Mijn advies is om een film twee keer te bekijken. De eerste keer om te genieten van het verhaal, de sfeer en de acteurs. De tweede keer om rustig te kijken naar alle andere informatie die je van de makers krijgt. Sfeerbeeld, locaties. Daar hebben zij vaak hun best voor gedaan, maar worden al die opnamen wel goed bekeken? Ze komen vaak snel voorbij, maar bevatten een schat aan informatie. Tegelijk zijn de beelden van de omgeving en de wereld van de film zo vanzelfsprekend dat je er niet echt bij stilstaat. Doe dat wel en je ziet veel meer. Enkele voorbeelden.
Pipa
Een bekende film is ‘Pipa’. Het verhaal gaat over een vrouw die haar politiewerk achter zich heeft gelaten en die nu een rustig leventje wil leiden. Je begrijpt, dat gaat niet lukken. Maar dat is het verhaal. De film begint met een breed shot van een onherbergzaam landschap. Groots en indrukwekkend. Gevolgd door een achtervolging over stoffige wegen.
Het openingsshot is indrukwekkend, maar het geeft je tegelijk een beeld van de werkelijkheid: zo ziet het er dus uit in La Quebrada in Argentinië. Nooit geweten en ik zal er ook nooit komen, denk ik. Maar het medium film brengt mij dat gebied in mijn huiskamer!
Ook het dorpje tegen de bergwand levert een prachtig sfeerplaatje op. Een dorpje waar je zo een paar dagen vakantie zou willen vieren. Korte fragmenten in de film laten iets zien van de straatjes, heel erg leuk.
Anna
De thriller Anna, van regisseur Luc Besson, speelt in Moskou, Parijs en andere plaatsen. Het verhaal gaat over een vrouw die als KGB-spionne in Parijs een nieuw leven begint. Met als gevolg dat we heel veel mooie plaatjes zien van Parijs, maar ook van Moskou. Het zijn wel bekende plaatjes van bijvoorbeeld Parijs, maar het standbeeld van Charles de Gaulle (in Moskou) zag u nooit van zo dichtbij. Vergeet ook niet dat u naar een film kijkt: het beeld werd in 2017 gefilmd, maar in de film wordt het jaartal 1990 genoemd.
Zo krijg je ook nog een inkijk in een beroemd restaurant, met een mooie bibliotheek. Er zijn in Moskou veel restaurants met mooie bibliotheken. (De vraag is echter of deze een echte locatie is, want het interieur wordt aan puin geschoten.)
In een andere opname zie je Anna met op de achtergrond de Ponts des Arts in Parijs. Een prachtig gezicht, juist als je die bruggen nooit eerder hebt gezien. De vraag is dan wel of het hier de echte locatie betreft of dat de makers van een green screen gebruik hebben gemaakt. Het antwoord is makkelijk: het is de echte locatie, want vlak daarvoor wandelt Anna door Parijs.
Tinder Swindler
De Tinder Swindler is een film over een man die een aantal vrouwen heeft bedrogen, doordat hij deed alsof hij een miljonair was. Het is waar gebeurd en dat levert interessante beelden op.
De makers hebben namelijk gebruik mogen maken van filmmateriaal van de bedrogen vrouwen. Korte fragmentjes van hun telefoon laten de binnenkant van bijvoorbeeld een privévliegtuig zien of een duur hotel. Zo komt bijvoorbeeld het hotel Royal Myconian Resort in Elia Beach voorbij, dat volgens de bedrogen geïnterviewde 5000 euro per nacht kostte. En er zijn mooie beelden van Amsterdam, Londen en Tel Aviv, geschoten met een drone.
Sins of our Mother
Weer een andere manier van kijken, is kijken naar het verleden via een documentaire. Er zijn op dit moment heel wat miniseries die een waar gebeurd verhaal verbeelden. Hierbij wordt dan gebruik gemaakt van bestaand materiaal of gebeurtenissen worden opnieuw in scène gezet.
In de miniserie Sins of our Mother gaat het over een vrouw die zich door een man een sekte in laat lokken en vervolgens haar kinderen doodt. Het is een afschuwelijk verhaal en gedetailleerd in beeld gebracht. Daardoor zie je veel beeldmateriaal van de gezinnen in de jaren 70, maar ook van de plaatsen en bijvoorbeeld van de kerk waar het allemaal begon.
De oude opnamen hebben dus die specifieke jaren 70-kleur, maar je ziet heel goed hoe het er allemaal uitzag in die tijd. Het verschil tussen de opnamen van Hawaï tussen toen en nu is daardoor wel heel duidelijk natuurlijk.
Ook het landgoed waar het mysterie eindigt, komt mooi in beeld. Dit is een dubbel beeld: enerzijds wordt het gebruikt als sfeerbeeld, anderzijds geeft het informatie over de afloop van het verhaal.
Portrait de la jeune – femme en feu
Dit is een kostuumdrama over edelvrouwe Héloïse die in korte tijd wordt klaargestoomd voor een gearrangeerd huwelijk. Maar zij staat niet te springen om te trouwen met een man die ze nooit heeft ontmoet en weigert te poseren voor haar huwelijksportret. Dat portret wordt stiekem door een kunstenares gemaakt met wie zij uiteindelijk een affaire heeft. De sfeer wordt enorm bepaald door de mooie stranden van Bretagne. De film werd in 2018 opgenomen en de opnamen geven een mooi beeld van de kust.
Bling Ring
De miniseries Bling Ring geeft een mooi beeld van Hollywood. Er zijn opnamen van bovenaf (veel zwembaden te zien), er zijn beelden van de ‘gewone’ straten waar sterren wonen enz. Het verhaal is dan wel voor een groot deel in scène gezet, maar het volgt de verschillende vertellers, ondersteund door beelden van de werkelijkheid.
Wielka Woda (hoog water)
De ministerie Wielka Woda vertelt het verhaal over de watersnoodramp in o.a. Polen in 1997. De overstroming van de Oder en de zijrivieren richtte grote schade aan. Hoe de overheden hebben gehandeld, komt naar voren in deze film, met als centrale punt de stad Wroclav (en de wijde omgeving).
Nep
U bent onder de indruk van deze foto, dat weet ik zeker: het water staat hoog in Wroclav. Maar het is nep. Er is speciaal voor de film een complete straat in een groot zwembad nagebouwd, waardoor je je in Wroclav waant. Aan het eind van de film wordt wel gebruik gemaakt van authentiek beeldmateriaal. Hier gaat het om de nagebouwde werkelijkheid.
I came by
In deze thriller, waarin een jonge graffiti-kunstenaar een gruwelijk geheim ontdekt, zie je opnamen van Londen, want daar is de film opgenomen. De belangrijkste locatie is een mooi landhuis dat volgens de inserts Pitt Road nummer 12 is. Is dat ook nep? Wie op Google Maps naar dat adres zoekt, komt dat huis niet tegen. Er is in Londen overigens alleen een Pitt Street.
En zo houden de makers van films toch altijd wat voor zichzelf, ook al zijn het prachtige beelden.
Geniet van de werkelijkheid in films en bedenk dat het ook wel eens niet de echte werkelijkheid kan zijn. Veel kijkplezier!
Reacties (0)