The Last of Us: Part II
AAA-videogames (spellen van grote ontwikkelaars) staan niet bekend om hun goede verhalen. Hoe anders is dat met The Last of Us-franchise van Naughty Dog. De exclusieve PlayStation 4-titel The Last of Us: Part II is het vervolg op het eerste deel dat destijds voor PlayStation 3 verscheen. In beide games is het verhaal het belangrijkste element en staat de gameplay op de tweede plek. Zonder wat te verklappen over het verhaal: de personages zijn menselijker dan ooit. En je mag je constant hardop afvragen wie nou eigenlijk de slechterik is.
Context is key. En dat geldt heel erg voor de situaties waarin je verzeild raakt in The Last of Us: Part II. Die zorgt voor meer dan genoeg spanning, en die is hard nodig. Want de gameplay is ondergeschikt aan het verhaal en dat merk je aan allerlei aspecten. De manier van spelen is amper veranderd sinds het eerste deel en soms loop je letterlijk met je gezicht tegen de muur om te zien waar je heen moet gaan (of wanneer je zoekt naar resources). Spelers krijgen ook weinig tot geen bewegingsvrijheid met betrekking tot tactiek of andere mogelijkheden.
Omdat het verhaal zo belangrijk is (en behoorlijk uitgebreid en goed uitgewerkt), en de regie de touwtjes strak in handen houdt, heb je ook in letterlijke zin weinig bewegingsvrijheid. Maar dat is de aard van het beestje. Desondanks voelt het vreemd dat je aanvankelijk een grote spelwereld krijgt die je op je gemak kunt verkennen en vervolgens in een veel sneller tempo tussen (veelal donkere en benauwende) locaties wisselt. Maar de gameplay is niet diepgaand genoeg om de stukken tussen het verhaal op z’n schouders te dragen, helaas.
Part II doet erg z’n best om de typische aard van een videogame te ontstijgen. En soms loopt het daarin zichzelf voorbij wanneer hoofdrolspeler Ellie opeens moeite heeft met het doden van belangrijke personages, maar vlak daarvoor nog een Molotov-cocktail in een groep vijanden gooide. Bovendien zijn er ook enkele eindbazen (het meest videogamey-onderdeel), die vaak neerkomen op trial and error — niet heel enerverend. Qua verhaal, menselijkheid en productiewaarde één van de beste games ooit, maar de gameplay laat hier te wensen over.
Paper Mario: The Origami King
De Paper Mario-serie is al een tijdje over z’n hoogtepunt heen. De GameCube-versie, genaamd The Thousand Year Door, was zo goed dat het voor ontwikkelaars moeilijk was daar overheen te gaan. Super Paper Mario op de Wii ging daarom al een andere richting op en met de 3DS- en Wii U-versies werd het lot bezegeld: de serie is niet wat het ooit geweest was. Inmiddels is ook duidelijk hoe dat komt. De ontwikkelaar mag geen unieke en karakteristieke eigenschappen toevoegen aan Toads, waardoor veel charme verloren gaat.
Daarnaast werd door hogerop bepaald dat het verhaal in Paper Mario niet zo belangrijk is en dat de nieuwe games, vanaf de 3DS-versie, zo mogelijk moet leunen op personages uit Super Mario World (van de SNES). Dat heeft een negatieve impact gehad op voorgaande titels, een impact die nog steeds zichtbaar is bij de Paper Mario: The Origami King op de Nintendo Switch. Er zijn wel unieke Toads, maar die zijn grofweg allemaal gebaseerd op voorgaande iteraties. Je voelt aan alles dat de ervaring niet meer is wat het geweest is.
Paper Mario: The Orgami King voelt door al die beslissingen een beetje blasé aan. We missen coole en unieke teamgenoten en we missen de creatieve iteraties van bestaande personages. Bovendien is het onderdeel ‘rpg’ zo goed als uit de game gehaald en voelt de serie tegenwoordig meer aan als een avonturentitel waar je van punt a naar punt b loopt en ondertussen wordt meegenomen door het verhaal. Je hebt op weinig dingen invloed: je kunt enkel een paar aanpassingen verrichten voor gereedschap en enkele eigenschappen voor de gevechten.
Als we naar Paper Mario: The Origami King als losstaande game kijken, dan is er wel een hoop om van te houden. Grafisch oogt het spel prachtig, de dialogen zijn ontzettend humoristisch en het puzzelelement in de gevechten zorgt ervoor dat je constant op het puntje van je stoel zit. Je bezoekt toffe locaties, lost contextuele puzzels op en krijgt te maken met vijanden die we nog nooit gezien hebben. Paper Mario is een serie die altijd toffe games oplevert, maar het is wel duidelijk dat de spellen steeds een beetje oppervlakkiger worden.
F1 2020
De officiële F1-games hebben al een paar jaar een jaarlijkse release. Dit kan er soms voor zorgen dat er niet veel nieuws is, maar met F1 2020 zijn er veel nieuwigheden toegevoegd die de game fris doen aanvoelen. Een van de grootste veranderingen dit jaar is de nieuwe My Team-mode, naast de gebruikelijke Driver Career. In My Team moet je naast het racen voor je team, ook eigen team runnen. Deze nieuwe modus is een grote reden dat de game als nieuw aanvoelt en is wat ons betreft een extreem waardevolle toevoeging.
Het is heel tof een manager van je team te spelen en de updates aan je team goed (of slecht) uit te zien pakken. Zo moet je aan het begin van je carrière sponsoren, liveries, motoren en tweede coureurs uitkiezen. Deze dingen kunnen tijdens de seizoenen natuurlijk allemaal nog veranderen naarmate je vordert. Je moet natuurlijk ook nog steeds aandacht besteden aan de R&D om je auto te verbeteren, maar ook dat is uitgebreider. Gaandeweg je verschillende faciliteiten uitbreiden met betere spullen en daardoor kun je betere R&D-upgrades aanschaffen.
Daarnaast zijn de menu’s ook verbeterd, waardoor F1 2020 een stuk toegankelijk geworden is. De nieuwe tracks die dit jaar hun opwachting maken rijden erg lekker. De strakke wendingen door de duinen van Zandvoort lijken niet erg geschikt voor moderne F1-auto’s, maar zijn wel heel uitdagend om te temmen. Hanoi, daarentegen, heeft lange rechte stukken en grote rotonde, wat helemaal geen slechte zaak is. Als meer ontwikkelaars zo veel aandacht zouden besteden aan hun racegames, dan worden wij daar erg blij van.
Naast deze grote updates, zijn er ook nog een paar andere dingen verbeterd. Zo is de HUD aangepast, zodat die meer lijkt op die in echt. Dat geeft wat meer authenticiteit. Daarnaast kun je in F1 2020 eindelijk wederom genieten van splitscreen racen. Een mode die we een paar jaar hebben moeten missen, maar gelukkig weer terug is (en wat ons betreft gewoon verplicht is in een racegame). De officiële F1-games worden elk jaar weer een stukje beter, maar met de toevoeging van My Team zet de game dit jaar een grote stap vooruit.
Ghost of Tsushima
De PlayStation 4 heeft een aantal toffe, nieuwe games gekregen de afgelopen generatie. Sowieso doet Sony het qua aanbod exclusives veel beter dan Microsoft (de grootste concurrent), maar dat betekent niet dat ze allemaal van het niveau God of War (2018) zijn. Je hebt er ook games tussen zitten die je tijd echt wel waard zijn, maar die je lekker tussendoor of af en toe en paar uurtjes speelt. Ghost of Tsushima is zo’n spel, waarin je in de huid kruip van één van de laatste samoerai uit het jaar 1274, als verdediger van Japan.
In Ghost of Tsushima neem je het op tegen het Mongoolse Rijk, dat het eiland Tsushima binnendringt en de lokale bevolking het leven zuur maakt. Aan jou de taak het op te nemen tegen het leger dat een flinke ravage aanricht. Niet door eervol te zijn, maar door juist vanuit de schaduw te werken. Je moet de samoerai-tradities laten voor wat ze zijn en het pad van de Ghost inslaan om nu je doel te kunnen bereiken. Dat klinkt allemaal heel cool in opzet, maar in feite doet het spel er weinig mee. Maar weet je, dat maakt weinig uit.
Je zou kunnen stellen dat Ghost of Tsushima een soort ouderwetse Assassin’s Creed in Japan is. En dan bedoelen we het tijdperk van Assassin’s Creed 2. Daar is niets mis mee, aangezien dat een fantastische game is. Maar je doet het spel daarmee ietwat tekort, aangezien er toffe gevechten in zitten die echt niet in het oude Italië van de vijftiende voorkwamen. Bovendien, en dat moet ook echt gezegd worden, ziet dit spel er weergaloos uit, zeker wanneer je op een PlayStation 4 Pro en een oled-televisie speelt.
Ghost of Tsushima is de beste game die ontwikkelaar Sucker Punch gemaakt heeft. Er is ontzettend veel te doen, er is een tof gevechtssysteem met zwaarden en de gameplay blijft behoorlijk bevredigend. Desondanks moet je er ook rekening mee houden dat er weinig diepgang in de game zit en dat er ook weinig écht interessante locaties zijn, waardoor je er misschien snel op uitgekeken bent. Maar wanneer je het gewoon op korte potjes houdt, dan kan Ghost of Tsushima je uren, maar dan ook echt uren, bezighouden.
51 Worldwide Games
Eigenaars van een Nintendo DS kunnen zich de game vast nog wel herinneren: 52 Spelklassiekers. De titel van het spel is vrij letterlijk, aangezien je op één cartridge toegang kreeg tot, nou, 52 spelklassiekers, die op één of andere manier gebruikmaakten van verschillende eigenschappen van de DS. Jaren later, en twee handheldgeneraties verder, probeert Nintendo dit succes te herhalen met 51 Worldwide Games voor Nintendo Switch. Dit spel biedt 51 bordspellen aan, variërend van duizenden jaren oud tot moderne klassiekers.
Het spel biedt een gigantische variatie aan bordspellen aan, die je allemaal in tabletopmodus speelt. Je moet de Nintendo Switch dus op tafel leggen, terwijl je de games op verschillende manieren bedient. Er zijn gezelschapsspellen, strategische spellen en spellen waar je prima bij kunt ontspannen. Elk spel is ook nog eens heel mooi vormgegeven. De ontwikkelaar heeft gelet op allerlei details, zoals het rollen van dobbelstenen en de manier waarop knikkers glimmen. Het is niet levensecht, maar het is duidelijk dat er veel liefde in zit.
Je kunt natuurlijk de oude en vertrouwde kaart- en bordspellen van stal halen, maar met 51 Worldwide Games leer je ook nog eens spellen kennen waar je misschien nog nooit van gehoord hebt. En dat staat garant voor een avond speelplezier. In sommige gevallen kunnen tot vier spelers meedoen op één Nintendo Switch. Het grootste nadeel van deze game is dat je niet op tv kunt spelen, maar gelukkig biedt de Switch daarvoor andere titels aan. Ook zijn sommige games soms wel erg gemakkelijk, maar daardoor ook goed toegankelijk.
Dungeons 3
Soms komen er games uit die echt niet voor elke gamer ooit bedoeld is. Het zijn specifieke spellen binnen een bepaald genre dat slechts een deel van die liefhebbers aanspreekt. En blijkbaar zijn ze vaak nog succesvol genoeg ook om een nieuw vervolg te genereren. Eén van dit soort franchises is Dungeons. Het is een eigenzinnige dungeon management-simulator waarin je – je raadt het al – de taak krijgt je eigen kerkers te ontwerpen. In plaats van de speler ben je dit keer de vormgever; je bepaalt wat er gebeurt in jouw kerker.
Als kerkerbouwer heb je zeggenschap over de monsters en de sluwe vallen die je erin parkeert. Zo heb je invloed op wat avonturiers beleven in jouw wereld. Dat is niet het enige dat je hier kunt doen, want je kunt ook de bovenwereld verkennen en overnemen, gewoon omdat het kan. Een kers op de slagroomtaart is de coöperatieve stand, waarin je met een vriend samen uitdagingen voltooit. Vooral gamers die nog bekend zijn met titels als het oude Dungeon Keeper zullen zich extreem thuis voelen met Dungeons 3.
We moeten er wel bij vermelden dat het spel nog wel eens wat prestatieproblemen heeft. Bovendien lijkt de kunstmatige intelligentie ook niet altijd heel slim. Het zijn echter geen elementen die het plezier en de droge humor echt in de weg zitten. Wat wel in de weg kan zitten is de bediening via de controller; die lijkt namelijk niet geoptimaliseerd te zijn. De gameplay is echter diepgaand genoeg en staat als een huis. Wil je dus eens weten hoe het is om zelf aan de knoppen te zitten van een kerker, dan is dit nu de game die je wil spelen.
Assetto Corsa Competizione
Assetto Corsa Competizione is de spin-off van de fan-favoriete simulatieracegame Assetto Corsa. Maar waar de voorganger een veel breder assortiment aan auto’s had, is Competizione alleen gericht op GT3-auto’s. Assetto Corsa is al een paar jaar uit op consoles en Competizione sluit zich nu aan bij zijn ouder broer. Je kunt het als een teleurstelling zien dat Assetto Corsa Competizione minder inhoud heeft. Omdat de shift naar een enkele racediscipline betekent dat Competizione weliswaar veel overtollige races en racebanen kwijtraakt.
Maar de focus op deze ene school van virtueel racen is een goede keuze geweest. De GT World Challenge-races, vroeger bekend als Blancpain GT, zijn een fantastische uitdaging. Het kunnen lange races zijn, maar als je in de flow van het racen komt zijn ze zo voorbij. Met al die lange GT-races moet de handling van de auto’s en het algehele gevoel van de races natuurlijk goed zijn. En zoals je van een game met de naam Assetto Corsa kunt verwachten zit dat met Competizione zit dat wel snor.
Het racen is authentiek en geeft je alles wat je nodig hebt om je bezig te houden met het drukke werk van een GT3-race. Er is een virtuele spotter om je te helpen met het verkeer, een reeks meters zodat je alle belangrijke dingen bij kunt houden en dynamische tijd en weersomstandigheden, zodat je zowel tegen omstandigheden en de rest van het veld moet vechten. De audio krijgt bij deze ook nog een mooie vermelding. Die is namelijk ontzettend gaaf. De geluiden die uit de auto’s komen geven elke keer kippenvel.
Er is jammer genoeg wel een minpunt te bekennen. Dit soort racing sims speel je natuurlijk het liefste met een race wiel, maar Competizione heeft grote moeite om de meeste race wielen te herkennen. Het is mogelijk om, na lang proberen, een goede setup te vinden, maar dat zou in een game als deze meteen goed uitgewerkt moeten zijn. Ondanks dat minpunt is Assetto Corsa Competizione op consoles een toffe race sim die, als je er goed voor werkt, je een grote glimlach zal bezorgen. Eem aanrader voor alle racers die uitdaging zoeken.
Meer informatie
Voor meer informatie, tips en adviezen voor de zoektocht naar een nieuwe tv kun je terecht in de homecinema informatiegids of je kunt direct verder lezen via onderstaande links.
Input lag op televisies: Wat is het en waarom is het belangrijk?
Wat heb je nodig voor Dolby Vision HDR? Een compatibele tv en speler
Dit is waarom backwards compatibility voor Xbox en PlayStation belangrijk is
Games streamen in 2020: dit zijn alle mogelijkheden
Lees ook onze recensies van gameconsoles
Sony PlayStation 4 Pro
Nvidia Shield met Android TV
Nintendo Switch
Microsoft Xbox One X
Reacties (0)