Het verhaal speelt zich af in het restaurant van Andy. Hij is de eigenaar en chef-kok en maakt van zijn leven een puinhoop. Naarmate de film vordert komt de kijker erachter dat hij is gescheiden, dat hij zijn zoontje verwaarloost, dat zijn administratie niet deugt, hij de afspraken voor de inkoop niet nakomt en hij een schuld heeft van 200.000 euro. Daarnaast is hij verslaafd aan drank en drugs en lopen de situaties in het restaurant uit de hand.
Eén take
De hele film speelt zich dus af in een restaurant, waarbij de camera zich voortdurend verplaatst: van de keuken naar de bar, van de bar naar een tafeltje, van een tafeltje naar de bijkeuken of naar buiten enzovoort.
Op al die plekken vinden dialogen plaats, vallen er harde woorden of zijn er juist weer andere emoties zoals lachen en plezier. Dat vraagt van de acteurs heel veel concentratie, want één fout betekent het einde van de opname.
Tenminste, bij deze film wel, want de makers wilden geen gebruik maken van een slimme bewerking of andere technieken om de illusie van één enkele opname te creëren.
Definitie van een scène
Een film in één take opnemen betekent dat je de geëigende definities van scène, shot en take op één hoop gooit. Een gebruikelijke definitie van een scène is: “Een deel van een toneelstuk of film dat eenzelfde plaats, tijd en handeling voorstelt.”
Boiling Point begint met de introductie van het restaurant en de medewerkers door middel van dialogen met een keurmeester die het restaurant komt beoordelen. Het gaat snel en vraagt veel concentratie van de acteurs.
Normaal maak je tijdens het editen een overgang als je van de bar naar de keuken gaat: in de bar heeft zich een scène afgespeeld en na de overgang komt de volgende scène in de keuken. Maar in de film in één take gaat alles achter elkaar door.
Truc
Formeel kun je niet meer van een scène spreken, maar in feite maakt niet een editor, maar de cameraman de overgang van bar naar de keuken. De cameraman loopt daar fysiek heen en daardoor verandert de scène feitelijk onmerkbaar: de plaats wordt anders, de handelingen veranderen, net als de personages. Uitgaande van de definitie heb je een andere scène gecreëerd door de camerabeweging.
Eisen acteurs
Met een camera die allerlei (loop)bewegingen maakt, die close-ups maakt bij dialogen en overzichten in de keuken, dienen de acteurs alert te zijn. Zo moeten zij ook – net als in een echt restaurant – bijvoorbeeld de borden op de juiste manier opmaken, met de camera daar vlakbij. Als dat mislukt, is de hele film mislukt. Gelukkig gaat dat goed.
Ook een teamoverleg moet goed gaan. Als dan één acteur een fout maakt door een foute interactie, is het gedaan met de opname.
In de emotionele dialogen is het helemaal moeilijk om in je rol te blijven. Ook dat gaat goed.
Alle acteurs moeten op al die momenten doorspelen. Op zich geen probleem, zou je zeggen, want acteurs moeten ook doorspelen als zij in het theater staan.
Dat is zo, maar met een camera worden alle details blootgelegd en de vraag is ook of deze acteurs een theateropleiding hebben gehad of alleen voor film hebben gewerkt.
De acteurs moeten ook weten hoe zij de borden opmaken. Gelukkig had een aantal acteurs ervaring met het werken in een restaurant.
In het laatste geval is het voor hen gebruikelijker dat een shot opnieuw kan worden gedaan.
De opnamen
Oorspronkelijk was het de bedoeling van de makers om 8 opnamen te maken. Op 4 dagen, 2 opnamen per avond, te beginnen op maandag 16 maart 2020. In de drie weken daarvoor werd er gerepeteerd. Het lukte wel om op maandag de 16e de eerste 2 opnamen te maken, maar die bevatten fouten. Die nacht hebben de makers tot 03.00 uur ’s morgens met de cameraman Matt Lewis gesproken en doorgenomen wat er op de dinsdagavond allemaal anders moest.
Corona
De makers hadden echter geen rekening gehouden met een plotselinge lock down vanwege corona. Helaas belden de producers op dinsdag de 17e om te zeggen dat er alleen nog maar tijd was op die dinsdag, daarna ging het land op slot. Die dinsdagavond werden er wederom twee opnamen gemaakt en de derde bleek de beste opname van de vier.
In deze film wordt van de acteurs veel gevraagd: één foutje en de complete opname kan opnieuw. Lastig zijn dan ook de emotionele momenten.
Regie
Het regiewerk kon alleen tijdens de repetities worden gedaan, want zodra de camera liep, kon de regisseur Philip Barantini niet meer doen dan real time meekijken op de monitor. Tijdens de opnamen gebeurden er wel dingen die niet in het script stonden, maar dat vond de hij prima, omdat “het publiek het script niet kent en niet weet wat er daarna gebeurt”.
In de slotfase is de puinhoop die de hoofdpersoon Andy heeft gecreëerd wel heel erg groot. Maar acteur Stephen Graham blijft in zijn rol.
Zo stond er ook nog ergens een vuilnisbak in de weg die de hoofdrolspeler net op tijd aan de kant heeft kunnen zetten, zodat de cameraman er niet over viel.
Camera
Nadat het restaurant was gevonden, de acteurs en de crew, moest er gezocht worden naar de juiste apparatuur: de juiste camera, om alles in één keer te kunnen opnemen.
Cameraman Matt Lewis wilde eerst de ARRI Alexa Mini gebruiken, omdat hij klein en compact is, maar met deze camera was geen goede gewichtsverdeling te realiseren. Daarnaast kon met deze camera niet 90 minuten aan een stuk worden opgenomen.
Uiteindelijk werd het een Sony Venice in Rialto-modus ((CBK-3610XS) en een Sony AXS-R7 externe recorder op zijn rug. De beelden werden opgeslagen in de Sony X-OCN 6K-indeling en de SD-kaarten in de recorder konden live worden verwisseld als zij vol waren. De lens was een Zeiss Supreme 29 mm-lens, plus mechanisme voor scherpstellen op afstand, een Pancro Mitchell D-sterkte diffusiefilter en twee Transvideo Starlite HD-monitoren. De regisseur stelde op afstand scherp.
Cameraman Matt Lewis aan het werk tijdens de opnamen van Boiling Point.
Kortom, Boiling Point is niet zo maar een film. De opname van één take kostte veel voorbereiding en eiste van de cast en van de crew 100% concentratie.
Ga deze film zeker bekijken!
De eerste films in één take
Er zijn speelfilms, maar ook muziekvideo’s in één take gemaakt. Het is echter moeilijk om de allereerste muziekvideo aan te wijzen die dit concept gebruikte; niet alle kennis is nog aanwezig. Toch is er een aantal bekende muziekvideo’s die we allemaal kennen.
“Subterranean Homesick Blues” van Bob Dylan
De video werd in 1965 opgenomen en toont Dylan die in een steegje staat en kaarten vasthoudt met kernwoorden uit de tekst van het lied. De camera staat stil en Dylan bladert door de kaarten heen. Hij playbackt niet, maar gooit de kaarten die zijn uitgesproken aan de kant.
“Wannabe” van de Spice Girls
Heel bekend is de muziekvideo van de Spice Girls die in 1996 werd uitgebracht.
De video werd in één take opgenomen en toont de vijf leden van de groep – Melanie Brown (Scary Spice), Melanie Chisholm (Sporty Spice), Emma Bunton (Baby Spice), Geri Halliwell (Ginger Spice) en Victoria Beckham (Posh Spice) – die optreden en dansen in de lobby van een hotel. De video werd geregisseerd door de Zweedse regisseur Johan Camitz en opgenomen in een van de kamers van het Midland Grand Hotel in Londen.
De video toont elk van de Spice Girls die om de beurt zingen en dansen voor de camera, terwijl de andere leden in de achtergrond zingen en dansen.
De video van “Wannabe” werd direct een hit en hielp de Spice Girls aan internationale roem. Het nummer stond bovenaan de hitlijsten in 37 landen en de video won verschillende prijzen, waaronder Best Dance Video bij de MTV Video Music Awards van 1997. De iconische beelden en pakkende melodie van de video hebben het tot een popcultuurklassieker en favoriet gemaakt onder fans van de groep.
Birdman
De film “Birdman” werd door Alejandro G. Iñárritu geregisseerd en wordt ook wel eens genoemd als het gaat om films die in één take zijn opgenomen. Dat is echter niet het geval in deze film. De film is wel gemaakt om hem eruit te laten zien als één doorlopende opname, maar in werkelijkheid bestaat de film uit meerdere lange opnamen die vervolgens aan elkaar zijn gemonteerd.
Het effect werd bereikt door een techniek die ‘oner’ wordt genoemd, waarbij de acteurs en camerabewegingen zorgvuldig worden gechoreografeerd om de illusie van een enkele opname te creëren. Bovendien is de film opgenomen met een Steadicam, waardoor vloeiende camerabewegingen mogelijk waren, en werden speciale effecten gebruikt om de verschillende opnamen naadloos in elkaar over te laten lopen.
Reacties (0)