Laughton en Brad Kora begonnen in de negentiger jaren met de band Aunty Beatrice. In 2002 volgden de broers Stuart en Francis en Dan McGruer en werd de band Kora opgericht. In 2013 vertrokken de broers Laughton en Brad uit Kora en richtten L.A.B op. Die bestaat op dit moment uit de Kora-broers Brad en Stuart, aangevuld met Ara Adams-Tamatea, Miharo Gregory en Joel Shadbolt. Naast L.A.B bestaat ook Kora nog als band. Uw auteur had ’s ochtends vroeg een ontmoeting in Amsterdam met Joel Shadbolt, leadzanger en gitarist en Miharo Gregory, zanger en toetsenist.
Joel, Kora startte met de vier broers. In 2017 kwam L.A.B. Sommige broers kwamen in L.A.B, aangevuld met andere musici.
“De Kora-broers kwamen uit een muzikale familie en speelden in een familieband met hun vader, een enorm getalenteerde musicus. Ze speelden in bars en clubs vanaf een jonge leeftijd. Uiteindelijk begonnen ze met Kora. Ze kwamen toen van de high school. Twee broers studeerden aan de drama school. De echte start was rond 2000-2002. Voordat ze met Kora begonnen, speelden ze in een high schoolband. Zelf ontmoette ik de bandleden in 2015. Dat is feitelijk het moment dat L.A.B startte. We bestaan nu zo’n zeven jaar.”
Miharo, ze vroegen jou om je bij de band aan te sluiten?
“Ze hadden een album uitgebracht in 2017 en ik woonde in Wellington, waar ik ook opnames maakte. Tijdens het maken van het tweede album hing ik rond bij de studio en tijdens het maken van het derde album werd ik gevraagd om deel uit te gaan maken van de band.”
Het eerste album in 2017 heette L.A.B en resulteerde uit een soort project?
Joel: “Ja, Kora was een grote band en is dat nog steeds in Nieuw-Zeeland. Brad Kora en zijn broer Laughton besloten om L.A.B te starten. Van origine was dat een soort elektronisch project. Maar het geluid ging al snel een andere richting op. Reggae ontmoette soul, funk en r&b. De elektronische elementen zijn nog wel onderdeel van het geluid, maar een stuk minder dan tijdens de start.”
Het eerste album, getiteld ‘LAB’, ontstond vanuit een driejarig experiment met input van het publiek. Hoe werkt zoiets?
Joel: “Het is een vorm van trial-and-error. We schreven het album tegelijkertijd met het plannen van de shows. We leerden toen ook om een band te zijn. We speelden covers en probeerden van alles om uiteindelijk ons geluid te vinden. Aan het einde van 2016 startten we met het opnemen van het eerste album in de studio. We hadden dus twee jaar aan de songs gewerkt. We hadden gigs en jamsessies. Het is iets dat altijd blijft groeien.”
Miharo: “Dat is het leuke aan deze band. Niets blijft gelijk. Het is altijd in ontwikkeling.”
Miharo, jij bent de keyboard-guru. Ik zag een Moog en een Nord?
“Ja, die staan in de studio. Tijdens concerten gaat de Nord mee maar in de studio hebben we een Moog Prophet, een Rhodes en een Juno.”
Joel: “Ook een vintage Stratocaster.”
Voor L.A.B werkten jullie in een homestudio. Heeft dat geen beperkingen?
Joel: “Zeventig procent van het eerste album werd geschreven in die homestudio. We hebben nu de luxe om wekenlang in een professionele studio te werken. Schrijven, opnemen, dingen proberen en slapen. Tegenwoordig is studiotijd duur. Je kunt maar enkele dagen in een studio werken.
Wij werken al zeven jaar in een professionele studio. Zelfde plaats en dezelfde technicus.”
Hoe is jullie workflow vandaag de dag?
Miharo: “We werken al zeven jaar in de studio, dus er liggen een heleboel half afgemaakte ideeën. Dat neemt de druk een beetje weg. We kunnen dus veel experimenteren. Brad, de drummer, is de producer. We volgen hem. Hij geeft aan welke weg we kunnen volgen.”
Joel: “Sommige songs worden in twee uur tijd geschreven en voor andere is twee weken nodig. Je krijgt daar niet helemaal greep op. Het is wat het is. Het is soms een enkel moment. Iemand speelt een riff en er wordt gevraagd om die opnieuw te spelen. Dan vind je een leuke tune en kan je van daaruit verder. Het is veel trial-and-error. Aan de slag gaan en kijken wat er blijft hangen.”
Waarom kozen jullie reggaemuziek?
Joel: “Het bepaalt een groot deel van ons geluid. Het is een enorme cultuur hier in Nieuw-Zeeland en Australië. In de tachtiger jaren kwam Bob Marley naar Nieuw-Zeeland. We ontdekten hoe mooi die muziek is. Het werd opgepakt door de Maori en resoneert met onze cultuur. Het vormt een groot deel van de muziek van L.A.B, maar we hebben ook r&b, soul en invloeden van Stevie Wonder en Bill Withers. We hebben ook blues en country. We proberen niet in een doos te blijven. We willen het open houden. We kunnen richting rock, blues en we krijgen dat allemaal samen.”
Hebben jullie met je muziek een boodschap naar de wereld?
Joel: “Ik houd van Dave Grohl van de Foo Fighters. Als hij een concert geeft wil hij dat mensen alles daarbuiten vergeten. Ga naar het concert en geniet daarvan. Als een band hebben we een beetje hetzelfde idee. We maken geen mode-statement, we hebben songs over hoop, liefde en verlies, maar we komen niet met politieke standpunten.”
Jullie zijn zeer beroemd in Nieuw-Zeeland. Hoe gaan jullie daarmee om? Kun je nog op straat lopen?
Joel: “Zeker wel, Nieuw-Zeelanders kijken daardoorheen. Mensen worden als gelijken gezien. Er wordt op ons geen jacht gemaakt met camera’s.”
Miharo: “Omdat je toevallig op een keyboard kan spelen wil dat niet zeggen dat je mensen iets kunt leren over politiek.”
Joel: “Mensen zeggen af en toe hallo, maar het is nooit vervelend.”
Miharo, verzamel je synthesizers en heb je een favoriet instrument?
“Soms gebeurt dat. De toys komen af en toe langs.”
Joel: “Ja, een paar gitaren. Ik houd ervan om die collectie uit te breiden. Mijn droom is om een studio te hebben op het platteland met meer gitaren dan voedsel in de koelkast.”
Miharo: “Als je ermee begint kun je meestal niet stoppen.”
Joel, jij houdt van de Strat?
“Ja, met name die uit de zestiger jaren, 1962 en 1963. Het is ook een droom om ooit wat Martins en Gibsons te hebben.”
De toekomst? De rest van de wereld veroveren? Nieuwe muziekstijlen?
Joel: “We willen uitbreiden in Europa en Amerika. Amerika gaat goed. We hadden in het begin van dit jaar een tour. Mensen houden van onze sound en we hebben een nieuwe tour gepland. We hopen dat hetzelfde gebeurt in Europa. De mensen zijn daar goed, het eten is goed en de koffie is oké. We hopen elk jaar in Europa te komen en dit is onze eerste keer. We proberen contacten te maken en de L.A.B-sound over te dragen naar het publiek.”
Jullie hebben verschillende korte video’s. Is het geen tijd voor een langere concert movie?
Miharo: “Dat zou cool zijn en iets dat we wel willen.”
Joel: “En dan samen met een live-album.”
Wat is het concept van de summer shows?
Joel: “We plannen onze concerten in Nieuw-Zeeland altijd in de zomer en noemen die dan summer shows. We doen dan vijf verschillende locaties en het jaar daarop kiezen we dan weer andere plaatsen voor die concerten. Momenteel ligt de focus meer op ‘overseas’.”
Het nieuwe album dat binnenkort verschijnt?
Joel: “We deden er twee jaar over om alles op te nemen. In het verleden hadden we elk jaar een nieuw album. Nu nemen we even rust en spreiden de opnames over twee jaren. We hebben twintig tracks opgenomen en daar blijven er tien tot twaalf van over. Het album heet dan ‘Chapter VI’. Het wordt een dubbelelpee met twaalf tracks. Drie tracks op elke kant.”
Naschrift
’s Middags, net voor het concert, was er een persconferentie bij Concerto in Amsterdam. Het publiek kon kennismaken met de bandleden en de gelimiteerde EU/UK-sampler was daar te koop op cd-formaat en vinyl. Later op de dag stroomde Paradiso vol met een jong publiek, maar ook de wat ouderen waren vertegenwoordigd. De eigenaar van de platenmaatschappij in Nieuw-Zeeland gaf aan interesse te hebben in de samenstelling van het publiek. Het concert liet veel uptempo repertoire horen. De sampler bevat de wat rustigere tracks. Geweldige interactie toen Joel Amazing Grace inzette en het publiek enthousiast meezong.
Reacties (0)