MoFi staat in de eerste plaats bekend voor z’n audiofiele vinylreleases, waaronder heruitgaven van bekende pop- en jazzklassiekers. Verlies dan niet de MoFi Electronics-afdeling, die zich concentreert op het ontwikkelen van eigen platenspelers en elementen, uit het oog. Sinds het strikken van bekende ontwerpers Andrew Jones en Peter Madnick heeft MoFi zich ook gegooid op luidsprekers en elektronica. Zo verschijnt er binnenkort de MasterPhono, een ultieme phonovoorversterker van 5.400 euro. De UltraPhono die we hier bekijken is heel wat democratischer geprijsd. Voor ongeveer een tiende van de prijs van MasterPhono krijg je een degelijk gebouwde en compacte phonoversterker die zowel MM- als MC-cartridges aankan.
Wat de MoFi UltraPhono echt uniek maakt, is de aanwezigheid van een hoofdtelefoonuitgang met volumecontrole. Wie deze functionaliteit niet nodig heeft, vindt in de StudioPhono een lager geprijsde uitvoering zonder koptelefoonuitgang. Je kunt de UltraPhono dus gebruiken als pure headfi-oplossing of een duale rol laten spelen. Tijdens de dag je vinyl beluisteren via de speakers en ’s avonds via een koptelefoon kan, zonder kabels te versteken of het ingewikkeld te maken. Het is een slim concept, maar hoe zit het met de uitvoering?
Ongewone vorm
Erg groot is de UltraPhono niet. Het heeft zowat de diepte en hoogte van een paperback, maar is minder breed. Daarmee is het niet echt groter dan compacte en goedkope phonoversterkers die je wellicht liever uit het zicht verstopt, bijvoorbeeld achter je versterker. De MoFi daarentegen, ga je graag ergens een zichtbare plaats geven. De behuizing is bovendien heel wat attractiever dan die van goedkope oplossingen. Dankzij een metalen behuizing die op vier degelijke voetjes rust ga je het niet erg vinden om de Ultraphone bovenop of naast je versterker te plaatsen. Zo kan je ook makkelijker bij de 6,3-mm hoofdtelefoonuitgang aan de voorzijde. Er net boven vind je een grote draaiknop om het volume te regelen als je luistert via een koptelefoon. Verder zijn er maar twee druktoetsen: eentje voor een subsonische filter en – ongewoner – om de phonoversterker in mono te plaatsen. Dat laatste is wel fijn als je oude vinyl op de kop tikt.
Beetje handigheid vereist
De MoFi Ultra is compatibel met moving magnet- en moving coil-cartridges. Koud uit de doos is hij klaar voor een platenspeler met een MM-element. Heb je een MC-cartridge gemonteerd, dan moet je uiteraard de juiste impedantie en capaciteit instellen. Daarvoor moet je aan de onderkant zijn, waar een reeks van twaalf kleine dip-schakelaars in de juiste stand geplaatst moeten worden. De handleiding kwijt? Geen probleem, er is een handige tabel onderaan aangebracht. De schakelaars verplaatsen vereist een kleine schroevendraaier of iets dergelijks, en vereist een beetje handigheid. Echt moeilijk is het niet, maar als je vaak van element zou veranderen ga je misschien wel wensen dat je een phonotrap met toetsen had gekocht. Een vergrootglas gaan sommigen ook handig vinden, maar dat heb je wel vaker bij dip-switches.
Grootschalig en impactvol
Met een MM-cartridge toont de UltraPhono zich bij ‘In Between Thoughts…. A New World’ van Rodrigo Y Gabriela heel goed in staat om de vingervlugheid van het gitaarduo over te brengen. Qua attack en dynamiek doet de MoFi het heel goed, op vlak van detailweergave scoort het eveneens. ‘Drop’ op het Marantz-referentiealbum versterkt die indruk, de watergeluiden worden relatief breed op de soundstage neergezet. Je hebt dus echt wel al een hifi-geluid, zonder de fun-factor uit het oog te verliezen. Een mooie middenweg. Dat zorgt bijvoorbeeld voor voldoende verfijning bij ‘Thingamajig’ van Miya Folick op de Explorations in Sound-schijf, maar vooral dat er bij ‘Night’ van regisseur/muzikant John Carpenter de bedoelde overweldigende, omhullende synthesizermuur wordt neerzet.
Met instellingen correct ingesteld voor het MC9-element laat de UltraPhono een nog fraaiere versie van het Folick-nummer horen. Dankzij een zweem van warmte wordt haar stem wel heel vol gepresenteerd, met de hoge noten iets afgerond. Het zorgt voor een organische klank die heel aangenaam luisteren is.
En hoe zit het met die hoofdtelefoonuitgang? Het is een slim idee dat bovendien goed geïmplementeerd werd. Als we een Sennheiser HD 660 S2 op de MoFi hangen, krijgen we het Daft Punk-album fijn aangeleverd. Dit is een wat taaiere hoofdtelefoon om aan te sturen, maar de versterker doet dat zonder een teken van stress. Leuk is ook dat je via de volumeknop heel fijnmazig controle hebt over hoe luid het klinkt. Misschien dat de hoofdtelefoonuitgang wat minder geschikt is voor heel gevoelige in-ears, maar dit lijkt ons sowieso eerder iets voor een mooie hifi-hoofdtelefoon met lange kabel en grote oorkussens.
Conclusie
De UltraPhono mag niet groot zijn, als phonoversterker heeft het veel te bieden. Het instellen van de belastingsschakelaars vereist wat handigheid, wat het minder interessant maakt voor mensen die vaak van cartridge wisselen. Maar zo zijn er niet zoveel – en de rest ontdekt een compacte versterker met veel talent en een intens maar toch detailrijk geluid. De prima hoofdtelefoonversterker is de kers op de taart.
Reacties (0)