Drummen deed Cesar Zuiderwijk achtereenvolgens in Renée and the Alligators, The Ladybirds, Hu & The Hilltops en Livin’ Blues. Vanaf 1970 nam hij de plaats van Sieb Warner in bij Golden Earring. Deze Haagse band bracht hits voort als Radar love, Twilight zone en When the lady smiles. Met albums als Moontan en Cut. In 2021 kwam er een einde aan het internationale succes wegens ziekte van oprichter George Kooymans. Golden Earring was op dat moment een van de langst bestaande bands ter wereld. En nu is Cesar samen met de Vlaamse drummer Mario Goossens actief met Sloper.
Hij heeft zijn drumstellen altijd als een stuk gereedschap gezien: ‘Daar moet je niet moeilijk over doen. Ik sla erop en als het goed klinkt ga ik niet op zoek naar iets anders.’ Cesar Zuiderwijk kocht vroeger platen. ‘Door ze veel te draaien heb ik leren drummen. Moest ik honderd keer die arm van de platenspeler terugzetten om te horen wat er gespeeld werd. Het interesseerde me niks als het daarbij flink kraakte.’
Niet wild genoeg
Het allereerste begin is terug te voeren naar zijn schoolbandje: ‘Dat heette de Seks Explosions. Nou, dan weet je wel hoe laat het is.’ Op zijn elfde jaar begon hij met gitaarspelen. ‘Mijn vader kon goedkoop een gitaartje scoren. Het was na de oorlog. We waren een arbeidersgezin. Ik ging op les, maar het was geen succes. Ik hoorde niet goed wanneer iets vals klonk. En het was me niet wild genoeg. Ik vond drummen veel interessanter. Als ik naar platen luisterde, had ik de behoefte om mee te drummen. Om geluid te maken.’
Een grote Grundig radio
Als kind was er niet veel aan apparatuur in huis. ‘Mijn enige ervaring was een grote Grundig radio. Daar draaide ik al die platen op waar ik van geleerd heb. The Shadows, The Beatles, The Rolling Stones, The Kinks. Wist je trouwens dat al die bandleden autodidact waren? Die leerden het spelen uit zichzelf of van elkaar. Ze konden geen noot lezen.’ Hij bouwde van augurkenblikken zijn eerste drumstel. Die stond in zijn slaapkamertje naast deze radio. ‘Drumstellen waren in die tijd niet te betalen. We hadden zelfs geen ijskast. Er was geen geld voor.’
Achterop de fiets
‘Toen ik in mijn eerste schoolbandje begon te spelen, ging die Grundig mee. Achterop de fiets. Er werden bij vriendjes gitaren ingeplugd. Er zat een deksel op. Als je die opendeed zat er een platenwisselaar in. Daar konden tien platen op. Mijn ouders draaiden in die tijd het meest opera. Op 78 toeren. In die periode begon ik naar muziek te luisteren. Dat waren voornamelijk Nederlandse stations. De Selvera’s en The Blue Diamonds. Met de komst van de Engelse radiozenders werd het nog leuker.’
Sansui versterker
‘Ik kan me nog goed herinneren dat ik op een keer bij de Golden Earring kwam. Dat was in de jaren zeventig. Toen kende ik ze nog niet, maar ik wist waar ze mee bezig waren. George Kooymans zette een plaat op. Die hadden ze uit Amerika meegenomen. Het was er eentje van Elton John met Take me to the pilot. Dat klonk uit een Sansui versterker met twee enorme speakers. Dat was mijn eerste echte ervaring met dit soort apparatuur. Na een paar weken spelen met de Earring heb ik dezelfde audio-installatie gekocht. Daar blies je de hele buurt mee op.’
Analoog of digitaal
Hij heeft enkele dozen met platen bewaard. ‘Die zijn van The Beatles, Rare Earth, Mahavishnu Orchestra en Led Zeppelin. Op een bepaald moment ben ik gestopt met platen kopen, omdat er muziekcassettes kwamen. Die speelde ik in de auto af.’ Analoog of digitaal, het heeft Cesar weinig uitgemaakt. ‘In de geluidsstudio’s is dat een grote omschakeling geweest. We hebben zelfs met de Earring het album Tits ‘n ass in een analoge studio opgenomen (deze kwam uit in 2012 en was het eerste album na hun laatste studioalbum Millbrook U.S.A. uit 2003, red.). De afwerking was digitaal natuurlijk, maar ik hoor dat gewoon niet zo erg. Ben er niet in geïnteresseerd.’
Elektro-Voice
‘In Amerika speelde de Golden Earring met Led Zeppelin’, aldus Cesar. ‘Die hadden hetzelfde management. Zeppelin had waanzinnige boxen bij zich. Die waren van Elektro-Voice. Met schuine panelen erin. Basgitarist Rinus Gerritsen en drummer Jaap Eggermont besloten ’s nachts die kasten eens goed te bekijken door de maten op te nemen en proberen te achterhalen welke speakers erin zaten. Terug in Nederland heeft de Earring die kasten na laten bouwen. Dat klonk waanzinnig. Geen enkele band had die dingen hier. Alles werd nog met huiskamerspeakers gedaan.’
Nostalgische muziek
‘We speelden veel, dus luisterde ik naar muziek op de radio wanneer ik onderweg naar optredens in de auto zat.’ Zegt zelf altijd ‘leuke’ auto’s te hebben gehad van hetzelfde merk. Met de bekende ster. ‘Dan mag je verwachten dat er een goede audio-installatie is ingebouwd. Meestal van Harman Kardon.’ Luistert het liefst naar zenders waar nostalgische muziek wordt gedraaid. ‘Radio Veronica en zo. Ik heb die periodes allemaal meegemaakt. Vond de muziek van vroeger veel interessanter dan wat er tegenwoordig te beluisteren valt.’
Duizenden mensen
‘Met de Earring hebben we altijd alles zelf gedaan. Samen met een goede technicus. Nu gaan bands naar een studio, weten ze nog niet hoe een nummer in elkaar zit, wordt er wat gespeeld en wordt het in de avonduren afgemaakt door iemand anders die denkt zoals het moet. Dat werkt voor mij niet. Met Sloper nemen we met zijn allen tegelijk op. Dat hoor je gewoon. Als je dat in een computer gaat zetten om recht te trekken, dan is het niet puur meer. De grootste bands gaan steeds sneller en sneller. Adrenaline, weet je. Duizenden mensen die staan te juichen.’
Set van B&O
Hij verandert niet graag van spullen. ‘Ik speel bijna zestig jaar op Zildjian en Pearl. En doe dat bijna mijn hele leven op Remo vellen. En als ik componeer dan doe ik dat door dingen voor te zingen die ik in mijn hoofd heb. Een ander mag het uitschrijven of spelen. Gewoon old school.’ Handleidingen van audioapparatuur leest hij niet: ‘Het moet gewoon snel werken.’ Heeft thuis een set van B&O staan: ‘Dat is voor mij goed genoeg.’ Met een platenspeler van Pioneer. ‘Ik had hem uitgepakt en zette hem neer. Op het moment dat ik de doos had weggegooid, kwam ik erachter dat ik het elementje er per ongeluk nog in had laten zitten, haha.’
Snoertje uit de supermarkt
Cesar merkt op dat Den Haag altijd een muziekstad is geweest. ‘Beatstad nummer één noemden ze het. Hier waren de meeste bands te vinden. En muziekwinkels. Iedereen kwam van heinde en verre. Ik ken een paar audiozaken in Den Haag, maar ik heb geen reden om daar naar binnen te stappen. Dan zeggen ze dat ik die en die moet nemen. Het is tegenwoordig allemaal goed. Er zijn mensen die horen het verschil tussen een snoertje uit de supermarkt en eentje van tweehonderd euro per meter. Tot die groep hoor ik niet. Bij de Earring hadden we een roadie. Die had snoeren van een paar honderd euro per meter. Met in zijn huiskamer twee grote speakers. Hij zette een stoel in het midden van de kamer om te gaan zitten genieten. Niks voor mij. Ik hou meer van lekker eten. Maar dat vond hij weer niks, haha.’
Redacteur: Richard Helwig
Reacties (0)