunt kwam van pianiste Anna Federova. Channel Classics kwam met een release van Rachmaninoff’s tweede en vierde pianoconcert. Het tweede pianoconcert van Rachmaninoff betekent voor Anna Federova een wederopstanding van de geest, van het licht en de hoop. Iets dat zij, samen met musici als Maya Fridman, Rosanne Philippens, Konstantyn Napolov en Dana Zemtsov, de landgenoten in Oekraïne toewenst.
Afgelopen jaar verscheen de eerste solo-cd van Omar Tomasoni, principal trumpet player van het Concertgebouworkest. Omar vertrouwde uw auteur toe dat het luisteren naar een trompet binnen twee minuten kan vervelen. Maar, hij heeft er, samen met talenten als Femke IJlstra en Jeroen Bal, een uitermate luisterwaardige productie van gemaakt. Hij doet dat door zijn bijdrage bescheiden te houden en niet door bewust elke track vol te blazen met trompet.
Reacties (1)